zaterdag 21 maart 2020

Bibliotheken in crisistijd : deel 2



Ruim een week geleden zat ik te typen over bibliotheken die hun activiteiten aan het afzeggen waren na de aankondiging van de maatregel, dat evenementen met meer dan 100 mensen niet meer waren toegestaan. Een enkele bibliotheek sloot haar deuren.

Weer enkele dagen later zag ik in het weekend hoe diezelfde bibliotheken één voor één of soms met groepen tegelijk gingen sluiten. Op zaterdag en zondag waren we - als provinciale ondersteuner - al in contact geweest met bibliotheken over wat er zou moeten gebeuren. Het werd sluiten. En toen kwam maandag, een eerste dag met gesloten bibliotheken en met een lijst met vragen van hoe nu verder.

In een crisisoverleg met ons MT bij Rijnbrink - tafels twee meter uit elkaar - werd bekeken op welke vlakken allemaal stappen nodig waren. Er volgde een lijst met werk voor iedereen. Een lijst met taken als het organiseren dat iedereen thuis gaat werken, het regelen van ICT-faciliteiten, het in contact zijn met al onze bibliotheken en het vinden van alternatieven voor dienstverlening. Die dag was de laatste keer dat dit team op deze manier lijfelijk bij elkaar is geweest. En dat zal voorlopig ook zo blijven. De tijd van aan tafels met een groep vergaderen komt voorlopig niet terug.

Ons pand liep leeg en alles staat eigenlijk klaar om gesloten te worden bij een echte lock-down. Wat door moet draaien kan dan doordraaien.

Vrijdagmiddag keek ik met een collega kort terug op deze week. De vrijdag ervoor konden we ons nog niet voorstellen dat we dicht zouden zijn. Een week later zijn we dicht, ligt er een aanbod voor e-learning voor medewerkers, staat een campagne voor e-books met #ikleesthuis in de steigers en worden op de site Biebtobieb allerlei creatieve ideeën gedeeld. Er was meer gebeurd dan wat je in een heel jaarplan kwijt kon.

Tot zover alle regelwerk en mooie verhalen. Je zou bijna denken dat het een schitterende crisis is.

Bijna.

Want terwijl ik dit type zie ik voor mijn huis vele mensen richting winkels lopen. Op Twitter zie ik zorgpersoneel oproepen om vooral thuis te blijven. Ondanks alle positieve energie, is het goed om te bedenken dat we wel degelijk in een crisis zitten. Een crisis met rauwe pijn en angst. Een slechte film met horrorverhalen in ziekenhuizen en waarbij zorgpersoneel een reëel risico loopt. In mijn omgeving zie ik ondernemers die niet weten of ze over twee maanden nog bestaan. En iedereen zal de angst herkennen om broze familieleden en de hoop dat zij toch vooral gevrijwaard mogen blijven van dit virus. Inclusief jijzelf natuurlijk.

Ja, ik geef het ruiterlijk toe, ik ben bang geweest deze week. Bang over hoe dit afloopt. En onzeker over hoe lang het duurt. De positieve energie - de nieuwe en creatieve ideeën - die ik overal zag, deed me haast schuldig voelen dat ik ook die gevoelens van angst en onzekerheid had. Overdag de energie om te kijken hoe we hier mee om kunnen gaan, 's nachts de onzekerheid.

Want het lijkt haast wel of ons leven niet stil mág vallen. Als de crisis de kantoordeur sluit, openen we ons thuiskantoor. Zonder een dag vertraging. En door... En ja, daar doe ik net zo hard aan mee.

De bibliotheken gaan de komende week veel aandacht vragen voor mooie zaken als de Thuisbieb (toch gelukt!), Luisterbieb en tal van grotere en kleinere initiatieven. En veel medewerkers zullen starten met het e-learningpakket. En fantastisch hoe het bibliotheekstelsel met alle partijen dat zo binnen een week invult. Hulde daarvoor! Maar laten we elkaar niet gek maken. Wij zijn in deze crisis een bijzaak. De gezondheid van mensen gaat in deze boven alles. Of het nu gaat om de mensen om ons heen, de 6.000 werknemers in onze sector of de 20.000 fantastische vrijwilligers.  Ik heb liever iedereen veilig door de crisis dan een creatief idee extra.

Moeten we dus maar stil in een hoekje gaan zitten? Nee, dat ook niet. Ons werk kan juist in deze tijd van grote waarde zijn. Laten we ons inzetten om jong en oud ook in deze tijd leesplezier te bieden met #ikleesthuis en de thuisbieb. Wij kunnen mensen helpen om hun zinnen te verzetten en even de angst en onzekerheid te laten vergeten. Lezen kan de eenzaamheid soms voor een aantal uren verdrijven. En laten we natuurlijk leerlingen en docenten helpen met creatieve ideeën als ze thuis met hun school bezig zijn.

Maar laten we ook beseffen dat ook wij in een crisis zitten. Tussen al het verschrikkelijke gebeurt inderdaad veel moois. Overdag roepend over alle goeds dat gebeurt bij bibliotheken, 's nachts de twijfel en de angst over wat er met dit land en deze wereld gebeurt.

Laat vooral iederéén door de crisis komen.  Dus, let een beetje op elkaar...

Geen opmerkingen: