maandag 9 augustus 2010

De openbare bibliotheek van Nitra (Slowakije)



Mijn Slowaakse schoonzus zei: "Je kunt het proberen, maar je komt niet binnen. Je hebt geen pasje." Ik keer nog even terug naar mijn trip in Oost-Europa. Mijn schoonzus had het over de bibliotheek in haar plaats: Nitra. In een paar verloren uurtjes in Nitra, liep ik er langs en en wilde wel eens weten of ze gelijk had.

Nitra is de vierde stad van Slowakije met 87.000 inwoners. Qua grootte dus een beetje vergelijkbaar met Deventer. Maar goed, een heel ander land, dus daar houdt de vergelijking ook wel op.

De bibliotheek zat verstopt achter een prachtige facade en het was voor mij even zoeken naar de ingang. Maar ik kwam wel degelijk binnen. Ze openenen overigens om 7.45 uur 's ochtends. Dat ben ik nog niet eerder tegengekomen bij bibliotheken. Toen ik achterin het gebouw kwam, kwam er een dame naar mij toe die mij dwingend vroeg om mijn pas. Toen ik die niet kon tonen werd ik vriendelijk meegetroond naar de balie bij de ingang. Ik probeerde daar in mijn beste engels uit te leggen dat in een Nederlandse bibliotheek werkte en slechts even wilde rond kijken. Drie dames keken mij vragend aan. De boodschap kwam geloof in niet over. Duidelijk was dat ik nog wel even rond mocht kijken.

Enkele minuten later schoot Diana Kelemen mij aan. Zij werkte in de bibliotheek en sprak engels. Haar collega's hadden haar duidelijk op mij afgestuurd. Opgewekt begon ze mij te vertellen over het indelingssysteem (zelf gemaakt), de tarieven en de uitleenvoorwaarden.

Bijzonder om te zien hoe uitgebreid de collectie is en de inrichting staat wel wat in contrast met de voorgevel. Het meest bijzondere vond ik echter het aanstekelijke enthousiasme van Diana. Ze vertelde waarom de bibliotheek zo belangrijk was. Wat het betekent voor kinderen om te leren lezen. Waarom het belangrijk is dat iedereen blijft lezen. Een universeel verhaal, onafhankelijk van collectie en inrichting. En een verhaal dat onveranderd overeind blijft wat mij betreft.

2 opmerkingen:

Zomer65 zei

Dat is zo vaak zo, als je in het buitenland een bibliotheek binnenloopt, ik herken die neiging ;-) en je stelt wat belangstellende vragen, en je meldt dat je ook in de bibliotheek werkt... dan krijg je zo vaak een hartstochtelijk pleidooi over hun bibliotheek, hoe belangrijk die is in het algemeen en deze in het bijzonder.... Zouden ipv onze Nederlandse mystery guest ook af en toe buitenlandse mystery guests naar onze bibliotheken moeten sturen met dezelfde insteek... Maw, door vwo (vergelijkend waren onderzoek) zijn onze mensen ook zo enthousiast over hun vak en bibliotheek?

Mark Deckers zei

Het rare was juist die tegenstelling. Eerst werd ik er zo ongeveer uitgebonjourd en later kreeg ik onverwacht een leuke rondleiding. Dat hangt dus heel erg af van wie je treft. En dat geeft aan dat bibliotheekwerk echt mensenwerk is.