Ga, waar de rijen staan....

"Go, where the action is", is een bekende uitdrukking. Maar ik maak er deze keer maar van: "Ga, waar de rijen staan".

In de afgelopen vakantie was ik in Parijs. Een prachtige stad maar soms een beetje druk.Rijen bij toeristische attracties lijken dan ook onvermijdelijk. Toch kwam ik op een aantal plekken een rij tegen waar ik hem niet verwacht had.  Ik zal drie observaties met u delen en wat we daar in het dagelijks leven van kunnen leren.

Observatie 1: Virgin Megastore

Mijn oudste dochter wilde graag naar de grootste CD-winkel van Parijs: de Virgin Megastore op de Champs d'Elysees. Aangeprezen in menig reisgidsje. Gesitueerd op de huisnummers 52 tot en met 60. Acht panden dus die aan elkaar geschakeld zijn.

Op de foto ziet u de hoofdingang. En u ziet ok wat er aan de hand is: de winkel is gesloten. In juni dit jaar is het faillissement uitgesproken over alle 37 megastores in Frankrijk.

In Nederland kennen we ons eigen faillissement van FreeRecord. Maar in tegenstelling van FreeRecord waren deze Megastores niet alleen gericht op de mainstream maar profileerden ze zich juist met het brede aanbod. In Long Tail-termen: niet alleen de "head" maar ook de "tail". 

Nogmaals een treurig bewijs dat alleen een gebouw en een goede collectie niet voldoende is. Je moet meer waarde bieden dan dat om te overleven.


Observatie 2: Shakespeare and company

In tegenstelling tot een gesloten muziekwinkel, trof ik een boekwinkel met te véél belangstelling. En dus een rij ervoor. Klanten konden niet zomaar naar binnen lopen maar moesten rustig wachten tot er weer plek was in de winkel. Ik heb het hier over de Parijse boekwinkel "Shakespeare and company". De boekwinkel bestaat al ruim honderd jaar en werd in vervlogen jaren veel bezocht door Ernest Hemmingway, Ezra Pound en James Joyce. De boekwinkel verkoopt voornamelijk tweedehands materiaal van klassieke werken. Niks mainstream dus.

Ook de inrichting is spartaans en en de tijd heeft er stil gestaan. Wie gelooft dat de retailformule de enige formule is, kan hier zijn ongelijk halen. En tegelijkertijd: er zou nooit een keten van Shakespeare and company kunnen bestaan. Daarvoor is de plek en de invulling te uniek.

Openingstijden van 12 tot 12 en daarnaast worden in deze kleine winkel ook nog lezingen en workshops gehouden.

Helder is, dat dit niet zomaar een boekwinkel is, maar een boekwinkel die iets toevoegt aan wat andere boekwinkels niet hebben. Meerwaarde dus.

Wie meer wil lezen over deze winkel, kan hier en hier terecht.

Observatie 3: Falafel

Aan  eettentjes geen gebrek in Parijs. Zelfs in het drukke hoogseizoen.  En overal insmijters die je graag naar binnen praten. Op één plek waren die insmijters compleet overbodig. En dat ziet u hier. In de Joodse wijk Marais staat deze rij. Voor een specifiek Falafeltentje. Er zijn nog tien Falafeltentjes maar alleen deze ene heeft deze rij. Waarom is mij ontgaan maar ik weet zeker dat het niet een lage prijs was. Dit eettentje moet iets bieden wat andere eettentjes niet bieden. Meerwaarde dus.

Maatschappelijke meerwaarde
Gewoon een grote collectie, een groot gebouw of het meeste personeel is geen garantie op succes. Dat bewijst het verhaal van Virgin. In het internettijdperk ligt alles voor het grijpen. Alleen instellingen die iets anders weten toe te voegen aan fysieke beschikbaarheid hebben bestaansrecht.

Gouden combinatie
Wat mij puzzelt is wat bibliotheken hier nu uit kunnen leren? Er gewoon zijn als bibliotheek, is niet meer voldoende. Het gaat meer en meer om het bieden van maatschappelijke meerwaarde. Wat is voor de maatschappij die gouden combinatie waarvoor veel mensen in de rij zouden staan?  Ik vermoed dat het iets te maken zal hebben met een leven lang leren, co-creatie, digitale ontwikkeling, beleving, media-wijsheid, empowerment en..... leren lezen.

Ga, waar de rijen staan en bedenk waarom die er staat. Doe er je voordeel mee.