dinsdag 23 september 2014

'Nobody understands the cloud!' Hoe Apple mijn leven overnam, deel 2



Dank allemaal voor de vele tekenen van medeleven. Het is duidelijk dat zelfs 'Mediacoaches' het nog lastig vinden om mij uit te leggen wat ik nu wel of niet moet doen op mijn iPhone.

Precies op dit moment maakt Apple bekend dat ze een groot datacenter in de Eemshaven gaan bouwen. Dat zijn dus de gebouwen waar alles van de  'cloud' komt te staan.

Een andere leuke tip die ik kreeg, was de volgende. Begin augustus kwam de film 'Sex tape' uit in Nederlandse bioscopen. Het gaat over een stel dat iets precairs kwijt raakt in de cloud. Als ik u vertel dat de film is gebaseerd op waargebeurd verhaal gelooft u me direct. De werkelijkheid ligt altijd dichter bij de fictie dan we denken. De man roept uit in de trailer 'Nobody understands the cloud. It's a mystery!'

Misschien goed om de film toch maar even te kijken en anders even te wachten op de DVD. Hoewel...ergens in de cloud moet ie toch te vinden zijn?

maandag 22 september 2014

Hoe Apple mijn leven overnam....

De afgelopen weken bekroop mij steeds meer een vervelend gevoel. Een gevoel van hoe ik de controle over sommige delen van mijn leven kwijt raakte. Ik neem u even mee met hoe dat gevoel ontstond.

Naaktfoto's via iCloud
Het begon met het bericht dat naaktfoto's van beroemdheden waren gestolen via een lek in iCloud. Het lek is inmiddels gedicht, maar je moet dat wel zelf instellen. Hoewel ik geen naaktfoto's heb, deed het mij wel even kijken hoe ik nu eigenlijk zelf op iCloud zit? Weet u het van uzelf? Ik niet.

En hoe zit het bij uzelf?
Ik open mijn iPhone 5 en klik naar instellingen en ga naar iCloud. Ik krijg dan dit te zien.


iCloud staat dus niet uit en ik heb er blijkbaar ook ooit een account voor aangemaakt. En is iCloud gekoppeld aan je AppleID? Mij staat bij dat iCloud handig was als backup. Als je iPhone ooit stuk gaat of je heb een nieuwe, kun je via iCloud je contacten en instellingen makkelijk terug krijgen. De meeste dingen heb ik uit staan.

Als je het uit zet, raak je kwijt
Maar ik zie dat ik mijn foto's toch 'Aan' heb staan voor iCloud.Ik klik daar eens op door. En krijg het volgende scherm.


Okee, mijn foto's die op mijn iPhone staan, zitten dus in de cloud en fotodeling staat aan. Om eerlijk te zijn: ik heb geen flauw idee wat dit betekent en ik kan me ook niet herinneren dat ik dit ooit zelf bewust heb ingesteld. Maar goed, ik wist ook niet meer dat ik een iCloudaccount had aangemaakt.

De opties fotostream en fotodeling staan beide aan. Als ik probeer de fotostream uit te zetten, krijg ik de melding dat ik dan al mijn foto's in de fotostream op mijn iPhone kwijt raak. Niet echt een mededeling waardoor je dit snel uit zult zetten. Fotodeling kan ik makkelijk uit zetten, maar geen flauw idee wat de consequenties zijn. Kortom, ik vol me een absolute digibeet in het beschermen van mijn privacy.

Geef u wachtwoorden en creditcardnummer aan Apple
Ik ga terug naar het menu van iCloud. En zie nog de optie sleutelhanger. Die staat bij mij uit. Maar als je dit aanklikt zie je dit.

 
Sleutelhanger is een optie om je wachtwoorden en creditcardgegevens op te slaan. Die optie heb ik uit staan. Ik voel er niets voor om al mijn wachtwoorden, laat staan credit card gegevens aan een derde partij te geven.
 
En zo gaat het nog even door. Ik kan zien hoeveel ruimte ik heb opgeslagen en schrik daar toch wel van: 3,5 Gb. Ik zie dat mijn complete Whatsappgeschiedenis bij iCloud geparkeerd is. En langzamerhand wordt mij duidelijk dat wie de standaardinstellingen van Apple volgt eigenlijk al zijn gegevens bij Apple heeft liggen: mail, foto's, creditcardgegevens, belgegevens, alle contacten en zelfs complete Whatsappgeschiedenis. 
 
Geen idee wat ik aan het doen ben...
Het meest ergelijke is, dat ik eigenlijk niet weet wat ik aan het doen ben. Ik voel mij absoluut niet mediawijs. Ik heb geen idee waar ik goed aan doe: juist zoveel mogelijk via Apple delen of juist zo min mogelijk. De voorstanders zullen zeggen dat het zo handig is en dat je Apple absoluut kunt vertrouwen.
 
Het stomme is ook dat ik een aantal mensen ken die zich hard maken voor allerlei privacy op internet maar dat die ook allemaal met een Apple werken. Ik ben benieuwd hoe die hun apparaten hebben ingesteld.
 
iOS 8
Tot slot krijg ik een herinnering dat ik over moet stappen op iOS 8 op mijn iPhone. Hoewel ik een bloedhekel heb aan updates (je apparaat wordt altijd langzamer en meestal lost het niks op) zie ik dat iOS 8 een aantal goede verbeteringen heeft voor de fotocamera. Dat heeft mijn interesse. Tegelijkertijd zie ik dat de inzet van iCloud wordt uitgebreid. Er wordt gemeld dat je je creditcard gegevens nu met zes mensen kunt delen. Daar word ik weer niet warm van.
 
Apple weet meer van mijn leven dan ik zelf. Ik weet niet meer helemaal hoe ik mijn apparaten moet instellen zodat ik er het meest mediawijs mee om moet gaan. En ik weet zeker dat ik niet tot de domste gebruikers behoor.
 
De Cirkel 
Ik lees momenteel het boek 'De cirkel' van Dave Eggers. Het gaat over een bedrijf dat een monopolie heeft op de wereldwijde internetactiviteit inclusief alle betalingsverkeer.  Lees de recensie over het boek maar eens, de overeenkomsten zijn opvallend. Ook niet echt goed voor je gemoedsrust.
 
Ik ben geen complotdenker maar ben me door de afgelopen week meer bewust dat ik zelf nog meer aandacht moet schenken aan hoe ik met gegevens omga en dat ik niet weet hoe alles werkt. Als dat voor mij geldt, geldt dat voor hele grote groepen van de samenleving. De afgelopen week hielp ik mijn ouders met een virusscanner en mijn oudste dochter had hulp nodig bij haar eerste eigen aanvraag voor zorgtoeslag.
 
Mediawijsheid bitter noodzaak
Nog steeds hoor ik wethouders zeggen dat iedereen zijn weg wel vindt op internet. Ik geloof er niks van. Ik geloof eerder dat de systemen aan de macht zijn. Systemen waar velen van ons zich zo goed mogelijk door heen worstelen maar waar die velen niet doorgronden.  
 
Gebrek aan kennis lijdt tot achterdocht zoals u ziet en tot verlies aan regie in je eigen leven. Ik heb het zelf maar weer eens mogen ervaren. En veel anderen zullen dit dus veel vaker meemaken. Zolang Apple meer weet over mijn leven, dan ikzelf, is brede scholing in mediawijsheid in Nederland bittere noodzaak.

woensdag 17 september 2014

De bibliotheek is de enige bank waar rendementen uit het verleden wél een garantie geven voor de toekomst



Zoals u misschien weet, op 1 september begon ik als interim directeur in Deventer. Mijn eigen stad. Een klus voor een periode van vier maanden. Op 1 januari moet een vaste opvolger gevonden zijn voor Jos Debeij.

Vier maanden waarbij ik gewoon weer aan de voorkant van het bibliotheekwerk meedoe .Nou ja, meedoen.... twee dagen per week dan. Er liggen nog een paar andere klussen voor me naast Deventer. Aan de voorkant van bibliotheekwerk dus. Daarmee bedoel ik dat je direct kunt zien wat het effect is van wat je doet (of nalaat) als bibliotheek.

Afgelopen zaterdag deed Deventer  - als eerste bibliotheek -mee aan het voorleesrecord voor vaders. Acht bibliotheken strijden om de eer om zoveel mogelijk vaders te laten tekenen voor extra aandacht voor het voorlezen aan hun kinderen. Het voorleesrecord voor vaders is een initiatief van de Leescoalitie waar bibliotheken deel van uit maken. Op de website Vaders Voor Lezen schrijven zij over de reden van dit initiatief:
Uit onderzoek komt naar voren dat ouders de grootste invloed hebben op het leesplezier van hun kinderen. Ruim een kwart van de ouders in Nederland leest helemaal niet voor. In gezinnen met belangstelling voor voorlezen, is de moeder in 65% en de vader in 8% van de gevallen degene die dit het vaakste doet. 17% van de ouders leest ongeveer even vaak voor. In 10% van de gezinnen worden kinderen het vaakst voorgelezen door een ander familielid (opa, oma, oom, tante) of iemand buiten de familie (oppasser, leraar).
Tja, en dan fiets je op zaterdagochtend om half 10 naar de bibliotheek. En je denkt: gaan die vaders op zaterdagochtend inderdaad komen? Een uurtje later zijn de twijfels weg: er is te weinig ruimte om alle buggy's en kinderwagens kwijt te kunnen. Er is gelukkig meer dan genoeg ranja. Schrijfster Anke Kranendonk warmt de vaders op met een paar leuke oefeningen en Leo Blokhuis is een fantastische interactieve voorlezer.

