donderdag 11 april 2013

Amarens Schuurmans: 'Faciliteer mensen vanuit hun kern en verbind ze' #biebplaza

Wie kent Alpe d'Huzes niet? Dit is één van de beginvragen van Amarens Schuurmans. Van de 300 mensen durft één iemand de hand omhoog te steken. Zo bekend is het dus. En ze legt uit hoe het begon: eigenlijk als trainingsdoel voor twee heren in midlife-leeftijd. In de kroeg als overmoedig idee om zes keer die berg op te rijden. Gestart in 2006 en na zeven jaar nog steeds een 100% vrijwilligersorganisatie die vorig jaar 32 miljoen ophaalde voor kankerbestrijding.
 
Amarens Schuurmans is directeur van OphisNewImpuls, een bureau voor communicatiestrategieën, en mede-organisator van Alpe d'HuZes. Waarom slaagt Alpe d'HuZes wel en andere initiatieven niet? Ze geeft aan dat het evenement mensen in de kern raakt en ook vanuit die kern boeit en in beweging zet. Bij Alpe d'HuZes staat de deelnemer centraal. Dat is wel bijzonder in goede-doelen-land. Primair doel bij goede doelen was tot nog toe was om fondsen binnen te halen. Alpe d'HuZes daarentegen faciliteert de deelnemer om een goede prestatie te leveren. En guess what: het geld komt dan vanzelf. Voor bibliotheken geldt dus: "hoe kun je burgers zo goed mogelijk faciliteren? Welke burger en met welk verhaal?"

Hoe doet men dat bij Alpe d'HuZes? Op de site kunnen deelnemers hun eigen pagina aanmaken. (een voorbeeld in de link) Er zijn bijeenkomsten voor deelnemers waarbij de deelnemers ook onderling communiceren over hun motivatie maar ook over praktische zaken als fietsonderhoud. En tot slot: op de dag zelf, op de fiets, draag je natuurlijk je eigen verhaal met je mee, de berg op. Je draagt het mee en je draagt het uit.

In de week zelf wordt de onderlinge verbinding tussen deelnemers gestimuleerd. Door gezamenlijk eten bijvoorbeeld. Sinds 2010 - en dat is vrij laat - maakt men ook digitale verbindingen via Facebook.

Wat Amarens laat zien, is hoe Alpe d'HuZes een community bouwt met duizenden mensen. Zonder betaald personeel maar 100% betrokken. En dat is natuurlijk wel iets waar bibliotheken iets van kunnen leren. Wij hebben vier miljoen leden en wij vragen ons af hoe we dat persoonlijk kunnen maken. Amarens laat ons zien, hoe we dat zouden kunnen doen. Laat mensen zélf die verbinding maken. Werk niet vóór ze, maar met ze.

Geen opmerkingen: