De nacht van de vluchteling en de verlegenheid om te handelen

Op 15 juni loop ik mee bij de Nacht van de vluchteling met een fijn team. Waarom ik meeloop leg ik hieronder uit. 

Het was zomer 2015. Ik ging op vakantie naar mijn broer in Slowakije. We zoefden over snelweg van Duitsland. De grens over bij Oostenrijk. Alles ging voorspoedig. En plotseling in de buurt van Wenen zag je ze lopen langs de snelweg: vluchtelingen. Terwijl wij comfortabel naar het zuiden reden, liepen zij naar het noorden. Groepjes gewoon langs de snelweg. Volwassenen en kinderen. In de auto ruisde de airco maar buiten scheen de zon ongenadig. Wat kun je doen op zo'n moment? Elk op een eigen weghelft en in tegengestelde richting. Het voelde bijzonder ongemakkelijk. Wij op weg naar vakantie, zij op de vlucht voor onheil en dat op dezelfde plek. 

Ik probeer me in te denken wat er met mij moet gebeuren voordat ik alles oppak en langs de snelweg vlucht naar een ander oord. Hoeveel zekerheden moeten er wegvallen voordat je alles achterlaat? Het is niet voor te stellen. 

Toen we achter de Wenen de afslag naar het oosten namen naar Bratislava verdwenen de vluchtelingen weer uit beeld. Hun route lag via Hongarije. Deze bekende persfoto hierboven herinnert hier nog aan.  Die zomer ontmoette ik ook mijn Hongaarse vriend Gábor en hij vertelde mij dat hij vluchtelingen van eten voorzag aan de Servische grens. De Hongaarse president Orban wilde namelijk een muur bouwen tegen al die vluchtelingen.

Herinnert u het zich nog? Velen zullen het eigenlijk ook al weer kwijt zijn. De vluchtelingenstroom kwam op gang door de burgeroorlog in Syrië waarbij president Assad tegen zijn eigen bevolking vocht met de meest brute wapens. We kennen nog de beelden van het volledig verwoeste Aleppo. Angela Merkel zei dapper 'Wir schaffen das'. Erop duidend dat Duitsland de vluchtelingenstroom eensgezind zou doorstaan. Uiteindelijk eindigde het met de Turkijedeal. 

Terug in Nederland

Weet je, ik ben niet dapper en heldhaftig. En ik ben ook niet praktisch. Ja, ik overwoog een vluchteling in huis te nemen maar deed het niet. Ik overwoog iets te doen bij een AZC maar deed het niet. Wat ik wel deed was een artikel schrijven over hoe bibliotheken Syrische vluchtelingen konden helpen. Daar ben ik dan wel weer goed in. En ik organiseerde samen met een aantal mensen een bijeenkomst (zie foto) waar bibliotheekmensen ervaringen konden delen. Zie de foto. Dat waren de echte helpers. En dat gebeurde ook. Anderen namen het stokje over en gingen er mee verder. Prachtige initiatieven. 

En toch knaagt het...

En toch knaagt het. Want velen van ons, ik ook, komen eigenlijk nauwelijks vluchtelingen tegen in onze omgeving. Ik weet nog dat ik op een zondagochtend aan het hardlopen was buiten mijn stad en ergens langs een provinciale weg hield een buitenlandse man me staande. Hij vroeg me de weg naar Ter Apel. Wie weet waar ik woon, weet dat ik op meer dan 100 kilometer afstand van Ter Apel woon. Maar deze man, wandelend langs de provinciale weg, vroeg mij de weg daar naar toe. Een vluchteling. Ik had niks bij me. Zelfs geen telefoon. Ik heb hem maar de weg naar het station gewezen maar ik voelde de verlegenheid om te handelen. 

Ik weet dus ook niet hoe we alle problemen van de wereld kunnen oplossen. Ik zou best meer willen doen maar voel de verlegenheid ook. Daarom was het fijn dat iemand mij vroeg of ik niet mee wilde lopen voor vluchtelingen. Ik was blij met haar vraag. Een uitnodiging om te handelen. Trek me binnenboord en haal me uit de stilstand. 

En zo loop ik mee op 15 juni in de Nacht van de Vluchteling in een gelegenheidscoalitie die ook nog maar z'n weg moet vinden. Een nacht lopen zoals een vluchteling loopt. Zoals de vluchteling die ik trof langs de provinciale weg buiten mijn stad. Of zoals de vluchtelingen die ik zag langs de snelweg in Oostenrijk. Het doel is natuurlijk om geld op te halen voor de stichting Vluchteling. Zij zetten het geld in voor noodhulp aan vluchtelingen in de Democratische Republiek Congo, Tsjaad en Afghanistan.  Op deze pagina vind je daar alle informatie over. 

Wil je helpen?

Ik werd binnenboord getrokken om mee te lopen. Misschien kan ik jou binnenboord trekken om te helpen. Ja, sorry, hier komt de onvermijdelijke bedelvraag. Maar soms heb je een vraag nodig om in beweging te komen. Dat had ik ook nodig. 

Hier kun je ons sponsoren als team (de link zit hier echt onder) of als je me liever individueel steunt dan kan dat hier. Mij maakt het allemaal niets uit en pas ook gerust het bedrag aan want ze beginnen - vind ik - met al  best een hoog bedrag. Doe wat goed is voor jou.

Dát we iets doen is wat telt. Dankjewel.