Aan het eind van het pinksterweekend komt mijn oudste dochter wat nukkig naar me toe. "Het wil niet", bromt ze. Ze lijkt boos maar ik weet dat als ze zo doet dat ze zichzelf dwars zit. Kan ik je helpen vraag ik? "Ja", bromt ze nog even boos. Ze heeft een drukke week voor de boeg in haar 2-Gymnasiumklas. Ze kan goed leren maar ze is wat ziek geweest in het pinksterweekend. En nu ziet ze even niet hoe alles moet.We maken een planning samen. Die is inderdaad krap voor deze week. Ze lijkt een paar privédingen te moeten laten schieten. Dat is niet leuk. Dan heeft ze nog een practicum Natuur/Scheikunde waar ik haar even mee moet helpen om op gang te komen. Dat kost niet veel tijd maar we wel even afspreken wanneer we dat doen. Ik ben - helaas voor haar - ook niet altijd op afroep beschikbaar. De planning voor deze week loopt nu voor haar. Haar twee proefwerken, het SO en werkstuk (dit is echt een gewone week!) zitten er in.
De volgende ochtend start ik zelf alles weer op. Pfff. Wat een rare week is dit. Een beetje een rot gevoel. Veel kortere afspraken in Deventer die telkens mijn dag breken. Mijn week valt uiteen in allerlei brokjes. Dat voelt niet lekker. Nergens meer een heel dagdeel om eens wat uit te werken of rustig alle mail weg te werken.
Ik denk aan mijn dochter: hoe loste zij dat op? Oja, een planning. Ik pak mijn agenda en zet op een rijtje wat er deze week allemaal moet: wat zijn mijn proefwerken en werkstukken. Wat moet wel en wat moet niet? Et voila, de tent de draait weer.
Leuk om die parallel zo te kunnen zien. Dat trucjes soms gewoon ook werken. Maar ook een beetje genant. Want eerlijk gezegd was ik wel een beetje boos op haar geworden dat ze haar planning zo had laten lopen. En wat denkt u: Was ik boos op mezelf dat ik mijn eigen planning zo had laten lopen? Welnee, ik vond mezelf alleen maar zielig dat het zo druk was. Nou ja, allebei weer wat geleerd zullen we maar zeggen. En allebei weer flink aan de slag.
Foto: Carissa GoodNCrazy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten