zaterdag 28 mei 2011

Het land is moe..


Het land is moe, de hemel grijs
De wind is koud, zo koud als ijs
Mijn jas is dun, de kleur is vaal
De weg is lang, de boom is kaal.

En zo begint het lied "Het land is moe". Een weemoedig lied met sporen van onrechtvaardigheid. Over hoe individuen het afleggen tegen systemen. Over hoe ontwricht en moedeloos alles kan zijn. Soms overvalt me dit gevoel wel eens. Als alles vast zit. Als het moeilijk is om met elkaar beweging en energie te creëren. Als het leven wind tegen heeft. En dan ook nog windkracht 8. En dan is heerlijk om even te leunnen op dit lied van Drs. P.

Drs. P. kennen we van spitsvondige en meestal vrolijke of absurde teksten. Dit is één van zijn uitzonderingen. En in zijn begeleiding kiest hij in toon en maat precies wat past bij die lamlendige situatie. Het lied hinkepoot naar het einde.

Ik ken nog wel wat mensen met wind tegen. En dan ook nog windkracht 8. Voor al die mensen: we halen weer een keer diep adem en gooien onze kop weer in de wind.

Geen opmerkingen: