Het Wimbledon van het platteland.... Autocross

De finale van Wimbledon trekt nog steeds deftig publiek. Mooie kleren en hoedjes, paraderend naar hun zitplaatsen. De graaf en gravin delen de prijzen uit. Gisteren was ik op het equivalent van Wimbledon, maar dan voor het platteland. Ik was namelijk bij het Nederlands Kampioenschap Autocross dat  een paar dorpen verderop bij mij werd gehouden.  Niks mooie kleren en hoedjes. Maar evenzeer een subcultuur waar de Hokjesman niet misstaan had.

En niks ten nadele van het platteland hoor, ik ben er zelf opgegroeid.  In een dorp weliswaar maar de eerste snelweg lag toch 40 minuten rijden bij ons vandaan. En vroeger ging ik met mijn ouders nog wel eens naar de autocross. De hele dag in de lucht van bezine kijken naar hard rijdende auto's waarvan je stilletjes hoopte dat er wel weer één spectaculair over de kop zou gaan.

En hoewel ik ook foto's maakte van de auto's, is eigenlijk het publiek er om heen, minstens zo interessant. Er zijn geen tribunes. Mensen nemen hun eigen tribune mee. Zoals je kunt zien. Tel ook even het aantal vrouwen op deze tribune. Eén vrouw was meer dan genoeg zeiden de heren.

Ook voor stoeltjes zorgt het publiek zelf. Niet om op te zitten maar om op te staan. Niet te zien op deze foto maar de man met het shirtje bij de partytent, staat op dat moment de worstjes op zijn barbecue om te draaien. Die heeft hij gewoon bij het hek staan. Je mocht er eens om verlegen zitten.

Dit plaatje doet wellicht nog het meest aan Wimbledon denken. Een soort VIP-lounge die boven op de bus gemaakt wordt waarmee deze familie elke keer naar de cross komt. Een autoschadebedrijf lijkt me op een autocross overigens ook prima op zijn plek.

Om het autocrossterrein vind je altijd een heel dorp met bussen waarin geslapen, gesleuteld en gegeten wordt. Naast eettentjes vind je er leveranciers van banden, helmen en alle andere zaken die je nodig kunt hebben. Het heeft nog het meest weg van een festivalterrein.

In de categorie "humor" kwam deze tribune nog voorbij: de rollende vacaturebank. Ik vermoed dat deze kar toch bij huis stond en dat ze dachten: die nemen we maar mee. 

En hoewel je bij een festival vooral gelijkgestemden tegen komt: jongeren of oudere jongeren, zie je hier hele families bij elkaar zitten, zoals deze familie waar op dat moment een auto van meerijdt in de race zoals je aan de gezichten kunt zien (aan de opname met de ipad). 

Kortom, jong en oud komt er op af. Iedereen? Nee, niet iedereen. De autocross is net zo divers als het platteland zelf. De enige met een kleurtje was dit meneertje op de trap.... 

Het Wimbledon van het platteland. Met steigerbuizen en trappen bouwen we onze eigen tribune. Het kledingvoorschrift is een blote bast of een t-shirt (kom niet in een blouse). In je ene hand een trap of steigerbuis en in de andere hand je koelbox. En hop, er naar toe!

Wie de hele fotoserie van de NK-autocross wil zien, moet hier even naar toe klikken. Overigens: shorttrackers Sjinkie Knegt was één van de deelnemers: het is zijn zomerhobby zoals je in de reportage van de NOS kunt zien.

Hoe je van 5 miljoen kilo beton kunt gaan houden....

Terwijl ik dit stukje typ op zondagochtend, zijn er tegenover mijn huis nog een stuk of zestig bouwvakkers, drie kranen, een kleine tien graafmachines en stuk of vijf zandauto's aan het werk. Ik woon namelijk tegenover het station Deventer Colmschate waar al sinds de vorige zomer wordt gewerkt aan een nieuwe tunnel en weg onder het spoor.

Het is een indrukwekkend proces om te zien. Recht voor mijn neus wordt van niets iets gemaakt. En afgelopen weekend kwam het huzarenstukje van dit proces: een tunnelbak van bijna 5 miljoen kilo beton zou dwars door het spoor geschoven worden.  Hemelvaartsdag of  geen Hemelvaartsdag, voor mijn neus werd 24 uur per dag doorgewerkt: het spoor werd eruit gehaald, de andere zijde van het spoor werd afgegraven en daarna werd meter voor meter de tunnelbak verplaatst. Dat gebeurde door zes cilindertjes - sorry, ik kan het niet anders noemen- die aan de vloer van de tunnelbak waren verbonden en die de tunnelbak vooruit schoven.

Dus ik haalde maar eens een extra cameraatje van stal en liet die in timelapse modus en vast aan de stroom een aantal dagen meedraaien. Het spectaculairste gedeelte zie je hierboven. Dit is de opname van vrijdagavond zeven uur 's avonds tot zaterdag half zes 's middags. In minder dan een etmaal verschuift het hele blok 30 meter naar rechts. 

Nachtfoto's

Het is een mooi moment om te zien en ook om vast te leggen. Continue staan er mensen te kijken. Ook 's nachts! Dat weet ik, omdat ik zelf ook aan het begin van de nacht aan het kijken was en foto's maakte.

Ik geef toe, opvallend veel mannen. Een ook opvallend veel mannen in een scootmobiel. Maar in de vrachtwagens en kraanwagens allemaal stoere vakmensen die als een geolied team in een kleine ruimte toch zo snel mogelijk die hele bak leegscheppen.

Maar wie denkt dat dit nog een lekker fysieke bezigheid zonder digitale toeters of bellen, komt bedrogen uit. Zelfs op de bouwplaats staan ze met hun iPad de zaken na te kijken. De landmeter lopen met computers op paaltjes die via GPS-satellieten alles nameten en af en toe cirkelt er een drone om van bovenaf nog zaken na te kijken.

Eigenlijk moet je die nachtfoto's (er zijn er nog meer) nog eens op groot scherm bekijken. Dan moet je even op deze link klikken.


Dagfoto's

Ook overdag was er genoeg te zien. Natuurlijk ook hier weer een ballet aan kraanwagens

Maar ook vrachtwagens die zand af- en aanvoeren. Twee a drie per minuut, uur in, uur uit. 10.000 - 20.000 kilo zand per wagen. 

Van Spijker Infra Bouw en Prorail die de klus uitvoerden hadden een heuse tribune neer gezet. En die zat dan ook de hele tijd vol. Het mooi weer liet mensen lange tijd daar verblijven. Mensen praten met elkaar over wat men weet van het project en ik moet eerlijk zeggen dat dit project de buurt zeker meer in contact heeft gebracht met elkaar. Een absolute bijkomstigheid.  De link naar alle dagfoto's vind je hier. 

Nou, ik blijf nog even op mijn balkonnetje zitten want het gaat vandaag nog de hele dag door. En morgen: rijdt er weer gewoon een trein over heen. Het heeft wat magisch. Dat je ooit nog lyrisch zou kunnen worden over 5 miljoen kilo beton.

Hij doet het niet....

Zo op de vrijdagmiddag tappen we maar eens uit een ander vaatje: uit de leuke kinderserie Otje. Voor iedereen waarvan de computer wel eens vastloopt: 'Hij doet het niet'. Briljante tekst:

Hij doet het niet, hij doet het niet
Het spijt me zeer, mevrouw, meneer
De computer wil het niet
Hij doet alleen delete delete
Hij doet het niet, hij doet het niet

Met shift F7 moet het gaan
Maar kijk, ik zie nog steeds niets staan
Hij doet het niet, hij doet het niet
De computer....
Hij doet het niet, hij doet het niet

Wat is dat MS-DOS fout 8?
Oeps, dat het ik niet verwacht
Control escape, dat werkt altijd
Verhip, nu ben ik alles kwijt

Toen ik nog computertrainingen gaf, beloofd ik altijd aan alle cursisten dat de computer een keer vast zou lopen. En ook de garantie dat als dat niet zou gebeuren dat ik er dan zelf voor zou zorgen. Hoewel we al vele jaren verder zijn, hoor ik toch nog best vaak: 'Hij doet het niet'.  Het wordt hoog tijd dat die computers zelf eens op cursus gaan....