dinsdag 23 februari 2010
Meneer van Swelmen over e-books
Vanmiddag vond er een genoeglijke middag plaats met de directies en specialisten van de Overijsselse Bibliotheken. Het vond plaats in de Latijnse school in Deventer. Ze werden bijgepraat over een strategie voor e-books. Dit met lezingen van Ben Solleveld (manager Bol.com) en Michiel Laan (manager a.i. Bibliotheek.nl).
En jawel, de ook heer Van Swelmen, de trotse directeur van de bibliotheek Oppendam deed zijn zegje. En dit was zijn lezing.
Geachte aanwezigen,
E-books zijn nieuwlichterij. Ja, laat dat maar eens goed tot u doordringen. E-books zijn nieuwlichterij!
U dacht hier vanmiddag te komen voor een genoeglijke bijeenkomst over een even prachtige toekomst met E-books. Laat ik die indruk gelijk vergallen. Dat wordt het niet. E-books worden uw ondergang. U zit hier dus genoeglijk uw eigen ondergang te vieren.
Maar goed, we leven in een land met keuzevrijheid, dus als u uw eigen ondergang wilt vieren: be my guest.
Overigens is de plaats waar we nu zijn wel een bijzonder geschikte plek om uw eigen ondergang te vieren. U bent hier namelijk vanmiddag te gast in Deventer in het gebouw dat de Latijnse school heet. Deze stad en deze plaats is een historische verzamelplaats van nieuwlichterij.
De Latijnse school waar we nu staan, komt voort uit de beweging die bekend staat als de moderne devotie. De moderne devotie was in de 14e en 15e eeuw al een revolutionaire beweging binnen de katholieke kerk. Nieuwlichterij dus. Met namen als Geert Groote, Thomas a Kempis en Erasmus kunnen zij als opmaat beschouwd worden naar de reformatie en het humanisme.
En als opmaat voor Geert Wilders.
Ja inderdaad. Geert Wilders Door die belangstelling voor het eigen zieleheil is de stap namelijk maar klein naar de Franse revolutie. En van de Franse revolutie is het maar weer een kleine stap naar stemrecht. En van stemrecht zijn we zo naar stemrecht voor vrouwen. En na algemeen stemrecht kwamen de referenda. En van de referenda kwamen de onderbuikgevoelens. En van de onderbuikgevoelens is de stap naar Geert Wilders weer eenvoudig gemaakt.
Je denkt dus te beginnen met een verbetering is maar het blijkt dat je duivel in eigen persoon hebt binnen gehaald.
Wees dus voorzichtig: ook met e-books. Je weet nooit wat er nog van komt.
Deventer is niet alleen de stad van de moderne devotie, nee, het is ook bekend als drukkersstad. Met de komst van de Keulse drukker Richard Paffraet naar Deventer in 1477 begon een lange traditie. Vele boeken vonden hier hun oorsprong. Kennis die vroeger vastlag in unieke handschriften werd plotseling verveelvoudigd. En met die boekdrukkunst is eigenlijk het einde van de bibliotheek al ingezet.
Bibliotheken dankten hun oorsprong aan het feit dat boeken en informatie schaars zijn. Omdat je er moeilijk aan kunt komen, waren mensen bereid moeite te nemen om naar de bibliotheek af te reizen. En dat principe zijn we met elkaar verschrikkelijk om zeep aan het helpen.
Want stel je voor: je kunt op elke plek achter je pc met je bibliotheekpasje je E-reader vullen met honderden boeken. Tja, dat lijkt een zegen voor het land…. Maar een ramp voor de bibliotheek. Waarom zou iemand nog naar die bibliotheek komen? Alle boeken komen gewoon naar me toe.
En dat is dan ook direct wat me tegen staat in deze hele maatschappij. Elke behoefte moet per direct, acuut, en gelijk bevredigd worden. Of het nu gaat om eten, sex of literatuur: we willen het HIER en NU. Waar is dat ambachtelijke geduld gebleven? Vroeger zag je je eigen eten groeien op je eigen land, sex was iets voor als je minstens vijftien jaar verloofd was geweest en literatuur dat was gewoon een rij van 40 reserveringen op de milleniumtrilogie. Er is niks mis met ergens een gezonde tijd ergens op wachten.
De Deventer dichter Wilkeshuis schreef ooit een gedicht over de Athenaeumbibliotheek. Daar in stond de volgende strofe:
Hier werd op plank bij plank, in kast bij kast
de wetenschap van eeuwen en geslachten,
een oogst van lang-verouderde gedachten,
als koren in de schuren opgetast.
Bibliotheken hebben eeuwen gedaan over het collectioneren van alle kennis. Prima. Dat levert een evenwichtige collectie op. Dat is kennis die rijpt zoals een goede wijn.
En wat doet Google? In vijf jaar tijd scannen ze de helft van de hele wereldproductie. Op YouTube wordt elke minuut vierentwintig uur beeldmateriaal bijgeplaatst. Alles is onder de knop beschikbaar.
Er is een spreekwoord: het hebben van de zaak, is het einde van ’t vermaak. En ik ben het er van harte mee eens. Bibliotheken moeten niet mee gaan in die trend van instant satisfactie. Bibliotheken hebben de plicht om burgers op te voeden tot geduldige mensen die standvastig werken aan een doel. Die hun bevrediging vinden in de inspanning die ze hebben geleverd om dat te krijgen wat ze graag wilden hebben. Dat ze vreugde vinden in de dingen die ze hebben moeten laten om dat te krijgen waar ze al lang naar verlangden. En dat lange wachten maakt het krijgen alleen maar mooier.
Het zit hier in Deventer nog niet zo mee, met het bouwen van een nieuwe bibliotheek. Daar wordt nu al ruim 20 jaar over nagedacht? Er zijn twee colleges al over gevallen. En is dat erg? Welnee, moet u opletten hoe blij al die medewerkers en klanten zijn als die nieuwe bibliotheek er toch komt in 2022. Het was het wachten waard zal men zeggen. Geduld is een schone zaak.
Dus bibliotheken: kweek dat geduld bij uw klanten. Ga niet mee in die ik-wil-alles-en-wel-nu-meteen-economie. Het is uw maatschappelijke taak.
Als u al aan e-books begint: zorg dat de klant zich enige moeite moet getroosten. Zorg dat ze er maar twee gelijk kunnen lenen. Vraag extra leengeld voor e-books. En verspreid ook het gerucht dat er virussen mee kunnen komen met e-books. Zorg dat ze e-books moeten reserveren en zorg vooral dat ze hun e-book niet thuis kunnen downloaden maar dat ze die alleen bij u in de bibliotheek kunnen ophalen.
Bibliotheken hebben een belangrijke maatschappelijke taak! Kweek dat geduld. Directeuren pak die taak! Dankuwel.
zaterdag 20 februari 2010
De dodelijke precisie van je eigen leven...
Als dat laatste het geval is, dan is het experiment van Karl Raats een interessante om te volgen. Karl Raats is namelijk een vijfjarenproject gestart. Het onderwerp van zijn project is hij zelf.
Zijn doel is eenvoudig:
2 university degrees and 5 professional accreditations to attain, 10 fears to overcome and 20 creative challenges to meet, 1 life to change and 10.000 lives to inspire, indefinitely... and only 5 years to get there!
Karl Raats is één van de trainers die ik heb gehad bij de COCD-facilitatorsopleiding. Die opleiding gaat over hoe je creativiteit kunt stimuleren bij mensen. Het gaat over hoe je je dromen en onmogelijke ambities waar kunt maken. Maar al te vaak gooien mensen het bijltje erbij neer, geloven ze niet meer dat het kan of dat ze er zelf geen invloed op uit kunnen oefenen.
Wat voor doelen stelt Karl zichzelf zoal? Lees hier voor zijn verantwoording over 2009. Daarin vertelt hij bijvoorbeeld dat hij zijn inpiratiedoelstelling heeft opgekrikt tot 1.000.000 mensen. Dat het hem dus lukt om met zijn verhaal meer mensen te insprireren om bewuster en met meer ambitie hun leven in te vullen.
Hij schrijft ook over de mindmap die hij gebruikt met zijn doelstellingen voor 2010. Je kunt dat beschouwen als een persoonlijk jaarplan. Die mindmap hangt boven zijn bureau en hij focust zich dagelijks op die dingen die hij zelf wil bereiken.
Wie denkt aan vijfjarenplannen, denkt al snel aan rigide plannen zonder enige vorm van creativiteit. Karl Raats laat zien hoe hij focus legt in zijn eigen leven, hoe zijn eigen doelen wil bereiken. Doelen die op het eerste gezicht te groot en te omvangrijk lijken. En daarin schuilt nou net de creativiteit. Om die doelen te bereiken moet hij over zijn eigen angsten en twijfels stappen. Hij moet wegen vinden om doelen te bereiken die te ver weg lijken.
Niet alles lukt. Hij heeft ook te maken met tegenslag en vertraging. De kunst is om ook dan weer nieuwe wegen in te slaan. Zoals een TomTom die zijn route herberekend onder de gewijzigde omstandigheden.
Hondenfobie
Sommige van de tips van Karl Raats heb ik ook in mijn eigen leven wel toegepast. Zijn doelstelling om van je angsten af te komen hebben mij ook aan het denken gezet. In mijn geval is dat een hondenfobie. Blijf ik daar altijd voor weglopen of doe ik er wat aan? Zo, nu kent u mijn grootste angst en kunt u mij herinneren aan het feit dat ik nog vijf jaar heb om er wat aan te doen. Als iemand tips heeft hoor ik het graag.
dinsdag 16 februari 2010
Eén aquabrowser voor heel Nederland!
Er wordt op dit moment een hoop verzonnen rond de ICT-infrastructuur in Nederland. Na de certificering van bibliotheeksystemen, kwam er een blauwdruk met "kristallisatiepunten". En de nieuwste feature is natuurlijk de aanbesteding van een Nationale Bibliotheek Catalogus en een Digitale Content Repository.
Zo, als u nu nog aan het lezen bent, hoort u bij die laatste 3% van het bibliotheekwerk die zich niet direct laat wegdrukken door een paar digitale kreten. Welkom.
In het bibliotheekwerk is er grote eensgezindheid dat we onze ICT nog een aantal stappen kunnen verbeteren. Het eindplaatje lijkt redelijk helder (zie boven). De grote vraag is alleen hoé we er naar toe gaan, met welke tussenstappen en of de burger er ondertussen ook al beter van wordt.
Laat ik u eens één tussenstap geven die volgens mij voor iedereen acceptabel is en die morgen tot resultaat kan leiden:
Stap met zijn allen over op één aquabrowser.
In Nederland zijn er denk ik naar schatting zo'n 25 tot 30 aquabrowsers actief. Elke provincie heeft er één en een aantal grote steden draait op een eigen aquabrowserserver.
Die servers zijn onderling verbonden. De moeder-aller-moeders is de aquabrowser van Bibliotheek.nl. Die aquabrowser "voedt" de andere aquabrowsers met de landelijke indexen. Bijvoorbeeld de indexen van de krantenbank.
Op die provinciale aquabrowser kunnen vervolgens weer verschillende "skins" draaien. Een skin is een speciale aquabrowseringang met een eigen look-en-feel. In Overijssel heeft elke bibliotheek een eigen skin en ook voor elke school die Biebsearch gebruikt hebben we zo'n skin.
Zo, nu bent u weer bij hoe dat zit met die aquabrowsers. Maar waarom zouden we overstappen op één aquabrowser? Ik ga er dan vanuit dat heel Nederland gebruik gaat maken van de aquabrowser van Bibliotheek.nl. Welke voordelen zitten daar aan?
Voordeel 1: We krijgen alle kranten
In uw provinciale of stedelijke aquabrowser zitten niet alle kranten. De indexen zijn te omvangrijk om goed te distribueren. Daarom heeft alleen de aquabrowser van Bibliotheek.nl het hele archief. Als we allemaal onze "skins" maken op de aquabrowser van Bibliotheek.nl hebben we dus in één klap alle kranten.
Voordeel 2: We hoeven geen data rond te pompen
Uit bovenstaande kun je afleiden dat we flink wat data naar elkaar aan het rondpompen zijn. Door dat vanaf één punt te doen kan dat vervallen. Klinkt een beetje als gezamenlijk één catalogus onderhouden.
Voordeel 3: Eén index die we aanbieden aan Google
Onze webpresence is voor een deel gerelateerd aan de manier waarop we gevonden kunnen worden door Google. Hoe gaan we dat doen met elkaar? Gaan we allemaal onze eigen catalogus of aquabrowser aanbieden aan Google? En moeten we er afzonderlijk voor zorgen dat we zo hoog mogelijk in de ranking terecht komen? Of gaan we dat gezamenlijk doen met één index van alle bibliotheken? Mij lijkt de keus makkelijk.
Voordeel 4: Investeren in zwaardere servers en hosting
Nu regelt elke provincie welke voorzorgsmaatregelen worden genomen voor uitval. In veel gevallen draaien er geen "schaduwservers" van de aquabrowserservers. Dat is een zwakke schakel in de uptime. Door gezamenlijk één grote aquabrowser te beheren, kun je daar met z'n allen beter van worden en wel dergelijke voorzorgsmaatregelen nemen.
Voordeel 5: Eén keer betalen voor koppelingen
Aangezien er maar één aquabrowser is, kun je ook maar op één aquabrowser een bron koppelen. Dat kan dus nooit beteken dat dezelfde bron ook nog eens op een andere aquabrowser moet worden gekoppeld. Dat gaat ons geld besparen.
Voordeel 6: Over de provinciegrenzen heen
Ik werk nu wel eens met Biebsearch voor scholen die in drie provincies werken. Ik heb dan te maken met drie aquabrowsers. Ik kan geen diensten makkelijk aan elkaar koppelen. De mediatheek van de ene school in de ene provincie kan ik niet laten zien aan die nevenvestiging die in een andere provincie zit.
Voordeel 7: Iedereen kan bij alle bronnen
Voortvloeisel uit voordeel 5 is dat iedereen ook snel bij alle bronnen kan. Wij hebben de AO-boekjes gekoppeld op onze pronvinciale aquabrowser. Hoewel het niet moeilijk is om het ook beschikbaar te krijgen op andere servers, moet het toch nog opnieuw gekoppeld worden. En dus kost dat tijd. En u zult zien: dan willen we het toch weer net anders en op onze eigen manier hebben.
Voordeel 8: Uniformiteit
Voortvloeisel uit voordeel 7 is dat we nu eens eindelijk naar een uniforme presentatie gaan. Dat geneuzel of die cover nu links of rechts moet zitten. Of dat logo van de bibliotheek nu wel of niet bij dit titels moet staan. Alle respect voor alle goede discussies maar ik word er wel eens moet van.
Voordeel 9 en Voordeel 10
Tien voordelen klinkt beter dan acht. Tien is een mooi rond getal. Die laatste twee voordelen heb ik echter nog niet. Maar ze zijn er vast. Denk even met me en we hebben ze.
Maar doen dan?
Het leven is al ingewikkeld genoeg. Soms moet je ook durven om maar eens een simpele stap voorwaarts te zetten. Volgens mij past ie prima in de lange-termijn-strategie en merkt de burger er morgen ook gelijk wat van.
Daar doe je het voor!
Van Lianne Busser, de kersverse directeur van de Veluwezoom ontving ik dit aardige mailtje:
Dag Mark,
Wat een verfrissend artikeltje van je in Bibliotheekblad! Het slaat ons/mij alle argumenten voor die kruideniersboetes uit de hand. Ik ga me hier serieus over achter de oren krabben!
Groeten
Lianne
Soms vraag ik me wel eens af: "Waarom begin ik nou weer aan deze discussie?". Soms lijkt alles zo langzaam te gaan. Soms lijk je te trekken aan een dood paard. Zo'n berichtje van Lianne - out of the blue - is dan een enorme opsteker. En voor mij reden om Lianne natuurlijk aan te bieden om met haar mee te denken.
zondag 14 februari 2010
Een valentijnsbericht voor de Alles-is-liefde-crew
In 2009 kwam in Overijssel in aantal keren de Alles-is-liefde-crew bij elkaar. Daar hebben we ook over gepubliceerd. Hier, en hier, en hier, en hier. De alles-is-liefde-crew is een leuke club met mensen die bezig zijn met de implementatie van web-2.0-toepassingen. Deze post is speciaal voor hen!
In de laatste bijeenkomst in november gebruikte ik voor jullie bovenstaande filmpje. Daarbij vertelde ik het verhaal dat we zelf verantwoordelijk zijn om vuurtjes brandend te houden. Vuurtjes om anderen te vertellen over de leuk 2.0-dingen die ze ontdekt hebben. Soms groots en meeslepend. Soms klein en gewoon aan je buurvrouw. We zijn zelf verantwoordelijk voor de passie die we wel of niet ten toon spreiden. We zijn zelf in staat om kleine of grote stapjes vooruit te boeken. En al hebben we altijd tien goede redenen om iets niet te doen, er is altijd iets dat we wél kunnen doen!
Met dit berichtje wil ik laten weten dat ik jullie niet vergeten ben. Sterker nog, elk initiatief draag ik een warm hart toe. Als de crew ergens de schouders onder zet, zijn ze tot prachtige dingen in staat.
Als je dit leest en je bent crewlid, mail of bel dan minstens één ander crewlid. Zeg dat je dit bericht gezien hebt en vraag eens aan die ander hoe het er mee gaat. En denk nog eens even bij je zelf na hoe je er zelf voor staat en wat je zelf kunt doen.
En als iedereen dit bericht leest dan is er vast iemand die het voortouw neemt om dat vuurtje van de crew weer op te stoken. Want ik weet zeker dat die vuurtjes er nog zijn. Misschien tijd om er maar weer eens een groot vuur van te maken.
Wat jullie?
donderdag 11 februari 2010
Bankroet, failliet, blut : De bankroet jazz
Op gedichtendag liet ik mijn voorliefde voor de gedichten van Van Ostaijen blijken. De dag na gedichtendag kreeg ik het boekje "De bankroet jazz" in handen. De bankroet jazz is een filmscenario dat Paul van Ostaijen schreef rond 1921 in Berlijn. Zijn filmscenario blijkt verrassend actueel.
De Eerste Wereldoorlog liet een verwoest Europa achter. Van Ostaijen vluchtte vanwege zijn Vlaams activisme naar Berlijn. In de Wilhemstrasse ziet hij zo ongeveer voor zijn neus onlusten en grote stakingen plaats vinden. Deze onlusten worden de kop in gedrukt door de het Freikorps onder leiding van Gustav Noske.
De bankroet jazz gaat over een dadaïstische revolutie die onstaat in de arbeiderswijk Alt-Moabit. De kern van de revolutie is de verzoenende werking van jazzmuziek. Het revolutievirus verspreidt zich razendsnel door heel Europa. De revolutie predikt naast de jazzmuziek ook rijkdom voor iedereen. Om dat te realiseren wordt een waanzinnig financieel plan ingezet. Om iedereen te kunnen laten rentenieren worden eindeloze staatsleningen (de schatkistbons) uitgegeven. Het kan dan ook niet anders of deze revolutie leidt tot een feestelijk bankroet.
Het filmscenario was al vaker gepubliceerd - hoewel voor het eerst pas in zijn verzamelde werk in de jaren '50. Uniek aan dit boek is de DVD waarop het scenario tot leven is gebracht door Leo van Maaren en Frank Herrebout. Dit hebben ze gedaan in samenwerking met het filmmuseum. Die verfilming is gedaan door gebruikmaking van enkel oude filmbeelden. Dat hele rare dadaïstische filmscript is dus omgezet naar een collage van oude filmbeelden. Met daaronder uiteraard passende jazzmuziek.
Het scenario is voor velerlei uitleg vatbaar. Continu kantelt hij zijn perspectief. Eerst onderschrijft hij de revolutie, daarna toont hij ook daarvan de leegte.
Ik heb die verfilming met bewondering bekeken. Daarnaast staat op de DVD een documentaire over het verblijf van Van Ostaijen in Berlijn.
De bankroet jazz is verrassend actueel. Oplopende staatsschulden, kantelende wereldeconomieën en banken die failliet gaan. In het afgelopen jaar kwam ik mensen tegen die geld hadden verloren op de beurs en daardoor een deel van hun pensioen in rook op zagen gaan, een andere kennis had geld bij Icesave en weer een derde bij DSB.
Alles van waarde is weerloos, citeerde ik al eens van Lucebert. Dus mijn advies: koop morgen dat boek! Uw geld kan overmorgen waardeloos zijn.
dinsdag 9 februari 2010
Naomi maakt een filmpje in Delden!
Dat wij trots zijn op ons werk is logisch. Dat anderen die trots delen is natuurlijk hartstikke leuk. Naomi Deegenaars, accountmanager Bibliotheek.nl, was vrijdag ook op bezoek in Delden. En haar verlag laat ze ons graag zien. En wij u natuurlijk!
Naomi bedankt en tot gauw in Overijssel!
maandag 8 februari 2010
Er bloeit iets moois in Nijmegen...
Foto: Eelco
De afgelopen weken ben ik een aantal keren naar Nijmegen gereisd. En met veel plezier. Samen met Yvonne Sinkeldam (Biblioservice Gelderland), Marcel Mentink (Overijsselse Bibliotheek Dienst), Josine Schuilenburg en Niesje Meijeringh (Openbare Bibliotheek Gelderland-Zuid) hebben we gewerkt aan de eerste uitrol van Biebsearch in Nijmegen.
Een flinke tijd geleden was ik al eens begonnen met een presentatie voor alle schoolleiders in Nijmegen. Die waren toen enthousiast voor Biebsearch. Afgesproken was dat er twee pilotscholen zouden komen. Die waren er: het Canisius College en het Montessori College.
Als het goed gaat bij die pilotscholen is het de bedoeling dat in de komende jaren alle voortgezet onderwijsscholen in Nijmegen gaan aansluiten. Het gaat daar om niet minder dat 25.000 leerlingen.
Voor de twee pilotscholen hebben we samen een plan van aanpak uitgewerkt en een passend voorstel gemaakt. En gepresenteerd. De uitkomst? Ze doen mee! Naar verwachting met zo'n 2.000 leerlingen in totaal vanaf begin volgend schooljaar.
Het leuke van deze voorbereiding is voor mij om te zien dat Biebsearch zich over steeds meer personen uitspreidt. Alle voorbereidingen werden me uit handen genomen en professioneel opgepakt door bovenstaande personen. Aan mij de eer om deze voorzet nog even in te koppen.
Welkom Nijmegen!
zondag 7 februari 2010
Spitten in andermans leven....
Deze week kreeg ik mijn 50e volger op mijn blog. Dat vond ik toch wel een leuk aantal. In ieder geval een aantal om even bij stil te staan. Mijn 50e volger is Spitter.
Ik geloof niet in toeval. Dus er zal vast een reden zijn waarom nou precies Spitter mijn 50e volger is. Mee eens?
Goed, reden genoeg dus om maar eens even te gaan graven in het leven van Spitter. Een collega-blogger heeft de leuke gewoonte om al haar volgers even te Googlen en voor te stellen. Zo doe ik dat dus maar eens voor Spitter.
Op de eerste plaats heeft ze een eigen blog. Die moet overigens nodig bijgewerkt worden. Het zijn niet mijn woorden. Het staat op haar eigen blog. En ze is op zoek naar leuke familieverhalen. Op het blog staat een link naar de eigen familiesite. En het aardige is dat daar ook haar stamboom staat. Daar kun je uit lezen dat haar stamboom teruggaat tot 1765. Dat is niet zo heel ver terug. Het oudst bekende familielid staat bekend onder de naam Jan Jansfy. Zoiets als Jans Janszoon. Bijzonder is dat die persoon in de stamboom is overleden in Bokhoven maar er niet is geboren. In Wikipedia kun je lezen dat Bokhoven in die tijd neutraal gebied was en een katholieke enclave. Dat kan twee dingen betekenen: of deze voorvader was katholiek, of dief, of beide. Maar in ieder geval was hij voortvluchtig voor de staat of kerk.
Kortom deze mevrouw heeft dus waarschijnlijk criminele katholieke grootouders. Uit recenter verleden tref je alle familiedrukwerk aan zoals trouw- en geboortekaartjes. Deze dame zingt overigens in het Haarlems kleinkoor. Van die site kun je afhalen dat ze op 20 maart meedoet in een passieconcert.
Tot slot ga ik nog even echt Googlen. Ik kom erachter dat ze senior adviseur is bij de gemeente Almere. Daar kunt u ook zien dat deze dame ook nog eens een aantal bestuursfuncties vervult in sociaal cultureel werk.
Misschien vindt u al dat gegraaf en gespit maar vreemd. En misschien vindt u dat ik te ver ga. Maar in werkelijkheid gaat het echt zo. Ik vertelde u al eerder dat mij ooit is overkomen dat iemand tegenover mij zat in een gesprek, die zich zo had voorbereid. Hij had 100 pagina's uitgeprint over mij bij zich. En kon mij vertellen wat mijn beste tijd op de halve marathon was...
En toch raar, want bij deze dame ontbreekt volgens mij nog een bestuursfunctie bij dat koor waar ze bij zingt.... Hoe ik dat weet? Nou, het is mijn zus! Ziet u wel, het is geen toeval.
vrijdag 5 februari 2010
Overijssel stimuleert digitale diensten
dinsdag 2 februari 2010
Jaap de Mare komt Biebsearch versterken
Er was echter nog een Biebsearchproject dat voor subsidie in aanmerking komt. En dat traject wilde ik nu maar eens wat meer in het zonnetje zetten.
Technische doorontwikkeling
Biebsearch leunt zwaar op een aantal technische oplossingen. Die oplossingen zijn gebaseerd op de ICT-infrastructuur van bibliotheken. Doordat we steeds meer doorontwikkelen raken we ook steeds vaker de ICT-infrastructuur van de scholen. Het lijkt bijvoorbeeld logisch dat wanneer je inlogt op het intranet van een school, je ook gelijk ingelogd bent bij je bibliotheek en bij je databanken. Of kunnen we onze zoekmachine geschikt maken voor aansluiting op onderwijsbronnen zoals Edurep of databanken van het ontwikkelcentrum.
Net zoals we in bibliotheken proberen standaarden af te spreken, zo gebeurt dat ook in het onderwijs. Het lijkt dan ook logisch om met Biebsearch aan te sluiten op die standaarden. Maar welke standaarden moet je volgen? En wie kan de deuren openen bij al die partijen?
Daar was dus een plan voor. Als u klikt op de link kunt u het originele projectplan downloaden.
Jaap de Mare
Cruciaal in dit soort trajecten zijn de mensen. Van de zijde van Biebsearch zal Marcel Mentink hier als een soort assistent-projectleider gaan functioneren. Marcel heeft zo ongeveer alle Biebsearch-zoekmachines gebouwd en heeft hele ruime ervaring op ICT-gebied in bibliotheken.
De projectleider zal Jaap de Mare (zie foto) worden. Jaap de Mare (51) is principal adviseur bij M&I/Partners. Hij heeft een brede ervaring, de laatste jaren vooral in de MBO-sector. Zo was hij in 2009 ad interim dagelijks voorzitter van ROC-i-partners (intussen opgegaan in saMBO~ICT), de netwerkorganisatie op het gebied van ICT in het MBO. In de jaren daarvoor was hij informatiemanager van het ROC van Amsterdam.
Jaap zal dit Biebsearchproject voor zijn rekening nemen. En daar wensen we hem veel succes bij.
Onze verwachting is dat we dit najaar met onderwijsorganisaties al wel eens flinke doorbraken konden hebben bereikt in de infrastructuur. Dingen die we tot nu toe niet voor mogelijk hielden. Zo genoeg verwachtingen geschept. Aan de bak!
maandag 1 februari 2010
De sprookjespartij
Ook in Deventer vinden op 3 maart verkiezingen plaats. En de vraag roept zich natuurlijk op wat we moeten stemmen. En warempel, in Deventer dient zich in mijn ogen een fantastische nieuwe partij aan: "De sprookjespartij".
Een naam die natuurlijk allerlei associaties oproept. Sprookjes, waar het goede altijd wint van het kwade. Waar het eind altijd is dat ze lang en gelukkig leefden. Waar dingen kunnen die voor onmogelijk werden gehouden. De naam sprookjespartij roept bij mij de associatie op dat het mogelijk is om een maatschappij te hebben waarin toch alles goed is. Overal rechtvaardigheid.
Kortom, de partij heeft met zijn naam onmiddellijk mijn sympathie. Vandaar dat ik deze ochtend maar eens op zoek ging naar de idealen van deze partij. Om eerlijk te zijn: een gemiddelde partij schopt het niet zo ver bij mij.
De partij is opgericht door zwerver Bertus Rietman. Kijk, het wordt steeds sympathieker. Ook een zwerver in dit land kan raadslid worden. Ik roep al bijna "Yes, we can".
In een artikel van de Wegenerdagbladen wordt ook wat uitgelegd over de partijpunten. Een van de speerpunten is de aankoop van een nieuwe keeper voor Go Ahead Eagles.
In een ander artikel geeft de partij aan dat minima voor half geld naar de Eagles moeten kunnen. Kamerverhuur moet goedkoper en in cafés moet weer gerookt kunnen worden.
Helaas, dat zijn mijn punten nu net niet. Ik was op zoek naar een partij die alle mensen gelukkig zou maken. Zijn roken en voetbal de opperste vorm van innerlijk geluk? Ja, gezellig misschien wel maar wel met erg weinig verbeelding.
Tot slot wordt melding gemaakt van het criminele verleden van de oprichters. Dat gaat ze natuurlijk nagedragen worden. En daarmee is het beeld natuurlijk wel een beetje compleet en krijg je onbedoeld toch beeld van Jacobse en Van Es met hun tegenpartij. Hoe onterecht misschien ook.
Kortom, ik moet het nog maar even doen met mijn eigen sprookjespartij met mijn eigen idealen. Ik kan dus op zoek naar een andere partij.
Waar is die partij waar je echt kunt wegdromen? Die partij waar echte idealen nog bovenaan staan? Die partij die zich inzet voor persoonlijke ontwikkeling? Een partij die laagdrempelig is? Een partij waar kinderen altijd welkom zijn en waar niet alleen grote mensen de dienst uit maken? Een partij die zich inzet voor literatuur, kunst en cultuur? Een partij waar het om werkelijke ontwikkeling en geluk gaat, zowel als individu als community.
Zeg, die politiek zou dat niet wat zijn voor de bibliotheken? Het zou mijn sprookjespartij wel kunnen zijn...