Ik maak u deelgenoot van een paar observaties deze week.
Observatie 1
Een vriend van ons is leraar op een basisschool. Hij meldde dat het nog met regelmaat voorkomt dat een kind in groep 8 nog geen pc thuis heeft. Als dat geconstateerd wordt, onderneemt de school actie en wordt een aanvraag ingediend bij de Stichting Leergeld. Een stichting die in het leven is geroepen om mensen die een pc of internet-aansluiting niet kunnen betalen te ondersteunen.
Observatie 2
In onze naaste omgeving kennen we meisje uit groep 7. Ze heeft als laatste van de klas nog geen mobieltje. Dat blijkt plotseling een pest-item te worden.
Observatie 3
Mijn schoonmoeder van 71 heeft het afgelopen jaar leren telebankieren, internetshoppen en e-mailen. Afgelopen week kwam een kleinkind logeren. Na afloop belt ze mij of het mogelijk is om haar pc weer te fatsoeneren. O ja, en ze heeft ook al een paar dagen geen internet meer. Dat vindt ze nu toch wel lastig. Uiteindelijk blijkt het een TCP/IP-instelling te zijn die om zeep geholpen is.
Observatie 4
Vorige week klaagde mijn oudste dochter dat de Internetverbinding op zolder er nooit is. Nu hebben wij naast een draadloze router ook nog een draadloze netwerkversterker. Dit om nou net die hoogste verdiepingen te bereiken. Kostte vier uur om het te repareren. Gelukkig heb ik een tijdje in de ICT gewerkt. Ik kon het hele OSI-model door om te vinden waar het zat. Toen ik klaar was dacht ik wel: dit gaat een normaal mens nooit lukken.
En tot slot: in onze keuken hangt de Loesje-kalender. En daarop stond dus afgelopen week bovenstaande tekst. Ik ben het er hardgrondig mee eens.
Hyves kondigde deze maand aan de 9 miljoenste Nederlander te hebben begroet. Dat zijn er dus nog altijd zeven miljoen niet.
Ik zie om mij heen een flink kloof tussen haves en have-nots. En ik zie om mij heen dat dat meer dan voorheen leidt tot sociale uitsluiting.
Mijn vraag aan u
Wie nu nog niet een pc heeft moet zich volgens mij geïsoleerd voelen in onze samenleving. Wie niet goed met een pc om kan gaan verontschuldigt zich daar vaak voor. Er is een enorme sociale druk om digitaal te presteren. Bijna een dwangmatige sociaal-maatschappelijke ontwikkeling. Een ratrace zo u wilt.
Wat mij nou bezig houdt is de volgende vraag: in hoeverre moet iedereen zich inspannen om digitaal een beetje bij te zijn?
Ik ben benieuwd naar jullie gedachten!
7 opmerkingen:
De digibeten in mijn omgeving hebben totaal geen probleem met het digibeet zijn. Ze weten niet eens dat ze het zijn. Voor hen is het geen probleem. Er zijn altijd wel mensen in de buurt die kunnen en willen helpen. Misschien is het net zo iets als laaggeletterd zijn: je kan een manier vinden om er mee om te gaan, maar als je leert lezen gaat er een wereld voor ze open.
Dus werk voor de bibliotheek, om digibeten duidelijk te maken dat ze een heleboel handige en leuke dingen missen.
@m4griet: ja die mensen ken ik inderdaad ook. De ergste was de baas die zijn e-mails liet printen door de secretaresse, ze las en ze liet beantwoorden door haar. Als je maar genoeg personeel hebt (betaald of onbetaald)kun je nieuwe ontwikkelingen nog lang van je af houden.
Onlangs kocht één van onze kennissen als laatste van iedereen een gsm. Met daarbij nog de obstinate woorden dat ze 'm niet nodig had maar haar moeder was ziek dus ze moest bereikbaar zijn. Zoiets dus.
Een paar jaar geleden zat ik bij een stel beter opgeleide 60+ dames aan tafel. Zij beklaagden zich over de mensen in hun vriendenkring die geen email hadden of wilden. Dan hoorde je er toch écht niet meer bij. Dan had je het aan jezelf te danken dat je buitengesloten werd. Je was immers niet bereikbaar. De houding 'als mensen me iets te vertellen hebben, bellen ze maar' kon écht niet meer.
Ik vond (en vind nog steeds) dat dat meer zegt over die dames en hun kijk op vriendschap dan over die digibeten. Ieder leeft z'n leven zoals hij wil, met of zonder pc, tv, gsm, sport, muziek, boeken of vrienden. Dat de maatschappij zo is ingericht dat je straks alleen nog maar kunt internetbankieren, alleen nog maar met chipknip een treinkaartje kunt kopen, alleen nog maar met je gsm parkeergeld kunt betalen, dat is een heel ander verhaal. En een probleem van deze maatschappij, niet van de mensen die deze 'gadgets' niet nodig hebben om hun leven inhoud te geven.
@Astrid: samengevat: de maatschappij moet compatible met de mensen die daarin leven en niet omgekeerd?
Eh ja, zo kort had het ook gekund!
(PS volgens je woordverificatie eet ik rativoli vanavond. Spannend!)
Volgens mij gaan, zoals zo vaak het geval is, (veel) mensen zich pas met nieuwe zaken bezighouden als ze wel móeten, als het niet anders meer kan; bij een bank moet je heel veel obstakels langs om geld via een balie te krijgen als he het niet uit de muur wilt halen.
@Ilse: mijn bank begint inderdaad langzaam te duwen dat ik geen papieren afschrift meer ontvang. Nu doe ik daar niks mee maar heb het gevoel dat die papieren afschriften nog een handige backup zijn. Stom he. Ik zou best zonder kunnen. Maar die afschriften: nog 1jaar en dan zijn ze afgeschaft en alleen nog tegen betaling verkrijgbaar.
Een reactie posten