Het bleek echter een volgende stap in de ontwikkeling van de Efteling. Jongeren kwamen weer terug. Maar dat is niet alles. Want ja, het gaat om een 'thrill' maar het gaat evenzeer om verhalen. In de jaren negentig werd dan ook de weg ingeslagen naar sprookjes en beleving. Gekoppeld aan een thril maar meer dan staal alleen.
Wie kijkt naar de laatse geopende attractie: de baron ziet daar dat principe terug. Ja, dat is een stalen achtbaan maar helemaal niet te herkennen als achtbaan. Snapt u? Bij zo'n attractie is vervolgens een kenmerk dat publiek best mag denken 'durf ik hier in?' Als je je dat afvraagt en je doet het, is dat al een kick op zich.
Wij verkopen geen entreebewijzen bij de Efteling maar herinneringen, belevenissen en betekenisvolle momenten. De Efteling heeft als doel dat ze in alles wat ze doen zorgen dat de gast het dagelijks leven even vergeet. Daar wordt alles op ingericht. Kijk maar.
Marjolein gaat verder met een visiefilm van de Efteling. Daaruit wordt duidelijk dat de Efteling alleen toekomst heeft met een stevige groei. Bezoekers moeten vaker komen en bezoekers moeten steeds vaker meerdaags blijven en uit een groter gebied komen. Het filmpje krijgt applaus uit de zaal. Dit een bedrijf dat gelooft in zichzelf.
Op dit punt begint het verhaal even te schuren bij mij? Het gaat dus toch allemaal om commercie.... Maar het verhaal kantelt. Voor de Efteling geld dat ze een vaste basis hebben van bezoekers die elk jaar komen. Maar er is een grote groep die veel minder vaak komt. Er is een grote groep die al heel lang niet geweest is. Klinkt dat herkenbaar voor bibliotheken?
Hoe krijg je mensen 'weer' of 'vaker'naar het park? De gast staat centraal. En dat betekent dat de medewerker centraal staat. Die heeft namelijk elke dag contact met die gasten. Marjolein laat een stukje zien van een film over de kracht van medewerkers. Elke seizoen is er een gezamenlijk kick-off en in het beleid wordt medewerkers dat ook echt meegegeven: iedereen doet er toe.
En voor bibliotheken: blijf dicht bij je identiteit en kern maar zorg wel voor een goede focus. Neem de gast, klant, burger en zijn of haar behoeftes serieus.
Daarna komen er vragen uit de zaal - via de SMS aan Richard Engelfriet. Vragen als: 'mogen we een bibliotheek met sprookjesboeken openenen? Antwoord: zou zo maar kunnen. En: Wij zitten als bibliotheken in slecht weer, heeft de Efteling dat ook gehad en hoe ging je daar mee om? Antwoord: Ja, toen de opkomst van de achtbaan in zwang was. Iedereen moest toen achtbanen, nog meer achtbanen en nog grotere achtbanen. Dat was wel het moment dat de Efteling opnieuw tot de kern moest komen? Waar waren wij van?
Volgens mij een verhaal waar bibliotheken midden in zitten.
Iemand uit de zaal merkt op: de overeenkomst tussen de Efteling en de bibliotheek? Nou, je komt er drie keer in je leven: als kind, als moeder en als oma...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten