zaterdag 31 oktober 2009

Biebsearch - Google : 4-0

Gisteren vond de officiële opening plaats van Biebsearch op het Ichthus in Kampen. Opnieuw een school die volop gebruik gaat maken van de voordelen van Biebsearch. De openingshandeling was een quiz waarbij de bobo's (burgemeester, wethouder, directeur en mediathecaris) met Google een aantal vragen moesten beantwoorden. Tegelijkertijd zochten drie scholieres het antwoord op op Biebsearch. De bobo's beten ongenadig in het stof. Biebsearch - Google: 4-0.

Mijn collega's Annemarie van Essen en Marcel Mentink hebben de afgelopen weken honderden leerlingen en docenten getraind. En gisteren dus een feestje om te vieren dat alles loopt. Veel mensen van de school, veel mensen van de bibliotheek Kampen en goed aantal collega's van binnen en buiten de provincie.

Het Ichthus in Kampen is de eerste school die helemaal zelfstandig door Annemarie en Marcel onder handen is genomen. En het resultaat mag er zijn. De school is superenthousiast en we bereiken hier na een paar maanden al wat we graag willen bereiken: goed contact met leerlingen en docenten.

Dat goede contact vertaalt zich bijvoorbeeld in een kratten vol boeken en DVD's die door de bibliotheek Kampen worden afgeleverd op de school. De bibliotheek geeft aan dat ze kan merken dat door Biebsearch jongeren ook de gang naar de bibliotheek zelf weer terugvinden. Er wordt niet alleen flink besteld via Internet, ze komen ook meer in de bibliotheek. Op de foto kun je zien hoeveel materiaal dat besteld is in de openbare bibliotheek klaar staat in de mediatheek!

Met veel enthousiasme is Annemarie gestart met 23onderwijsdingen op deze school. Leraren doen graag mee. Marcel heeft een apart Aquabrowserskin gemaakt met daarin een koppeling tussen bibliotheekomgeving, school en mediatheek.

Dus vanaf deze plaats uiteraard een vette pluim naar Annemarie en Marcel: keep up the good work!

Het is echter niet alleen de verdienste van Annemarie en Marcel. Het Ichthus in Kampen werkt al jaren aan een goede doorgaande leerlijn rond informatievaardigheden en mediawijsheid (zie foto). Al lang voor het woordje mediawijsheid was uitgevonden maakten plv. rector Germien Schiphorst en mediatheacris Mieke Merkx een traject voor de verschillende leerjaren. Het is dus ook niet zo gek dat Marcel en Annemarie heel goed aan kunnen sluiten op het werk van Mieke en Germien.

Dat was weer een weekje in de hoge versnelling. Vanochtend dus maar ravotten door het bos met twee van mijn dochters (zie foto). Leuk al die nieuwe media en toeters en bellen maar rennen door het bos is voor kinderen minsten zo belangrijk! Okee, en voor vaders ook...

donderdag 29 oktober 2009

Bas Savenije, directeur Koninklijke Bibliotheek, reageert op open brief


Een kleine week geleden stuurde ik een open brief aan Bas Savenije, directeur van de Koninklijke Bibliotheek. Ik had een artikel gelezen van de directeur van Google en vroeg mij oprecht af of we nu trots moeten zijn op wat Google allemaal doet of dat er toch ergens een verborgen agenda lijkt te zijn. En gisteren kreeg ik een keurige brief terug van Bas Savenije. Met daarbij de toestemming om die ook aan u te laten lezen en er nog eens van gedachten over te wisselen.

Beste Mark,

Hartelijk dank voor je vertrouwen in mij en in de Koninklijke Bibliotheek. Is Google vriend of vijand? Ik heb me daarover in het recente verleden al verschillende malen uitgelaten. [Zie bijvoorbeeld het artikel in Trouw van 7 september.] Wat wij als KB willen, is zoveel mogelijk mensen toegang bieden tot enerzijds wetenschappelijke informatie, en anderzijds publicaties uit en over Nederland. Dat is nogal wat. In zoverre Google er aan bijdraagt om deze doelstelling te verwezenlijken, kunnen we dit bedrijf beschouwen als vriend.
Maar, daar schuilt de adder onder het gras: Google is een commercieel bedrijf en heeft dus als belangrijkste doelstelling het maken van winst. Alle kosten die Google besteedt om het werelderfgoed te digitaliseren, zal het ook willen terugverdienen. Wie zal die uiteindelijk moeten betalen? Nu krijgt Google inkomsten uit advertenties, maar er is geen enkele garantie dat de
toegang tot informatie in de toekomst gratis blijft.

Dat is iets wezenlijk anders dan de taak die de KB heeft als nationale bibliotheek. Wij maken geen winst, we beogen dat ook niet. Van onze klanten vragen we maar 15 euro per jaar voor toegang tot alles wat we in huis hebben. Veel van onze fondsen besteden we aan de duurzame toegang tot informatie, of die nu digitaal of gedrukt is. En veel investeren we ook in het digitaliseren van
Nederlands materiaal, zoals kranten, tijdschriften en oude drukken. Het zou fantastisch zijn, als wereldwijd werd samengewerkt om een ‘Global library’ te creëren. Maar Google hanteert zijn eigen voorwaarden en kan zijn eigen eisen stellen.

Is dat voldoende antwoord?

Met vriendelijke groet,
Bas Savenije

Mijn eerste reactie: het is een prachtig antwoord en geen domme vraag van me. Zelfs de directeur van de Koninklijke Bibliotheek zoekt naar de interpretatie van de positie van Google. Sinds het snelle failliet van DSB is iedereen er toch wel van overtuigd dat elk bedrijf toch failliet kan gaan. Eén cruciale foute bedrijfskeuze kan Google fataal worden. Een te grote investering in een nieuw pakket dat het niet wordt en zelfs Google kan omvallen. En gaat u maar eens na hoeveel verschillende zoekmachines u in de laatste tien jaar hebt gebruikt: Hotbot, Webcrawler, Altavista, Yahoo en nu inderdaad al vrij lang Google. Maar welke zekerheid biedt dat?

Wat mij verder triggert is de zin: "Alle kosten die Google besteedt om het werelderfgoed te digitaliseren, zal het ook willen terugverdienen. " Het is goed om het artikel waar Bas Savenije aan refereert eens door te lezen. Daarin staat bijvoorbeeld het volgende stukje:

"Directeur van de Koninklijke Bibliotheek Bas Savenije vindt dat kennis die met publiek geld is vergaard, publiek toegankelijk moet zijn. Als een private partij daar een rol in kan spelen, graag; onder bepaalde voorwaarden. „Wij hebben op het eerste gezicht hetzelfde doel als Google: het beschikbaar stellen van informatie. Maar als de toegang tot kennis volledig in handen komt van een private onderneming, die daar nu of op termijn geld voor kan vragen, is dat riskant. Bovendien moet de conservering goed geregeld zijn en de privacy: daar zijn ze nu nog zeer onduidelijk over.”
Tja, wat is Google nu: vriend of vijand? En wat ben ik dus van Google: vriend of vijand? Ik zie de kansen maar heb dezelfde reserves. De projectgroep Bibliotheekinnovatie die optreedt als kwartiermaker loste dat destijds handig op: ze stelden een groep in van kritische vrienden. Ik geloof dat ik me ook maar zo ga noemen voor Google: kritische vriend.
Dank uiteraard aan Bas Savenije voor de moeite om te reageren op de vraag van een simpele blogger.

dinsdag 27 oktober 2009

Twents Carmel kiest voor Biebsearch en andere geheimen


Op sommige dagen zit alles mee. Ik zal niet alle mooie momenten van vandaag met u delen. Sommige zijn zelfs domweg geheim. Nou goed, ik zal toch een tipje oplichten.

Vanochtend vertrok ik al vroeg van huis omdat ik een presentatie mocht geven voor de directeuren van de scholengroep Twents Carmel. Die presentatie deed ik samen met Bert Heideman, directeur van de bibliotheek in Oldenzaal.
Het Twents Carmel bestaat uit een groep van vijf scholen, vijf duizend leerlingen en een flink aantal vestigingen in de gemeenten Oldenzaal, Dinkelland en Losser.

In het afgelopen half jaar ben ik samen met mijn collega's Annemarie van Essen en Marcel Mentink regelmatig op bezoek geweest bij de school. Veel gesprekken gevoerd met docenten en ICT-mensen. In het bijzonder met Ron Siemelink, de ICT-stafmedewerker van de school.
De presentatie is mede voorbereid met de directies en specialisten van de bibliotheken in Oldenzaal, Dinkelland en Losser.
Het is een spannend moment, want in de presentatie zal blijken of we het afgelopen half jaar goed geluisterd hebben en de wensen goed hebben vertaald.
Het wordt een geanimeerd gesprek. De directieleden zijn enthousiast en komen met een paar zinvolle toevoegingen die het geheel nog steviger maken. De vraag die we meekrijgen is of we per 1 januari 2010 kunnen starten. Wij gaan ons best doen en snel aan de slag!
Na het gesprek bel ik Annemarie en Marcel. Zij zijn momenteel druk om de 7.000 leerlingen instructie te geven van de Landstede-VO-groep. Daarnaast zijn we druk met de voorbereidingen van de Thorbecke Scholengemeenschap in Zwolle (1.500 leerlingen). En daar komt dus nu waarschijnlijk binnenkort het Twents Carmel met 5.000 leerlingen bij. Als ik vertel dat we met nog een paar scholen bezig zijn dan weet u dus dat we binnenkort voor meer dan 15.000 leerlingen een prachtige informatieomgeving proberen te maken. En dan tel ik de twee ROC's in Zwolle nog niet eens mee.
Een grote pluim voor al die ondernemende scholen en een grote pluim voor al die leuke bibliotheekcollega's die hieraan meewerken.
De dag kan niet meer stuk maar de leuke berichten blijven binnenkomen: ik hoor dat ik weer een ochtendje mag aanschuiven bij leuke mensen van de NOS, ik hoor dat we heel binnenkort in Overijssel een primeur krijgen met de digitale AO-boekjes en dat alle technische hobbels genomen zijn, ik zie de drukproef voor de uitnodiging van de masterclass Biebsearch die we binnekort aan heel Nederland willen aanbieden en ik krijg een uitnodiging om snel met een andere PSO om tafel te gaan om te praten over onze "ideale" website.
Het zijn vruchten van hard werken met heel veel collega's. En er gaan evenveel dagen aan vooraf waarbij het bikkelen is om het voor elkaar te krijgen. Genoeg voor vandaag, dicht die laptop en nog even genieten van de laatste tonen van de dag.

maandag 26 oktober 2009

Mexicaanse griep!

Het schijnt dat de Mexicaanse griep nu pandemische vormen aanneemt. Ik merk er gelukkig nog maar weinig van. Om mij heen nog geen bosjes mensen met hoge koorts. Dat is maar goed ook want ik ben toch al geen held in medische omgevingen.

De voorzorgsmaatregelen doen mij echter wel de wenkbrauwen fronsen. Binnen ons bedrijf zijn op elke kamer ontsmettingsdoekjes aangebracht. Als je een levend wezen laat ruiken aan deze doekjes weet je zeker dat die komende weken niet meer aanspreekbaar is. Ze zitten zo bomvol ethanol dat een weeshuis van één doekje een week lang dronken kan zijn. Ze branden overigens ook goed.

Nee, maar dat is nog lang niet alles. Sinds kort hebben we nieuwe "huisregels". Ze hangen in elke koffiepantry en op elk toilet. Er staat boven "huisregels als preventieve maatregelen tegen Mexicaanse griep". En die slaan echt alles.

Een aantal regels is natuurlijk voor de hand liggend: je neus snuiten in papieren zakdoekjes of goed je handen moet wassen. Niks nieuws, dat werd me vroeger ook al geleerd.

Nee, verderop het papier staan een aantal andere regels:
"Vermijd zoveel mogelijk lichamelijk contact (handen schudden e.d.); als u toch een dergelijk contact hebt gehad, was dan meteen de delen van uw lichaam die met de ander in contact zijn geweest"

Tja, wat is dit voor tekst? In ieder geval een tekst die veel ruimte laat voor fantasie. Wat doen ze daar bij OBD en Blauwe Brug. Over welk lichamelijk contact gaat het hier? Wat gebeurt er nog meer dan handen schudden? Wat wordt er verstaan onder "en dergelijke?" En als je je het dan toch hebt gedaan: dan gelijk die die delen van het lichaam wassen die met de ander in contact zijn geweest. Jaja. Ziet u de medewerkers al over de gang rennen: "Sorry, even wassen".

En dan nog een mooie regel uit ons overzicht om het compleet te maken:

"Probeer bij klantcontacten fysieke afstand te bewaren"

Ik zie de gesprekken al voor me: "Nee, gaat u maar daar in dié hoek zitten, dan neem ik deze hoek wel." "Kunt u iets harder praten, ik kan u niet zo goed verstaan aan de andere kant van de kamer."

En ook een leuke:

"Gebruik zoveel mogelijk de trap; gebruik de lift alleen in noodgevallen".

Zou dit nou echt zijn omdat die lift een kleine ruimte is? En trouwens, mij was nou juist geleerd de lift niet te gebruiken in noodgevallen. En dan nog iets: "wat is een noodgeval?" Volgens mij is een noodgeval dat je een collega de trap op ziet komen waarvan je vermoedt dat die griepig is, en jij wilt net naar beneden. Die wil je vermijden en je neemt snel de lift. Zoiets?

Kortom, verwarring alom, en al die ethanol uit die doekjes maakt ons denken niet helderder. Ik vraag u dus enig begrip als u bij ons op bezoek komt: wij schudden geen handen meer en ook dat en dergelijke is er even niet bij. We proberen fysieke afstand te bewaren en wassen om de haverklap onze handen en het ruikt overal naar ethanol.

Binnenkort krijgen we ons kerstpakket. Ben benieuwd wat erin zit: latex handschoenen, mondkapjes, ademspray, tamiflu en een fles chlorix. O ja, en nog wat van die doekjes. Nog suggesties?

zaterdag 24 oktober 2009

Roombeek: geluk bij een ongeluk

Enige posts geleden schreef ik over een gebouw om verliefd op te worden. Het ging toen om de Gieterij in Hengelo. Deze week heb ik er in het Twente weer één gevonden.

Afgelopen woensdagmiddag was ik samen met vrouw en kinderen in het nieuwe museum de Twentste Welle. Behalve van het museum was ik ook erg onder de indruk van de herbouw van de Enschedese wijk Roombeek. Enige tijd geleden liet de Enschede directeur Gerard Kocx mij zien wat daar ongeveer gebeurd was. En dat was reden om snel nog eens en ook uitgebreider te gaan kijken.

Op 13 mei 2000 ontplofte in de Enschedese wijk Roombeek de vuurwerkfabriek van SE Fireworks. Roombeek was een oude arbeiderswijk met in de wijk nog verschillende vormen van industrie. Na de vuurwerkramp zijn er vele rijksmiljoenen beschikbaar gekomen voor de herbouw. Dat heeft geleid tot een heel andere wijk maar het resultaat mag er zeker zijn. Zo is er een cultuurmijl aangelegd die loopt van het muziekkwartier in de binnenstad naar de Twenste Welle. Aan deze mijl liggen diverse musea en culturele instellingen. Uiteraard kan ik het niet laten om te zeggen dat ik vind dat aan deze mijl ook een superhippe bibliotheek had moeten liggen. Maar ja, ik heb het niet voor het zeggen.

De Twentse Welle is een museum met een hoog beleefkarakter. Kinderen mogen aan allerlei toeters en bellen zitten. En eigenlijk is dat wel knap als je weet dat de Twentse Welle toch ook wel een verzameling is van verschillende andere collecties: het voormalig natuurhistorisch museum, het Van Deinse-instituut (voor Twentse spraak en cultuur en een textielcollectie. Leidraad is dan ook de geschiedenis van Twente in al haar facetten.

Het is leuk om te zien hoe musea zich ook ontwikkelen in de beleefeconomie. Het is leuk opgezet het resultaat is veel meer dan de som der delen.

Op dit moment is in de expositieruimte een tentoonstelling over de DDR en sluit aan bij de herdenking van de val van de muur 20 jaar geleden. Dat is slim geprogrammeerd door de Twentse Welle. De tentoonstelling maakt deel uit van het festival Grenswerk. Enschede is een stad waar veel Duitsers komen winkelen en waarom dat winkelende publiek ook niet verleiden om ook eens de culturele instellingen te bezoeken?

De tentoonstelling zelf was een rare mix tussen nostalgie en warme gevoelens en de harde kille realiteit van een totaal gecontroleerde maatschappij. Veel rode vaantjes, medailles en een heuse Trabant.


Ik begon deze post echter met het gebouw; een gebouw om verliefd te worden. De Twenste Welle bestaat voor een deel uit een hippe glastoren die omhuld wordt door een soort maliënkolder. Het tweede deel dat goed geïntegreerd is bestaat uit de oude textielfabriek Rozendaal.


De vuurwerkramp is volgend jaar tien jaar geleden. Er zal ongetwijfeld teruggekeken worden. De ramp heeft echter een prachtige nieuwe wijk met mooie voorzieningen opgeleverd. Enschede zet de afgelopen jaren mooie stappen vooruit in hun stadsontwikkeling. Zeker een bezoekje waard.

zaterdag 17 oktober 2009

Open brief aan Bas Savenije, directeur van de Koninklijke Bibliotheek

Beste meneer Savenije,

Ik heb u zeer hoog en ik vind u een wijs man. Ooit heb ik met u op de online conferentie mogen presenteren over collecties. U kent me vast niet meer maar u maakte grote indruk op me. Als toenmalig directeur van de Universiteitsbibliotheek Utrecht vond ik dat u toch heel dicht bij de praktijk was gebeleven. En u had een mooie visie op vrije toegang tot informatie.


Sinds vorig weekend ben ik toch wat in verwarring. Bij toeval kreeg ik een International Herald Tribune in handen. Da's natuurlijk een krant die u ook wel heeft maar die in veel openbare bibliotheek natuurlijk ontbreekt. Maar goed, daar stond een artikel van Sergey Brin, de president van Google onder de titel "A library for ever". Hierboven ziet u een foto van Sergey Brin. Hij is misschien nog wel jonger dan ik en zeker jonger dan u. Meer een bekende acteur dan directeur van de no. 1 zoekmachine. Vindt u ook niet?

Maar goed, hij schrijft in dat artikel dat hij zo nobel bezig is met het digitaliseren van boeken. En dat hij met GoogleBooks eigenlijk alleen maar het beste voor heeft met de wereld. En laten we eerlijk wezen: als een nieuwsgierige Nederlander een boek wil inzien van vóór 1900 moet hij toch echt met de trein naar Den Haag. Daar aangekomen moet hij zich melden aan de balie en medewerkers halen het boek op uit het magazijn. Die meneer van Google zegt dat hij dat allemaal op internet gaat zetten. En gratis nog wel. En nou klaagt hij dat hij zo wordt tegengewerkt door de auteurs en de uitgevers. Aan het eind van het artikel pinkte ik een traantje weg. Hij lijkt echt het beste met de wereld voor te hebben. Die Brin kan toch geen keiharde zakenman zijn. Kijk nog maar eens naar die foto

En toch, aan het eind van het artikel schrijft hij dat beroemde bibliotheken ook kwetsbaar zijn. Soms vliegen ze zo maar in de fik (Alexandrië) of - heel recent - storten ze gewoon in zoals in Keulen.


Plotseling denk ik, hij zal toch niet de internationale bibliotheek van de wereld willen worden? Zo internationaal en allesomvattend dat de Koninklijke Bibliotheek straks niet meer nodig is?

En dan begin ik toch te twijfelen aan de intenties van die jongeman. Is het dan toch zo'n commerciële knakker? Maar om heel eerlijk te zijn, gun ik u die functie toch meer. Uw foto plak ik daarom ook nog maar eens hieronder. Kunnen ze zien dat u er ook heel betrouwbaar uit ziet.


Ik hoor graag van u, wie ik nou toch moet geloven! Zit Google nu aan uw stoelpoten te zagen of zijn het nu uw grootste vrienden?


woensdag 14 oktober 2009

Van Swelmen opent de website!


“Dag burgemeester! De naam is Van Swelmen, directeur van onze bibliotheek in Oppendam. Wat fijn dat u zich kon vrijmaken voor onze opening!”

“Geen dank, het is mijn werk. Wat wordt de openingshandeling?”

“Oh, het wordt een opening in stijl. U moet met een muis op een bepaalde plek op onze geheel vernieuwde website klikken. Dat gaat vast lukken, toch?”

“Nou kijk, ik ben niet van de digitale dingen. Mijn secretaresse die…”

“Geen probleem burgemeester! Ik loods u er wel even doorheen. Maar eerst zal ik u een paar van onze prachtige onderdelen laten zien. Wat u namelijk vandaag te zien krijgt is ab-so-luut u-niék in Nederland. Het is ons namelijk gelukt om een digitale bibliotheek te maken die helemaal hetzelfde kan als onze echte bibliotheek.”

“Zo, zo, echt hetzelfde?”

“Absoluut. Kijk ik klik hier even op dit icoontje. Et voila… daar is onze…. Hé, wat gaat er nu fout? Eens even kijken. Ah, ik zie het al. Het is nog een minuutje voor elf uur. En onze website gaat natuurlijk op dezelfde tijd open als onze echte bibliotheek. Is het niet knap?”

“Dat is inderdaad knap werk, meneer Van Slemmen.”

“Van Swelmen, meneer de burgemeester. Kijk, ik klik nog een keer op dit icoontje, et voila. Het is net elf uur en we mogen naar binnen. De deuren gaan letterlijk voor ons open. En zie, we komen hier voor een boekenkast te staan.”

“Warempel, dat ziet er inderdaad knap uit… Van Helmen”

“Van Swelmen, meneer de burgemeester. Maar weet u wat nu echt het knappe is…. In deze boekenkast op internet ziet u ook alleen maar de boeken die op dit moment ook echt hier in deze bibliotheek in de boekenkast staan. De boeken die u echt kunt lenen. Snapt u wat ik bedoel?”

“U bedoelt, dat u de boeken die uitgeleend zijn, dat die ook niet te zien zijn? Van …”

“Van Swelmen, meneer de burgemeester. Inderdaad, de uitgeleende boeken hebben we er tussenuit gehaald. Deze website is verbonden met ons uitleenregistratiesysteem en geeft tot op de seconde nauwkeurig weer wat er echt beschikbaar is. Dus geen fratsen van reserveren of bestellen….gewoon boter bij de vis.”

“Maar hoe vind ik dan ooit al die populaire boeken die altijd uitgeleend zijn?”

“Dat bedoel ik dus burgemeester! We zijn er echt in geslaagd om onze website te laten lijken op de echte bibliotheek. Zo gaat het in onze echte bibliotheek ook. U moet gewoon vaak naar de bibliotheek komen om een populair boek te pakken te krijgen. En zo gaat het dus ook op onze website. U moet gewoon heel vaak terug komen.”

“En dat doen onze inwoners van Oppendam, meneer Van Dwelmen?”

“Van Swelmen, meneer de burgemeester. Inderdaad dat doen ze. En ik ben ook blij dat u dat vraagt. Want met trots laat ik u toch graag onze statistieken zien. In vergelijking met onze buurgemeente Avelo bezoeken onze inwoners drie keer zo vaak de website. U ziet het dus: het is echt een website waar onze inwoners op zaten te wachten.”

“Het is geweldig meneer Van Klemmen. Ze zullen wel in de rij staan voor uw concept, meneer Van Relmen”

“Van Swelmen, meneer de burgemeester. Maar inderdaad en ik ben zo trots om te kunnen zeggen dat dit echt een nationale voorbeeldsite is. Ik heb zelfs horen fluisteren dat we landelijk subsidie kunnen krijgen voor dit model.”

“Echt waar? Maar dat is geweldig, meneer Bedwelmen. Is dat nou duur zo’n website? Wat krijgen jullie tegenwoordig aan subsidie? Een miljoen of drie? Daar zal dus wel een tonnetje bij moeten toch?”

“Van Swelmen, meneer de burgemeester. Oei, ik begrijp dat ik u niet helemaal thuis bent in wat ICT kost. Ik vertelde aan het begin dat deze digitale bibliotheek echt hetzelfde kan als de gewone bibliotheek. Dus tja, wat betreft de kosten….. Die zijn ook hetzelfde als voor de gewone bibliotheek……”

“Dus er moet drie miljoen bij, meneer Vertelme?”

“Van Swelmen, meneer de burgemeester. Maar inderdaad.”

“Maar dat is toch…..”

“Ik weet wat u wilt zeggen…. Waanzin. Maar laat u niet in de luren leggen door al die mensen die zeggen dat het ook voor een paar dubbeltjes per inwoner kan. Wie echt wil veranderen moet fors investeren. Maar… dan heb je ook wat. Vindt u niet, burgemeester?

“Inderdaad, meneer Van Schelmen”

dinsdag 13 oktober 2009

Een gebouw om verliefd op te worden

Twente kende een grote bloei eind 19e en begin 20e eeuw. Dat levert prachtige staaltjes van industrieel erfgoed op. De vraag is wat doe je met al dat industrieel erfgoed?

In Hengelo wordt op 14 oktober door Koninging Beatrix dit gebouw opnieuw geopend. Het is een oude gieterij van Stork - als ik mij niet vergis - en heringericht als één van de locaties van het ROC van Twente. Op de foto kun je nog duidelijke de staalconstructie zien van de oude gieterij. Dat loopt echt door het hele gebouw. Er zitten een aantal prachtige oogstrelende constructies in waarvan het "oog" (dat groene ding op de foto) wel de mooiste is. In de hoofdhal staan daarnaast ook gewoon vrachtcontainers die weer ingericht zijn als kleine ruimtes.

Doordat we met dit ROC in gesprek zijn voor Biebsearch komen we hier nog wel eens over de vloer. Van de docenten die ik spreek hoor ik positieve geluiden. De ruimtes zijn praktisch ingericht en voldoen aan zowel eisen voor "oud" als ""nieuw" onderwijs.

Het gebouw is openbaar toegankelijk en ligt pal achter het station in Hengelo. Wie toch in Hengelo moet zijn, moet zeker eens gaan kijken.

zondag 11 oktober 2009

Aan de lopende band inspiratie in Lelystad


Eerlijk, is eerlijk. Er zijn mensen die bij Lelystad niet gelijk aan inspiratie denken. Ik ben veel in de polder geweest en moet zeggen dat ik er in de herfst en winter ook wel een beetje de kriebels krijg. Maar in de lente en zomer vind ik het prachtig om er doorheen te rijden.
In Lelystad is onlangs een prachtige nieuwe vestiging geopend.... en in die vestiging kun je aan de lopende band inspiratie opdoen. Bovenstaande foto maakte ik vrijdag. Mensen die hun boeken terugbrengen, gooien gewoon het boek op de band. En net als op het vliegveld draaien de boeken hun rondjes. Een bewegende terugbrengkar dus. Er blijven mensen staan om te kijken of er iets van hun gading tussen zit. En soms maken die mensen ook weer een praatje met elkaar.
Als de band vol wordt kan een zogeheten "by-pass" worden ingeschakeld die boeken van een bepaald soort kan uitsorteren. Kortom, een prachtige machine op te zien en nog heel functioneel ook. Voor kinderen is het overigens prachtig om de boeken vervolgens onder de vloer vervoerd te zien worden. Door glas in de vloer krijg je zicht op een ondergronds transportsysteem.
De vestiging is ingericht door Aat Vos, een architect waar ik zwak voor heb. De inrichtingen die hij heeft gedaan kenmerken zich door een moderne uitstraling die tegelijkertijd toch redelijk tijdloos blijft.
Het personeel loopt overigens rond in vrolijke T-shirts met leuke opdruk. Directeur Jan Gommer gaf aan dat dit voor de openingsperiode is. Van mij mogen ze die - of iets soortgelijks - wel blijven dragen.
In de polder komt de herfst en de winter er weer aan. Voor het landschap hoef je er nu niet naar toe. Maar voor deze nieuwe vestiging is het zeker een ritje waard.

donderdag 1 oktober 2009

Meneer van Swelmen vraagt subsidie


Bijgaande tekst is ook geplaatst als column in Bibliotheekblad 19 van 2009

“Goedemorgen. Hans van Swelmen is de naam. Directeur van de bibliotheek van Oppendam”

“Welkom bij ons ministerie. Kering, is de naam. Rob Kering .”

“Fijn dat u me wilt ontvangen. Ik denk zeker dat wij iets voor elkaar kunnen betekenen. Want u kent Oppendam natuurlijk wel. Een gemeente die altijd vooruit wil. Niet de grootste in Nederland, maar wel de slagvaardigste.”

“Ik kom regelmatig in Oppendam, een leuk stadje en ik ben zelfs wel eens in uw bibliotheek geweest. Ja, zeker, u gaat met uw tijd mee.”

“Goed, ik zal ter zake komen. Wij hebben namelijk een prachtidee rond onze digitale bibliotheek. En met alle respect. We moeten gewoon één lijn trekken in Nederland. Eén website die voor alle bibliotheekleden in Nederland te gebruiken is.”

“Dat ben ik helemaal met u eens, meneer Van Swelmen.”

“Ah, heel fijn. Maar het mooie is, wij hebben dat concept. In het diepste geheim hebben wij de ideale website van Nederland gemaakt. Helemaal toegesneden op de wensen van onze klanten.”

“Wat fijn, meneer Van Swelmen, dus u sluit daarmee aan op het MOSAICmodel voor klantsegmentatie dat we onlangs…”

“Nee, meneer Kering. Wij gebruiken daarvoor dat andere model, Lifestyle. Het lijkt wel op MOSAIC, maar is beter.”

“Juist ja.”

“Op basis van die klantsegmentatie hebben we dus werelden gemaakt, die aansluiten op de belevingswereld van onze klanten.”

“Wat goed, meneer Van Swelmen, dus u hebt onderdelen van de Beleefbibliotheek overgenomen?”

“Ja en nee. We hebben inderdaad goed gekeken naar dat concept, maar het toch hier en daar wat verbeterd.”

“Juist ja.”

“Goed. Vanuit die belevingswerelden kun je dus allerlei informatie en media oproepen. En alles is direct bestelbaar.”

“Dat is fantastisch. Dus het Zoek & Boek-systeem hebt u ook al meegenomen in uw implementatie?”

“Het Zoek & Boeksysteem hebben we uitgebreid getest, maar we wilden graag nog wat eigen aanpassingen. Ach, en van het een kwam het ander, dus uiteindelijk hebben we toch maar zelf een systeem gemaakt… Maar we hebben wel goed gekeken naar Zoek & Boek hoor. En voor andere bibliotheken is het vast een goede ontwikkeling.”

“Juist ja. U bent niet snel tevreden, dat is op zich een goede eigenschap. Daar worden we met z’n allen beter van.”

“Fijn dat u er zo over denkt. Uiteindelijk hebben ook gekeken naar onze merkidenteit en naar de uitstraling die onze website moest krijgen.”

“Dus u hebt het landelijke beeldmerk en het nieuwe logo al in uw website ingepast? Dat zou prachtig zijn. We zijn als ministerie een grote voorstander van een sterk imago voor de bibliotheken.”

“Wij zijn inderdaad ook voor een sterk imago. Het logo paste grotendeels bij dat imago, maar we hebben er toch nog een paar kleine dingen aan veranderd. Ik vind dat je kritisch moet blijven en altijd moet streven naar verbetering.”

“Fijn dat u daar zo serieus naar hebt gekeken. Denkt u dat uw aanpassingen gedragen worden door de rest van Nederland?”

“Oh, ik denk zeker dat ze daarvan te overtuigen zijn. We hebben de vorm en kleurstelling gewijzigd. En natuurlijk het gemeentelogo van Oppendam erin verweven. Dat is echt een aanrader voor andere bibliotheken. Het logo krijgt daarmee een prachtige lokale kleuring.”

“Daar zullen bibliotheken zeker blij mee zijn, meneer Van Swelmen. Doet u ook nog iets met scholieren? Dat schijnt tegenwoordig een populaire doelgroep te zijn.”

“Inderdaad, daar hebben we een speciale scholeningang voor gemaakt. En ik kan uw vraag al voelen aankomen: hebt u gebruik gemaakt van Biebsearch? Daar hebben we inderdaad goed naar gekeken. Maar Biebsearch gaat uit van Zoek & Boek en tja, wij hebben ons eigen systeem. Dus na lang wikken en wegen hebben we ook daarvoor toch maar een eigen variant gemaakt.”

“Tjonge, u bent er maar druk mee geweest, meneer Van Swelmen.”

“Dank u wel meneer Kering, fijn dat u ziet hoeveel werk hier achter zat. En ik denk dat dit echt een verrijking is voor de branche. Nergens zijn op deze manier al die functies bij elkaar gebracht.”

“Ik denk dat u inderdaad gelijk hebt. Het is knap werk. En hoe zit het met de exploitatie? Hoe financiert u dit, meneer Van Swelmen?”

“Tja, meneer Kering, u begrijpt, dit moeten bibliotheken niet alleen doen. Dus ik stel voor om hier landelijke subsidie voor te geven. De website van Oppendam kunnen we eenvoudig doorvertalen naar het hele land toch?”

“Uw collega’s zouden u dankbaar zijn, denk ik, meneer Van Swelmen.”

“We sluiten graag het hele land aan. We hoeven slechts de logo’s opnieuw te maken, het Zoek & Boek-systeem te vervangen door ons eigen systeem, een stukje Beleefbibliotheek om te gooien en ons eigen onderwijsconcept even bij iedereen neer te zetten.

“Waar denkt u zelf aan, meneer Van Swelmen?”

“Och, ik denk dat we met 120 miljoen een goed heel eind komen, meneer Kering.”

“Ik denk het ook. We moeten durven om ambitie te tonen, niet waar?”
“U zegt het, meneer Kering.”

Volgende week met Van Swelmen: de opening van zijn website...