Tijdens de lockdown waren er veel bibliotheken die een bezorgservice kenden. Veel bibliotheken zijn daarmee ook weer gestopt nadat bibliotheken weer open gingen. Ik ga u vandaag meenemen naar een wel heel bijzondere bezorgservice: te paard!
Het is een service die wel even terug gaat in de geschiedenis. Tijdens de grote depressie in de jaren '30 van de vorige eeuw startte 'the horse pack library' in de Verenigde Staten. Ik werd erop geattendeerd door oud-collega Louisa Benning.
In 1933 startte een werkverschaffingsproject onder President Roosevelt en deze bibliothecarresses te paard hoorden daarbij. De gedachte was tweeledig: bibliotheekmedewerkers aan het werk en tegelijkertijd werken aan bestrijding van laaggeletterdheid (ja, toen ook al). Het bijzondere was dat dit een werkverschaffingsproject was waar voornamelijk vrouwen aan deelnamen in tegenstelling tot de andere werkproject.
De dames reden elke week zo'n 150 tot 200 kilometer per week op hun paard of muilezel. Er waren vaste routes die met een bepaalde regelmaat gereden werden. Een soort bibliobus met 1 PK. Er waren routes die zelfs te paard niet te doen waren en dan werden de laatste meters te voet afgelegd.
De dienst groeide gestaag. Na de start in 1933 waren er in 1938 al 274 bibliothecaresses-te-paard in 29 staten van Amerika. 'The horse pack library' stopte in 1943 toen de werkverschaffing ook stopte. Zo gaat het wel vaker in bibliotheekwerk: geld stopt, project stopt...
Toen ik mijn collega's vertelde over deze bereden bibliotheekservice, zeiden ze dat het eigenlijk ook nu wel weer goed zou passen: een CO2-neutrale bezorgservice op het platteland. Laten we bij Rijnbrink nu net een nieuw pand geopend hebben waar onze tien busjes nog slimmer alle vestigingen kunnen bedienen. Ik ga morgen voorstellen er paardenstallen van te maken en ik schrijf snel een innovatieve projectaanvraag naar de innovatieraad.
In elke grap schuilt een goed idee. Maar voor nu: hulde aan deze stoere dames!
Meer info via deze link.
