Carroussel in het innovatielab

Sommige dagen hebben het gewoon. Vandaag was zo'n dag. Oplettende lezers hebben zo onderhand wel door dat ik bijna elke vrijdag in het Innovatielab vertoef. De hele dag heb ik samen met collega's gekeken naar werk van studenten. Trotste presentaties van puike opdrachten.

Bibliotheek zonder subisdie
De dag begon al goed door samen met de Bibliotheek Zwolle en twee studenten, Türkan en Jacqueline, te kijken naar de aanpak voor de bibliotheek zonder subsidie. Ze gaan kijken wat er mogelijk is als een bibliotheek in het geheel geen subsidie meer krijgt. Wat blijft er dan nog staan of wat is er dan juist mogelijk?

Alles mag in dit onderzoek maar het moet wel een herkenbaar blijven als van de bibliotheek. Türkan en Jacqueline hadden zich goed voorbereid en in juli zullen ze presenteren voor de Overijsselse directies. En eerlijk gezegd denk ik dat er ook wel een artikel in zit voor Bibliotheekblad.

Innovatiecarroussel
Daarna was de ochtend was gevuld met een innovatiecarroussel. Derdejaars studenten hadden verschillende bedrijven doorgelicht op hun innovatieve vermogen en deden daarvan verslag. De desbetreffende bedrijven waren erbij en konden aangeven wat ze met de adviezen gingen doen. De onderzochte bedrijven waren een bibliotheek, een softwarebedrijf, een postzegelhandel en een bedrijf in kerstpakketten.

Knap hoe de studenten de vinger op de zere plekken wisten te leggen en hoe ze constructieve voorstellen deden om die bedrijven te laten innoveren. In het bijzonder was ik onder de indruk van Rick en Jordi die een goedlopend ICT-bedrijf wisten te wijzen op wat ze beter konden doen in het verkoopproces door de why-how-what-strategie te volgen. Google daar maar eens op.

Androidapps
De middag was gereserveerd voor een kleine twintig tweedejaars studenten die een mockup of interaction desing hadden gemaakt voor een Androidapplicatie voor de website van Deventer. En tja, als je iets maakt voor Deventer, maak je het voor iedereen die deze white label website gebruikt.

Samen met een paar collega's mocht ik de mockups jureren. En dat was nog ingewikkeld. Deze studenten hadden heel goed geluisterd naar de opdrachtgever. Ze konden goed aangeven wat wel in een app moest en wat niet. Kwamen zelf soms met leuke aanvullingen of vebeteringen. Twee teams ontraden ons zelfs het bouwen van een app maar kozen voor een mobiele website. En gaven daar overigens een hele goede onderbouwing voor.


Uiteindelijk waren Erik Jansen, Richard Hoekstra, Miranda Bijsterdbosch en Anoek van Kol de winnaars van deze wedstrijd. En dit design gaan we dan ook daadwerkelijk uitvoeren. Ook dat doen we weer binnen het innovatielab. Met studenten dus. En Erik, Richard, Miranda en Anoek hebben beloofd de briefing te doen.

By the way: deze gasten studeren over anderhalf jaar af. Als ik werkgever was, dan wist ik het wel.

Een heerlijke dag: tientallen studenten die ik zo aan het werk heb gezien. Veel kwaliteit en interesse voor het innovatielab. Zou toch leuk zijn als ik er een aantal straks terug zie in mooie banen in openbare bibliotheken.

Leuk werk hoor, dat innovatielab. Doe ook mee!

Geen oranjebitter, geen kleedjesmarkt, geen spijkerpoepen

Geen liters oranjebitter die u hoeft te drinken. Geen volkslied waar u alle dertien coupletten van mee moet zingen. Geen kleedjesmarkt waar u altijd die dingen koopt die u toch niet nodig hebt. Geen kleedjesmarkt waar u als ouders al om zes uur moet zitten om voor uw kinderen een plekje te reserveren. Geen oud-hollandse-spelletjes als eier-koppen, spijkerpoepen of koekstikken.

Klinkt dat aanlokkelijk? Kom dan naar het Koninginnedagconcert in het lieflijke Holten. Het enige wat u hoeft te doen is om 17.00 uur aanschuiven op het terras. Uw drankje met borrelhapjes bestellen en verder niets. Na afloop loopt u licht aangeschoten maar verrijkt met een gezonde dosis jazz het terras weer af. Wie wil er nu niet zo'n Koninginnedag? We krijgen bijna medelijden met de Koninklijke familie. Die zijn overigens ook van harte welkom maar ik vermoed dat ze andere verplichtingen hebben.

Vuur

Als het donker begint te worden gaat de hens erin. Het vuur vreet zich door het hout. Hoger en hoger. Als ik zelf op het vuur afloop bekruipt mij een lichte angst. Angst voor dat hele grote vuur. De hitte is intens. Dichterbij dan 25 meter kom je niet. Het is huiveringwekkend om te zien wat de kracht van dit natuurgeweld is. Angst is niet het goede woord. Het is ontzag.

Er is een tent met drank en een truck doet dienst als podium. Coverbandjes vullen de avond. Er staan vele oude bankstellen in het weiland. Jonge kinderen rollen door het zand en zijn pikzwart. Jongens liggen aan de kant met een biertje.

Honderden auto's worden zonder ordeproblemen geparkeerd in de berm. Als ik terugloop naar mijn auto word ik ingehaald door een stelletje luidruchtige jongens. Even later tref ik ze weer als ik ze voorbij rijd. Inmiddels hebben ze dan de sloot opgezocht, bij gebrek aan een officieel urinoir.

En toch, het paasvuur heeft een grote culturele waarde.

Voor filmmateriaal moet u bij mijn collega zijn. Voor meer achtergrondinfo bij mijn andere collega.

Tweede paasdag : nationale dag van de meubelboulevard

Vandaag is het weer zover: de nationale dag van de meubelboulevard. Hoewel het weer veel te mooi is om naar zo'n blokkendoos met huis-tuin-en-keuken-design te gaan, staan toch hele volksstammen keurig hun karretje vol te laden.

Mijn haat-liefde-verhouding met het blauw-gele-woonwarenhuis had ik al een keer eerder beschreven. Mijn collega Henriëtte Gerrits van de bibliotheek Wierden en Rijssen/Holten attendeerde me op de Duitse band Wise Guys. Zij zingen er zelfs over. Voor al die zielen die zich vandaag gaan opofferen om die nationale dag van de meubelboulevard weer tot een succes te maken.

Onvervuld verlangen

Onvervuld verlangen

Waar we om roepen
Waar we om schreeuwen
Waar we om zuchten
Twijfel
eenzaamheid
en pijn.

Waar we van dromen
Waar we op hopen
Waar ons hart voor klopt
Als de stem
die naar je fluistert
Als de rilling op je rug
Als de kriebel in je buik
Als de liefde
die je toezingt
Als met knikkende knieën
mijn hart open gaat
en geluk zich nestelt.

Het feest
van onvervuld verlangen

Foto: Steve B Kennedy

Opa, vertel nog eens van vroeger...

Ik heb een niet nader te noemen collega, die binnenkort hoopt opa te worden. We hebben beloofd hem daar niet mee te pesten en het ook niet aan de grote klok te hangen. Maar zo in deze besloten gemeenschap kunnen we dat elkaar natuurlijk wel toevertrouwen.

Wie opa wordt, wordt onvermijdelijk geconfronteerd met de vraag: "zeg opa, hoe was dat vroeger nou in die bibliotheek? Wat voor mensen werkten daar nou?" Tja, hoe bereid je je daar op voor? Deze collega was gelukkig niet voor één gat te vangen en wist trots te melden dat er een heuse vereniging is voor bibliotheekbejaarden: Vereniging Senioren Landelijke BibliotheekOrganisatie (S.L.B.O.) Met een eigen website.

Voor mensen met melancholie of voor mensen die gewoon nog eens even willen zien hoe bibliothecarissen er vroeger uit zagen is het archief van deze site een absolute aanrader. Daar is namelijk een bestand te downloaden waarin honderden foto's van vroeger zitten. Geen foto's van bibliotheken maar van personeelsuitjes, sportdagen jubilea en enigzins uit de hand gelopen feestjes. Ik heb dat archief met een grote glimlach bekeken.

Ik vroeg mijn collega nog naar oud-NBLC-corifee Eduard Duijker. Iemand met wie ik als broekie bij de WSF-bibliotheken samenwerkte. En zowaar. Op foto 104 komt ie voor. Tijdens een personeelsreis naar Brussel.

Maar één ding weten we zeker: Opa René is goed voorbereid!

Drie onderwerpen waar u besmuikt over doet...

Vandaag ga ik het hebben over drie dingen waar iedereen wat besmuikt over doet: 1) Belgen, 2) de Aquabrowser en 3) rechtenvrije eBooks. De Belgen hoeven we niet serieus te nemen omdat ze geen regering hebben. De Aquabrowser wordt beschimpt om zijn complexiteit. En van rechtenvrijd eBooks zeggen al die "duurbetaalde kenners” dat onze klanten er niet op zitten te wachten.

DBNL-widget
Elke dag start ik op met mijn iGooglepagina. En naast allerlei blogs, staat daarop ook altijd de widget van de Digitale Bibliotheek van Nederland (DBNL). Elke dag een andere titel. Nee, niet de nieuwste titels maar wel altijd titels die ik best de moeite waard vind. Best leuk hoor, rechtenvrije eBooks!

7.000 eBooks
Wie er op doorklikt komt uit in de Aquabrowser van onze Vlaamse collega’s. En die ziet dat er dan een lijst is met bijna 7.000! eBooks die de Vlamingen aanbieden aan hun klanten. En voor de Hollanders: gratis en voor niets. Al meer dan een jaar draait deze dienst. En inmiddels bij een groot deel van de Vlaamse bibliotheken. Gewoon in een aquabrowser zoals wij ook allemaal hebben.

Die 7.000 titels zijn niet de meest populaire titels. Het zijn geen titels uit de kop van de lange staart. Maar was het niet het TNO-rapport dat destijds ook al adviseerde om voor de korte termijn te starten met de "shoulder" van deze long tail. En trouwens: wie doet er nog wat met de TNO-rapport? Of zijn we dat allemaal al weer gewoon vergeten?

Binnenkort openen wij in Nederland onze eBookeregalerij met maar liefst 25! eBooks. Klassiekers die iedereen gelezen moet hebben. U begrijpt dat onze Vlaamse collega’s nog even hard lachen om dit aantal. Overigens is ook de eregallerij ontwikkeld samen met DBNL.

Lange termijn en korte termijn
Tja, als je dit zo hoort, welk gevoel krijg je dan?

Ik hoor grote verhalen over allerlei digitale infrastructuur in ons land. Prima. Ik hoor grote verhalen over het inkopen van populaire eBooks bij uitgevers. Prima. En ik ben ervan overtuigd dat over twee jaar de situatie echt anders zal zijn. Maar niet morgen en zeker niet vandaag. En welke bibliotheek wil zo lang wachten?

En trouwens, het staat mij bij dat er een innovatieproject van OC&W was waarbij DBNL 1.250 romans beschikbaar zou maken voor de Nederlandse bibliotheken. Het ging om een bedrag van ik dacht ruim € 600.000,-. Heeft iemand daar nog wat van gehoord en weet iemand wat daar uit gaat komen?

Volg de Vlamingen!
Ik stel voor dat we zo spoedig mogelijk het initiatief van onze Vlaamse collega’s van Bibnet volgen en die titels van de Digitale Bibliotheek van Nederland (DBNL) toevoegen aan onze Aquabrowsers. En straks uiteraard toevoegen aan onze Open Index. Ik neem de handschoen graag op.

En voorlopig maar even geen Belgenmoppen meer… Geen regering maar wel resultaat.

De Kroonprins leest voor...

Mijn hartenlap en schattepop,
ik pak gewoon de draad weer op.
Eens even zien, waar waren wij?
O ja, het rampjaar was voorbij
met al z'n schade en z'n schande.
Het Koninkrijk der Nederlanden,
was in die tijd geen monachie,
maar stadhouder prins Willem III
deelde hier wel de lakens uit.
Door toedoen van zijn Britse bruid
verwierf hij ook als protestant,
het koningschap van Engeland.
Hoe dat in feite allemaal,
gegaan is, is een lang verhaal
dat ik je nu maar niet vertel.
Dat hoor je straks in Leiden wel,
een verder godvergeten gat,
maar prima als studentenstad
zoals ik in mijn studiejaren
ook hoogstperoonlijk heb ervaren.

Aan het woord is Willem-Alexander die de Nederlandse geschiedenis vertelt aan zijn oudste dochter Amalia. Dit zijn de eerste verzen van het boekje "Van Willem III tot Willem III". Het is het derde deel in de vaderlandse rijmkroniek van Driek van Wissen en Jean Pierre Rawie.

Light verse en geschiedenis. Het is een bijzonder prettige vorm zo bij elkaar. Zo zitten we met zijn allen op schoot bij Willem Alexander als hij de bizarre geschiedenissen vertelt van magistraat Rudolf De Mepsche de magsitraat van Oostlangewolsteradeel, die om zijn hebzucht te bevredigen Jan en alleman liet oppakken voor sodomie. Het complete bezit van veroordeelden verviel namelijk aan de staat en daarmee aan de magistraat. Die hiermee zijn dure Bijmaborg liet financieren. Een soort Dirk Scheringa avant la lettre dus.

Of wie kent nog de geschiedenis van Kaat Mossel, de helleveeg van Rotterdam, mosselkeurder en oproerkraaier? Kaat Mossel zamelde geld in voor de Oranjes. Dat ging echter niet met de collectbus maar met de knoet.

Of wie kent nog de geschiedenis van Van Speijk:
"Neen" sprak Van Speijk "nooit van mijn leven,
vergeet het maar over mijn lijk!"
Ja, dat was helemaal Van Speijk
die, toen hij deze woorden sprak,
zijn bolknak in het kruitvat stak.
"Dan liever nog het luchtruim in!"
was zijn beroemde laatste zin.

En zo liet hij zijn schip de lucht in gaan op de Westerschelde. Waarmee Van Wissen en Rawie dit hoofdstuk dan ook beëindigen met:

Van Speijk is hiermee onbetwist
's lands eerste zelfmoordterrorist.

Of wie kent nog de geschiedenis van Koning Willem II, die zijn huis liet instorten, ruzie had met zijn vrouw Anna Paulowna en vluchtte naar de Tilburgse pastoor Zwijsen?

De geschiedenis wordt telkens met de nodige zelfspot vertelt door Willem Alexander. Anna Paulowna, een Russische tsarendochter, wordt als volgt geïntroduceerd:
Dus trouwde hij met een Russin
om toch wat spanning te beleven,
waarin ik hem gelijk moet geven:
zo'n bruidje uit het buitenland,
zo'n vorstelijke immigrant,
brengt leven in de brouwerij.
Kijk maar naar mama en naar mij:
zo'n ver prinsesje doet het goed
en zorgt daarij ook voor vers bloed
en een veelkoppig nageslacht!
Ja, daar is over nagedacht.

Op 21 mei 2010 overleed onverwacht Driek van Wissen. En daarmee is dit boekje het laatste boekje dat hij heeft afgerond. De derde in een serie. Het eindigt bij Willem III. Driek van Wissen heeft de serie dus niet af kunnen maken. In het vierde deel zouden de koningingen aan de beurt zijn en daarmee zou de degradatie van het staatshoofd tot Gastvrouw der Nederlanden aan de orde zijn gekomen.

Eerlijk gezegd verwacht ik dat Rawie de serie toch gaat afmaken. Rawie is overigens al jaren een verstokt lid van het Republikeins genootschap. En hij pleit er voor dit genootschap de titel "koninklijk" te mogen laten voeren. Kansloze actie uiteraard. De Rijmkroniek daarentegen zou dat predicaat van mij best mogen krijgen en ik kan mij voorstellen dat zelfs in de Koninklijke familie deze kroniek tot gegniffel leidt.

Een boeiende geschiedenisles en overigens ook een prima cadeauboekje.

Het moderne monnikenwerk

Doordat ik meewerk aan het innovatielab ben ik weer met grote regelmaat in het Stadsarchief en Athenaeumbibliotheek. En het is een genot om er te zijn. Het is een bibliotheek waar niet direct wordt afgerekend op de uitleenaantallen. Een bibliotheek waar je je gevraagde boeken aanvraagt via het systeem en waar ze vervolgens uit een archief worden gehaald.

Veel vroegere bibliotheken waren kloosterbibliotheken. Het overschrijven van de handschriften was letterlijk en figuurlijk monnikenwerk. Dat monnikenwerk is er nog steeds. Zo kwam ik via Rudy Dokter, ICT-consultant/webontwikkelaar, op het spoor van alle gedigitaliseerde Deventer Dagbladen van 1869 tot 1945. Ze zijn doorzoekbaar op woord en je kunt door de kranten bladeren.

Wie een beetje zoekt staat versteld van de hoeveelheid werk die dit moet zijn geweest. Bladzijde voor bladzijde is gescand, het is door een OCR-proces gegaan en er is een zoekinterface aangelegd.

Ons huis in Deventer staat naast de oude boerderij "Klein Douwel" en via deze interface kun je dus terugvinden wanneer deze familie de landbouwschool afrondde, wanneer er kinderen geboren werden en hoe het afliep met de rundveeinspectie. En tja, ook oude advertenties, zoals bovenstaande uit de Tweede Wereldoorlog.

Vorig jaar bestond het Stadsarchief en Athenaeumbibliotheek 450 jaar. Het begon met monnikenwerk en het is nog steeds monnikenwerk. De ganzeveer is echter ingeruild door iets met gigabytes.

Mooi werk Athenaeumbibliotheek! En ga vooral lekker zelf kijken.

Winkelconcept

Zaterdagmiddag, 14.00 uur. Mevrouw D. wil naar de vernieuwde Gamma. Dat is een gevaarlijk teken. Deze bouwmarkt is namelijk absoluut niet onze natuurlijke habitat. In een vorig artikel noemde ik IKEA het voorportaal van de hel op aarde. Nou, ook voor de Gamma is er zeker ruimte in dit voorportaal.

Mevrouw D. had zelfs al een lijstje klaar. Dat betekent dat het plan niet meer te keren is. Na de mededeling dat het nu vast allemaal beter is, na die verbouwing van ze, ging ik toch overstag. En dat was natuurlijk een kapitale fout.

De Gamma, met ik schat zo’n 4000 m2 vloeroppervlak, was inderdaad vernieuwd. Kosten noch moeite waren gespaard. Alles was van z’n plek geweest en de vloer was vernieuwd. Hier was wel voor een paar ton aan verbouwd.

Ook deze winkel deed nu mee aan de beleveniseconomie want buiten was een demonstratie “kunst”kettingzagen bezig. Binnen probeerden poffertjesbakkers en schminkers de verblijfsduur te verlengen.

“Ach, dat is een schattig plantentafeltje” zei mevrouw D. bij binnenkomst. En inderdaad, dat tafeltje zou niet misstaan. Dus op zoek naar traytafeltje “Provence” ergens in de winkel. Na enig zoeken binnen de “gedisplayde” materialen vonden we het juiste schap.

En juist bij dat schap, kwam mijn oude Gamma-gevoel weer helemaal terug. Dat schap was namelijk leeg. Zucht, dan maar even naar de info-balie om te vragen of we het showmodel niet kunnen kopen. En uiteraard lag die info-balie precies aan de andere kant van het gebouw. Een zeer doordachte routing.

“Dag mevrouw. Wij willen graag het traytafeltje Provence, maar het schap is leeg. Dus wij willen graag het showmodel kopen”. “Dat gaat echt niet, meneer. Die moet daar blijven staan.” “Oh, kunt u me dan vertellen wanneer het weer binnen komt?” “Tja, dat kan met een week zijn maar het kan ook twee maanden duren.” “Oh, en al die tijd laten jullie dat showmodel daar staan en verkoop je het niet?” “Nee, inderdaad. Elke dag komen er wel een paar mensen naar vragen maar ik mag het tafeltje niet verkopen van mijn manager. De spullen bij de ingang moeten echt blijven staan. Anders moeten we daar telkens iets anders neerzetten.”

Hoewel ik voel dat er soort waas voor mijn ogen komt, lukt het me om mijn emoties te bedwingen. Heel even vraag ik mij af die man met die kettingzaag buiten niet gewoon een gefrustreerde klant is. Maar ik hervind mezelf. “Oh, kunt u dan het tafeltje op mijn naam bestellen?” “Nee, sorry meneer daar kunnen we echt niet aan beginnen.”

