woensdag 20 april 2011
Opa, vertel nog eens van vroeger...
Ik heb een niet nader te noemen collega, die binnenkort hoopt opa te worden. We hebben beloofd hem daar niet mee te pesten en het ook niet aan de grote klok te hangen. Maar zo in deze besloten gemeenschap kunnen we dat elkaar natuurlijk wel toevertrouwen.
Wie opa wordt, wordt onvermijdelijk geconfronteerd met de vraag: "zeg opa, hoe was dat vroeger nou in die bibliotheek? Wat voor mensen werkten daar nou?" Tja, hoe bereid je je daar op voor? Deze collega was gelukkig niet voor één gat te vangen en wist trots te melden dat er een heuse vereniging is voor bibliotheekbejaarden: Vereniging Senioren Landelijke BibliotheekOrganisatie (S.L.B.O.) Met een eigen website.
Voor mensen met melancholie of voor mensen die gewoon nog eens even willen zien hoe bibliothecarissen er vroeger uit zagen is het archief van deze site een absolute aanrader. Daar is namelijk een bestand te downloaden waarin honderden foto's van vroeger zitten. Geen foto's van bibliotheken maar van personeelsuitjes, sportdagen jubilea en enigzins uit de hand gelopen feestjes. Ik heb dat archief met een grote glimlach bekeken.
Ik vroeg mijn collega nog naar oud-NBLC-corifee Eduard Duijker. Iemand met wie ik als broekie bij de WSF-bibliotheken samenwerkte. En zowaar. Op foto 104 komt ie voor. Tijdens een personeelsreis naar Brussel.
Maar één ding weten we zeker: Opa René is goed voorbereid!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Wat waren mensen toch harig vroeger! De laatste ijstijd is dichterbij dan ik dacht,
Linda
Ik ben ziende blind.
Klokslag 11:30 uur stapt MD onze kamer binnen, stelt zich strategisch op bij de oksel van onze L-vormige werkkamer en kan vanuit dit perspectief alle kamerbewoners zien. Hij glimlacht en vraagt in het algemeen of opa de kinderkamer al klaar heeft. Ik beken het ronduit, ik ben allergisch voor het woord opa en dat komt mede door MD omdat hij in staat is om mij in een volle zaal luidkeels en liefst van verre als opa te begroeten.
Als opa ben je erg trots maar omdat het nog wennen is, hou je het graag low profile.
De toekomst heeft een lokkend perspectief want wie MD’s blog volgt, weet hoe de schrijver dezes met weemoed verhaalt over het dalend paar voetjes dat met het voorschrijden der jaren op zaterdagochtend in huize D. onder een dekbed vandaan kan steken. Mark, bij jou neemt het aantal af, bij opa komt er echter een paar bij!
@Linda: Tja, inderdaad iets heel anders dan de ontharingstrend van deze tijd.
@Hetvergetenboek: Dit is slechts de ontkenningsfase. Zoals mannen die grijs of kaal worden dat ook telkens proberen te verbloemen of goed te praten. Waarvan jij weer in het geheel geen last hebt.
Ik hoop dat er straks een mooie gezonde kleine koter is en trotse opa en oma. Ik gun het je van harte!
Een reactie posten