Akwasi: 'speel scrabble'

De slotact biedt het podium aan rapper Akwasi. Een man die leeft van het woord. Hij vertelt in een kort interview dat er binnenkort zijn boek "Laten we het er maar niet meer over hebben" van hem uitkomt en dat hij veel heeft gehad aan bibliotheken in zijn jeugd.

Hij heeft een handleiding gemaakt voor ouderen om om te gaan met jongeren en andersom. Dat doet hij op zijn eigen wijze. Het zijn 27 verzen van een groter gedicht. Elk vers wordt met een luid Yo! ingeluid door de zaal.

Voor de ouderen: Speel FIFA met ze, vertel ze je fouten, geef ze de ruimte, hou het kort en maak het niet te lang, vecht niet tegen internet, wees geen zeur, luister naar wat ze zeggen maar hoor ze niet uit, koop een Rolex, koop een Gucci en wees je toekomstige zelf.

En voor de jongeren: jullie zijn altijd slimmer, doe je ding met Tinder, leer het op een oude fiets, een oude hond kun je geen trucjes leren, leef je in in de oudere, praat langzaam en articuleer goed, help eens een oudere in de zorg, ga op zoek naar je oudere versie van jezelf, maak een oudere instafamous, houd je aan je afspraken met je ouderen, vooral aan de tijd., speel scrabble en tot slot: overhaast niet.

Het spijt me, maar hiervoor had u echt bij BibliotheekPlaza zelf moeten zijn. Dit is niet in woorden te vatten. Die kans krijgt u volgend jaar weer. Zie ik u dan? Ik ben er met plezier weer bij. Aan de borrel!

James Smith: 'Het motto van jongeren is: Ik deel dus ik besta'

Hij wordt voorgesteld als de 'Justin Bieber' van vandaag.... Of moet hij voorgesteld worden als de 'Marco Borsato' gezien de generatiekloof?  Het gaat om James Smith van communicatiebureau YoungWorks, een gespecialiseerd bedrijf in in jongerencommunicatie.

James start met: Maar ach, moet je die generatiekloof niet gewoon loslaten? James heeft voor vandaag een aantal vlogfilmpjes gemaakt. Aan kinderen is gevraagd waar je aan denkt bij jong zijn. Wat zeggen die jongeren:'jong zijn is vrij zijn en nog niet vast zitten aan al die dingen waar je als volwassene aan vast zit'. Nou, de toon is gezet.

En hij doet met ons een quizje: Wat is een Swish Swish, wat is de Kiki Challenge, hoeveel procent van de jongeren (16,17) praat met zijn ouders over relaties?  Weet u de antwoorden? Nee, nog lastig he?

James loopt met ons de belangrijkste trends onder jongeren even door:

Digitalisering
De huidige generatie is de eerste generatie is volledig opgegroeid met internet: de screenagers.

Maakbaarheid
Deze generatie en die van hun ouders is er aan gewend geraakt dat je kunt bereiken wat je graag wilt. Maar het levert ook druk op dat je moet bereiken wat je kunt bereiken. Met burn-out op jonge leeftijd tot gevolg

Individualisering
Zelfontplooiing gaat centraal staan. Het betekent ook dat jongeren steeds vaker eigen keuzes maken.

Financiële crisis
Jongeren hebben geen vertrouwen meer in financiële instellingen. Ze worden dan ook massaal hun eigen ondernemer.

Culturele toenadering tussen jong en oud
De jongerencultuur is dominant geworden. Iedereen wil jong blijven. Vroeger trokken kinderen de kleren van hun ouders aan als ze naar een feestje gaan. Tegenwoordig is dat andersom.

Gewend aan inspraak
Jongeren zijn veel mondiger geworden. Ze willen gelijkwaardigheid in het gezin wat het lastig maakt voor ouders om grenzen te stellen.

Hoe kijken jongeren daar tegen aan? Ook dat heeft men aan het trendteam van jongeren gevraagd. Ook die filmpjes laat hij zien. Jongeren ervaren de generatiekloof nog steeds in muziek maar ook in het gebruik van sociale media.  Die generatiekloof is op deze wijze eigenlijk wel van alle tijden.

Jongeren zijn 'digital natives' terwijl wij nog 'digital immigrants zijn. Het motto van jongeren is 'ik deel dus ik besta'  In onze ogen zijn al die sociale media wellicht minder sociaal maar niets blijkt minder waar.

Er worden drie vormen van social media voor jongeren onderscheiden:
1. Hanging out: delen als je op de bank hangt
2. Messing around: experimenten met allerlei nieuwe zaken, denk aan vervormde filmpjes etc.
3. Geeking out: online leren, bijvoorbeeld gitaar leren spelen, youtube wordt de handleiding van het leven

En als je zo naar kijkt zie je dat dit allemaal sociale bezigheden zijn zij het in een digitale wereld.

Zijn tips
- Wees online zichtbaar: gebruik beeld
- Beleving: maak het leuk en makkelijks
- Sluit aan bij de interesses

Kloof in de aandachtspanne

Wat betreft dat laatste: hij hekelt het thema van de boekenweek voor jongeren: 'Lezen is lit'. Tja, ben je nou niet een oudere die probeert hip te doen? Het luistert dus nog wel nauw.

En dan het lezen.... Papier lezen neemt af maar digitaal lezen neemt toe. Wat betekent dit? De aandachtspanne van jongeren is digtitaal hoger dan voor papier. Daar speelt mee dat digitaal 'instant gratificiation' wordt geboden. Op internet krijg je direct wat je hebben wilt. Alles wat te veel tijd komst zonder die beloning zorgt voor afhaken.

Kinderen langer thuis en studeren graag thuis
Kinderen zijn tussen 2006 en 2013 zijn veel langer thuis blijven wonen. Ze stellen  uit huis gaan uit en blijven graag nog bij ouders. Dat sluit aan bij de opmerking van Pedro de Bruyckere dat de jeugd steeds later volwassen wordt.

Verder studeren ze graag thuis. En dat thuis zorgt ervoor dat jongeren uit hoog-en laagopgeleide achtergrond elkaar niet meer tegen komen op kamers. Dit werkt segregatie en tweedeling  in de hand.

Jongeren zijn dus geen homogene doelgroep. Differentieer dus en werk met rolmodellen.

James Smith betoogt dus dat er niet zozeer een generatiekloof is maar dat er meerdere kloven zijn die over andere assen lopen dan alleen leeftijd.

Verbinding tussen jong en oud
James adviseert om de co-creatie aan te gaan met jongeren. Hij promoot de participizza-avond met jongeren.  Maar één ding: laat alles los wat je denkt te weten van jongeren. Ga luisteren zonder die aannames. Anders wordt het wel ingewikkeld.

De volgende stap moet je reflecteren op je eigen organisatie en zorg dat je intern draagvlak hebt. En zorg daarna dat het kan gebeuren. Het klinkt simpel maar ik vermoed eerlijk gezegd dat het inderdaad minder simpel is dan je denkt.

James sluit af met de laatste paar tips: zorg dat je een echte verbinding met jongere en zorg voor emotie, maak het relevant, leuk en gemakkelijk, jongeren zijn geen homogene doelgroep en neem ze serieus.

Wat het inderdaad de Justin Bieber of Marco Borsato.... Het was zeker een goede spreker. Niet altijd even handig om te volgen voor mij als blogger maar volgens mij kunt u de hoofdlijn er nog wel uit halen.

Op naar de slotact!

Yvette Belt-Beekman (KPN): 'Kinderen vragen of we niet méér onderwijsmateriaal willen maken'

De plenaire sessies zijn voorbij en stappen over op de workshops en parallelsessies. Ik pak de draad op met Yvette Belt-Beekman. Zij is director marketing communicatie bij KPN. Een hele mond vol maar eigenlijk ben je dan de baas van het 'merk'.

Ze gaat ons meenemen naar een bijzonder project van KPN. Het gaat over het project Evert 45. Het project werd getriggerd door een artikel in het AD over verzetstrijders die nu zo oud zijn dat ze binnenkort niet meer hun verhalen kunnen vertellen. Op het prikbord hing het artikel met de vraag: 'moeten we hier niet wat mee?'

Yvette pakte de handschoen op namens KPN. Wat volgde was een reeks gesprekken met ouderen, verzetstrijders, historici, musea en.... jongeren. Samen met partijen werd gezocht naar een manier om authentiek dit verhaal voor jongeren te vertellen. De zoektocht was begonnen.

