maandag 18 februari 2013

Bami, bier en boeken....



Bami, bier en boeken. En ik weet zeker dat vooral het mannelijk smaldeel van het bibliotheekwerk gelijk opveert. Bami, bier en boeken is toch een beetje de NRC-variant op 'Wein, Weib und Gesäng'.

Het begon als volgt: twee weken geleden kreeg ik een duister mailtje van Kees Schafrat, handelaar in boeken. De strekking: Bami, bier en boeken met P.F.Thomése. Plaats van handeling: Chinees de Lange Muur. Slechts 25 zitplaatsen, liggend in een volkswijkje en een interieur dat sinds de originele  Kung Fu-film niet meer is vernieuwd. Het afhaalgedeelte is groter dan het restaurant. Kortom, de perfecte locatie voor alles wat het daglicht niet kan verdragen.

Bijeenkomst van de AA?
Via een kort mailtje laat ik weten dat ik van de partij ben, samen met een collega-directeur (wiens naam om logische redenen uiteraard niet vermeld wordt). Op de avond zelf sneeuwt het. langzaam druppelt een gezelschap van vooral mannen binnen bij de Chinees. Iedereen schudt elkaar schuchter de hand en stelt zich even voor. Het kleine gezelschap heeft iets intiems en tegelijkertijd toch ook iets van een bijeenkomst van de AA.

Het eerste deel bestaat uit bier. Dan is dat maar weer geweest. Thomése trapt af: we kunnen kiezen. Eerst maar iets met sex of toch maar een verhaal met eten. Beide onsmakelijk zeg hij maar vast. In de hoek van het restaurant zit nog één gezinnetje met twee kinderen te eten. Die moeten zich ter dege hebben afgevraagd wat hier gebeurd. Twintig morsige mannetjes en een enkel dametje rond een orerende man over bami en mannelijk gerief.

Ondertussen laveert het gesprek tussen voetbaluitslagen, schrijvers en slechte grappen over chinezen.

De pronte eigenaresse maant ons een beetje door te eten. 'Is nog genoeg hool' en 'Wilt u nog een spa lood?'. Ze zegt het echt. Ergens in een duister hoekje vinden vervolgens nog enkele zwarte financiële transacties plaats en wordt de kofferbakvoorraad van Kees Schafrat onderhands verpatst.

Boeken zijn vrouwendingen
Boeken zijn vrouwendingen, wordt vaak beweerd. En leesclubjes al helemaal. Als man kun je beter niet zeggen dat je bij zo'n leesclubje zit. Voor je het weet krijg je aanbiedingen voor de Libelle of heb je een proefabonnement op de Opzij.

Twintig mannen en een enkele meegenomen dame verlaten de shabby chinees. Een ieder vraagt zich even af van welke bamicoalitie hij even lid is geweest. Mannen en leesclubjes, nee, dat wordt nooit wat. Bami, bier en boeken maakt echter een prima kans.

De volgende ochtend blijkt dat er toch een papperazifotograaf op de loer heeft gelegen. Dit toch nog angstvallig geheim gehouden literaire genootschap wordt toch nog breed uitgemeten in de krant.

Ik dank Kees van Boekhandel Broekhuis voor zijn uitnodiging. Ik stond eerder stil bij zijn creativiteit als boekhandelaar en daar heeft hij me weer eens prima aan herinnerd.

Wat we hiervan leren
Bibliotheken organiseren om de haverklap lezingen met schrijvers. En tja, dan zit er toch weer zo'n pennelikker achter het tafeltje zijn boek voor te lezen.  Met in de zaal voor 90% middelbare dames en een een enkele meegenomen man. Eén van die mannen fluisterde mij wel eens toe: 'ik moest mee, ik had liever voetbal gekeken'.  Nee, voortaan denken we nog even na voordat we zomaar weer een schrijver achter een tafeltje zetten. Kees en Frans bedankt!

En voor alle volgers: nog suggesties voor bibliotheken en schrijversoptredens?

2 opmerkingen:

René Siteur zei

Ben blij dat ik daar niet bij was...

Mark Deckers zei

Ook ik ontken alles. En zoals gezegd door anderen: onder dwang geschreven.