Coursera : of het einde van het businessmodel van onderwijsinstellingen : Best Practices Leven Lang Leren : 10

Ons laatste voorbeeld in de rij 'Best practices'. Niet dat er niet meer Best Practices zijn maar ergens moet een grens zijn en mijn insteek was vooral ook om verschillende modellen voorbij te laten komen.

Coursera is een MOOC, online cursussen die gericht zijn op grootschalig en plaatsonafhankelijke deelname. Coursera behoort tot de grootste platforms waarop dit gebeurt.Wie meer van andere platforms wil weten en vergelijke kan dit artikel prima lezen.

Bijzonder aan Coursera is dat heel grote universiteiten zich er aan verbonden hebben: MIT, Harvard, Princeton en nog een heel rijtje. Het aanbod aan cursussen is groot en allemaal verzorgd door professionele docenten.

In totaal zijn er 585 modules beschikbaar. Allemaal gratis toegankelijk. Wie bijvoorbeeld het aanbod rond Foto, Film en Audio aanklikt, krijgt het volgende te zien:

Ik heb mij aangemeld voor de cursus Scandinavische film en televisie, bij de Universiteit van Kopenhagen. Ik nog niet melden hoe het werkt, domweg omdat de cursus nog moet starten. Maar in het filmpje krijg je een aardig beeld.

Het aanmelden is trouwens kinderlijk eenvoudig en van veel cursussen is een certificaat te krijgen dat geaccepteerd wordt in het hoger onderwijs.

Businessmodel
Hoe doet Coursera dat nou? Hoe kunnen ze dit laten draaien. Coursera kent verschillende financiers. Universiteiten die meedoen investeren met professoren en docenten in het verhaal. Coursera wordt flink gefinancierd vanuit allerlei projectsubsidies en tot slot is de verkoop van diploma's een stijgende bron van inkomsten. Tot slot is Coursera niet aleen een universiteit maar ook een headhuntersbureau: goede studenten woren in contact gebracht met bedrijven die specialisten zoeken.

Skillshare versus Coursera
Het initiatief van Coursera lijkt veel op dat van Skillshare dat ik al eerder besprak. Het verschil met Skillshare is dat Coursera altijd gratis werkt en alleen cursussen aanbiedt van echte universiteiten. Verder biedt Skillshare ook fysieke cursussen aan en vormen van blended learning. Maar het meest kenmerkende is toch dat Skillshare ook werkt met 'loslopende' professionals en op basis van reviews de kwaliteit laat beoordelen. Die kwaliteit moet bij Coursera van de naam van de universiteit komen.

Wat moeten bibliotheken hier mee?
Ik denk dat Coursera voor de Nederlandse openbare bibliotheekmarkt nog net te ingewikkeld is, maar het principe is bijzonder interessant. Een echte Online gratis Universiteit  waar je ook nog eens echte diploma's kunt halen.  Een initiatief als Coursera kan concurreren met de Volksuniversteit of de Universiteit van Nederland. Die zitten bieden op dezelfde doelgroep.

De Open Universiteit  in Nederland zet de eerste stappen met MOOC en ook andere universiteiten volgen dat voorbeeld. Zij het heel voorzichtig.  Maar ga er eens vanuit dat je over een paar jaar in Nederland een mooi aanbod hebt op dit gebied dan denk ik dat dat mooi aansluit bij de bibliotheek  en dat wij wel eens de studiecabines en de decanen van deze Universiteit van Nederland zouden kunnen zijn.

Het einde van het businessmodel van onderwijsinstellingen
En trouwens, wie goed kijkt naar deze voorbeelden, ziet dat het business model van onderwijsinstellingen op de schop zal gaan. In het artikel over Skillshare stond ik daar ook al bij stil. Want als studenten steeds meer zullen zappen tussen online universiteiten, hoe gaan universiteiten dan nog gefinancierd worden?

Vervolg
Daarmee kom ik even aan het eind van een lange reis langs vele voorbeelden. Voor mij ontstaat nu een periode om conclusies te trekken en die straks weer met u te delen. En ik hoop dat ik dan een flink handvaten kan bieden bij het richting geven aan een Leven Lang Leren.

Stay tuned!

De Universiteit van Nederland, of hoe hoogleraren rocksterren worden : Best practices Leven Lang Leren : 6

De jongste universiteit van Nederland is slechts drie maanden oud. Ik heb het over het in oktober 2013 gestarte initiatief van de Volkskrant: De Universiteit van Nederland. Alexander Klöpping en Marten Blankensteijn - beiden volgens mij 26 - zijn de initiatiefnemers en daarmee ook maar de jongste Rector Magnifici van Nederland.

Vijftien minuten college per dag
In een kort artikel geven Klöpping en Blankenstein aan dat zij graag hoogleraren een breder podium geven dan thans via allerlei vaktijdschriften. Universiteiten zijn tot op heden vaak nog gesloten bolwerken waar vakmensen vooral elkaar informeren. Door de overheid worden universiteiten opgeroepen om hun kennis veel meer met de samenleving te delen. Kennisvalorisatie noemen we dat.

De Universiteit van Nederland zet elke werkdag één college van vijftien minuten op YouTube. Vijftien minuten, waar kennen we dat ook al weer van? Precies: TedX Een daar lijkt het ook wel wat op. Elke week is er een andere hoogleraar, dus elke hoogleraar doet vijf kleine colleges van 15 minuten.  Het overzicht van colleges vindt u hier.

De colleges vinden plaats in een hippe club in Amsterdam: AIR: waar men in het weekend staat te dansen worden doordeweeks dus colleges gegeven.

Hoe onderwijs meegaat in de Beleveniseconomie
En ik moet zeggen: ik vind het een mooi initiatief. Klöpping en Blankensteijn laten zien hoe leuk leren kan zijn, maar laten ook zien aan de universiteiten hoe je kennis aan de man brengt. Tegelijkertijd laten de initiatiefnemers zien dat leren definitief veranderd is: ook leren is onderhevig geworden aan de beleveniseconomie. We willen leren door geraakt te worden door verhalen.

Zelf volgde ik een college bij econome Barabara Baarsma. Zij legde nog eens de basisprincipes uit van de economie: over marktfalen en overheidsingrijpen. Zelf vond ik het college over hoe de overheid de huizencrisis verergerd heeft bijzonder leerzaam.

Doelgroep en financiers
Doelgroep zit inderdaad op Volkskrant- en NRC-niveau. Hoewel de initiatiefnemers jong zijn en dat ook nadrukkelijk willen uitstralen, moet ik nog wel even zien of ze het op die manier volhouden.
De financiers van de het initiatief zijn Ziggo, Rabobank, ASML, SNSReaal, SURF, ASML, De Volkskrant, IDgroep en het fonds ondersteuning Science Communicatie. Zo, dat is een indrukwekkend rijtje en het geeft aan dat deze organisatie er prima in slaagt om grote namen aan zich te binden. Daarvan ben ik wel benieuwd hoe ze dat doen.

Eerste resultaten
Op 23 december kwam de Universiteit van Nederland met de eerste resultaten: er waren 3 miljoen kijkers geweest voor de colleges. Het populairste college was dat van hoogleraar Erik Scherder (eerste filmpje). Klöpping geeft in een korte reactie op deze cijfers aan dat: 'Wat betreft de onderwerpen die goed worden bekeken is er 'geen peil op te trekken. De wetten van het internet gelden wel, dus een college over tongzoenen doet het goed. Maar het verschilt heel erg. De ene zaal hadden we vijf keer uit kunnen verkopen, de andere keer zit hij halfvol. Colleges waar je zelf iets aan hebt, doen het goed.'

Let goed op het woordgebruik: wetten van internet, goed bekeken, uit kunnen verkopen. Het is duidelijk dat dit niet alleen een initiatief is voor het goede doel. Klöpping en Blankensteijn zijn uit op een business model en ik ben benieuwd wat dat wordt. Maar het is helder: ook het onderwijs is nu onderdeel van de beleveniseconomie geworden. Met hoogleraren als rocksterren. Het wachten is op de theatertour van Dick Swaab en 'Bas Haring, de musical'

Bibliotheken
Wat moeten bibliotheken nu met zo'n initiatief? Voor mij is helder dat ook moeilijke thema's populair gebracht kunnen worden. En dat doen ze uitstekend. In wat grotere steden maakt een soortgelijk initiatief zeker kans van slagen. Combineer dat bijvoorbeeld met de lokale en regionale omroep en er ontstaat al een leuk platform.

Verder is het interessant om nog eens beter te kijken hoe de Universiteit van Nederland zichzelf weet te financieren, vooral op langere termijn

Als hoogleraren rocksterren worden en onderwijs deel uitmaakt van de belevniseconomie dan worden bibliotheken de Ziggo Dome's van weldenkend Nederland.

Colofon
Deze blog verschijnt in het kader van mijn activiteiten voor het Gelderse programma 'Een leven lang leren'. Binnen dit programma zal ik een een flink aantal best practises binnen en buiten de bibliotheekbranche beschrijven. Mijn bevindingen deel ik via mijn blogs. Mijn doel is om vanuit deze best practises een set van bouwstenen te formuleren voor bibliotheken die aan de slag willen met een Leven Lang Leren. Reacties en aanvullingen stel ik zeer op prijs.