Dit afgelopen weekend las ik in de Volkskrant een vrij groot interview met Jamie Bartlett. Schrijver van het boek The Dark Net. Een boek dat onlangs is vertaald naar het Nederlands. Bartlett deed vier jaar onderzoek naar de wereld van drugsdealers, neonazi's, wapenhandelaren en pornografen op het internet. Een wereld die het daglicht slecht verdraagt en die op internet om extra maatregelen vraagt om je eigen identiteit te verhullen. Die wereld noemen we het 'Dark Net'.
Ondanks alle rottigheid die hij tegenkwam blijft hij vrij optimistisch en laat hij vooral zien hoe de wereld van met name de drugshandel veiliger is geworden door internet. Vrolijk vertelt hij over de recensies die gebruikers schrijven over de verschillende dealers en dat ondanks de anonimiteit er toch een vorm van regulering van kwaliteit en prijs komt.
Het zijn de schimmige randen van internet waar mensen uit de marge functioneren en die buitengewoon creatief moeten zijn in de manier waarop ze opereren. Het is dus niet gek dat er een berg innovatie aan te pas komt. Want laten we eerlijk zijn: 'Ben je het ook niet zat dat wanneer je een badkamersite hebt bezocht, je nog maanden achtervolgd wordt door advertenties door geplaatste cookies?' Wil iedereen niet deze vorm van privacy op het net? En dus vertelt hij dat de waarde van deze onverlaten van het net is dat privacytools zich razendsnel ontwikkelen. Tools waar u en ik morgen gebruik van gaan maken.
Ik geef Bartlett een grote kans dat hij gelijk heeft. Bekijk zijn Tedx-verhaal maar eens.
Binnenkort zitten we als bibliotheken gewoon tussen de drugsdealers en wapenhandelaren. Ach, we waren er altijd al voor de achterbuurten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten