Afgelopen woensdagmiddag was ik samen met vrouw en kinderen in het nieuwe museum de Twentste Welle. Behalve van het museum was ik ook erg onder de indruk van de herbouw van de Enschedese wijk Roombeek. Enige tijd geleden liet de Enschede directeur Gerard Kocx mij zien wat daar ongeveer gebeurd was. En dat was reden om snel nog eens en ook uitgebreider te gaan kijken.
Op 13 mei 2000 ontplofte in de Enschedese wijk Roombeek de vuurwerkfabriek van SE Fireworks. Roombeek was een oude arbeiderswijk met in de wijk nog verschillende vormen van industrie. Na de vuurwerkramp zijn er vele rijksmiljoenen beschikbaar gekomen voor de herbouw. Dat heeft geleid tot een heel andere wijk maar het resultaat mag er zeker zijn. Zo is er een cultuurmijl aangelegd die loopt van het muziekkwartier in de binnenstad naar de Twenste Welle. Aan deze mijl liggen diverse musea en culturele instellingen. Uiteraard kan ik het niet laten om te zeggen dat ik vind dat aan deze mijl ook een superhippe bibliotheek had moeten liggen. Maar ja, ik heb het niet voor het zeggen.
De Twentse Welle is een museum met een hoog beleefkarakter. Kinderen mogen aan allerlei toeters en bellen zitten. En eigenlijk is dat wel knap als je weet dat de Twentse Welle toch ook wel een verzameling is van verschillende andere collecties: het voormalig natuurhistorisch museum, het Van Deinse-instituut (voor Twentse spraak en cultuur en een textielcollectie. Leidraad is dan ook de geschiedenis van Twente in al haar facetten.
Het is leuk om te zien hoe musea zich ook ontwikkelen in de beleefeconomie. Het is leuk opgezet het resultaat is veel meer dan de som der delen.
Op dit moment is in de expositieruimte een tentoonstelling over de DDR en sluit aan bij de herdenking van de val van de muur 20 jaar geleden. Dat is slim geprogrammeerd door de Twentse Welle. De tentoonstelling maakt deel uit van het festival Grenswerk. Enschede is een stad waar veel Duitsers komen winkelen en waarom dat winkelende publiek ook niet verleiden om ook eens de culturele instellingen te bezoeken?
De tentoonstelling zelf was een rare mix tussen nostalgie en warme gevoelens en de harde kille realiteit van een totaal gecontroleerde maatschappij. Veel rode vaantjes, medailles en een heuse Trabant.
Ik begon deze post echter met het gebouw; een gebouw om verliefd te worden. De Twenste Welle bestaat voor een deel uit een hippe glastoren die omhuld wordt door een soort maliënkolder. Het tweede deel dat goed geïntegreerd is bestaat uit de oude textielfabriek Rozendaal.
De vuurwerkramp is volgend jaar tien jaar geleden. Er zal ongetwijfeld teruggekeken worden. De ramp heeft echter een prachtige nieuwe wijk met mooie voorzieningen opgeleverd. Enschede zet de afgelopen jaren mooie stappen vooruit in hun stadsontwikkeling. Zeker een bezoekje waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten