Ik raak je langzaam kwijt

 

Ik raak je langzaam kwijt

Ik raak je langzaam kwijt

Niet aan een ongeluk of een bom

Niet aan pillen of doctoren

Maar aan iemand in je hoofd

Die langzaam de gordijnen sluit

Ik raak je langzaam kwijt

Niet aan een tumor of een wond

Niet aan complicaties achteraf

Maar aan mist die je opslokt

En waarin je vaag wordt en verdwijnt

Ik raak je langzaam kwijt

Aan een leven dat niet eindigt met een knal 

Maar dat met kleine stukjes wordt gestolen 

Waardoor elke dag een afscheid wordt

Ik raak je langzaam kwijt

Aan je eigen nieuwe waarheid

Die een ander niet begrijpt

Wat jij weer niet begrijpt

Ik raak je langzaam kwijt

Het lichaam oud

De voeten sloffend

Stapje voor stapje

Naar waar ik niet meer kan volgen

Ik raak je langzaam kwijt

Foto: katerina Novitskaya