Men ging uit van een vloggende jongere die leeft in 1945. Een vlogger die vertelt vanuit de geschiedenis. Kijk maar eens naar bijgaande filmpje.


De filmpjes staan op een Youtube-channel en kun je daar ook volgen. De filmpjes zijn gemaakt en staan klaar. En dan? Hoe bereik je mensen? Yvette vertelt dat ze zelf dacht dat je dan een reclamecampagne moest maken. Dat bleek een misvatting. Jongeren bereik je niet op die manier.

Wat we leerden was dat we plotseling allerlei vragen en communicatie ontstond met de doelgroep. Dat was nieuw. En dat leverde weer allerlei tips.

De vlogs werden gepromoot door andere vloggers. Deze vloggers werd gevraagd om iets te doen met Evert_45. En zo kwam het balletje aan het rollen. Evert werd bijvoorbeeld gevraagd om over eten in de oorlog te komen vertellen in een foodvlog. Jongeren stelde vragen aan Evert en Evert antwoordde. Jongeren maakten zich bezorgd om Evert. Of het wel goed met hem ging na al die bombardementen. Voor jongeren werd de geschiedenis levend. Letterlijk en figuurlijk.

De vlogs worden nu ook gebruikt in schoolklassen en kinderen vragen of er niet méér op deze manier onderwijs kan worden gemaakt. Aan het eind van de campagne waren de filmpjes in totaal 1,7 miljoen minuten bekeken. En dagelijks loopt dit nog op.

Communicatie
De wijze van communiceren en onder de aandacht brengen, kende eigenlijk twee fasen. De eerste fase was vooral gericht op de jongeren via Youtube en Instagram. De tweede fase richtte zich vooral op de ouders van de kinderen. Dat ging weer via klassieke media zoals televisiereclame. De ouders reageerden naar KPN dat ze het mooi vonden en dat zij het allang gezien hadden...

Voor KPN was dit project een manier om te leren over hoe je tegenwoordig iets onder de aandacht brengt en hoe je kunt anticiperen op het huidige online gedrag van jongeren.

Wat Yvette niet vermeld is dat dit project natuurlijk een prachtig project is om het 'merk' KPN neer te zetten en te laten zien hoe je maatschappelijk betrokken bent. Dat had wat mij betreft best verteld mogen worden. Want volgens mij is dat volstrekt legitiem voor een bedrijf toch?

Maar dan komt er toch nog een vraag uit de zaal......

'Wat kost dat nou?'  Campagnes bij KPN zijn normaal natuurlijk altijd gericht op het verkopen van abonnementen. Dus geld vrijmaken voor zo'n algemene campagne met een maatschappelijk doel is knap ingewikkeld. Het budget was ongeveer een kwart van een normale campagne maar leverde ons minstens net zoveel op. En wat het ons ook opleverde was dat zoveel mensen, juist vanwege dit doel,  van harte met ons wilde samenwerken. En dat is ook wel eens anders met een commercieel bedrijf.

Kijk, kwam dat verhaal toch nog op zijn pootjes terecht.

Jelle Jolles: 'Kinderen krijgen te weinig prikkels!'

Het verhaal van Pedro was mooi. Humoristisch, een tikje ontregelend en met haakjes om over na te denken. Kijk, dat is wat BibliotheekPlaza doet. Waar ik vooraf wel naar uitkeek was Jelle Jolles. Jelle Jolles is Universiteitshoogleraar Neuropsychologie aan de Vrije Universiteit Amsterdam en leidt het Centrum Brein en Leren.

Je bent toch altijd een beetje bang bij hoogleraren dat het saai wordt maar ik heb vooraf wat huiswerk gedaan en ik weet ondertussen wel dat dit een hele slimme man is. Dus ik ben benieuwd.

Lezen is belangrijk
Hij gaat in op het belang van lezen. Het is wel wat preken voor eigen parochie maar in de samenleving is dat wel iets wat aan het verdwijnen is. Veel mensen vinden lezen helemaal niet meer zo belangrijk.

Pedro zei het al: lezen op het scherm is helemaal niet zo effectief als lezen van papier. Maar waarom lezen jongeren dan steeds minder? Het is toch hartstikke leuk, vinden wij tenminste in deze zaal? Waarom is lezen niet leuk genoeg?

Exploreren en nieuwsgierigheid
De mens is een nieuwsgierig wezen. Zonder nieuwsgierigheid kun je niet leven. Je moet openstaan voor prikkels uit de omgeving. Prikkels die moet opslaan om die gegevens later weer te kunnen gebruiken. Onze keuzes worden steeds beter door de prikkels die we telkens verwerken.  Het is dan ook de taak van ouders en opvoeders om die prikkels te geven. En om eerlijk te zijn: we zijn wel zuinig geworden met die prikkels. We moeten veel meer aanbieden: meer cultuur, meer beeld. Die prikkels zijn nodig om volwassen te worden.

Tot een jaar of 25 rijpen hersenen nog onder het aantal prikkels dat men krijgt. Geef kinderen dus vooral veel prikkels. Geef ervaringen. Met slimme woorden heet dat dat je neuropsychologische vaardigheden leert op deze manier.

Zorg dat je mensen tot 25 jaar veel brede ervaringen moeten krijgen. Hersenscans laten zien dat veel en diverse ervaringen ervoor zorgen dat men als volwassene slimmer en creatiever worden. Lezen stimuleert deze ontwikkeling enorm. Het gaat dus niet alleen om die leesvaardigheid maar om alle vaardigheden die je als mens nodig hebt. En echt, daar ligt hard wetenschappelijk onderzoek onder.

Pubers die gevaarlijke dingen doen, doen dus iets heel belangrijks: ze zijn bezig met hun hersenontwikkeling. Juist door die grenzen op te zoeken, leer je.

De waarde van lezen
Lezen is niet alleen belangrijk om een beetje te communiceren... Het gaat om veel meer. Hersenonderzoek laat zien dat vrij lezen voor een verbrede hersenfunctie. Wie leest, kan veel meer aan met zijn hersens.  Bij lezen maak je jezelf een voorstelling van iets via taal. Je leert iets over een moraal. Je kunt je verliezen in een boek. Het prikkelt je fantasie en je leert over verschillende emoties en je scherpt daardoor je empathische vermogen.  Lezen leidt dus zelfs tot wederzijds begrip.

Tien redenen waarom lezen superbelangrijk is
Op  basis van allerlei onderzoeken komt Jelle Jolles tot tien redenen waarom lezen belangrijk is. Belangrijk? Nee, superbelangrijk.

1. Lezen is verhalen
2. Lezen geeft kennis
3. Lezen geeft inzichten
4. Door lezen leren we concentreren
5. Door lezen, leren we verwoorden
6. Door lezen, leer over de moraal (en de verschillen tussen mensen)
7. Door lezen, leren we over gevoelens van anderen
8. Door lezen, leren we over intenties van anderen
9. Door lezen, leer je over scripts en scenario's
10. Lezen is gewoon leuk.

Jolles eindigt met Leesplezier. Lezen leidt tot lezen. Het is een slogan die we natuurlijk al kennen. Het is een herbevestiging voor stappen waar we nu mee bezig zijn. Nou, die zit weer in de pocket!

Verbeelden
Lezen is verbeelden. Bijna iedereen vormt zich een beeld bij het lezen van boeken. Dat begint al bij voorlezen. Dat verbeelden is belangrijk. Want wie dat vroeg leert, kan zichzelf later beter uitdrukken. Jolles laat zien hoe lezen, toneel en visualiseren bij elkaar horen....

... Hier raakt hij me even kwijt. Het zal belangrijk zijn maar hier heb ik even een dip. Waar gaat dit naar toe?  Okee, ik probeer het bij te houden.

Via dat visualiseren leer je mentale voorstellingen te maken. En daarmee raak je de ontwikkeling van het denken. En dat moet je oefenen. Zijn oproep is dat bibliotheken  niet stil blijven staan bij lezen maar doorpakken naar het stimuleren van denken. Stimuleer veel meer het visualiseren en het verbeelden.

Maar ga verder: kun je als bibliotheken ondersteunen bij het stellen van socratische vragen. Help kinderen en volwassen en kinderen daarbij. Jolles vindt dus ook dat je als bibliotheek 'denkstimulerend' materiaal moet hebben. Hij laat wat denkstimulerende foto's zien.

Kind en tiener zijn werk in uitvoering
Ok, meer van lezen naar denken dus bibliotheek. Jolles geeft daar wat praktische handvaten voor maar laat ook nog wel wat ruimte om over door te denken. Maar hij laat tevens zien hoe lezen aan de basis staat aan die al vaker genoemde 21st century skills.

Wie meer wil lezen kan zijn blog volgen. Wie nu toch een surrogaat wil, kan terecht bij onderstaande youtube-video

Pedro de Bruyckere: '18 is het nieuwe 15?'

Hij verontschuldigt zich gelijk: 'ik zeg altijd u tegen mijn publiek'.  Net nadat Saskia had gezegd dat zij altijd je en jij zegt. Maar het is een vlaming: Pedro De Bruyckere.

Pedro De Bruyckere is onderzoeker en pedagoog aan de Arteveldehogeschool in Gent en verdiept zich al jaren in de leefwereld van jongeren.

Dé jongere bestaat niet. Er bestaan meer verschillen binnen generaties dan tussen generaties. Hoe wordt tegenwoordig je verkering uitgemaakt. Precies via Whatsapp, vroeger via SMS en daarvoor kwam een gezamenlijke vriend je dat vertellen. What's new? Precies alleen de vorm verandert maar de inhoud is van alle tijden.

Ook fakenieuws... nee hoor ook van oude tijden. En 21st century skills? Werkten ze dan niet samen in de twaalde eeuw? Onzin toch? We leven echt niet in zulke uitzonderlijke tijden als we denken.

Pedro gaat een paar trends langs. Want de wereld is toch wel ánders dan we denken.

15 is het nieuwe 18
Twenge deed onderzoek naar wanneer keuzes worden gemaakt door jongeren. Wat blijkt: het schuift op. Maar niet naar beneden maar naar boven. Wie nu 18 is maakt dezelfde keuzes als iemand die vroeger 15 was.

Techlash
Een tweede trend waar hij op ingaat is de Techlash. Nieuwe technogie blijkt niet altijd beter te zijn. Onderzoek wijst uit dat lezen vanaf papier nog altijd leidt tot betere leerprestaties dan lezen vanaf scherm. En de klassen waar geen smartphone mag zijn neemt toe

GAFA in de problemen?
De GAFA, de Google, Apples en Facbooks van de wereld hebben het lastig. Het altijd maar op een schermpje zitten wordt niet als iets goeds gezien. We spreken zelfs over verslaving. Zijn die partijen nu in paniek? Zou ik wel zijn.

Maar eerlijke gezegd. Zitten we elkaar niet gek maken. Laten we eens terug gaan naar de schooltelevisie... Weet u dat dat vroeger als revolutionair werd gezien? Men dacht echt dat dit het bestaande onderwijs volledig zou veranderen. Maar wat is schooltelevisie nog? Inderdaad, het is weg.  Maar is het beeld weg uit het onderwijs? Nee, het wordt meer gebruikt dan ooit. Het is geïntegreerd maar op een andere manier dan verwacht.  Moeten we dan ook niet anders naar smartphones en schermpjes kijken?

Divers en stedelijk
Hij haalt nog twee trends aan: een vergrote urbanisatie en een veel grotere diversiteit. En kijk even de zaal rond: inderdaad he, het is niet heel divers hier. Hoe denkt u straks nog aansluiting te hebben met de jongeren die wel zo zijn opgegroeid?

Beschermde kinderen
En hoe gaan we om met kinderen? We volgen hun mobiele telefoons (of kijken ze stiekem na) en laten onze kinderen nooit meer alleen. We zijn bang geworden om kinderen nog zelf te laten leren. Sterker nog, we willen zelfs vrienden blijven met onze kinderen en gaan mee naar hun rockfestivals.

Kinderen komen helemaal centraal te staan en we doen er echt alles aan om ze alles mee te geven: extra bijlessen, naar de beste sport etc. Kortom, wie geld heeft, heeft meer kansen om kinderen te helpen. Dat is echt een welvaartsverschijnsel. En dus zijn bibliotheken nu bezig met extra programma's voor kinderen met minder kansen.  Dat kun je stom vinden, maar het is zo.

Wat moet de bibliotheek dan doen? Nou, die kloven dichten. Blijf je inzetten voor de bibliotheek op school. Blijf ook zorgen voor lezen en die constante waarde van bibliotheken. En blijf geloven dat er een kloof is tussen ouders en jongere. Hij is er niet.... Veel kinderen zien hun ouders maar wat graag.

En daar kunnen de ouder in de zaal het mee doen.

Voor wie het miste, deze youtube biedt u enig surrogaat.

Saskia Weerstand: 'Wie kent mij?'

We zijn los op BibliotheekPlaza. En de dag wordt geopend en geleid door Saskia Weerstand, presentator, dj, en Youtuber.  Ze begint met de vraag wie het verste heeft moeten reizen. Dat blijkt iemand uit Groningen en Enschede te zijn. Mensen die al om kwart voor zeven weg moesten om om 10 uur in Haarlem te zijn.

Wie kent haar? Een handje vol mensen steekt de hand op. Kijk, dat is een generatiekloof, want alle kinderen tussen 7 en 13 kennen haar en willen een handtekening. Zulke harde grenzen zijn er dus.

Ze heeft een eigen kanaal op YouTube waarbij ze haar gezinsleven  laat zien.

 

Locatie is vandaag de lichtfabriek. Een plek waar vroeger letterlijk en figuurlijk het licht vandaan kwam. We zijn los en gaan door met de eerste spreker: Pedro de Bruyckere.

Morgen: vijfde jaar op rij een liveblog vanaf Bibliotheekplaza!

Ik vier morgen een jubileum! Voor het vijfde jaar op rij doe ik weer een liveblog vanaf het BibliotheekPlaza. Een jaarlijkse bijeenkomst die altijd puik georganiseerd wordt door Probiblio. Door mij steevast aangekondigd als het meest okselfrisse sympsosium. Er worden geen verhalen of succes van onszelf verteld maar buitenstaanders brengen kennis in over thema's die relevant zijn. En wat u er mee doet? Dat is aan u.

Vorig jaar durfde Probiblio een stevig experiment aan met een grote game waar 900 mensen aan deelnamen. Wie dat nog eens wil teruglezen moet hier nog eens kijken. Dit jaar lijkt de opzet weer iets klassieker en is het thema: 'Is de kloof te dichten?' Een dag vol generatieconflicten dus. Menig gezin zal zich er in gaan herkennen.

Ik zie u morgen dus weer! De enige kloof die ik nog moet dichten is zorgen dat ik op tijd in Haarlem ben morgenochtend.

Stay tuned!

Midas Dekkers 'een vlaag van verstandsverbijstering is hetzelfde als vernieuwing' : #biebplaza

Geur. Geur doet alles. Een vleugje 4711 en ik ben terug bij mijn oma. En wil ik mijn opa? Dan hoef ik slechts de geur van een sigaar te ruiken. Nee, opa's die geen sigaar roken. Dat is de pest. Wat moet er van die kinderen terecht komen? En wierook. Want ik ben katholiek. Als ik dat ruik ben ik terug in die volle kerk. Die is nu leeg. Net als de bibliotheek overigens.

En ik weet hoe dat komt. Dat komt door de paus. Een fatale fout. Een vlaag van verstandsverbijstering, ook wel vernieuwing genaamd. Vroeger stond de priester met zijn rug naar het volk. Hij keek naar God. Toen hebben ze hem omgedraaid. Stond je in één keer in het gezicht van die gast te kijken. Dat is hetzelfde als dat de buschauffeur zich omdraait naar de reizigers. Nou ja, u snapt het wel.

Nog één geur dan. Die van boenwas. De geur van de stille leeszaal met wanden vol boeken en bustes van geleerder mensen. En als ik die bibliotheek dan uit ging, voelde ik mij een beter mens dan dat ik er in ging. Wie wil dat nu niet?

Ik wil nog steeds een beter mensen worden. Maar er zijn geen leeszalen meer. Ja, wel een bieb of een OBA of andere kleuterwoorden. En een koffiecorner ja. En dan die kasten. Allemaal op bukhoogte. Niks verheffen! De kleur van de kasten is zelfs lichter dan de inhoud van de boeken die er op liggen.

En wat deed de Katholieke kerk toen het mis ging? Nou die organiseerde 'beat-missen'. Kwam het goed? Nee, geloof dus niet zomaar toekomstvoorspellers.

Ach er zijn wel meer plekken waar het mis ging. In de natuur bijvoorbeeld. Sinds wanneer moeten er webcams hangen in vogelkastjes? Staatsbosbeheer heeft zichzelf verkocht aan bezoekersaantallen en pannekoekenmiddagen.

Maar je moet geen mensen lokken. Je moet doen waar het om gaat. De kerk moet gewoon gaan om God. En dat geldt natuurlijk ook voor bibliotheken of de natuur.

Als je mensen wil lokken had dan een bioloog uitgenodigd! Maar nee hoor. En lees verdorie jullie eigen boeken toch eens. Ja, die op de biologie-afdelingen.

Dan had je kunnen weten hoe het werkt. Stel je bent een mannetjesbloem en een vrouwtjesbloem. En het is 14 april. Maar ja, je staat met verrekte poten in de grond. Hoe doe je dat? Nou, met de bij. Die bij is nodig voor het sexueel gerief van de plant. Maar ja, voor wat hoort wat. De bij wil wel wat terug. Nou ja, u snapt het wel, het oudste voorbeeld van prostitutie.

En die bloem die lokt. Met kleuren en geuren.

Hoe gaat het dan met u? Mag ik u dan vragen hoe het gaat met de lokking van het leven? Uw relatie. Kijkt u vanavond nog eens naast u? Wat ligt er naast u in bed? Hebt u uit al die 8 miljoen mogelijke partners nou de juiste gekozen? Nou?

Ach waar gaat het bij mannen en vrouwen om? Nou, wie de grootste heeft? Ik dacht vroeger toen ik kind was dat de grootste borsten vooral bedoeld waren om veel melk te geven aan kinderen. Het blijkt niet waar. Het zijn vet-opslagplaatsen. Het zijn dus ook echt lokmiddelen.

Vrouwen zijn sowieso verschrikkelijk goed in lokken. Want wat is mooi aan vrouwen? Hun decolleté. En wat is dat?  Zijn dat de borsten? Nee hoor. Het is een spleetje. Dat is niks!

Lokken is niets. Het gaat niet om de nieuwste gadget of de zoveelste wifi. Het gaat om hele eenvoudig dingen. Geur bijvoorbeeld. Geur kan zoveel meer. Weet u nog hoe lekker het ruikt bij de bakker?

Dus als u mensen zo nodig naar uw bibliotheken wil lokken, dan moet u versgebakken boeken hebben. Dat kan natuurlijk niet. De geur van drukinkt komt al in de buurt. Nog beter, de geur van wijsheid. Vroeger werd je ook vanzelf stil in een bibliotheek. Dat had met die geur te maken. Zijn we nog stil? Welnee, het zijn koffiezettende vrijwilligers en dementen die wachten op het busje die ze weer ophaalt.

Maar goed. Dus terug naar die Katholieke kerk. Er zijn nogal wat dolenden in deze samenleving. Is dat niet wat voor de bibliotheek? De sportschool - hoewel de enige school waar je niks leert - geeft je als je er uit gaat toch het gevoel dat je Hercules bent. Dat moet voor de bibliotheek ook. Zorg dat mensen zich even Plato voelen als ze eruit komen.

Spieren houden op na 30 tot 40 jaar maar je geest niet. We moeten gaan staan op de schouders van reuzen. En waar vind je die reuzen? In mijn tijd vond je die in de openbare bibliotheek. Maar nu? Ik vind slechts dwergen! Bibliotheken zijn zwembaden met alleen een ondiep bad. We kunnen haast niet leven van al die gelden van u. Boeken lijken wel niet gezien te mogen worden.

Toen de OBA vernieuwde was ik blij! Zo groot. Maar toen ie af was? Niks! Ja, een piano. Nou, het duurt verdiepingen lang voordat je een boek vindt. En over Reve zullen we maar zwijgen.

Boeken kun je niet meer ruiken in bibliotheken. We ruiken slechts nog de geur van koffie. De homo sapiens is verworden tot de homo espresso.

Zo... nu is het wel tijd voor een borrel.

Richard van Hooijdonk:'Gewoonte vernietigt vernieuwing' #biebplaza

Op naar de laatste twee plenaire sessies. Nog een trendwatcher en een schrijver. En dan de borrel.

En heeft u zin in de toekomst? Nou, meneer van Hooijdonk wel en is een graag geziene gast in programma's. De toekomst is niet iets om over te praten maar iets om te doen. Hij heeft om die reden een RFID laten injecteren. Wat doet hij daar mee? Zijn huisdeur gaat open als hij eraan komt en zijn auto start als hij de handen op het stuur legt. Dat is 'the internet of things'.

Internet of things
Daarvoor heeft iedereen internet nodig. 65% van de bevolking in de wereld heeft dat niet. Hoe doe je dat? Google stuurt nu ballonnen over de wereld waar wifi in zit. Daarmee kunnen binnen enkele jaren overal wifi-netwerken zijn. Ja, een paar jaar. Meer niet. Hoe lang deden wij over het telefoonnetwerk?

Hoe ziet de wereld er verder uit?

Robots
De robots komen overal. Hoe erg is dat? Robots die onze kinderen opvoeden, robots die ons redden als we verdrinken. Robots zijn een zegen. Want 99% van de autoongelukken is een menselijke fout. Als de mens zich er niet meer mee bemoeit zijn de fouten uitgesloten. Toch? 

Door nieuwe techniek krijgen andere technieken het lastig. Als auto's altijd zelf rijden waarom zouden we dan nog een rijbewijs hebben, of rijles of een autoverzekering?

Van Hooijdonk vraagt of iemand denkt dat we een relatie krijgen met een robot? Wat denkt u? Niemand steekt de vinger op. Hij haalt een voorbeeld aan van een VPRO-documentarie over oude dames die een robot kregen en hen verzorgden. Binnen enkele uren begonnen ze te praten tegen de robots en na een week wilden ze de robot niet meer kwijt. 

Kinderen die nu opgroeien, groeien op met robots. En zij zullen het normaal vinden. Onze gezondheid zal op de voet continue gevolgd worden. Dit jaar zal Van Hooijdonk nog een aantal chips in zijn lichaam nemen die dit gaan meten. Wat gaat dat betekenen voor huisartsen? Technologie gaat sneller zijn dan deze huisartsen.

Technisch kan alles. Business modellen zullen veranderen. Philips heeft al een app voor kinderen om te tandenpoetsen. Uiteraard voor x bedrag per maand. 

3D printen

3D-printen kennen veel mensen nu wel. Nu al kunnen kunstgewrichten worden geprint op welk gewenste plek en gewenste tijd. Kleren? Die printen we straks 's ochtends en morgen weer anderen. Fietsen? Die printen we in de winkel zelf. Kleur kun je nog kiezen. Auto stuk? Onderdelen printen we uit in de garage.

Iets maken zal nog nooit zo makkelijk zijn. Zelfs menselijke cellen behoren nu al tot de mogelijkheden. 

Context van data

Hij vertelt het verhaal van Janet. De supermarkt wist op basis van de data al dat zij zwanger was, terwijl zij dat zelf niet wist. Marketing zal nooit meer hetzelfde zijn. Ook presentatie zal van 2D naar 3D gaan. Het wordt virtual reality. En die virtual reality is echter dan de werkelijkheid. Een popconcert? Dat wordt een holografische presentatie. 

En dan?

De techniek ontwikkelt zich exponentieel. Sectoren die daar niet snel genoeg mee omgaan, zullen verdwijnen. Distributie, gezondheidzorg, telecommunicatie allemaal hebben ze ermee te maken. De meeste organisaties houden deze technieken weg. Want ze bedreigen onze gewoontes. Maar gewoonte vernietigt vernieuwing. 

Maar vergeet maar dat banen hetzelfde blijven. Wie nu wordt opgeleid, weet niet welk werk hij moet doen over vijftien jaar. Je opleiding werkt nog voor maximaal vijf jaar.  Blijven leren dus. 

En hoe gaat dat leren dan? Nou via de cloud. Antwoorden komen steeds vaker via internet. Er zijn er open source kennisplatforms. En bedrijven worden kleiner om wendbaarder zijn. Er ontstaan kleine teams naast een groot bedrijf. En doel is dat zij het nieuwe bedrijf opzetten. Ga op zoek naar die teams. Ga morgen aan de slag met zo'n team. Investeer een dag van je vrije tijd met dat team en leg het voor aan je baas. 

Zegt je baas nee? Dan weet je dat het tijd is om te vertrekken. 

Victor Mids: 'De werkelijkheid telt niet. Slechts de perceptie' #biebplaza

Kennen we Victor Mids? Jazeker, bekend van het programma Mindf*ck waarin hij met zijn goochelkunsten de wereld onveilig maakt. Goochelkunsten is natuurlijk te kort door de bocht... Illusies, is een beter woord.

Wie het nu nog weet.. kijk even dit.;-)

Zo, u bent er nog? Victor doet aan neuromagic. Hij verbindt daarmee twee passies: goochelen en geneeskunde. De bibliotheek was één van zijn bronnen. En jawel, daar waren gochelboeken.  Daar ontstond zijn passie. Na allerlei goocheltrucs op de middelbare school ging hij geneeskunde studeren. Hij combineert denken van mensen aan goocheltrucs.

En dat is wat je ook ziet in zijn programma's. Perceptie is alles. Hij doet een truc met twee bekertjes. Onder één van de twee bekers staat een mes. Hij vraagt aan iemand in de zaal welke van de bekers gebruikt moet worden. Iemand maakt een keuze. En hij slaat de beker die weg moet stuk. Het mes zit er niet onder.. gelukkig. Maar hij legt de truc uit en hij geeft aan dat hij na de vrije keus van de proefpersoon toch nog kan kiezen welke.  Hij speelt met versies van de werkelijkheid.

Hij laat zien hoe statistisch gezien mensen kiezen voor bepaalde getallen en hoe hij het menselijk geheugen tijdelijk afleidt en het onderbewustzijn programmeert. Grappig hoor, hij maakt uit niets iets.

Mensen vragen wel eens aan hem: kun jij gedachten lezen? Het antwoord is nee maar je kunt er wel dichtbij komen. Hij pakt een pakje kaarten en vraagt aan iemand om er een stapeltje af te halen. Tel het aantal kaarten. Vervolgens laat hij diegene tellen van 1 tot 52. Hij kan aan de stem horen wanneer het goede getal voorbij komt en waarom. Hij heeft dat goed. Bizar maar wel begrijpelijk.

Hij maakt een overstap naar fantoomtrilling. Het gevoel dat je trilling voelt die er niet is. Het schijnt dat dat tegenwoordig vaak voorkomt rond telefoons. Ook dat is illusie. Met twee mensen op het podium die hun ogen sluiten doet hij een proef. Als de ogen gesloten zijn, sluit je één zintuig af. Hij vraagt ze een aantal keer of ze een aanraking ervaren. Hij raakt slechts één van de twee personen aan maar beiden zijn ervan overtuigd dat ze overtuigd dat ze aangeraakt zijn.

De werkelijkheid bestaat niet, je creëert hem. De werkelijkheid telt niet. Slechts de perceptie. Denk daar nog maar eens over na.

Kruisman en Donath: 'Normering is het ultieme offer van potentieel' #biebplaza

De eerste themasessie begint. En die start met dit filmpje.... Als je je 44e bereikt heb je een terminale staat van serieusheid bereikt. Doorbreek je routine, want als ik meer fouten maak dan jij, dan win ik. Doen is nog altijd de beste manier van denken.

Kruisman en Donath, ook wel de vrijdenkers genoemd. Dus ja, dat dat gewoon een presentatie gaat worden is wel uitgesloten. De zaal wordt aan het werk gezet. Stoelen worden gewisseld en men wisselt met elkaar uit wat je van deze dag verwacht.

Wat verwachten we? Inspiratie, verrassing, leuk, loskomen, energie etc. Kruisman laat een filmpje zien van zijn 6 maanden oude dochtertje Sofia. Zij kruipt door de kamer. Blijft een kind precies in het midden? Nee. Altijd worden de randen opgezocht. En wat doen wij in ons werk? Wij conformeren ons. Wij passen ons aan. Kruisman stelt dat normering is het ultieme offer van potentieel.

Maar ja wat is normaal?

Daar zijn we het dus niet over eens. Toch leven we in een samenleving waarin het normaal een veel breder beeld is dan enkele tientallen jaren geleden. Verschillend zijn wordt veel meer omarmd dan vroeger. 

De zaal krijgt de opdracht: 'wat is er eigenlijk vreemd aan jezelf en deel dat eens met je buurman?' Is dat makkelijk of moeilijk om dat over jezelf te zeggen? Wie bepaald het beeld van wat normaal is? Dat beeld bepaal je samen en waardeer die verschillenden. 

In Modern Times stelde Charlie Chaplin al in 1936 hoe de mensen vermalen worden door hun organisaties. De managementgoeroe Taylor die de lopende band verder uitbouwde had als één van de principes dat vakmanschap uitgebannen moest worden. Zelf denken werd uitgeschakeld. Het heeft geleid tot veel hogere productiviteit en hoger lonen maar het denkoffer was gebracht. 

Tot 1920 zat denken en doen in elke baan. Iedereen was zelfstandige. En daarna kwanen we in loondienst en werd er voor ons gedacht. Opnieuw volgt er een opdracht. In koppels moet er 1,2,3 worden geteld. Er moet worden gesprongen en geklapt. En jawel ook gedanst... Ja, ik hoor u denken: dat had ik wel willen zien. Jammer dan, had je er maar moeten zijn. 

Wat is nu de portee van dit spelletje? Het doen  en het denken zit in verschillende hersenhelften. Tellen en bewegen zijn lastig. Als je dit vaak doet, wordt dat steeds soepeler. Maar je moet het wel onderhouden.

Paul Iske ontdekte dat er een creativiteitsindex bestaat. Hoeveel vragen stel je en hoe vaak lach je per dag? Dat levert het volgende beeld op. Als je dat wil veranderen moet je het wel anders doen. Je zou dogmavrij moeten opvoeden, functievrij en pensioenvrij moeten leven. De link met het verhaal van Ron Blaauw is wel zo te maken. Laat de normering je niet beperken maar maak je eigen normen.

Maar hoe snel kunnen wij veranderen? Dat gaat toch niet van de ene op de andere dag? Wij kunnen slechts een beperkt aantal veranderingen  aan en daarin mee. Ja, veel kun je leren. Maar wat als je in het gebied komt waarin je met leren niet zoveel meer kunt? Dan blijft experimenteren over. En ja, daar hoort fouten maken bij. Wie niet wil experimenteren, kan zich slechts conformeren aan de norm. Wie dat niet wil moet het avontuur aan.

En ja daar zijn nieuwe vaardigheden voor nodig. De meeste organisaties zijn niet ingericht op die manier van veranderen. Wij behandelen iedereen met zorg maar daarmee houden we ook alles in stand. Organisaties zouden er voor moeten zorgen dat ze juist sterker worden door onrust. Nee, daar hebt u niet gelijk een beeld bij toch? Hoe reageren organisaties op nieuwe ideeën? Precies.

De beste organisaties zijn die organisaties die snel heel veel ideeën tegelijkertijd en door elkaar kunnen implementeren. Juist die veelheid van ideeën tegelijkertijd is nodig om niet lineair te veranderen maar exponentieel. En daarmee forceer je dat je denken buiten de gebaande paden moet. De belangrijkste veranderingen hebben die kwaliteit nodig.

Daar zijn geen grote plannen voor nodig. Die zijn ook niet te maken. Maar het betekent wel dat je met een eerste stap moet beginnen. Met een doel voor ogen. En na stap 1.... nog een stap 1. En misschien maak je een fout. En dan maak je nog een stap 1.

Want doen is de beste manier van denken.

Een goed verhaal voor mensen die nog twijfelen: moet ik dat nou doen? durf ik die droom na te jagen? Ja, doen dus.

Ron Blaauw:'Alles over Gordan Ramsay is waar...' #biebplaza

Ron Blaauw komt binnen. Meester-kok. Hij is 48 jaar en geboren en getogen in Hoorn. Maar om eerlijk te zijn: daar wordt je geboren en daar ga je dood. Dus toen ik 16 was en de Mavo erop had zitten was dus ook zaak om daar weg te komen. Met wat toeval kwam hij bij verkort onderwijs als kok. Hij had nog nooit gekookt. Zelf het blikje met de knakworst mislukte bij hem.

Via via kwam hij bij de Kersentuin van Joop Braakhekke. Daar ontstond zijn passie voor koken. Toen hij 30 was begon hij voor zichzelf. Hij wild een nieuw type restaurant: geen oubollig familie-eettent maar eten centraal en een Michelinster.

Ramsay en Arzak
Vier jaar buffelde hij. Elk jaar werd hij genoemd voor een ster maar elk jaar was hij het niet. En toen kwam de boekhouder voorbij: als je zo doorgaat ben je failliet. Hij nam een pauze en ging op reis. Op stage bij Gordon Ramsay. Een verschrikking. Daar vlucht hij weg. Een tweede stage volgt:bij Arzak in San Sebastian. Dat geeft hem een nieuw beeld op hoe zijn kaart eruit moest zien. Daar ligt de basis van zijn huidige succes.

Binnen twee jaar had hij twee sterren. Fantastisch. Van Oudekerk ging het naar Amsterdam. Alles ging prima. Totdat Michelin voorbij kwam en zei: je zit in de race voor een derde ster. En toen sloeg ik dicht. Want ik dacht: wil ik dit nog vijftien jaar doen?

Opnieuw ging ik op reis. Naar Parijs om te eten in allerlei driesterrenrestaurant. Zijn ervaringen waren niet overweldigend. Driesterren bleek een keurslijf. En dat wil hij niet. Koken moet vrij zijn.

Er zijn te veel zaken met Michelinsterren. Restaurants zijn theaters geworden. Leuk maar niet gezellig. En laten we eerlijk zijn: je wilt toch gewoon gezelligheid. Hij begon Ron's gastrobar. Elk gerecht is 15 euro en bestaat uit vijf handelingen en/of vijf ingrediënten. Met leuke mensen in het team. Geen sterke hierarchie en elk met eigen kwaliteit.

Een tent starten in Amsterdam is geen probleem. De eerste drie maanden zit je altijd vol. Maar zorgen dat ze terugkomen, dat is de kwestie. We maken veel werk van internet: mensen geven aan dat ze er voor de eerste keer komen. Dan besteden we daar extra aandacht aan. Klanten worden aangemoedigd om op sociale media actief te zijn. Instagrammen en Facebooken mag dus bij ons in de zaak. We hebben zelfs een selfiekit.

Elke maand ben ik minstens tien dagen op reis: op stage, op bezoek, nieuwe dingen zoeken. Ja, over de hele wereld. Ik werk niet, ik sta 's ochtends op en doe de leuke dingen. Maar bij alles: mijn team is alles. Hij sluit af met bovenstaande filmpje. Dat u even weet hoe Wow! voelt.

Richard pakt weer wat vragen uit de zaal. Hij doet dat leuk trouwens. 'Zou je niet een bibliotheek willen starten?' Zijn tip: zorg voor dat gevoel dat mensen welkom zijn. Ook voor openbare ruimte geldt dat het belangrijk is om mensen een goed gevoel te geven.  Vragen over stage lopen bij hem: 'ja, altijd' of vragen over een kookworkshop 'ja, altijd'.  En ja, vragen ook over Hoorn... wanneer die weer terug komt.

Wat mij opvalt is hoe deze man het aandurft om telkens opnieuw te beginnen. Ook op hoog niveau besluiten om alles om te gooien. En daar lijkt hij op bibliotheken: een grote basis met klanten maar is dit het nou? Wat voelen wij en waar gaan we naar toe? Ron laat zien hoe zij alles omgooit en hij gooit zijn hele gewicht in de strijd om dat te bereiken. Als je het  Wow!gevoel wilt bereiken moet je het zelf doen.

Marjolein Mens: 'Het zijn allemaal dingen met een verhaal' #biebplaza

Marjolein Mens is manager strategie van de Efteling. En laten we wel wezen: wie is daar niet ooit geweest? Zo lief begonnen met een sprookjespark. Maar 35 jaar geleden werd er wel een achtbaan in gezet: De Python. U weet wel, dat stalen monster waar je vier keer over de kop ging. Anton Piek was faliekant tegen die ontwikkeling: wat moet je met zo'n gilding in een sprookjespark?

Het bleek echter een volgende stap in de ontwikkeling van de Efteling. Jongeren kwamen weer terug. Maar dat is niet alles. Want ja, het gaat om een 'thrill' maar het gaat evenzeer om verhalen. In de jaren negentig werd dan ook de weg ingeslagen naar sprookjes en beleving. Gekoppeld aan een thril maar meer dan staal alleen.

Wie kijkt naar de laatse geopende attractie: de baron ziet daar dat principe terug. Ja, dat is een stalen achtbaan maar helemaal niet te herkennen als achtbaan. Snapt u? Bij zo'n attractie is vervolgens een kenmerk dat publiek best mag denken 'durf ik hier in?' Als je je dat afvraagt en je doet het, is dat al een kick op zich.

Wij verkopen geen entreebewijzen bij de Efteling maar herinneringen, belevenissen en betekenisvolle momenten. De Efteling heeft als doel dat ze in alles wat ze doen zorgen dat de gast het dagelijks leven even vergeet. Daar wordt alles op ingericht. Kijk maar.

Marjolein gaat verder met een visiefilm van de Efteling. Daaruit wordt duidelijk dat de Efteling alleen toekomst heeft met een stevige groei. Bezoekers moeten vaker komen en bezoekers moeten steeds vaker meerdaags blijven en uit een groter gebied komen. Het filmpje krijgt applaus uit de zaal. Dit een bedrijf dat gelooft in zichzelf.

Op dit punt begint het verhaal even te schuren bij mij? Het gaat dus toch allemaal om commercie.... Maar het verhaal kantelt. Voor de Efteling geld dat ze een vaste basis hebben van bezoekers die elk jaar komen. Maar er is een grote groep die veel minder vaak komt. Er is een grote groep die al heel lang niet geweest is. Klinkt dat herkenbaar voor bibliotheken?

Hoe krijg je mensen 'weer' of 'vaker'naar het park? De gast staat centraal. En dat betekent dat de medewerker centraal staat. Die heeft namelijk elke dag contact met die gasten. Marjolein laat een stukje zien van een film over de kracht van medewerkers. Elke seizoen is er een gezamenlijk kick-off en in het beleid wordt medewerkers dat ook echt meegegeven: iedereen doet er toe.

En voor bibliotheken: blijf dicht bij je identiteit en kern maar zorg wel voor een goede focus. Neem de gast, klant, burger en zijn of haar behoeftes serieus.

Daarna komen er vragen uit de zaal - via de SMS aan Richard Engelfriet. Vragen als: 'mogen we een bibliotheek met sprookjesboeken openenen? Antwoord: zou zo maar kunnen. En: Wij zitten als bibliotheken in slecht weer, heeft de Efteling dat ook gehad en hoe ging je daar mee om? Antwoord: Ja, toen de opkomst van de achtbaan in zwang was. Iedereen moest toen achtbanen, nog meer achtbanen en nog grotere achtbanen. Dat was wel het moment dat de Efteling opnieuw tot de kern moest komen? Waar waren wij van?

Volgens mij een verhaal waar bibliotheken midden in zitten.

Iemand uit de zaal merkt op: de overeenkomst tussen de Efteling en de bibliotheek? Nou, je komt er drie keer in je leven: als kind, als moeder en als oma...

Opening Bibliotheekplaza door Richard Engelfriet #biebplaza

We trappen af! 400 bibliothecarissen in de zaal.Veel mensen die elkaar de handen schudden. Ik geef toe, het is een kleine wereld en juist daarom goed om elk jaar maar weer even de blik te verrijken met de ogen van mensen buiten de branche.

Richard Engelfriet  - warempel, de jonge broer van Arnoud Engelfriet, mag starten als dagvoorzitter. Het Wow!-gevoel is het thema. Wie het wil volgen via Twitter kan dat doen via hashtag #biebplaza.  Samen met Anne Rube staat hij daarbij stil. Doel is om met elkaar te leren hoe je dat Wow!-gevoel kunt uitdragen. Bibliotheken zijn immers fantastische instellingen en dat mogen we met elkaar best nog meer uitdragen. Geef anderen het Wow!-gevoel.

Ook voor Bibliotheekplaza geldt: dat moet een Wow!-gevoel weten te bereiken. Minder Wow! is dat we Ronnie Degen vandaag moeten missen, de organisator van de Zwarte Cross. Anne Rube geeft aan dat we dat verhaal alsnog doen. Hoe, dat zal de organisatie van Bibliotheekplaza nog laten weten.

We zijn ze weg en gaan door met Marjolein Mens van de Efteling...

Morgen: hele dag live-blog op Bibliotheekplaza! #biebplaza

Morgen is het weer zover: Bibliotheekplaza! Het begint een vast prik in mijn blog-agenda te worden want ik zal opnieuw een hele dag een liveblog bijhouden. En ook dit jaar is er weer een mooi programma met 'denkers van buiten' die ons weer spiegel voorhouden en daarmee ons perspectief verrijken: een manager van een sprookjespark, een meester-kok, de baas van de grootste zuipkeet van Nederland, een dirigent en een chocoladebakker. En na al het eten en drinken zal 'poepspecialist' Midas Dekkers de dag afsluiten.

Vorig jaar schreef ik geloof ik in 8 uur tijd 9 blogjes... Er is maar één manier om er achter te komen of ik dat record ga evenaren: stay tuned!

Marcel Bullinga: 'als je nu nog subsidie hebt, heb je een mazzeltje' #biebplaza

Ja, de laatste spreker van vandaag is een oude bekende van mij. Al vaker mee opgetreden. Hij mag dit keer als uitsmijter. Altijd fijn want niemand kan terugpraten. Zijn uitspraak: 'elke euro geïnvesteerd in boeken is een investering in uw eigen ondergang'. Zo, de toon is gezet.

Zijn laatste aanvaring met de bibliotheek was de rekening van 160 euro vanwege een boek dat zijn teckel had kapot gebeten. U snapt daar zit zeer. En dat terwijl hij toch al zo'n lange ervaring heeft met bibliotheken.  In 1995 startte hij namelijk met bibliotheken: in Oss. Daar hadden ze net een internetcabine waar je kon internetten. Voor jawel, 7 gulden per uur. Kunnen we ons nu niet meer voorstellen.

Zijn stelling: zorg voor mediacoaches, een supergebouw en robots....

Wat denk je, hebben robots wat met de vaste boekenprijs? Nee he, ik denk het niet. En wat denk je, robots en subsidie, is dat wat? Nee he. Dus als je nu nog subsidie hebt, is dat een mazzeltje.

Dus laten we wel wezen: u moet gewoon naar een nieuw verdienmodel. En dus gaan we dat even afpellen langs drie vragen: wat is een supergebouw,  wat is een superprofessional en bent u futureproof?

Wat is een supergebouw?
Tja, wat is een supergebouw. Nou dat is vooral een gebouw dat van alles is: een pretpark, een discotheek, een game en een bibliotheek.  En ja, straks is natuurlijk heel Nederland een pretpark. Elk gebouw ja.

Maar realiseer je wel: pretparken zijn dure hobby's dus je moet wel een beetje specialiseren. Dus hoe ga je dat doen? Nou een beetje barteren en ruilhandel met je klantgegevns maar he.

En o ja, als je denkt dat je nu een leuk gebouw hebt... Ja, dat is over tien jaar natuurlijk weer verouderd. Dus. Laten we zeggen dat je elk twee jaar je gebouw moet vernieuwen.

Dat nieuwe gebouw wordt dus een hangplek voor ouderen, een literair centrum, een fablab en een Seats2meet. Deal?

Wat is een superprofessional?
Nou fijn. De bibliothecaris staat in een fout rijtje van beroepen: namelijk in het rijtje van beroepen die verdwijnen. Kortom, de bibliothecaris moet een upgrade. Wordt dus mediacoach, game coach, app maker of big data journalist. Zo dat schiet mooi op.

Ben jij future proof?
De laatste vraag is of je nou future proof. Ik wens u weinig angst. Win een architectuurprijs, word concurrent van Regus en denk als een ZZP'er.

Ja dat denken wij ook. De toekomst is weer in 15 minuten neergezet. En vooral: op naar de borrel.

Tot volgend jaar!

Gilles de Smit:'Mensen kunnen bewegen is het nieuwe kapitaal' #biebplaza

Gilles de Smit gaat praten over curatoren en business as unusual. En dat past wel bij het bedrijf dat 22tracks is.  Hij begint met een filmpje dat hierboven staat. Nou ja, daar dan weer een heel klein stukje van, want 8 minuten film op een congres is natuurlijk veel te lang. 22tracks is een bedrijf dat voor elke muzieksoort een lijst maakt van 22tracks als selectie. 

Vindt u het nog vaag? Ik ook. Dat vonden ze zelf ook. Ze startten in 2009 op het Amsterdam Dance Event. Maar langzaam ontstond toch een beeld. Want ga maar na: je hebt Spotify met alle muziek maar waar begin je? Dat is een vraag die heel veel mensen zich stellen.

Op 22tracks worden smaakmakers/personen per stad en per muzieksoort gekozen. Die smaakmakers stellen hun wekelijkse lijstje met vijf nieuwe nummers. En die nummers kun je gratis luisteren.

Hoe doen ze dat? Nou met adverteerders en strategische partners. Waar men vijf jaar geleden startte met niks heeft men nu een bereik van 1 miljoen visits per maand en de verblijfstijd van 34 minuten per gebruiker. 

22tracks from Gilles Smit

Wat 22tracks dus doet is in feite de rol van radiopresentatoren van vroeger overnemen.  22Tracks heeft dus zijn eigen digitale postie verworden op dit punt. 'Want we bewegen hele grote groepen en dat kunnen we inzetten'.  En daar zit eigenlijk ook het echte kapitaal van het bedrijf. Want wie mensen weet te bewegen, kan eigenlijk alles bereiken.

Men heeft geen geld maar weet ook met hun publiek samen een nieuw festival op te zetten. En dan juist met nieuwe namen. Want dat is juist wat 22Tracks doet: je smaak verrijken. Wie niet rijk is moet vriende hebben, zullen we maar zeggen.

En in dit genre praat Gilles achter elkaar door. Geen cent te makken maar men activeert hun gebruikers en bezoekers. Het blijkt een kwaliteit die grote merken nauwelijks hebben en die bereid zijn om daarvoor te betalen.

Eh.... ja, daar kunnen bibliotheken wel wat van leren. Maar eh, een trouw publiek dat hebben wij toch ook... dus waar wachten wij nog op?

Alexander Sverdlov: 'Van driehonderd bezoekers per maand naar driehonderd bezoekers per dag' #biebplaza

Een rus die in Rotterdam woont. Hij is architect maar hij voelt zich dat niet. Een aantal jaren geleden hielp hij mee met het beleid rond de bibliotheken in Moskou. Dat zijn er overigens 450.

Hij laat plaatjes zien van die bibliotheken voor het transitieproces: houten catalogusbakken en oude boeken. Tegelijkertijd was het bibliotheekwerk niet goedkoop in Moskou. Het bibliotheekwerk in Moskou was tien keer zo duur per gebruiker als in Amsterdam (€ 45,- versus € 4,50).  Alle reden om het roer dus om te gooien.

Terwijl hij bezig was met dat project ontdekte hij dat juist in die omwenteling wel de waarde van de bibliotheek zit. De bibliotheek als 'lab. De 'lib' als een 'lab'.

In Moskou leverde dat bijvoorbeeld bibliotheken op bij Metro-stations die ook als kinderopvang dienden of bezorgservices met brommertjes. Hij laat zien hoe hij in Moskou publieke ruimte van waarde liet veranderen.  Hij laat dit zien met mooie plaatjes van de veranderde bibliotheken.

Bijgaande document gaat over deze omwenteling.

Moscow's Libraries Atlas. 448 Rooms with a View. from Giovanni Bellotti

Voor plaatjesvan de bibliotheken kun je terecht bij zijn website. Naast inrichting werden er ook allerlei 'outreaching' pop-up-bibliotheken gemaakt: bibliotheken in de natuur en een bibliotheek waar je kunt slapen.

Hoewel schokkend voor veel Russen waren er ook overwerldigende resultaten. Het aantal gebruikers van de bibliotheek schoot omhoog. Wat vroeger per maand aan bezoekers binnenkwam, kwam nu per dag binnen. Een kleine twintig keer zoveel op jaarbasis.

Maar hij gaat nog een stapje verder. Wat als de bibliotheek los zou komen van de bibliotheek zelf? Wat als de bibliotheek geen gebouw zou zijn maar maar een kunsthal of een krant of een filmproductie? Hoe zou de bibliotheek er dan uit zien?  Doe eens vier van dit soort projecten per jaar. Creëer nieuwe eco-systemen.

Wat begon als een renovatieslag van oude bibliotheken eindigt plotseling als bibliotheekvormen die ons snel voorbij gaan. Nog even en je hoopt dat de Russen hier komen.

Jasper Visser: Eigenlijk kunnen alleen mensen van onder de 30 dit volgen' #biebplaza

De pauze zit erop. We gaan verder met deelsessies. Ik schuif aan bij Jasper Visser. Hij gaat het hebben over waardecreatie in de digtitale wereld.

Hij begint met het verhaal over het stadspaleis in Turijn. Het paleis had financiële problemen en wilde € 80.000,- bij elkaar halen voor de aanschaf van een bijzondr servies. Via crowdfunding lukte dit. Dat verhaal kun je hier trouwens nalezen. Uiteindelijk werd er € 100.000 opgehaald omdat er door 1.500 mensen dat geld bij elkaar werd gebracht.

Zulke voorbeelden zie je vaker: waardecreatie via de digitale wereld. Jasper heeft daarvoor een model ontwikkeld. Dat zie je hierboven. Het model lijkt veel om Business Canvas Modelling zie ik. Wie daar dus al mee gewerkt heeft, zal met dit model ook snel uit de voeten kunnen.

Jaspers gaat vandaag met de zaal aan de slag om dat model in te vullen.

Kijk, het wordt een heuse workshop, dat doet mij deugd. Want hij geeft de opdracht om na te denken over wat jijzelf in ons model verdient? Dus wat is de waarde van jouw werk? Wat levert het op?

Wat zijn de uitkomsten? Nou woorden als: hoop, inspiratie,  kennis, verbinding, geluk en dergelijke. Met deze woorden verbind je 'Assets', 'Audience' en 'Co-created value'.

Jasper wijst vervolgens op The Brainscoop. Zij maakt filmpjes waarbij ze de bijzondere waarden achter ogenschijnlijk saaie onderwerpen en ze gooit ze ook volledig om. Ga maar eens kijken. De dame achter Brainscooop geeft nieuwe invulling aan oude waarden door er een Wow-factor aan toe te voegen. Een persoonlijke toevoeging die echt meer waarde creëert.

De volgende opdracht voor de zaal is dan ook om zelf te benoemen hoe je die bovengenoemde waarden te bereiken. En vooral: wat voeg jij zelf toe om die waarde te bereiken, waarom kiezen mensen voor jou? Want.... daar zit de Wow-factor.

De volgende stap is om toe te voegen wat je met andere kunt creëren. En dit schijnt een moeilijk stukje te worden: want eigenlijk alleen mensen onder de 30 kunnen dit volgen. Want nu gaan we de overstap maken naar de digitale wereld. En tja, wat werkt in de digitale wereld en wat niet?

Hij verwijst naar Kevin Allocca waarin hij uitlegt wat werkt en wat niet.

Voorbeeld is de Rijksstudio van het Rijksmuseum of Micromappers. Kenmerk is dus dat publiek zaken toevoegt. Ook daar geeft hij het publiek weer een opdracht: wat voegt jouw publiek toe en hoe kan jouw publiek helpen? 

Hij geeft nu de lastige opdracht: vind mensen in de zaal die dezelfde waarden hebben elkaar op te laten zoeken en om met elkaar een afspraak te maken om te kijken of je elkaar kunt helpen. 

Hier stopt de workshop. De invulling is nog niet compleet want er moeten nog wel veel meer ingevuld worden. Daarvoor verwijst Jasper naar de site. Daar is inderdaad alles goed na te vinden. Ga daar dus kijken! Het materiaal is open te beschikbaar.

Jasper haalt tot slot het voorbeeld van de Silk Mill aan. Een dodelijk saai museum dat zichzelf samen met publiek opnieuw ging uitvinden en dat nu weer een mooi bestaan leidt. 

Voor Jasper - en dat onderschrijf ik van harte - is het een uitgemaakte zaak dat digitaal en fysiek samenwerken met burgers een sleutelactiviteit voor de toekomst wordt.

Slimme gast die het begrip workshop ook echt toepaste. Ik heb echt wat geleerd - ondanks mijn leeftijd boven de 30....

Paul Moers: 'Je begint je leven met een pamper en je eindigt met een pamper en daartussen zit gedonder' #biebplaza

 

Dat Paul Moers niet iemand is die er doekjes om windt, had ik al door toen ik hem even googelde. Zijn mening over de top van ABN|AMRO moge duidelijk zijn: die loonsverhoging was er één die getuigde van een volstrekt gebrek aan gevoel.

Ik ga er dus maar eens even lekker voor zitten. En inderdaad, er komt een energieke kerel het podium op. Hij gaat het met ons hebben over het merk 'Bibliotheek'

En laten we eerlijk zijn. Bibliotheken hebben wel een opgave: alles wordt maar digitaal, het geld verdampt en mensen hebben al zoveel te doen. Dus ja, bibliotheken, wat ga je doen?

Bibliotheken moeten uit hun bestaande patroon moeten komen. Zoals deze politieagenten.

 

 

Zo'n presentatie dus.

 

Hij zegt dat er twee zaken zijn om te overleven: 1) innovatie en 2) merk. Die vernieuwing is cruciaal en het gaat met een tempo dat moordend hoog ligt. En wat doen bibliotheken zoal: dialectenfestival, informatieportals, multifunctionele accomodaties etc. En al die nieuwe dingen hebben één ding gemeen: ze liggen buiten de comfort zone.

 

Zo, hij is al weer klaar met de innovatie (2:30 minuut). Dan naar het merk.

 

Want dat merk is wel zijn specialiteit.  Je merk zorgt voor aantrekkingskracht, voor extra omzet  etc. En wat hem betreft: bibliotheken moeten niet ontkennen dat ze een merk zijn. Met zijn allen dus, he. En rondom dat merk organiseer je van alles. het merk zorgt voor duidelijkheid voor je doelgroep.

 

Waarom krijgen we drie maanden voor de geboorte van een kind een doos met merken? Precies. Je leven begint met een pamper en je eindigt met een pamper en daartussen zit gedonder. Maar je weet dat je een pamper moet hebben.

 

Het is helder: het gaat Paul Moers om dat merk in het hoofd van klanten goed in te prenten. Hij doet dat aan de hand van de uitingen van batterijfabrikanten Varta en Duracell. De boodschappen die beide fabrikanten afgeven zijn een wereld van verschil. Duracell blijft consistent en Varta wisselt telkens van boodschap. En wat doen wij als sector?

 

Zijn verhaal vervolgt dat je dus goed de functionaliteit van een product moet uitleggen. En dat moet je goed doen. Kijk maar.

  

Voeg vervolgens nog emotie toe aan je merk. Je hebt niet alleen een goed product maar je verkoopt meer.  Het goedkoopste potje pindakaas en het duurste verschilt ruim een euro per potje. Dat verschil is slechts emotie.

Hij legt vervolgens uit hoe het merk 'Hoog Catherijne' verbeterd wordt. Dat pimpen van Hoog Catherijne kost trouwens 600 miljoen. Om maar even te laten zien dat je merk veranderen dus nog niet zomaar op een achteraf middagje geregeld kan worden.

Zijn conclusie: als je een afkalvende markt hebt , moet je knokken. Does that ring a bell? Opnieuw een wake-up-call om het landelijke merk stevig op te pakken.  Paul Moers geeft aan dat bibliotheken dat overigens helemaal niet slecht doen maar dat het ook wel beter kan.

Dan volgt nog even de samenvatting: zorgen voor de identiteit, merkbelofte en een stevige waardepropositie (in drie zinnen graag). Ga daar maar eens mee aan de slag.

Hij komt nog één keer terug op Hoog Catherijne. Er zijn verrassend veel overeenkomsten: nieuwe waardepropositie en nieuwe inhoud en samenwerking met partners en open in de samenleving.  En tot slot: beiden zijn een merk en ja, durf net als Hoog Catherijne keiharde keuzes te maken.

Tja, welke keuzes? Dat blijft onbenoemd maar reken maar dat je buiten je comfort zone moet gaan en lange adem nodig hebt. Zo, we hebben alle cliche's, die desalniettemin wel waar zijn, weer gehad.

Erik vraagt na afloop aan Paul Moers nog of voor bibliotheken al die andere namen voor bibliotheken wel belangrijk: Rozet, Dok etc. Nee, dat hoeven bibliotheken niet te doen. De naam bibliotheek is een prima merk en daar kleeft geen negatieve associatie aan..... Dat is ook maar weer gezegd.

Begenadigd spreker. Merk je toch dat dat de helft van het verhaal is.