Soms is het leven van een bibliotheekdirecteur simpel: genieten van wat de bibliotheek voor mensen kan betekenen. Over vaders die hun geluksmomentje pakken en hun handtekening zetten om meer voor te lezen.

Dat goede leven is natuurlijk alleen mogelijk omdat allerlei mensen als Hetty, Jutta en Agnes, het bibliotheekcafé Koek en Boek en de organisatie van Vaders Voor Lezen weer alles perfect geregeld hebben. En de voorleesvrijwilligers van Boekstart die een hoop vaders over de streep hebben getrokken. En dan vergeet ik er vast nog een paar.Ondertussen maakt ons inwonende partner Deventer Radio en Televisie er gewoon weer een leuk tv-item van.

Aan de voorkant van het bibliotheekwerk dus. Niks ten nadele van de projectteams die ik het afgelopen jaar leidde, nieuwe concepten die we verzonnen of  schier onmogelijke problemen die we oplosten. Er smaakt weinig zo zoet als zien dat je mensen blij in een zaal zitten en dat je weet dat je ondertussen hun leven aan het verrijken bent.

Soms vergelijk ik bibliotheek met een bank. Een beetje linke vergelijking tegenwoordig, ik weet het. Maar geen bank van cijfers - zoals die andere banken - maar van letters. De bibliotheek is de enige bank waar rendementen uit het verleden wél een garantie geven voor de toekomst. De bibliotheek is een prima spaarplan voor de toekomst van kinderen En de bonus van bibliotheekdirecteuren bestaat dan ook niet uit opties maar uit lachende kinderen. Ik teken er voor.

dinsdag 16 september 2014

vrijdag 12 september 2014

Het einde van het klaslokaal?


In een onderzoek toekomstbeleid voor bibliotheken werd mij ooit gevraagd hoe de wereld er in 2028 uit zou zien en wat de bibliotheek op dat moment zou doen? Ik stelde de tegenvraag of in 2028 klaslokalen nog zouden bestaan? Om eerlijk te zijn: daar kwamen we op dat moment niet uit.

Artikel Wired
We waren er van overtuigd dat het onderwijs fundamenteel zou veranderen: maar of het in 2028 al weg zou zijn, bleef een open. De nieuwsbrief van Expanding Visions wees me deze week op een artikel in Wired. Het artikel gaat over zes scholen die afsheid hebben genomen van het klaslokaal.

Scholen die werken als een Blue Men Group, scholen die kinderen de maatschappij in sturen om te leren, scholen die meer bordspelletjes spelen en scholen die van school een game maken. Allerlei manieren die het einde van het klaslokaal lijken in te luiden. Leuk om te lezen, vooral ook in de variëteit van de oplossingen.

Is het klaslokaal echt weg, of toch niet?
Of toch niet? Wie goed leest, ziet nog steeds dat het onderwijs is waar kinderen in een groep werken met een docent erbij. Mijn vraag is nog steeds niet beantwoord: is er in 2028 nog een klaslokaal?

En wie goed leest, ziet opvallend veel overeenkomsten met vragen die over bibliotheken gesteld worden....

Foto: Kconnors

woensdag 10 september 2014

Er zijn op deze aarde meer mobiele devices dan tandenborstels...



... u leest het goed. Er zijn op deze aardkloot meer apparaten die met wifi werken dan tandenborstels. Telt u uw eigen huis maar even na.

Eric Qualman maakt al tijden lang een update van bovenstaande film met een update van de laatste feiten over social media. Kijkt u maar weer even mee: Facebook is nog steeds in grootte het derde land van de wereld, relaties worden digitaler en de 4 P's in de klassieke marketing worden vervangen door de 4 C's.

Meer weten? Kijk het filmpje.

maandag 8 september 2014

Van Swelmen: ‘Geen participatie maar Maserati’

 
De immer erudiete directeur van de Bibliotheek van Oppendam laat ook nu zijn licht weer schijnen over futiele trends en over het paard getilde maatschappelijke ontwikkelingen. Dus zo ook nu, over ‘De participatiesamenleving’.

Klinkklare nonsens zijn het! Dat hele gedoe rond die participatiemaatschappij. En hoe komt het, dat zelfs weldenkende bibliothecarissen zich laten meeslepen met die nieuwlichterij? Hebben ze dan echt niet door dat dit een paard van Troje is? Houd die participatie dus buiten uw bibliotheekmuren!
Participatie is bezuinigen 2.0
Participatie is niets anders dan bezuinigen 2.0! Een slimme manier om u op de snelste manier van uw subsidiepenningen af te helpen. Vroeger heette bezuinigen nog ‘heroverwegen’ of ‘herijken’. Tegenwoordig zijn er hele andere signaalwoorden die de bezuinigingswolf in participatieschaapskleren aankondigen. Hoed u dus voor: actief burgerschap, burgerinitiatief, terugtrekkende overheid, onderlinge hulp, kracht van burgers, empowerment, society 3.0, deeleconomie, doe-democratie, sociaal doe-het-zelven, de moestuinsamenleving, burgers 2.0 en zelfbeheer. Zodra u die woorden hoort bij uw gemeente, weet u dat u volgend jaar gewoon uw eigen vrijwilliger bent geworden. En zeg niet dat ik u niet gewaarschuwd heb!

Maar ach, ik ben de beroerdste niet. Ik zou Van Swelmen niet zijn als ik u niet ook een redelijk alternatief zou bieden. Uw gemeente wil gewoon bezuinigen op de bibliotheek. En daar zijn ook opties genoeg voor. Er zijn nog altijd 165 bibliotheekorganisaties met allemaal een eigen directeur, verschillende tarieven, verschillende voorwaarden, verschillende bibliotheeksystemen, verschillende inrichtingsformules, verschillend collectiebeleid, verschillende ‘landelijke’ campagnes en zelfs verschillende cao’s. Dat kan echt anders.
Het goede alternatief
Andere sectoren zijn ons al voorgegaan: het onderwijs, de zorgsector en de woningcorporaties. Wat was daar de toverformule? Opschalen! We hebben helemaal geen 165 directeuren nodig. Echt waar, met een paar Van Swelmens red je het wel. Ik durf zelfs de stelling wel aan: ‘met één Van Swelmen red je het ook’. Het zou een zegen voor de branche en het land zijn. Eén beleid, één systeem, één pas, één directeur.

Geen participatie maar Maserati
Eén directeur die uiteraard wel een stevig arbeidsvoorwaardenpakket heeft. Er is immers geduchte concurrentie van de zorg, het onderwijs en corporaties. Als u het niet erg vindt, bestel ik dus vast die nieuwe lease-auto. Geen participatie-samenleving maar een Maserati-samenleving. Ik ben uw man!

Deze column verscheen speciaal voor het tijdschrift Durf! van de Brabantse bibilotheken. Een nummer over Participatie en Samenleving. We bevelen natuurlijk het hele tijdschrift aan! Lees dat hier!
 

donderdag 4 september 2014

Slotwoorden: De bibliotheek van de toekomst bestaat niet…

Aan het eind van de dag was gevraagd of ik nog een paar eindwoorden wilde spreken. Die onthoud ik u niet.

Dames en heren: U organiseert vandaag een symposium over de bibliotheek van de toekomst. Helaas, is mijn belangrijkste conclusie van de dag: de bibliotheek van de toekomst bestaat niet.

Ik weet het, het is voor u misschien een ontluisterende conclusie. En u snapt er ook niks van: we hebben toch prachtige vergezichten gezien? Ja, ja, ja, allemaal waar, en toch heb ik gelijk: de bibliotheek van de toekomst bestaat niet.  Maar daarover zo meer.
Even wat anders: we zijn hier bij elkaar als bibliotheken en gemeenten. En als ik vraag aan de bibliotheken, “Weet u een mop over ambtenaren?” dan gaan er 25 vingers de lucht in. Aan grappen over de overheidsdienaars geen gebrek. Maar als ik aan de gemeentemensen vraag:  “Weet u een mop over de bibliotheek?”…..  Precies, dan blijft het angstig stil. De bibliotheek is zó’n serieuze sector dat zelfs grappen erover ontbreken.

Dan heb ik goed nieuws: er bestaat één mop over bibliotheken. Die mop zal ik u straks vertellen.
Niet nu, maar straks.

Maar nog even wat anders. In 2010, werd in Almere een nieuwe bibliotheek geopend. Deze bibliotheek noemde zich ‘ De nieuwe bibliotheek’. Dat vond ik raar. In 2060 vieren ze daar dus het 50-jarig bestaan van de nieuwe bibliotheek. Nou, die zou ik dan niet echt ‘nieuw’ meer willen noemen. Dat is toch raar?
En hoe noem je dan bibliotheken die nog geopend moeten worden: zoals bijvoorbeeld in  Dalfsen: ‘De nieuwere bibliotheek?’ En als Deventer dan straks een nieuwe centrale heeft, hoe noemen we die dan: ‘De nieuwste bibliotheek?’ Ja, en wat daarna want de superlatieven zijn een toch een keer op. Alsof je twee kleine jongens tegen elkaar hoort zeggen: ‘ik ben sterker dan jij’, ‘niet waar, ik ben sterkerder’, ‘niet waar, ik ben het allersterkster’, ‘niet waar, ik ben sterkerder dan allersterkst’.

U snapt, dit wordt niks. ‘ Nieuw is een moment in de tijd, dat elke seconde voorbijgaat.  Op het moment dat u een nieuwe bibliotheek heeft, is ie al niet nieuw meer.
Ja, ja, leuk meneer Deckers. Maar vertel je nou die grap nog?

Nee, straks, zei ik toch. Niet nu.
De bibliotheek van de toekomst bestaat niet. De toekomst bestaat alleen in beleidsplannen en op symposia. In de toekomst leeft niemand, de toekomst kun je niet eten en in de toekomst kun je ook niet wonen. De toekomst is een ongrijpbaar begrip. Zelfs Job Cohen weet niet hoe de toekomst eruit zien.  

De toekomst is een stip op de horizon. En onze expeditie naar die horizon is nooit afgelopen.
Beetje filosofisch hoor. Komt nu die grap, Deckers?

Nee, niet nu. Straks zei ik toch?
De echte toekomst ligt in het nu. Wie de toekomst wil hebben, moet nu iets doen.  Dat hoeft niet groot te zijn, zoals Jos Debeij liet zien. Met een handvol mensen kun je het grote verschil maken.

Met de Voorlees Express achter de voordeur werken aan taalverbetering,  met scholen samen de Bibliotheek op School vormgeven en zorgen dat kinderen zonder die taalachterstand van school komen en met taalcoaches en buddies laaggeletterden in de samenleving een extra kans geven.  Met een I-workspace ideeën van mensen tot bloei laten komen en in kennisknooppunten mensen aan kennis verbinden en bovenal mensen aan mensen verbinden.

Met een handvol mensen vandaag starten. Nu, niet volgend jaar, niet volgende week. Nu.  Wie gelooft in de toekomst, gelooft in nu.

Kortom, de bibliotheek van de toekomst bestaat niet. De bibliotheek van de toekomst begint nu.

Wie STRAKS iets gaat doen, belooft iets.

Wie NU iets gaat doen, bereikt iets.

Dus NU op pad met taalcoaches, NU op pad met de bibliotheek op school,  NU op pad met i-workspaces en NU op pad met al die andere dingen.
Hoe gaat u dat allemaal doen? Want U hebt inderdaad ook maar een handvol mensen. Dus bovenal gaat u NU samenwerken.
Nu verder met de samenwerking met de provincie. Nu verder met de samenwerking met de gemeente. Nu verder met samenwerking met allerlei burgers die u graag verder helpen.
Ik wens u dus NU veel succes.

Komt die mop nou?
Nee, STRAKS,  zei ik toch?

Voor wie wil weten welke mop het was: Het is deze mop 

Jos Debeij: Met een hand vol mensen maken wij het grote verschil als werkplaats van de zelfredzaamheid


Jos Debeij wordt voorgesteld als de nieuwe leider van de de Nationale Bibliotheek. Dat zet Jos gelijk recht door te zeggen dat hij samen met de Openbare Bibliotheken van Nederland op pad te gaan. Jos Debeij ziet het als zijn missie om bibliotheken samen een flinke stap vooruit te brengen.

Vandaag mag hij nog één keer het verhaal van Deventer te vertellen. De bibliotheek in Deventer begon in 1916. Op een dakbalk van de bibliotheek was geschreven: 'Kennis is macht'. En is dat niet waar bibliotheken altijd van zijn geweest?

Maar de wereld is veranderd en fors. De vorige sprekers gaven dat al aan. Maar uniek voor Overijssel is dat op basis van de 'Agenda van de toekomst' - de voorloper van Cohen een provinciaal programma waar de Schatkamer, Ontmoetingsplaats en Werkplaats een plaats kregen en waar die vernieuwing plaats vond.

Afgelopen week werd de vestiging in Diepenveen geopend. Een kleine dorpsbibliotheek waar je eigenlijk die hele vernieuwing bij elkaar ziet: minder vloeroppervlakte, minder formatie, minder huur maar meer bereik en herinzet van formatie op nieuwe taken. Dat is het model.


Wij sluiten dus geen vestigingen. Dat heeft te maken met geloof van bibliotheken, ambtenaren en wethouders om die waarde te borgen.  Zelfs op onze oude rol: uitlenen, zijn we niet gedaald. En tegelijkertijd bouwen we nieuwe taken uit!

Dan naar die nieuwe taken: 14% van de 15-jarigen staat voorgesorteerd als laaggeletterde, 25% van de leerlingen verlaat de basisschool met een taalachterstand en miljoenen kunnen in 2017 niet overweg met de digitale overheid. Heeft de bibliotheek geen toekomst? Kom nou toch!

Daarna wordt overgeschakeld naar concrete voorbeelden.

De Voorlees Express waar met veel voorleesvrijwilligers achter de voordeur gewerkt aan het wegwerken van taalachterstand. Achter de Voorlees Express zit Linda Voortman, 8 uur per week in Deventer. Niet wereldschokkend maar o zo waardevol.

Dan door naar Boekstart. Dat doet Hetty Odenthal. Doet dat ook voor 8 uur per week. Prachtige programma's samen met kinderdagverblijven of gewoon met inloopochtenden en vrijwilligers.  Niet wereldschokkend maar o zo waardevol.

Dan nog de Gele Verhalenbus: het kleinste voorleestheater van Nederland. Rondtrekken om de verhalen te vertellen en de nodige leeskilometers te maken. Niet wereldschokkend maar o zo waardevol.

En zo gaat zijn verhaal in sneltreinvaart verder: Bibliotheek op School, Huis der Taal en Taalpunten. Met een handvol mensen maken wij het grote verschil.

Dan nog het verhaal van wijkwinkels. Maddi de Munnik is de coördinator hiervan. Zij heeft geen sociale kaart nodig, zij ís de sociale kaart. Zij weet echt alles, en dat soort mensen heb je nodig. De wijkwinkel richt zich op informatie en advies op het gebied van wonen, welzijn en zorg. Geen makkelijk gebied maar je door verandering van omstandigheden plotseling vragen hebt, waar ga je dan naar toe? Precies, zo'n punt is de wijkwinkel.

In 10 vestigingen is een wijkwinkel ingericht: een balie, informatie en spreekkamers. En daarachter een netwerk van allerlei maatschappelijke organisaties. Maatschappelijke organisaties die zelf ook meer en meer moeten bezuinigen en toch een plek zoeken dichtbij burgers. Over synergie gesproken....

Dan de digitale kant: heeft u wel eens een sociale kaart gemaakt? En was die nog actueel? Nou, in de bibliotheek zitten mensen die zelfs dat leuk vinden. Anderen vinden dat saai, wij zien de waarde. Hij laat zien wat er vandaag allemaal in Deventer te doen is. Het zijn er tientallen: van jokeren tot country line dance.

Dan naar de toekomst: hoe gaat dit verder in Deventer. De gemeente Deventer gaan verder met sociale teams in het kader van de decentralisatie. Daar sluit deze wijkwinkel natuurlijk bij aan. Bibliotheken zijn de werkplaats van zelfredzaamheid.

We begonnen in Overijssel met samenwerking en we gaan verder met samenwerking.  Verbind die handenvol mensen.

Jos Debeij overhandigt om dat vorm te geven: een speciaal boekje aan de gedeputeerde over goede tips in dat sociale domein.

Job Cohen: Wij weten niet waar wij staan in 2025, maar aanpassen is een vereiste

Job Cohen legt uit hoe hij via de Raad van Toezicht betrokken raakte bij de ontwikkeling van het rapport over de bibliotheek van de toekomst. Toen de commissie voor dit rapport voor het eerst bij elkaar kwam, was de stemming somber: welke toekomst heeft de bibliotheek. Is de bibliotheek niet voorbij gestreefd door internet en de iPad? Alle (oude) boeken zijn nu al gratis te downloaden. Wat blijft er dan nog over voor dat oude instituut. En dat terwijl alle commissieleden toch grote fans van datzelfde instituut waren.

Tegelijkertijd: ik werkte in Amsterdam en daar zag ik natuurlijk zelf hoe een nieuwe bibliotheek eruit zou kunnen zien. Een prachtige centrale bibliotheek. Een centrale bibliotheek maar ook heel veel bibliotheekvestigingen. Die vestigingen zijn misschien wel belangrijker dan ooit.

Bibliotheken zijn altijd belangrijk geweest voor lezen. En dat blijft de belangrijkste rol.Want lezen is belangrijker dan ooit. Bibliotheken zijn in de 21e eeuw daarom misschien wel belangrijker dan in de 20e eeuw. Biblitoheken vechten mee tegen allerlei achterstanden.

Maar er is meer. Wie wil leren en niet op school zit, kan altijd bij de bibliotheek terecht. Er zijn boeken maar meer en meer ook cursussen en allerlei activiteiten. In al die activiteiten zijn bibliotheken ook nog ontmoetingsplaatsen. In een tijd waar contacten makkelijk digitaal worden is er een instituut waar je nog heel makkelijk in aanraking komt met mensen die je kunnen verrijken. In de Centrale Bibliotheek van Amsterdam is dan ook elke dag wat te doen.

De bibliotheek is een moderne agora. Een plek waar elke dag wat gebeurt.

Toch is er wel wat nodig om dit alles verder te brengen: innovatie en ondernemerschap. En vooral dat ondernemerschap is wel iets nieuws. Het regent in de bibliotheek nu nog 40-jarige jubilea. Daar is niks mis mee maar we moeten veel meer dan voorheen telkens opnieuw uitvinden wat onze meerwaarde is voor ons bedrijf en voor de samenleving.

Dan nog de landelijke digitale ontwikkelingen. Laat je lokaal de kaas niet van het brood eten! Ze zijn op landelijk niveau echt niet klaar. Om van collectie naar connectie te gaan zijn lokale bibliotheken van groot belang zijn. De lokale bibliotheken zijn in staat om die verbinding te maken.

Toch blijft het spannend, die toekomst. Want weten wij waar wij staan in 2025? Ik denk wel eens 11 jaar terug en wat deden we toen? Ik presenteerde toen trots dat alle burgers mij mochten mailen. Dat vonden we toen hip. We weten niet waar wij staan in 2025 maar we weten wel dat het sneller zal gaan dan de afgelopen 11 jaar. Daarom is dat ondernemerschap en het kunnen aanpassen zo ontzettend belangrijk.

Uit de zaal komt de vraag naar geld: een logische vraag. Hoe financieren we dat?  Cohen geeft aan dat op gemeentelijk niveau er eerder minder dan meer geld komt. Er zullen dus goede coalities gesloten moeten worden met samenwerking (daar is ie: het S-woord).

Tot slot houdt Cohen een warm pleidooi voor de waarden van de bibliotheek. De hoofdlijnen zijn nog eens onderstreept. Maar hoe maak je dat nou concreet, is de vraag die nu in mijn hoofd zit. Volgens mij gaat die in de volgende presentatie volgen.

Voor wie het rapport nog niet gelezen had: hier is het hele rapport (51 pagina's) nog eens rustig na te lezen.

Hester Maij: Redenen genoeg om met alle wethouders, ambtenaren en directeuren bij elkaar te zitten....

Hester Maij, gedeputeerde van Overijssel mag de middag aftrappen. In de zaal veel wethouders, ambtenaren en directeuren in de zaal. Ze begint om met te zeggen dat het goed is om met regelmaat met elkaar om de tafel te zitten. Maij haalt aan dat er ook een goede reden is om met elkaar om tafel te zitten: er is een nieuwe bibliotheekwet aangenomen, het rapport van Cohen is uitgekomen en tot slot: er wordt overal bezuinigd en op sommige plekken is krimp. En in al die gevallen is de vraag: hoe ga in die omgeving bibliotheekwerk vorm geven.

Dat vorm geven doe je niet alleen. Bibliotheken werken samen. Daarom moet je met elkaar overleggen. Ondanks alle functies en vernieuwingen blijft de rol om lezen te stimuleren. In de afgelopen jaren is daar flink in geïnvesteerd. Bijvoorbeeld in de nieuwe bibliotheekformule die ervoor zorgde dat Overijssel - tegen de trend in - stijgende uitleencijfers liet zien. Maar ook een project als Voorlees Express en Boekstart waar we heel dicht bij de ontwikkeling van kinderen staan. Daar investeren we met elkaar graag in.

Voor mij is nu de waarde van de middag al duidelijk.

Vanmiddag: Liveblog Overijssels Symposium Bibliotheek van de Toekomst


Het is weer zover: ik mag weer live bloggen! Altijd een feest. Vanmiddag vindt een mini-symposium plaats voor Overijsselse wethouders, ambtenaren en bibliotheekdirecteuren. Het onderwerp: de bibliotheek van de toekomst.

Sprekers zijn naast gedeputeerde Hester Maij, Job Cohen en Jos Debeij. Job Cohen zal uiteraard ingaan op het rapport 'Bibliotheek van de toekomst'. Jos Debeij zal ingaan op het concept van Wijkwinkels in Deventer.

Verder zijn er workshops over digisterker, taalpunten en taalcoaches, de Voorlees Express, I-workspace, kennisknooppunten en jawel: Samenwerking!

Stay tuned! Vanaf half twee kunt u de eerste blogs verwachten.

woensdag 3 september 2014

Dan maar geen 10.000.000 vrienden...

hyven communiceren via het digitale vriendennetwerk Hyves.
 
Hyves.... wie kent het nog? Als u al een tijdje meeloopt was het waarschijnlijk uw eerste vriendensite. Bovenstaande omschrijving uit de Dikke van Dale. In 2010 nam de Dikke van Dale het werkwoord op in de huidige editie. In de volgende versie, die in 2015 verschijnt (en waarschijnlijk ook de laatste  op papier) zal het woord 'hyven' niet meer staan.  Het kan verkeren.

Succesverhaal
In de bibliotheek liep ik onlangs - op een displaytafel - tegen het boek 'Van 3 naar 10.000 miljoen vrienden' van Raymond Spanjar. Spanjar is één van de initiatiefnemers van Hyves. Het moet gezegd: het boek leest als een trein. Het begint bij de geboorte van Hyves in 2004 en  het boek eindigt in november 2011 als Hyves verkocht wordt aan de Telegraaf Media Groep.

Het boek beschrijft de stormachtige groei van deze rebellenclub: ontluisterend, leerzaam en spannend. Ontluisterend om te volgen hoe fragiel de technische infrastructuur van Hyves werd opgebouwd in zolderkamertjes. Leerzaam om te zien hoe deze rebellenclub handig communiceert met al hun leden en hen centraal stelt. En spannend om te lezen hoe zij onderhandelen met financiële partijen over de verkoop van Hyves.

De geur van Het Gooi....
Er zit één naar kantje aan het hele boek: het zijn geen sympathieke jongens. Het boek wordt aangeprezen door Jort Kelder en om eerlijk te zijn: de drie initiatiefnemers hebben toch alles weg van de middelbare schoolvarianten van Jort. De vaders van de initiatiefnemers functioneren als investeringspartners en toveren her en der miljoenen vandaan. De kwade geur van het Gooi, komt je op sommige plekken tegemoet.  En toch las ik door, de spanning won het van het ballenkarakter.

Verkocht voor 40 miljoen
Het boek is bijzonder omdat we allemaal weten hoe het met Hyves is afgelopen. In 2009 (dus twee voor de verkoop aan De Telegraaf) voorspelde ik dat Hyves nog twee jaar te gaan had. Dat had ik mis. In 2011 telde De Telegraaf een bedrag van rond de 40 miljoen neer voor Hyves. De Telegraaf dacht de digitale kip met de gouden eieren te kopen.

36 miljoen afschrijven
Toch zat ik er niet ver naast. Het was niet eind 2011 maar eind 2013 dat De Telegraaf er mee stopte. En om eerlijk te zijn, toen zat er al wel een tijdje geen leven meer in. Facebook was toen al heer en meester. Tweakers schreef over de sluiting dat De Telegraaf in het voorgaande jaar 36 miljoen afschreef op de balans voor Hyves en dat daarmee 2012 voor dit bedrijf een verliesgevend jaar werd.

Licht uit...
Plotseling wordt mij helder wat mij zo stoorde aan het boek. Het ging deinitiatiefnemers helemaal niet om het verbinden van mensen. De primaire opzet was het verdienen van zoveel mogelijk geld, het sociale netwerk was een middel maar geen doel. Dat spel hebben de jongens fenomenaal gespeeld. Het is de oude economie in een nieuw jasje.

Het is ongetwijfeld hoe de wereld is. Maar bij mij gaat het licht uit. Het verbinden van mensen gaat over iets heel anders dan over 40 miljoen verdienen. En op het moment dat dat kwartje bij mij valt weet ik weer dat ik prima thuis ben in de bibliotheek. Daar verbinden we naar jaarlijks 80 miljoen boeken aan 80 miljoen lezers. En steeds vaker verbinden we die 80 miljoen lezers ook weer aan elkaar. Dan maar geen 10.000.000 vrienden.

Wel sympathiek: het boek is gratis - nou ja voor een respecttweet - te downloaden.
Het boek lenen via Literatuurplein.nl