De immer erudiete directeur van Oppendam staat altijd stil bij belangrijke gebeurtenissen in het bibliotheekwerk. Dus ook ditmaal bij het vertrek van Anne Rube als directeur van Probiblio. En warempel, hij moppert eens een keer niet!
Meestal ben ik niet rouwig als er iemand vertrekt uit het bibliotheekwerk. Meestal is het: hoe minder mensen er zich mee bemoeien, hoe beter het gaat! Maar voor deze dame maak ik een uitzondering: het is een regelrecht verlies. Het is dat ik al jaren ongehuwd ben maar als er één vrouw is waar ik een huwelijk mee zou overwegen, dan toch met haar!
Wat zeg je nu toch allemaal Van Swelmen? Vanwaar die lyrische teksten? Ik hoor het u denken. Velen denken dat ik maar een ongevoelig figuur ben, die op iedereen loopt te mopperen. Tegen u zeg ik: u hebt het mis!
Want zeg nou zelf: Anne Rube had toch best Anne van Swelmen kunnen heten! Dezelfde wilskracht, soms net zo ongepolijst als ik en ja, ook niet op haar mondje gevallen. Nee, inderdaad denkt u nu, een prima huwelijkskandidaat!
Maar een POI-directeur kan ook maar beter niet op haar of zijn mondje zijn gevallen. Want zoals Kwink het stelt bij de evaluatie van de bibliotheekwet: “We zien dat de rol van de POI’s niet voor iedereen zicht-baar en relevant is. Dit horen we met name vanuit gemeenten en sommige bibliotheken, waarbij voor bibliotheken mogelijk ook een rol speelt dat ze de financiële middelen, die aan de POI ter beschikking worden gesteld, graag zelf zouden willen ontvangen.”
Precies! De POI heeft als opdracht om samen met het bibliotheekstelsel tot innovaties te komen, maar ondertussen proberen die bibliotheken je ordinair de zakken te rollen! Het leek zo’n lieve sector. Nou, mooi niet. Het is een sector waar elke dag balletje-balletje wordt gespeeld met elkaar. ‘Kijk, ik leg uw budget onder dit kopje en uw innovatie onder dit kopje. Ik hussel ze door elkaar en wijst u eens aan waar ze nog liggen?’ Nou, ik verklap vast: het ligt onder geen enkel kopje meer!
Maar hé, die POI’s hebben het toch maar mooi tot een vermelding in de bibliotheekwet geschopt! Overigens heetten de POI’s voor de bibliotheekwet nog PSO’s. Maar zodra de wet er was, haastten de PSO’s zich om zichzelf POI te noemen. Welke POI-directeur zal dat geopperd hebben denkt u? Precies, Anne van Swelmen, eh Rube, bedoel ik. Zij had door dat taal en vocabulaire zo belangrijk zijn, dat je je naam gelijk moet aanpassen aan de wet. Het had een idee van mij kunnen zijn, zeg ik maar zo!
Maar verder is die bibliotheekwet natuurlijk een verschrikking. Die vijf functies en die verbreding van de bibliotheek... Een regelrechte ramp. Bibliotheken zijn verworden tot veredelde buurthuizen waar belastingformulieren worden ingevuld! Met namen als Forum, Lochal of Rozet verloochenen ze allemaal waar het om gaat: de liefde voor boeken en literatuur.
Het lijkt wel of hoe harder de bibliotheken werken, hoe minder er gelezen lijkt te worden in dit land…
En daar sta je dan met je organisatie die zich ‘Probiblio’ noemt. Pro Biblio: vóór boeken! Ja, ik ben ook vóór boeken… en vooral ook tégen al die onzin er om heen, zeg ik er gelijk bij! Wie kent Vestdijk nog? Of Couperus? Of Slauerhoff? Of Schierbeek? Het is een schande!
Dus wat doe je als je merkt dat hoe harder je werkt, hoe minder er gelezen wordt? Precies! Stoppen met hard werken…
En dat is precies wat Anne gaat doen. Briljant, zeg ik!
Stop met hard werken en ga met boeken aan de slag! Dat had eigenlijk de conclusie van Kwink moeten zijn bij de evaluatie van de bibliotheekwet. Dan heb je pas echt een leesoffensief!
Meer lezen begint bij jezelf!
Stoppen met hard werken en meer schrijven en meer lezen… Dat is wat dit land nodig heeft! En Anne van Swelmen, eh Rube, excuus, doet het!
Hulde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten