Be my eyes, en waarom bibliotheken aan de slag moeten met digitale communties

Een tijdje geleden attendeerde collega Erik Boekesteijn mij op een mooie app: 'Be my eyes'. Door drukte bleef zijn attendering even liggen. Tot ik op een vrijdagmiddag er eens wat beter in dook en erg blij van werd. Bekijk het filmpje maar eens.

'Be my Eyes' laat blinden zien door de camera van hun smartphone. Honderdduizenden 'vrijwilligers'  zijn bereid even hun ogen te lenen voor deze blinden. Vrijwilligers over de hele wereld zodat er dag en nacht een netwerk ontstaat die blinden of slechtzienden kunnen helpen.

Op de website laten ze zien hoe vaak de app al is aangeroepen (217.000 keer) en hoeveel blinden deelnemen (34.000). Er is een netwerk van bijna een half miljoen mensen die de app heeft geïnstalleerd.

Meer helpers dan hulpvraag

Er is dus nu al een groter netwerk van mensen die wil ondersteunen dan dat er vragen zijn van blinden. Het is een beetje dezelfde ervaring die ik heb met het werven van taalmaatjes voor laaggeletterden: er zijn veel mensen die willen helpen maar de hulpvraag loopt daar nog niet mee in de pas.

Digitale maatjes

Naast het feit dat ik dit een heel sympathiek initiatief vindt, is het ook om een andere reden nog een bijzonder interessante ontwikkeling. Dat is namelijk die van de creatie van digitale hulpstructuren. Want als je blinden op deze manier zou kunnen helpen, wie zou je dan nog meer kunnen helpen? Zou je laaggeletterden ook op die manier kunnen ondersteunen?  Of zou je huiswerkbegeleiding zo kunnen organiseren?  Of zou je belastingspreekuren zo kunnen doen?

Digitale communities toevoegen aan ons samenwerkingsmodel

De klassieke oplossing van bibliotheken was in de afgelopen eeuw om boekcollecties op te bouwen rond onderwerpen. Met de opkomst van interenet hebben we afscheid genoemen van het idee dat de bibliotheek alles zelf moet organiseren: de informatie kwam namelijk gewoon uit de hele wereld.

Tegelijkertijd zijn we veel meer lokale netwerken gaan activeren en laten we actieve burgers meedoen in het creëren van een nieuwe hulpstructuur voor de samenleving. Uiteraard kunnen bibliotheken dat niet alleen en doen ze dat samen met andere professionele organisaties of burgerinitiatieven.

Met andere woorden: bibliotheken hebben hun kracht flink vergroot door deze vormen van samenwerking. Kenmerk is dat ze vooral nog lokaal of regionaal georganiseerd waren. Wat als we daar nou ook nog eens de hele digitale wereld aan toe zouden kunnen voegen?

En helemaal met niks beginnen we natuurlijk ook niet. Denk bijvoorbeeld eens aan Oefenen.nl, de instructievideo's die door meer dan 100.000 cursisten in samenwerking met de bibliotheek worden gebruikt. Hoe gaaf zou het zijn om zo'n community als bij 'Be my eyes' toe te voegen aan deze omgeving? Of voeg zo'n community toe aan de Digisterkercursussen.

Tot nog toe gebruikte om die samenwerkingsvormen aan te duiden, bijgaande plaat. Een bibliotheek die in de maatschappij en haar problemen haar kracht probeert te bundelen en zo tot oplossingen te komen. Maar je ziet dus dat de digitaliseringslaag nu een verbinding aangaat met de 'burger'laag. En dat daar nieuwe kracht uit voort komt.

Ik ben onverminderd optimistisch over onze toekomst en ben razend benieuwd welke kracht wij nog allemaal kunnen organiseren voor deze snel veranderende samenleving.