Mijn oren beginnen te suizen en ik word misselijk. Nadat ik nog wat mompel over dat ik dat toch een beetje curieus vind, loop ik snel weg. Mevrouw D. heeft inmiddels alles van haar lijstje en staat al bij de kassa.

Als ik de Gamma uitloop, zet ik mijn boodschappen in de showroom op het tafeltje "Provence". Ik kijk twee keer om en loop met het tafeltje naar buiten. Niemand die het ziet. Iedereen staat de kijken naar die kunstenaar met die kettingzaag.

Bed

Het is zaterdagochtend, 7 uur. Er wordt gekrabbeld aan onze slaapkamerdeur. De jongste juffrouw D. komt binnen. Vier lentes jong.

Ze klimt bij ons in bed. Ze knuffelt en zingt een liedje. Vijf minuten later komt de middelste juffrouw D. binnen. Twaalf lentes jong. Het is waarschijnlijk het laatste jaar dat ze bij ons in bed klimt. Net zoals dit het laatste jaar is dat we haar nog echt in bed stoppen. Volgend jaar gaat ze naar de “grote school”.

Vier paar voeten. Er waren tijden dat hier zelfs vijf paar lagen. Maar de oudste heeft inmiddels afgehaakt: te druk met opgroeien.

Ooit lag ik in mijn eentje in bed. Toen met twee. Toen met drie, met vier en zelfs vijf. En nu weer met vier. En vanaf volgend jaar nog maar drie.

Er komt een tijd dat het weer twee is. En het eindigt weer met één. Zeg mij hoeveel voeten er in je bed liggen en ik zeg wie je bent.

Foto: Kenny Moller

De opvolger van Peter van Eijk...

Zo, mijn poll over de opvolging van Peter van Eijk is gesloten. We kunnen dus bekend maken wie de opvolger wordt.

Meer dan 100 mensen deden mee aan de stemming. Ik had een paar kandidaten uitgezocht en u mocht kiezen.

En u koos - met 46% van de stemmen - voor iemand die niet op de lijst staat. En zoals u weet, mijn polletjes hebben altijd gelijk. Het wordt dus iemand die niet op het lijstje staat.

Goede tweede was Mireille Pondman met 25% van de stemmen, gevolgd door Jan Braeckman van Bibnet met 14% van de stemmen. Deze laatste uitslag kunnen we echter niet serieus nemen.

De directeur van Bibnet schijnt gekscherend gezegd te hebben tegen zijn medewerkers dat dit de kans was om van hem af te komen. En volgens mij heeft hij inderdaad precies evenveel stemmen als medewerkers bij Bibnet.

U hebt weer gekozen. We wachten de definitieve naam nog even af en gaan uitkijken naar een volgende poll. Iemand al een idee over welke functie die moet gaan?

Flow....

Dat alles precies gaat, zoals het moet gaan. Dat alles loopt. Dat alle stukjes op hun plek vallen. Dat alles klopt. Dat alles meewerkt. Alsof alles in het juiste ritme loopt.

Precies dat soort dagen. Ze zijn zeldzaam, maar ze bestaan. Voor alle overige dagen hebben we Matts Mood.

Klik er maar eens op. Doe uw ogen maar eens dicht en denk terug aan die dag dat alles zo ging. Laat u maar meedrijven. Het maakt niet uit wat voor dag het is vandaag. Aan de binnenkant van uw ogen schijnt de zon.

Hebben muziekbibliotheken nog toekomst?

Muziek was één van de eerste soorten “informatie” die via piraterij te krijgen was op internet. In de begintijd moest je nog illegaal mp3’s downloaden. Daarna kwam iTunes en afgelopen twee jaar rukte streaming op met Spotify. Je vraagt je haast af wie er nog CD’s koopt?

En de bibliotheken? De CDR kwam dapper met Digileen. Een goed concept maar met te weinig (populaire) titels. En één voor één verdwijnen de muziekcollecties uit de openbare bibliotheken. Soms denk je wel eens dat de muziekbibliotheken de handdoek in de ring gooien.

Nedelandse Vereniging van Muziekbibliotheken
Alle muziekbibliotheken? Nee. Er was een kleine groep muziekbibliotheken onder de naam Nederlandse Vereniging van Muziekbibliotheken die dapper verder gaat. Onlangs mocht ik kennis maken met Jeroen de Boer (Bibliotheek Leeuwarden) en Jantien Dubbeldam (Artez). Beiden zijn ook lid van de Nederlandse Vereniging van Muziekbibliotheken. Jantien is zelfs voorzitter. Samen met mijn muzikale collega Wout Ligterink hebben we binnen het innovatielab nagedacht over mogelijke concepten voor muziekbibliotheken.

Dat hebben we gedaan. En waar kom je dan op uit? Op de eerste plaats was het uitgangpunt dat je volledig moet aansluiten bij de digitale ontwikkeling. Muziek moet dus streaming zijn en het liefst uit Spotify. Bladmuziek zou dan niet meer via papier beschikbaar moeten zijn maar gewoon via internet te downloaden.



Schets van een idee
Onmogelijk? Dat is maar de vraag. Wie zegt dat Spotify niet wil praten met een club met 4 miljoen leden? By the way, je kunt gewoon API’s gebruiken van Spotify. En als we nu die toegang tot Spotify koppelen aan een Nationale Bibliotheek Catalogus en ervoor zorgen dat wat niet op Spotify te krijgen is, toch gewoon besteld kan worden? En als we daar nou gewoon een widget van maken die in alle white label websites gebruikt kan worden? Maar doen dan? Dacht ik ook.

Tja, en dan de bladmuziek. Wat ik niet wist is dat er op veel plekken op internet al legaal rechtenvrije bladmuziek te vinden is. Kijk bijvoorbeeld maar eens bij de Petrucci Music Library. Akkoord, dat is lang niet alles maar ook geen slecht begin. Bovendien zit het wel verstopt op veel pekken. Waarom deze niet laten indexeren in een open index en via een widget beschikbaar maken. Inderdaad, binnen die white label website.

Het grote polderspel
Het lijkt zo simpel. Nu ja, zo’n idee ligt er dus. Ik heb het hierboven maar samengevat in mijn simpele bewoordingen. Maar na zo’n idee begint het grote polderen. De Nederlandse Vereniging van Muziekbibliotheken moet het een goed idee vinden (maar dat komt ongetwijfeld goed), Bibliotheek.nl moet het een goed idee vinden, de Centrale Discotheek Rotterdam moet uiteraard een spilfunctie vervullen en wellicht vergeet ik ook nog wel een paar belangrijke spelers.

Hackersweekend
Tegelijktertijd leefde ook wel de gedachte om dit maar gewoon in een “hackersweekend” te bouwen. Bijvoorbeeld zoals de music hack day. Zo ingewikkeld kan het namelijk niet zijn. We nodigen 50 hackers uit, zetten een tent neer, bouwen een feestje en vieren na afloop een paar leuke producten.

Die dappere Jeroen de Boer maakt een eerste uitwerking. En uiteraard nodigen we iedereen uit om mee te praten en mee te doen. Want dat is wel de voorwaarde: wie mee wil praten zal ook mee moeten doen. Al was het maar in de catering van dat hackersweekend.

Is er toekomst voor muziekbibliotheken? Jazekr, een hele mooie toekomst. Maar als u nog een paar goede partners weet, mag u ze roepen.

*Met dank aan Jeroen de Boer voor alle internetvoorbeelden.

Wat je kunt zien als het donker is

Onlangs is in onze wijk een nieuwe fietsbrug gebouwd: de "Immer Weiter brug". Genoemd naar de eerste Deventer fietsclub. De brug heeft de gemoederen behoorlijk bezig gehouden. De stijlheid van de brug evenaart namelijk die van de Mont Ventoux. De stijle klim wordt 's avonds echter meer dan goed gemaakt door de verlichting van de brug. Kijk zelf maar.

Een foto kan alleen gemaakt worden omdat er licht bestaat. Veel licht heb je echter niet nodig. En soms maakt het gebrek aan licht juist een verpletterende indruk. En soms zie je dan dingen die je anders nooit kunt zien.