zaterdag 25 mei 2019

Requiem voor een laptop


Deze jongen op het plaatje is acht jaar oud. Mijn Toshiba uit 2011. Acht jaar lang zat ie elke dag in mijn werktas. Op welke plek ik ook zat. Duizenden keren schoof ie mee in een vergadering. Ik heb er zeker meer dan duizend presentaties op gegeven. En mee gemaakt.

En deze week neem ik afscheid van hem. Of haar. Ik weet eigenlijk niet of het een hem om haar is. Maar acht jaar is een gezegende leeftijd voor een computer. Hij doet het nog goed en toch is het beter om hem in te wisselen. Hoewel een nieuwe computer ook wennen is en ik ook dat wennen niet makkelijk vind. Langzaam begon het beestje toch oud te worden. Een wankel scharnierpunt bij het scherm dat het ooit gaat begeven. Een besturingssysteem dat nog net kon gezien de veiligheidseisen (of net niet meer zeiden anderen). Ik waakte er ook voor dat er niet teveel meer zou veranderen op dit oude beestje. Je moet oude ezels niet meer zwaarder beladen, dan gaan ze door hun hoeven.

Jaloerse blikken in 2011
Ik weet nog de jaloerse blikken van collega's acht jaar geleden. Als ik vertelde dat de batterij aangaf dat ik nog veertien uur kon werken op deze laptop (en dat kon dan ook nog!).  Het was de eerste laptop in het bedrijf met een SSD-schijf. Je weet wel zo'n stille schijf die niet hoeft te draaien. Een dubbele batterij zorgde er voor dat ik om het jaar de batterij weer wisselde en zo veel langzamer achteruit ging. Nog steeds kan ik bijna een hele kantoordag zonder stroom als ik zuinig ben. En dat na acht jaar!


Requiem voor een laptop
Timmermannen zijn zorgvuldig met hun hamer en schroevendraaier. Ik ben zorgvuldig met mijn laptop. Een laptop is het gereedschap van de kantoortijger. Ik verbaas me dan ook dat mensen zo achteloos een nieuwe laptop nemen en eigenlijk er zo weinig vanaf weten.

Het afscheid is echter nabij. U lacht er misschien om maar ik heb moeite met zo'n afscheid. Acht jaar lang was het mijn zekerheid der dingen. Ik kon lezen en schrijven met dit ding. Nooit greep ik mis. Eigenlijk is het dus wel tijd voor een afscheid. Of een requiem zo u wilt. Misschien zou muziek van het C64-orchestra passend zijn. Zij  hebben in het verleden oude gamemuziek van de Commodore-64 (wie kent hem nog) omgezet naar orkestwerken. In bovenstaande korte documentaire van  een paart minuten hoe dat in zijn werk ging.

Goed, ik pak even de zakdoeken voor dit emotionele moment. En hup daar gaat ie. Het laatste artikeltje op mijn oude laptop. En ik klap hem dicht.

De nieuwe laptop is een HP. Als deze het net zo goed vol houdt als die Toshiba, meldt ik me in 2027 weer voor het afscheid. Kom er maar in met dat Requiem:

Geen opmerkingen: