zaterdag 26 juni 2010

Bijna vakantie...... weet je nog?

"Haal jij straks de kinderen?" vraagt mevrouw D. terwijl ik haar bel vanuit de auto. "Nee, dat kan niet. Ik heb straks een afsluitend etentje van mijn projectteam, weet je nog?" Even is het pijnlijk stil aan de lijn. "Helemaal vergeten. Dat wordt lastig want ik zou naar de barbecue gaan van de badminton, weet je nog? Die wil ik eigenlijk niet missen."

"Ach ja, hoe doen we dat? Ik bel de oppas wel of ze de kinderen op kan halen en patat met ze kan eten en naar bed kan brengen. Als het niet lukt bel ik je nog wel." Volgens mij is de situatie op die manier wel te regelen. Er lijkt geen vuiltje aan de lucht.

"Hoe zitten we morgen?" vraag ik nog. "Ik moet 's middags werken," zegt mevrouw D. "De kinderen zijn dan bij mijn moeder. Na mijn werk ga ik door naar de fysiotherapeut. Dus jij moet de kinderen dan even ophalen." "Dat kan niet", zeg ik. "Ik zou namelijk naar het saxofoonoptreden gaan van Marieke, weet je nog? En daarna zou ik doorgaan naar de opening van de nieuwe school van Mirjam. Ik rijd tussendoor met Marieke langs de snackbar en we eten samen wel wat." "Da's goed" zegt mevrouw D., "maar wie brengt Eva-L0tta dan naar bed?" "Als ik de oppas voor vanavond heb gebeld, zal ik daarna je moeder bellen. Dan vraag ik haar of zij Eva-Lotta ook aan het begin van de avond naar bed wil brengen. Moet ze daarna de babyfoon even bij de buren brengen. Zo goed?" "Volgens mij wel", zegt mevrouw D.

"En hoe zitten we woensdag?" "Even kijken" zeg ik en ik schakel de mobiele telefoon over naar de agendafunctie. "Ik ben 's middags vrij, dus ik ga mee naar het pianoptreden van Mirjam en aansluitend het afzwemmen van Marieke." Mevrouw D. onderbreekt me. "Maar wie gaat er dan naar het afsluitende gesprek met de peuterspeelzaal? Ze vroegen of beide ouders konden komen, omdat ze graag de grafieken van het peutervolgsysteem willen toelichten. Da's belangrijk voor de entreetoets voor het basisonderwijs" "Ja, sorry hoor," zeg ik. "Dat gaat echt niet. Ik kan niet bij een piano-optreden, het afzwemmen en peutervolggesprek zijn." "Da's mooi balen" zegt mevrouw D. "Die dame van de peuterspeelzaal was de vorige keer flink chagrijnig toen ik er ook alleen was. Tjonge, was wat was die daardoor kortaf." "Heeft dat mens zelf geen kinderen? En snapt ze niet hoe ingwikkeld die planningen zijn aan het eind van het jaar?" zeg ik flink geïrriteerd.

"'s Avonds eet ik overigens bij de barbecue van het jazzorkest. Dus je hoeft niet op mij te rekenen." "Mooie boel" zegt mevrouw D. "Ik heb 's avonds een afsluitende vergadering van de MR van school met aansluitend een borrel." "Ai, dat schiet niet op" zeg ik om tijd te winnen. "maar weet je wat, als ze nu elk bij een vriendinnetje eten en daar blijven spelen haal ik ze daar allebei om tien uur wel weer op. Maak ik het gewoon niet zo laat op die barbecue. Akkoord?" "Tja, mooi is anders", zegt mevrouw D. "Maar ik heb ook geen betere oplossing". "Prima", zeg ik'. "Dan bel ik na de oppas, je moeder en zal ik daarna even bellen met de ouders van Evelien zodat Mirjam daar kan blijven en de ouders van Danique zodat Marieke daar kan blijven."

"Zijn we er dan doorheen voor deze week?", vraag ik toch enigzins verontrust. "Donderdagavond moet je trouwens oud papier ophalen voor de sportvereniging van Marieke. Heb je daaraan gedacht? Is de laatste keer voor de zomervakantie en dan is het altijd extra veel. Magazijnen worden dan uitgeruimd." Van binnen vloek ik even. Niet aan gedacht dus. "Ik had met Arjan afgesproken om even de stad in te gaan en de zomer te gaan vieren." "Die moet je maar even verzetten want daarna moet je nog naar de mediapresentatie als afsluiting van het brede schoolproject."

"Oké, dus na de oppas bel ik je moeder. Na je moeder bel ik met de ouders van Evelien. Na de ouders van Evelien bel ik de ouders van Danique. En na de ouders van Danique moet ik even bellen met Arjan om onze afspraak te verzetten. Ben ik er dan voor deze week?" Er moet toch een bepaalde wanhoop in mijn stem klinken.

"Ik kijk nog even naar de vrijdag" zegt mevrouw D. Ik hoor nieuwe zinnen. Ik hoor woorden als kampeerweekend, tandartsafspraak, pianovoorspeelavond en open dag. Maar ik roep: "Ik rijd nu een tunnel in!" En ik verbreek de verbinding. Ik parkeer de auto op een mooi plekje en ga zitten op een bankje. Ik pak de telefoon en ga bellen. Ik heb al helemaal zin in de vakantie!

6 opmerkingen:

Transisalania en Varia zei

En je hoopt natuurlijk dat dat met die volgeplempte agenda's ooit overgaat :-) Als de kinderen groot zijn b.v. :-) Ha, ha!

Bas van Houwelingen zei

Petje af voor jullie om met zoveel afspraken en regelingen je goeie humeur nog te behouden en er een lekker lezende blogpost van te maken.
En idd af en toe de stekker eruit of door een tunnel rijden, dan blijf je gezond. Goed weekend

Annemarie van Essen zei

Het enige verschil met ons thuis is dat ik de agenda's voor ons beiden bewaak en probeer in de hand te houden.

Maar ik begrijp dat ik me mag gaan bergen voor de grote-kinder-dingen die er allemaal ook aan gaan komen...

Fijn zonnig weekend!

schrijverdezes zei

Ik vraag het me wel vaker af en nu weer: waarom wilen mensen toch zo graag kinderen als ze er eigenlijk geen tijd voor hebben?
(Waarmee ik niet wil zeggen dat het bij ons anders ging...)

Transisalania en Varia zei

@essen: ter gerustelling, met die grote kinderen valt wel mee - maar volle agenda blijft b.v. door uit de hand gelopen hobby's, maar daar ben je natuurlijk zelf bij...
@mark: wat ik vergat: mooi stuje weer!

Mark Deckers zei

@allen: laat u niet in de luren leggen. Overdrijving is een door mij veel gebruikt stijlfiguur. Laat ik dat als eerste zeggen, voordat ik straks de kinderbescherming op mijn dak heb. Ik houd erg veel van mijn kinderen en ben erg trots op ze. In de komende drie weken hebben welgeteld 12 afscheidsafspraken om allerlei dingen van de kinderen af te ronen. Omdat er weer een school- of activiteitenjaar voorbij is. Al die activiteiten gaan we met trots bezoeken. Ik prop het voor het verhaal even in één week. Maar voor ouders moet het herkenbaar zijn hoe overvol de agenda zit aan het eind van het schooljaar. En dat heeft niks met geen tijd hebben te maken (die maken we) maar alles om kinderen het podium te geven dat ze verdienen om ook hun trots te laten zien.
Er zit dus enige dichterlijke vrijheid in dit verhaal....