zondag 25 september 2016
Voetje voor voetje
Elke ochtend komt ze kromgebogen voorbij. Voetje voor voetje. In de paar jaar dat ik hier woon, is zelfs het trage tempo trager worden.
Ze laat haar hondje uit. Het loopt steevast vijf meter achter haar. Pootje voor pootje. Honden gaan op hun baasjes lijken, zeggen ze. Of andersom. Af en toe kijkt de oude dame achterom. Of het hondje nog wel volgt. Soms wacht ze even. Zelfs haar tempo is nog te snel.
De oude dame heeft altijd een hondenlijn bij zich. Maar ze gebruikt hem nooit. Beiden rennen nergens meer heen. Ze zijn onzichtbaar aan elkaar verbonden.
Voetje voor voetje naderen ze het einde van de tijd. Ik vrees de dag dat ik alleen de oude dame zal zien. Of alleen het hondje.
Foto: Geogie Pauwels
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten