Posts tonen met het label jean pierre rawie. Alle posts tonen
Posts tonen met het label jean pierre rawie. Alle posts tonen

zaterdag 16 april 2011

De Kroonprins leest voor...


Mijn hartenlap en schattepop,
ik pak gewoon de draad weer op.
Eens even zien, waar waren wij?
O ja, het rampjaar was voorbij
met al z'n schade en z'n schande.
Het Koninkrijk der Nederlanden,
was in die tijd geen monachie,
maar stadhouder prins Willem III
deelde hier wel de lakens uit.
Door toedoen van zijn Britse bruid
verwierf hij ook als protestant,
het koningschap van Engeland.
Hoe dat in feite allemaal,
gegaan is, is een lang verhaal
dat ik je nu maar niet vertel.
Dat hoor je straks in Leiden wel,
een verder godvergeten gat,
maar prima als studentenstad
zoals ik in mijn studiejaren
ook hoogstperoonlijk heb ervaren.

Aan het woord is Willem-Alexander die de Nederlandse geschiedenis vertelt aan zijn oudste dochter Amalia. Dit zijn de eerste verzen van het boekje "Van Willem III tot Willem III". Het is het derde deel in de vaderlandse rijmkroniek van Driek van Wissen en Jean Pierre Rawie.

Light verse en geschiedenis. Het is een bijzonder prettige vorm zo bij elkaar. Zo zitten we met zijn allen op schoot bij Willem Alexander als hij de bizarre geschiedenissen vertelt van magistraat Rudolf De Mepsche de magsitraat van Oostlangewolsteradeel, die om zijn hebzucht te bevredigen Jan en alleman liet oppakken voor sodomie. Het complete bezit van veroordeelden verviel namelijk aan de staat en daarmee aan de magistraat. Die hiermee zijn dure Bijmaborg liet financieren. Een soort Dirk Scheringa avant la lettre dus.

Of wie kent nog de geschiedenis van Kaat Mossel, de helleveeg van Rotterdam, mosselkeurder en oproerkraaier? Kaat Mossel zamelde geld in voor de Oranjes. Dat ging echter niet met de collectbus maar met de knoet.

Of wie kent nog de geschiedenis van Van Speijk:
"Neen" sprak Van Speijk "nooit van mijn leven,
vergeet het maar over mijn lijk!"
Ja, dat was helemaal Van Speijk
die, toen hij deze woorden sprak,
zijn bolknak in het kruitvat stak.
"Dan liever nog het luchtruim in!"
was zijn beroemde laatste zin.

En zo liet hij zijn schip de lucht in gaan op de Westerschelde. Waarmee Van Wissen en Rawie dit hoofdstuk dan ook beëindigen met:

Van Speijk is hiermee onbetwist
's lands eerste zelfmoordterrorist.

Of wie kent nog de geschiedenis van Koning Willem II, die zijn huis liet instorten, ruzie had met zijn vrouw Anna Paulowna en vluchtte naar de Tilburgse pastoor Zwijsen?

De geschiedenis wordt telkens met de nodige zelfspot vertelt door Willem Alexander. Anna Paulowna, een Russische tsarendochter, wordt als volgt geïntroduceerd:
Dus trouwde hij met een Russin
om toch wat spanning te beleven,
waarin ik hem gelijk moet geven:
zo'n bruidje uit het buitenland,
zo'n vorstelijke immigrant,
brengt leven in de brouwerij.
Kijk maar naar mama en naar mij:
zo'n ver prinsesje doet het goed
en zorgt daarij ook voor vers bloed
en een veelkoppig nageslacht!
Ja, daar is over nagedacht.

Op 21 mei 2010 overleed onverwacht Driek van Wissen. En daarmee is dit boekje het laatste boekje dat hij heeft afgerond. De derde in een serie. Het eindigt bij Willem III. Driek van Wissen heeft de serie dus niet af kunnen maken. In het vierde deel zouden de koningingen aan de beurt zijn en daarmee zou de degradatie van het staatshoofd tot Gastvrouw der Nederlanden aan de orde zijn gekomen.

Eerlijk gezegd verwacht ik dat Rawie de serie toch gaat afmaken. Rawie is overigens al jaren een verstokt lid van het Republikeins genootschap. En hij pleit er voor dit genootschap de titel "koninklijk" te mogen laten voeren. Kansloze actie uiteraard. De Rijmkroniek daarentegen zou dat predicaat van mij best mogen krijgen en ik kan mij voorstellen dat zelfs in de Koninklijke familie deze kroniek tot gegniffel leidt.

Een boeiende geschiedenisles en overigens ook een prima cadeauboekje.

zaterdag 7 augustus 2010

De rauwe kant van het geluk


IK LUISTER naar de najaarswind
waarin ik, wat ik ook verloor
in elk geval berusting vind.
Dezelfde wind waait nu ook door
de burgerlijke buitenwijk
waar wij elkaar hebben bekend.
- Het wordt mij stilaan duidelijk
dat je aan vrijwel alles went.
In de afgelopen vakantieweek in Groningen stuitte ik op een De Slegte. Eén van de secties die ik dan steevast langsloop is de poëziesectie. En ditmaal keerde ik huiswaarts met een bundeltje van Jean Pierre Rawie getiteld "Wij hebben alles nog te goed, de mooiste liefdesgedichten". Een dichter waar ik al wel eens wat van had gelezen maar nooit een hele bundel achter elkaar.

Met de bundel heb ik me wel een tijdje vermaakt en leverde enkele spontane lachsalvo's op. Hij heeft een romantische inslag maar die houdt hij nooit lang vol. Na een aantal verzen neemt hij weer een cynische afslag en kantelt het gedicht. Rawie heeft Groningse roots en misschien ligt het daar wel aan. De titel: "de mooiste liefdesgedichten" is dan ook al zo'n staaltje van sarcasme. Want welgeteld vier van de tientallen gedichten zijn een lofdicht op de liefde. De overige gedichten gaan toch vooral over het verval van de liefde of nog erger: de haat die ontstaat de liefde. Vooruit dan nog één! O ja, en lees Rawie!

Madonna

Na een litertje chianti bij de lasagne
vertel je aan elke toevallige vent
weer dat mislukte leventje van je
en waarom je van wie gescheiden bent.

Je man en minnaars en hoe alles mis ging,
je lacht er er nog altijd aanbiddelijk bij:
'Dat kind was natuurlijk een grote vergissing.
Hij is bij z'n vader en 's weekends bij mij'.

Ik weet het, alsof ik je tafelgenoot was,
hoe sappig je al die ellende vertelt.
- Ik ken je zo goed dat ik wou dat ik dood was.
Het is met de liefde rampzalig gesteld.