Terug door het vlakke land. In verte zie ik lichten. Het blijken witte bergen. Verlichte bergen. Ik stop en pak mijn camera en statief uit de auto. En schiet de bovenstaande toch wat surrealistische foto's.
Het blijkt een zandwinning te zijn. Zandwinning Zeldenrust. Als ik wat verder zoek op internet, vind ik dat op deze plek 15 miljard liter zand wordt gewonnen. Je staat er niet bij stil dat zand ook een grondstof kan zijn. Iets wat er altijd is. Zoiets als lucht. Maar ook zoiets gewoons als zand is dus gewoon handel.
Ook iets dat overal is, kan dus blijkbaar geld opleveren. Ik rijd verder en laat mijn gedachten erover gaan. Over de gemeenten die minder geld over hebben voor bibliotheken. Wethouders die zeggen dat iedereen toch alles wel van internet haalt. Net zoals het zand dat overal is.
Maar blijkbaar is er verschil tussen zand en zand. Het ene zand is wel geschikt, het andere niet. Ik zie wel parallellen met informatie. De kunst is niet om informatie te vinden maar om de juiste te hebben.
Overigens is de zandwinning win-win. Want ik vroeg me ook af wat er nou gebeurt met zo'n plek die afgegraven wordt. Wat doe je met het meer dat ontstaat na de zandwinning? De zandwinning van vandaag blijkt de waterplas van morgen te zijn.
Laten we dan nog even verder gaan met de vergelijking: de bibliotheken van vandaag, zijn de ontmoetings- en werkplaatsen van morgen.
Win-Win. Wat ik je brom.
