Dit weekend dwaalden we door de stad Leeuwarden. Langs foto's van de fotomanifestatie Noorderlicht. Een aanrader. Aangezien Leeuwarden niet naast de deur is, is het een prima reden om ook te blijven overnachten en er op die manier maar een relaxed weekend van te maken.
Dwalend op zondagochtend door de stad stuiten we op een prachtig hofje. Het heet: Luilekkerland! Het ligt dicht bij de Grote of Jacobijnenkerk en het is een soort Begijnhof. Naast die kerk ligt ook het weeshuis en een gasthuis. Met andere woorden: de complete verzorgingsstaat avant la lettre lag daar bij elkaar. Het zal dus alles behalve een Luilekkerland zijn geweest.
Op een site over straatnamen vond ik nog de volgende verklaring van Luilekkerland
Er is in Nederland maar één echt Luilekkerland, en dat ligt in het oude centrum van Leeuwarden. Daar ligt een hofje met een rijtje huisjes die aan het begin van de zeventiende eeuw werden gebouwd voor de allerarmsten van de stad. Waarschijnlijk woonden er alleen vrouwen. Ze hoefden niet te betalen voor de huisjes (dat deed de kerk) en ze kregen eten en een kleine toelage. Genoeg te eten zonder dat je ervoor hoeft te werken - het lijkt me duidelijk waarom dit hofje in de volksmond de naam 'Luilekkerland' kreeg. Het is mooi dat die naam nu - eeuwen later - nog wordt gebruikt voor de officiële straatnaamgeving. Op het straatnaambord staat 'Lui lekkerland' overigens met een onjuiste spatie, en dat is natuurlijk wel jammer. Dat is toch een kleine smet op dit droomland. Maar wie maalt er om zo'n spatie als de pannenkoeken aan de bomen hangen?Het blijkt dat de huisjes nog altijd bewoond worden door alleenstaande vrouwen boven de 35 die kiezen voor deze vorm van gezamenlijk wonen. Of het gratis is en of er ook nog voor het eten wordt gezorgd, vermeldt de informatie niet.
Luilekkerland bestaat dus, het ligt in Leeuwarden. Alleen bereikbaar voor alleenstaande vrouwen boven de 35: heb ik weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten