De vele stranden van Terschelling

Ik was op vakantie op Terschelling. Vele malen was ik op het strand. Ik hou van het water en de zee. De zee telkens op en neer kabbelt: eb, vloed en weer eb. De wisselwerking tussen zand, zee en lucht. Het levert vele beelden op van dat strand. Het strand is nooit het  zelfde.

Deze plek met het huisje van de reddingsbrigade en de paal heb ik vaak gezien en toch was het nooit hetzelfde.

Want even later kan het er zo uit zien.

En een dag later weer zoals deze. Let op de rode vlag. Het waait zo hard dat er niet gezwommen mag worden. Een gezinnetje schuilt nog achter het huisje uit de wind.

En weer anders op deze plaat met een zacht avondzonnetje en een blauwe lucht. Wolken drijven over, de wind verandert van richting en sterkte.  en je hebt weer een hele andere plaat.

En hoewel ik er in het hoogseizoen was, heb je - als je ook maar iets buiten de drukte gaat, nooit meer het gevoel van drukte.

Op één dag maakte ik samen met mijn zoon een lange wandeling over het eind van het eiland. Het beroemde natuurgebied de Boschplaat maar ook een ruig strand. Na kilometers lopen bereik je onder ander het drenkelingenhuisje dat je hier in de verte ziet. Hier overigens prachtig in de zon maar in de paar uur dat we er liepen hebben we zo ongeveer alle weertypen gezien.

Na een paar uur lopen kruip je in dit huisje en valt plotseling alle wind rond je weg. Je merkt dan pas in welke herrie je eigenlijk al uren aan het lopen was.

Dit is eigenlijk wel één van mijn lievelingsbeelden. Veel wit en blauw en her en der stipjes. Stipjes van mensen die allemaal met iets bezig zijn. Een zoekplaatje. Deze plaat zou overigens wel een mooie legpuzzel opleveren.

U mag me een romanticus noemen maar ik kan wel genieten als ik zo langs het strand loop en telkens weer een ander strand zie. Maar goed, op mijn camera stonden zo nog een heleboel beelden. Laat ik u daar niet mee vermoeien.

We sluiten maar af met dit plaatje. Een mooie zonsondergang. de laatste mensen vertrekken van het strand.

En misschien is het hele leven wel zo, zoals deze foto's. Eigenlijk loop je telkens over hetzelfde strand, dezelfde stad, hetzelfde werk. En toch is alles elke keer anders. De kunst is om het te zien.

Wifi

In 2010, ja vier jaar geleden - het lijkt een eeuwigheid - schreef ik een blogje over kamperen met mijn dochters op de éénsterrencamping van Deventer. Die ene ster had de camping verdiend aan het gratis internet.

 

Ik schreef toen het wandeltochtje van de tent naar het toiletgebouw. Ik citeer nog maar even:

 

Bij de eerste tent: "Nee, we kunnen nog wel even blijven staan. En er komt geen bui volgens buienradar dus vanavond gaan we barbecuen hoor. Er zit overigens een slager iets verderop, zag ik op Googlemaps". Een plek verder. "Oh look, Mathilda. Randall has sent pictures of his grandson. Come overhere and look! This evening we will skype him!" "By the way: Heinrich has sent us an e-mail that he would be pleased to invite us in Leipzig. Something for next week?"

Weer een plek verder.

"O, Mien, we moeten morgen toch naar de Aldi . Er is zo'n externe harddisk in de aanbieding. D'r zit ook een Aldi hier in Deventer. Dus morgenochtend rijd ik daar even langs." En dan de laatste plek voor het toiletgebouw.

"Nou jongens, ga nou eens achter die laptop weg. Ga lekker zwemmen, hierachter! Jullie hebben de hele reis al achter dat scherm gezeten! We zijn toch niet helemaal naar Deventer gereden om alleen maar een filmpje te kijken? Wil er dan echt niemand met mij badmintonnen?" "Toe nou pa, nog één deel Lord of the rings en dan zijn we klaar...." Zo, het toiletgebouw weer gehaald. Even rust. En straks weer lekker koffie zetten. Met mijn gasbrander. En diep in mijn hart weet ik: een laptop wordt straks een vast onderdeel van de vakantieuitrusting.

Vier jaar verder: Op vakantie met vijf personen. Er gaan acht apparaten mee die op wifi werken. Vier telefoons, twee tablets, één camera en één laptop. En misschien ben ik nog wel een paar apparaten vergeten.

Wifi is inderdaad de eerste trap geworden in de behoeftenpiramide van Maslow.

 

Bron: Antyweb

Zonder toelichting (5)

Zonder toelichting (4)

Zonder toelichting (3)

Zonder toelichting (2)

Zonder toelichting

Hebt u ook nog vakantie?

Heb je ook nog vakantie, vroeg Louisa? Jazeker, maar dit was óók vakantie. Een leuke afwisseling van familiebezoek, vriendenbezoek en een tegenprestatie voor een eerder tegenbezoek aan Nederland.

De man die te vroeg komt

Vandaag eindigde mijn vakantie en keerde ik terug naar mijn werkplek in Nijverdal. Leuk vier weken vakantie gehad. En thuis vaak tegen elkaar gezegd: woensdag begin ik weer.

Bij het leeghalen van het postvak voor onze werkkamer zie ik al dat ik weinig collega's hoef te verwachten. Het postvakje puilt uit. En inderdaad het eerste uurtje blijft het heel rustig.

Ik sla mijn digitale agenda open want ik had een aantal aantekeningen gemaakt van wat er moest gebeuren op de eerste dag na de vakantie...

Mijn agenda bleek leeg op vandaag. Alleen nog een melding: vakantie. Ik sla de digitale bladzijde om en zie mijn aantekeningen bij donderdag staan.

Langzaam dringt het tot me door: ik ben een dag te vroeg begonnen met werken.....

Mijn troost is de tegeltjeswijsheid hierboven. Overigens zit ik al weer heerlijk in de tuin de barbecue met de buren voor te bereiden. Proost!