zondag 31 juli 2011
maandag 25 juli 2011
Waar mijn dak de hemel raakt
Waar mijn dak de hemel raakt
Dit is de plek
waar mijn dak
de hemel raakt.
Boven blauw
Onder rood
Twee tegenpolen
Hier eindigt de aarde
en begint de lucht.
Op mijn dak kun je nog staan,
wie verder wil moet vliegen.
Kun je niet vliegen, zeg je?
Pak mijn hand dan vast
Doe je ogen dicht,
laat je gedachten gaan
en je zal zien
dat je kan vliegen.
Dit is de plek
waar mijn dak
de hemel raakt.
Hier houdt het denken op
en start de reis van je verbeelding.
zaterdag 23 juli 2011
Oog voor detail
Veel mensen roemen de Deventer binnenstad. En terecht. Veel mensen kennen de Deventer binnenstad zo ongeveer van het imposante stadsgezicht met de Lebuïnuskerk en het Bergkwartier (van het Dickensfestival).
Wie echter in de stad is en nog even doorloopt achter de Lebuïnuskerk komt in het Noordenbergkwartier terecht. Een wijk die na de oorlog zo ongeveer aan puin lag. Tot aan de jaren zeventig was dit echt een "slechte" wijk. Veel oude huizen en verpaupering. In de jaren zeventig en tachtig is veel in oude luister hersteld. Tegelijkertijd is veel sociale nieuwbouw gepleegd. Wie wil weten hoe het er vroeger uit zag in het Noordenbergkwartier kan terecht op de site van Het Noordenbergkwartier die beheerd wordt door Ton Damen. Daar is een leuk overzicht te vinden. Het Noordenbergkwartier is ondertussen een mooie wijk geworden met een leuke mix aan inwoners en veel mooie details.
Deze foto's maakte ik vorige week toen ik er samen met mijn oudste dochter Mirjam er door heen wandelde. Zij heeft er ook foto's gemaakt en ze op haar blog in een filmpje gezet.
Voor alle mensen die Deventer nog als toerist aan gaan doen: het is zeker een wandelingetje waard. Vooral als je oog hebt voor de details.
Na plaatsing van dit artikel kreeg ik van Ton Damen zelf het volgende mailtje. Ik denk dat het goed is die toe te voegen aan dit verhaal. Ik ben iets te kort door de historische bocht gegaan. Dat zet ik graag recht.
De tekst suggereert dat het Noordenbergkwartier (NBK) vanwege oorlogsschade sinds W.O.II "zo ongeveer aan puin lag." Opmerkelijk genoeg heeft het NBK, in de nabijheid van de IJsselspoorbrug weinig te lijden gehad onder de geallieerde bombardementen. Wel werd een groot deel van de Joodse bevolking, veelal de middenstanders, door de Duitse bezetters afgevoerd. Andere bewoners waren doorgaans 'in dienst'/werkzaam bij deze kleinschalige nering.
Al in 1927-1928 werd vanuit de gemeentelijke overheid een grootschalige 'krot opruiming' doorgevoerd om de arbeiderswoninkjes te slopen. Wel bleef het oude fijnmazig straten- en stegenpatroon goeddeels in stand.
De werkelijke oorzaak van de 'puinzooi' tot in de '70-er jaren was het grootschalig beleid van de landelijke en plaatselijke overheid. Het plan "Deventer Dubbelstad: 250.000 inwoners" met gekoppeld het plan "Sanering Binnenstad", beide uit 1959, deed het NBK tot oorlogsdecor van de speelfilm 'A Bridge too Far' (1976) verloederen.
In het hart van het Noordenbergkwartier, rond het Muggeplein, moest een nieuw grootschalig Gemeentelijk Dienstencentrum (lees: Stadskantoor!) verrijzen. De SAB (1978), met nepgevels en fake poortjes, en het voormalig politiebureau (1976) aan het Muggeplein vormden de eerste aanzet. Het hele gebied tussen Onder de Linden en Papenstraat, en Klooster tot Lindenstraat/-plein moest Stadskantoor worden.
Op de plek van 'De Fermerie' 4-hoog de burelen voor de afdeling Openbare Werken. Het verval van het NBK werd ingezet vanaf 1959 door de plaatselijke overheid zelve: bewoners en middenstanders werden tegen schandalige prijzen uitgekocht. De buurt verkrotte en dagelijks stortten huizen in, een normaal verschijnsel in die tijd.
Deventer werd art.12-gemeente en kwam onder curatele van het Rijk.
Via de lokale TV omroep, de Kabelomroepvereniging Deventer (KOD), komen de (oud-)bewoners in actie voor Behoud & Herstel van hun oude of vroegere woonbuurt.
Kijk op: www.noordenbergkwartierdeventer.nl bij het VIDEO-ARCHIEF naar de VARA documentaire uit 1976 "Meneer Van Essen en de Grootschaligheid".
Vele peperdure Stadskantoorplannen verder, o.a. van Aldo van Eijck, is inmiddels wel het NBK voor zover mogelijk behouden en hersteld; voor het zoveelste Stadskantoor heeft architect Michiel Riedijk kortgeleden zijn nieuwste schetsen gepresenteerd. Ruim 50 jaar later!
Ton Damen
donderdag 21 juli 2011
Uitgevers willen niet praten met bibliotheken....
Nadat ik eergisteren meldde dat het zo slecht gaat met de boekhandels, kon ik gisteren meldden dat een grote boekhandelsketen in Amerika gaat sluiten. Tegelijkertijd kondigt Amazon aan om studieboeken op digitale wijze uit te gaan lenen.
En vandaag het bericht door Biblitoheekblad dat de uitgevers maar weer een gepsrek afzeggen om te gaan praten met biblliotheken. Dit omdat de uitgevers prioriteit geven aan hun eigen eBookplatform....
Pardon?
Ik snap deze wereld niet. Bibliotheken zijn in deze piratenwereld volgens mij één van de weinige partijen die bereid zijn om te betalen voor digitale producten. We zijn een grote afnemer van het gedrukte boek. En toch heb ik het gevoel dat we altijd weer heel dankbaar moeten zijn dat we deze producten van de uitgeverij mógen kopen.
Bas meldde gisteren al als reactie bij mij blog dat de uitgevers niet naar ons uitstralen dat wij een belangrijke partij voor ze zijn. Dat gevoel begin ik ook te krijgen.
Ik ben de draad even kwijt. Ik geloof dat ik hier iets niet vind kloppen. En daar ga ik maar eens even goed over nadenken. Dit muisje krijgt nog een staartje...
Toevoeging op vrijdag 22 juli: Inmiddels hebben de uitgevers weer aangekondigd te willen praten. Ik wens de stuurgroep eBooks veel lef en wijsheid.
woensdag 20 juli 2011
Boekhandelsketen VS failliet en Amazon gaat boeken uitlenen
Terwijl ik net schreef over een filmpje van RTL over de dalende omzet van boekverkoop in Nederland, krijg ik een berichtje van mijn collega Ad Voortman: Borders in de VS is definitief failliet.
Borders, hoor ik u denken, kennen we die? Borders was - na Barnes & Noble - de grootste boekhandelsketen in de Verenigde Staten. Borders stond vooor de betere boekwinkel met een ruim assortiment. 400 winkels sluiten binnenkort de deuren. Het faillissement komt niet onverwacht. In februari werd dit al op diverse plaatsen aangekondigd. Toen werden al bijna 200 vestigingen gesloten. Nu gaan dus ook de overige 400 vestigingen dicht.
17.000 mensen baan kwijt
In totaal verliezen 17.000 mensen hun fulltime of parttime baan. Dat is meer dan er in zijn totaliteit in het Nederlandse bibliotheekwerk werken. In een artikel in de Independent wordt de neergang geweten aan het niet goed inspelen op de ontwikkeling van het eBook.
In de film treft u een lokale tv-zender in Arizona. Zijn tekst: "wie zag dit niet van kilometers aankomen?".
Nog geen uur later na bovenstaande nieuws zie ik een tweet voorbij komen van Jeroen van Beijnen. Hij meldt dat Amazon studieboeken gaat uitlenen. Het gaat om een fors pakket dat geschikt is voor de Kindle. Scholieren (en scholen) kunnen hiermee veel geld besparen.
En wij in Nederland?
In Nederland kondigde eerder dit jaar Selexyz al aan dat ze in slecht weer zaten. Het Centraal Boekhuis heeft Selexyz zelfs korte tijd niet geleverd omdat de betaling niet gegarandeerd was.
Opmerkelijk was ook dat grootaandeelhouder Fentener van Vlissingen vorig jaar zijn aandelenpakket Selexyz verkocht en - jawel - daar aandelen Bol.com voor terugkocht.
Wie dit soort berichten op een rijtje zet, moet toch enig gevoel voor urgentie krijgen....
dinsdag 19 juli 2011
Vertegenwoordigers in schoenen
Bekijk het volgende filmpje maar eens. Het gaat niet goed met de boekenverkoop.
Het deed mij denknen aanhet verhaalje over de vertegenwoordigers in schoenen.
Een fabriek in schoenen stuurde eens twee vertegenwoordigers naar het donkere hart van Afrika. De opdracht was om uit te zoeken of de Afrikaanse markt geschikt was voor de verkoop van schoenen. Na een maand kwamen beide vertegenwoordigers terug. Beiden brachten verslag uit bij de directeur.
De eerste vertegenwoordiger zei: "Dat wordt niks in Afrika! NIEMAND draagt daar schoenen. Vergooi uw geld niet en ga niet naar Afrika." Toen mocht de tweede vertegenwoordiger zijn verslag uit brengen. Hij was enthousiast. "Oh, directeur, Afrika wordt een gouden markt. NIEMAND draagt daar schoenen. Iedereen heeft daar nog schoenen nodig! We moeten zo snel mogelijk naar Afrika."
Tja, wie heeft er nu gelijk? Met welke ogen kijk je naar de werkelijkheid.
Wat dichter bij huis: Het gaat slecht met de boekenbranche.... Er worden minder boeken verkocht. Kans of bedreiging?
Het deed mij denknen aanhet verhaalje over de vertegenwoordigers in schoenen.
Een fabriek in schoenen stuurde eens twee vertegenwoordigers naar het donkere hart van Afrika. De opdracht was om uit te zoeken of de Afrikaanse markt geschikt was voor de verkoop van schoenen. Na een maand kwamen beide vertegenwoordigers terug. Beiden brachten verslag uit bij de directeur.
De eerste vertegenwoordiger zei: "Dat wordt niks in Afrika! NIEMAND draagt daar schoenen. Vergooi uw geld niet en ga niet naar Afrika." Toen mocht de tweede vertegenwoordiger zijn verslag uit brengen. Hij was enthousiast. "Oh, directeur, Afrika wordt een gouden markt. NIEMAND draagt daar schoenen. Iedereen heeft daar nog schoenen nodig! We moeten zo snel mogelijk naar Afrika."
Tja, wie heeft er nu gelijk? Met welke ogen kijk je naar de werkelijkheid.
Wat dichter bij huis: Het gaat slecht met de boekenbranche.... Er worden minder boeken verkocht. Kans of bedreiging?
zaterdag 16 juli 2011
Verkeerd verbonden
Het is aan het begin van de avond. Ik ben aan het trompet spelen. Mevrouw D. komt de kamer binnen. Ze zegt dat ik een aantal keer ben gebeld op mijn werktelefoon. Misschien moet ik er even naar kijken. Ik word voor mijn werk niet vaak gebeld ’s avonds. Dus als dat wel zo is, is er meestal dan ook echt wat aan de hand.
Het nummer dat me heeft gebeld is uit Nijmegen. Het staat me niet bij dat ik onlangs belangrijke dingen heb gedaan in Nijmegen. Dus waar gaat dit over? Ik beluister de voicemail die is achtergelaten. Een krakerige oude vrouwenstem zegt: “Oh, ik ben het hoor. Niks aan de hand!”.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ze heeft me weer gebeld. Het begon een jaar geleden. Ik was onderweg in de auto. Een nummer uit Nijmegen. Ik neem op en inderdaad dezelfde krakerige oude vrouwenstem. “Ach verkeerd verbonden zegt ze.”. “Geeft niets”, zeg ik en ik wens haar nog een fijne dag. Even later belt ze me weer. Ik neem opnieuw op. “Hè, die vervelende telefoonnummers ook”, zegt ze tegen mij.
Sindsdien belt ze me zo’n één keer per maand. Ik weet niet hoe ze heet. Want als ik zeg, wie ik ben, zegt zij al dat ze verkeerd verbonden is. En ze heeft me inmiddels zo vaak gebeld dat ze zelfs mijn voicemail inspreekt als ze verkeerd verbonden is. Het nummer dat ze wil bellen, is het nummer van haar zoon. En als ze mij belt maakt ze ergens een fout midden in het telefoonnummer. Dat hebben we al eens uitgezocht.
Als ze weer gebeld heeft, fantaseer ik wel eens wie ze is. Ik zou haar kunnen bellen en het kunnen vragen. Maar ik doe het niet. Dan is alles weg. Weg alle fantasie. Weg alle breekbaarheid. Ze mag me nog heel vaak bellen. Ik zal haar even vaak weer succes wensen.
Ik voel mij niet verkeerd verbonden.
Foto: Tobias Leeger
Het nummer dat me heeft gebeld is uit Nijmegen. Het staat me niet bij dat ik onlangs belangrijke dingen heb gedaan in Nijmegen. Dus waar gaat dit over? Ik beluister de voicemail die is achtergelaten. Een krakerige oude vrouwenstem zegt: “Oh, ik ben het hoor. Niks aan de hand!”.
Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ze heeft me weer gebeld. Het begon een jaar geleden. Ik was onderweg in de auto. Een nummer uit Nijmegen. Ik neem op en inderdaad dezelfde krakerige oude vrouwenstem. “Ach verkeerd verbonden zegt ze.”. “Geeft niets”, zeg ik en ik wens haar nog een fijne dag. Even later belt ze me weer. Ik neem opnieuw op. “Hè, die vervelende telefoonnummers ook”, zegt ze tegen mij.
Sindsdien belt ze me zo’n één keer per maand. Ik weet niet hoe ze heet. Want als ik zeg, wie ik ben, zegt zij al dat ze verkeerd verbonden is. En ze heeft me inmiddels zo vaak gebeld dat ze zelfs mijn voicemail inspreekt als ze verkeerd verbonden is. Het nummer dat ze wil bellen, is het nummer van haar zoon. En als ze mij belt maakt ze ergens een fout midden in het telefoonnummer. Dat hebben we al eens uitgezocht.
Als ze weer gebeld heeft, fantaseer ik wel eens wie ze is. Ik zou haar kunnen bellen en het kunnen vragen. Maar ik doe het niet. Dan is alles weg. Weg alle fantasie. Weg alle breekbaarheid. Ze mag me nog heel vaak bellen. Ik zal haar even vaak weer succes wensen.
Ik voel mij niet verkeerd verbonden.
Foto: Tobias Leeger
woensdag 13 juli 2011
Marks driepuntenplan : Op naar de NOT 2013?
In januari van dit jaar schreef ik over mijn inzet voor de Nationale OnderwijsTentoonstelling, de NOT. In de stand van de bibliotheken kwamen honderden onderwijsmensen met hun vragen voorbij. Ik constateerde toen dat ik geen van die onderwijsmensen een goed antwoord kon geven. Dat komt omdat de 160 bibliotheken in Nederland hun dienstverlening aan het basisonderwijs allemaal op een verschillende manier organiseren. Verschillende leeslijnen, verschillende programma’s en bovenal versnipperde energie. En tja wat zeg je dan tegen een school in Werkendam, Emmeloord, Schagen of Uden?
Ik beloofde toen dat ik in 2013 alleen nog help met de NOT als we dat drastisch zouden wijzigen. En ik legde u toen een driepuntenplan voor dat bestond uit – u raadt het al – drie onderdelen.
Punt 1: Leesonderwijs
We maken als bibliotheken de keus voor één soort ondersteuning van het leesonderwijs. We vragen Kunst van Lezen, Biebsearch jr. en Boek1boek om dit samen met de bibliotheken op te zetten. We nemen daar een gezamenlijke beslissing in en bieden dit voor een uniform tarief aan. Daarnaast hebben we natuurlijk ook het mooie product Leesplein. En het is natuurlijk logisch dat ook die geïntegreerd moet worden in dit verhaal.
Punt 2: Mediatheken en boekleverantie
Veel scholen vragen om ondersteuning bij mediatheken of om een vorm van boekleverantie. We vragen Kunst van Lezen, Biebsearch jr. en Boek1Boek om dit samen met de bibliotheken op te zetten. We nemen daar samen een beslissing in en bieden dit voor een uniform tarief aan.
Punt 3: Schoolbieb
Dat wij onze dienstverlening voor scholen digitaler moeten maken is evident. Maar wat hebben wij eigenlijk te bieden? Ik vind de nieuwe vorm van schoolbieb een prima stap. Met allerlei arrangeertools op de achtergrond van het ontwikkelcentrum.
Dat alles beschrijven we in een werkplan dat we samen met de scholen opstellen en natuurlijk meten we doorlopend de behaalde resultaten. Daarmee leggen we een meerjarensamenwerking vast en betalen scholen een vast bedrag per leerling.
Landelijk onderwijsoverleg
Op dit voorstel kreeg ik veel positieve reacties. En met die reacties is ook wat gebeurd. In de afgelopen tijd heb ik een aantal malen met alle bovengenoemde partners mogen meedoen met een landelijk onderwijsoverleg. Dat overleg wordt getrokken door Chris Groeneveld van het SIOB. Dat doet hij hartstikke goed en het is helder dat het SIOB graag verder wil op dit gebied.
In dat overleg is vastgesteld dat bovenstaande onderdelen inderdaad wel zijn wat je ongeveer nodig hebt. In de presentatie die je bij dit artikel vindt, is zo’n ideale situatie uitgewerkt door Kunst van Lezen en Biebsearch jr. De bibliotheek is daarin een ultieme partner voor het onderwijs, draagt actief bij aan taal- en leesonderwijs en heeft mogelijk een rol in mediawijsheid.
Ik vind het ook een sterk plan dat het SIOB samen met alle partners die najaar een aantal regionale conferenties gaat organiseren om dit verhaal uit te dragen. Misschien hebt u daar in uw netwerk al over gehoord. Ik ga het u in ieder geval van harte aanbevelen.
Samen op stap?
De volgende stap is: durven we dit als bibliotheken met elkaar aan? En wat heb je er voor nodig? Of laat ik de vraag anders stellen: heeft u al een goed educatief verhaal?
Het is helder dat als we als Nederlandse bibliotheken zo eenduidig optrekken we nog wel wat te verhapstukken hebben. We moeten onze lokale en provinciale pakketten en diensten wel wat aanpassen en afstemmen. Dat betekent dat iedereen een beetje moet inschikken.
En we moeten in veel gevallen veel meer tijd gaan investeren in het opstellen en uitvoeren van de werkplannen samen met scholen. Dat kost wel wat tijd en geld.
Aansluitsubsidie
Dan trek ik graag de parallel met de implementatiesubsidie voor de digitale bibliotheek. Daarbij krijgt elke bibliotheek een bedrag om aan te sluiten op het landelijke verhaal. En wie wil kan dat bedrag op provinciaal of regionaal niveau samenvoegen om meer daadkracht te organiseren. Of misschien moet je het juist wel via PSO’s of de provinciale netwerken organiseren. Wie het weet mag het zeggen.
Ik pleit dus voor een aansluitsubsidie op de landelijke onderwijslijn. En om eerlijk te zijn: mijn gevoel zegt dat dat er best eens in zou kunnen zitten. Wel zou ik pleiten voor een sterke regie onder aansturing van SIOB, Provincialen netwerken/PSO’s en Bibliotheek.nl.
Hoe zou dat eruit kunnen zien? Elke bibliotheek of netwerk die mee wil doen ontvangt een vergoeding in de aanloopkosten. Die aanloopkosten bestaan met name uit personeelskosten om tijd te besteden aan scholen om op een nieuwe wijze te gaan werken. Een wijze die nadrukkelijk aansluit op het opbrengstgericht onderwijs.
Uiteraard moet je als je als bibliotheek of netwerk mee wil doen wel aan een aantal voorwaarden voldoen. En één van die voorwaarden is natuurlijk dat we minimaal met elkaar hetzelfde basispakket voeren en dat we dat voor eenzelfde prijs verkopen aan het onderwijs. Een basispakket laat uiteraard ruimte voor nog lokale aanvullingen. Niet dichtgetimmerd maar in de basis wel eenduidig en met keus voor de school.
Wat moet er in een basispakket zitten?
Op dit moment praten Schoolbieb, Boek1Boek, Biebsearch jr. en Kunst van Lezen met elkaar. Die hebben hun pakket op elkaar afgestemd en dat vervlochten tot een werkplan. De leidende vragen in dit plan zijn samen te vatten tot: 1) Hoe krijg jij goede collecties in de school? 2) Wat doe je met die collecties? 3) Hoe ziet jouw mediaplan eruit? En 4) Hoe krijg jij goede informatie in de school? Ik ben geen specialist maar ik vind dit wel een mooi pakket bij elkaar. Maar ik hoor ook graag of hier nog grote dingen in missen.
Ik zie uw reacties tegemoet. En laten we wel wezen, het is zo weer 2013 en dan wil ik toch weten of ik op die NOT moet staan. Ik zou het fantastisch vinden als we daar heel veel scholen een goed en eenduidig antwoord kunnen geven.
Ik beloofde toen dat ik in 2013 alleen nog help met de NOT als we dat drastisch zouden wijzigen. En ik legde u toen een driepuntenplan voor dat bestond uit – u raadt het al – drie onderdelen.
Punt 1: Leesonderwijs
We maken als bibliotheken de keus voor één soort ondersteuning van het leesonderwijs. We vragen Kunst van Lezen, Biebsearch jr. en Boek1boek om dit samen met de bibliotheken op te zetten. We nemen daar een gezamenlijke beslissing in en bieden dit voor een uniform tarief aan. Daarnaast hebben we natuurlijk ook het mooie product Leesplein. En het is natuurlijk logisch dat ook die geïntegreerd moet worden in dit verhaal.
Punt 2: Mediatheken en boekleverantie
Veel scholen vragen om ondersteuning bij mediatheken of om een vorm van boekleverantie. We vragen Kunst van Lezen, Biebsearch jr. en Boek1Boek om dit samen met de bibliotheken op te zetten. We nemen daar samen een beslissing in en bieden dit voor een uniform tarief aan.
Punt 3: Schoolbieb
Dat wij onze dienstverlening voor scholen digitaler moeten maken is evident. Maar wat hebben wij eigenlijk te bieden? Ik vind de nieuwe vorm van schoolbieb een prima stap. Met allerlei arrangeertools op de achtergrond van het ontwikkelcentrum.
Dat alles beschrijven we in een werkplan dat we samen met de scholen opstellen en natuurlijk meten we doorlopend de behaalde resultaten. Daarmee leggen we een meerjarensamenwerking vast en betalen scholen een vast bedrag per leerling.
Landelijk onderwijsoverleg
Op dit voorstel kreeg ik veel positieve reacties. En met die reacties is ook wat gebeurd. In de afgelopen tijd heb ik een aantal malen met alle bovengenoemde partners mogen meedoen met een landelijk onderwijsoverleg. Dat overleg wordt getrokken door Chris Groeneveld van het SIOB. Dat doet hij hartstikke goed en het is helder dat het SIOB graag verder wil op dit gebied.
In dat overleg is vastgesteld dat bovenstaande onderdelen inderdaad wel zijn wat je ongeveer nodig hebt. In de presentatie die je bij dit artikel vindt, is zo’n ideale situatie uitgewerkt door Kunst van Lezen en Biebsearch jr. De bibliotheek is daarin een ultieme partner voor het onderwijs, draagt actief bij aan taal- en leesonderwijs en heeft mogelijk een rol in mediawijsheid.
Ik vind het ook een sterk plan dat het SIOB samen met alle partners die najaar een aantal regionale conferenties gaat organiseren om dit verhaal uit te dragen. Misschien hebt u daar in uw netwerk al over gehoord. Ik ga het u in ieder geval van harte aanbevelen.
Samen op stap?
De volgende stap is: durven we dit als bibliotheken met elkaar aan? En wat heb je er voor nodig? Of laat ik de vraag anders stellen: heeft u al een goed educatief verhaal?
Het is helder dat als we als Nederlandse bibliotheken zo eenduidig optrekken we nog wel wat te verhapstukken hebben. We moeten onze lokale en provinciale pakketten en diensten wel wat aanpassen en afstemmen. Dat betekent dat iedereen een beetje moet inschikken.
En we moeten in veel gevallen veel meer tijd gaan investeren in het opstellen en uitvoeren van de werkplannen samen met scholen. Dat kost wel wat tijd en geld.
Aansluitsubsidie
Dan trek ik graag de parallel met de implementatiesubsidie voor de digitale bibliotheek. Daarbij krijgt elke bibliotheek een bedrag om aan te sluiten op het landelijke verhaal. En wie wil kan dat bedrag op provinciaal of regionaal niveau samenvoegen om meer daadkracht te organiseren. Of misschien moet je het juist wel via PSO’s of de provinciale netwerken organiseren. Wie het weet mag het zeggen.
Ik pleit dus voor een aansluitsubsidie op de landelijke onderwijslijn. En om eerlijk te zijn: mijn gevoel zegt dat dat er best eens in zou kunnen zitten. Wel zou ik pleiten voor een sterke regie onder aansturing van SIOB, Provincialen netwerken/PSO’s en Bibliotheek.nl.
Hoe zou dat eruit kunnen zien? Elke bibliotheek of netwerk die mee wil doen ontvangt een vergoeding in de aanloopkosten. Die aanloopkosten bestaan met name uit personeelskosten om tijd te besteden aan scholen om op een nieuwe wijze te gaan werken. Een wijze die nadrukkelijk aansluit op het opbrengstgericht onderwijs.
Uiteraard moet je als je als bibliotheek of netwerk mee wil doen wel aan een aantal voorwaarden voldoen. En één van die voorwaarden is natuurlijk dat we minimaal met elkaar hetzelfde basispakket voeren en dat we dat voor eenzelfde prijs verkopen aan het onderwijs. Een basispakket laat uiteraard ruimte voor nog lokale aanvullingen. Niet dichtgetimmerd maar in de basis wel eenduidig en met keus voor de school.
Wat moet er in een basispakket zitten?
Op dit moment praten Schoolbieb, Boek1Boek, Biebsearch jr. en Kunst van Lezen met elkaar. Die hebben hun pakket op elkaar afgestemd en dat vervlochten tot een werkplan. De leidende vragen in dit plan zijn samen te vatten tot: 1) Hoe krijg jij goede collecties in de school? 2) Wat doe je met die collecties? 3) Hoe ziet jouw mediaplan eruit? En 4) Hoe krijg jij goede informatie in de school? Ik ben geen specialist maar ik vind dit wel een mooi pakket bij elkaar. Maar ik hoor ook graag of hier nog grote dingen in missen.
Ik zie uw reacties tegemoet. En laten we wel wezen, het is zo weer 2013 en dan wil ik toch weten of ik op die NOT moet staan. Ik zou het fantastisch vinden als we daar heel veel scholen een goed en eenduidig antwoord kunnen geven.
dinsdag 12 juli 2011
Het parapluproject
Eén van de grappigste vormen van bibliotheekdienstverlening die ik ooit tegen kwam was in de Deense bibliotheek van Silkeborg. Naast allerlei echte digitale vernieuwing en een leuke organisatiewijze is er iets kleins dat me is bij gebleven. Deze bibliotheek leende namelijk pararplu's uit. Paraplu's? Inderdaaad.
U moet er vandaag misschien niet aan denken maar bij slecht weer zou dat toch verdraaid handig zijn. Aan de paraplu's had men een waterbestendig barcode- of RFID-labeltje gedaan. Bibliotheekleden konden daarmee de paraplu gewoon op hun eigen naam lenen. De paraplu's waren voorzien van een kleurig logo van de bibliotheek. Nu alle bibliotheken overstappen op de landelijke huisstijl is het misschien wel grappig om met al die bibliotheken ook dit soort paraplu's uit te gaan lenen. Een kleine moeite, een groot plezier.
En het lijkt me wel grappig dat wanneer het regent er plotseling heel veel mensen op straat reclame maken voor de bibliotheek.
Een snelle zoektocht op internet leverde mij zelfs een heus "Parapluproject" op. Het Parapluproject is een initiatief van de Vlaamse ZOVLA-bibliotheken. In hun factsheet over het project schrijven ze: "Onder de slogen 'Ik hou mijn boeken droog' pakken de ZOVLA-bibliotheken uit met een ludieke actie om de bibliotheek op een originele wijze in het straatbeeld te brengen en teven het eigen materiaal (boeken en andere media) te beschermen tegen regenweer." Dat lijkt wel een echt projectplan...
We zouden bijna gaan hopen op slecht weer...
vrijdag 8 juli 2011
Iedere dag inspiratie van de IdeaDJ
In het afgelopen jaar heb ik veel samen gewerkt met Marc Heleven, mijn Vlaamse compaan bij de training 37 manieren om te bezuinigen. Marc heeft mij onder andere geleerd hoe je met beeldmateriaal trainingen interactiever en leuker kunt maken. Ze werken vaak ontspannend en zijn indirect confronterend.
Marc werkt daarnaast ook nog als IdeaDJ. Dat is een manier om te brainstormen met hele grote groepen. Het gaat gepaard met veel licht en geluid. Wie wil zien hoe dat gaat kan dat zien via bijgaande link. Ik heb het zelf nog niet live meegemaakt maar het staat absoluut op mijn verlanglijstje.
Een selectie van de filmpjes die hij gebruikt heeft hij gegroepeerd op de site van New Shoes Today, het bedrijf waar hij onderdeel vanuit maakt. Een handig setje met filmpjes om te gebruiken in trainingen.
Een filmpje dat ik zelf nog niet kende plaats ik hier. Om de dag goed mee te beginnen. Misschien lukt alles wel vandaag!
Veel plezier en Marc bedankt voor het overzicht!
woensdag 6 juli 2011
Een bibliotheek zonder subsidie?
De bibliotheek zonder subsidie
Kan een bibliotheek zonder subsidie? Dat was het uitgangspunt van Türkan Dag en Jacqueline Krans, twee studentes in het innovatielab. Ze hebben vijf concepten uitgewerkt die ze min of meer haalbaar achten. Vandaag hebben ze die concepten gepresenteerd aan directies van bibliotheken in Overijssel. Deze presentatie geven we hier graag aan u door. View more presentations from Jacqueline Krans
Het zijn vijf creatieve concepten. Een ultieme oplossing bestaat er niet maar het zijn wel vijf concepten die richting geven. Ik zal de vijf concepten kort toelichten.
Concept 1: Library-in-shop
Wie in de V&D is, kan verschillende shops-in-a-shop aantreffen. Waarom zouden we dit ook niet met biblitoheken doen. De muziekcollectie brengen we onder in een muziekzaak. De literatuur bij een boekenzaak. Het bibliotheekbezoek verplaatst zich naar de winkels. Dat is de winst voor de winkel. De tegenprestatie is dat zij de bibliotheek er bij krijgen. De bibliotheek verkoopt of verhuurd haar bestaande vastgoed en heeft hiermee een buffer om deze functie nog jaren te onderhouden.
Concept 2: Gepsonsorde bibliotheek
In het buitenland zijn verschillende bibliotheken bekend die volledig met sponsorgelden worden gerund. De bibliotheek wordt een goed doel. Dan moet de bibliotheek zich ook als zodanig gaan presenteren: een goed doel die zich inzet voor een betere samenleving. Er kunnen grote en kleine donoren gezocht worden. En uiteraard kun je vrijwilliger worden bij dit goede doel.
Concept 3: Bibliotheek.com
In dit concept stoppen we met fysieke vestigingen. Alles gaat via internet. Het vastgoed van bibliotheken wordt deels verkocht en deels omgebouwd naar multimedia-learning-centers. Wat nog wel fysiek wordt uitgeleend gaat via afhaalpunten of via de post. Maar alle afhandeling doen we nog via Internet
Concept 4: Biebcrossing
Ook hier verkopen we al het vastgoed en gaan we alle boeken via een bookcrossing-concept door Nederland laten gaan. We keren onze collectie in één keer van binnen naar buiten.
Concept 5: Bibliotheek van iedereen
Dit concept is geïnspireerd op concepten waarbij veel mensen als comunity samen activiteiten organiseren. Daarbij kun je denken aan de Tedx-lezingen. Waarom niet samen zo als bibliotheken lezingen organiseren? Kleinschalig en daarna via internet met elkaar delen?
Van oude naar nieuwe bibiotheek
Je kunt zeggen dat deze concepten toch voornamelijk ingaan op de “klassieke” bibliotheek. Dat klopt en dat is met opzet. Wij denken namelijk dat er wel degelijk nog subsidie blijft voor bibliotheken maar dat deze steeds vaker naar nieuwe bibliotheektaken zal gaan. Dan moet je echter wel op een goede manier afscheid hebben genomen van je “oude” taken. En misschien bieden bovenstaande concepten daar wel een handreiking bij.
Türkan en Jacqueline: veel succes!
Een tweedejaarsstudent en een derdejaarsstudent. In een aantal weken schrijven ze zo'n verhaal bij elkaar. Ik vind het knap. Türkan studeert af voor haar associate-degree met deze presentatie. En natuurlijk is ze geslaagd. Met vlag en wimpel. Jacqueline moet nog even voor haar HBO-diploma. En ik weet dat het bibliotheekwerk straks weer twee enthousiaste jonge mensen rijker is. Türkan en Jacqueline: veel succes!
Oh ja, Türkan zoekt nog een baan in de omgeving van Amsterdam.
maandag 4 juli 2011
Een nieuwe uitdaging: adviseren bij Bibliotheek.nl
Vandaag ben ik begonnen aan een nieuwe uitdaging. De komende maanden ga ik Bibliotheek.nl een paar dagen per week adviseren in hun beleid. Ik kan niet helemaal zeggen wat mijn opdracht wordt maar in ieder geval ga ik mee vorm geven aan het jaarplan voor 2012. Ik schuif mee aan in het MT van Bibliotheek.nl en mag me eigenlijk overal mee bemoeien. Dat zijn zo ongeveer de spelregels.
Geen makkelijke opdracht
En laten we wel wezen: Bibliotheek.nl heeft geen makkelijke opdracht. Ze moet vormgeven aan een nieuwe landelijke ICT-infrastructuur. De bestaande infrastructuur laat zich kenschetsen als een historisch gegroeide spaghetti. Overal staan verschillende systemen die in verschillende mate en op verschillende manieren aan elkaar gekoppeld zijn. De omgeving is continue in beweging. Er is geen maand waarin er niet een bibliotheek is die zijn systeem vernieuwd.
Visie
Helder is dat er in de branche een groot draagvlak is voor de visie van bibliotheek.nl. Niemand zit er immers op te wachten dat we user generated content op 160 verschillende manieren gaan vormgeven. De meeste bibliotheken vinden ook dat 60 loklale en provinciale catalogi wel wat veel is. En ja, de meeste bibliotheken snappen ook dat er één open index moet zijn voor alle digitale bronnen voor alle bibliotheken.
Uitvoering
Maar hoé we dat met elkaar gaan doen is een heel ander verhaal. Wie neemt wanneer afscheid van welk systeem? En hoe weet ik dan dat dat landelijke verhaal wel klaar is? En wie garandeert mij dat ik er in functionaliteit niet op achteruit ga? En wat gaat het mij opleveren als ik dit allemaal ga doen? Krijg ik meer uitleningen, meer digitaal bezoek? En hoe weet ik dat zo zeker?
Bibliotheek.nl is bezig met een ambitieus traject. En traject met best wat risico’s. En dan is het makkelijk om meer even aan de kant te gaan staan en even te wachten om te kijken wat er gebeurt. En als iedereen zo handelt, gaat het niet werken.
Samenspel van alle partijen
Bibliotheek.nl heeft de dure plicht om met voldoende tempo de eerste producten op te leveren en dit stapsgewijs uit te bouwen. Bibliotheken hebben een verantwoordelijk om het samenspel goed op gang te brengen. Stap voor stap zullen bibliotheken onderdelen van hun infrastructuur gaan onderbrengen bij Bibliotheek.nl.
De crux de komende jaren zal zijn om de juiste nieuwe functionaliteit op te leveren en oude infrastructuur uit te faseren. De stichting PSO’s is in gesprek met Bibliotheek.nl om gezamenlijk het landelijk beheer in te vullen. En dat wordt inderdaad nodig. Wat we vroeger op lokaal en provinciaal beheerden, zal stapsgewijs een landelijke functionaliteit worden.
Tot slot pompt het ministerie een goede aanjaagsubsidie de sector in om aan te sluiten. Vorig jaar drie miljoen en dit jaar vier miljoen. Samen zeven miljoen. Daarbij komt dat ze de komende jaren de 20 miljoen innovatiesubsidie overeind houden.
Een traject met enorme risico’s. Een traject dat moet slagen. Er staat voor zowel de landelijke partijen, als de PSO’s en de lokale bibliotheken veel op het spel. Het is alle hens aan dek en daarom doe ik mee.
Geen makkelijke opdracht
En laten we wel wezen: Bibliotheek.nl heeft geen makkelijke opdracht. Ze moet vormgeven aan een nieuwe landelijke ICT-infrastructuur. De bestaande infrastructuur laat zich kenschetsen als een historisch gegroeide spaghetti. Overal staan verschillende systemen die in verschillende mate en op verschillende manieren aan elkaar gekoppeld zijn. De omgeving is continue in beweging. Er is geen maand waarin er niet een bibliotheek is die zijn systeem vernieuwd.
Visie
Helder is dat er in de branche een groot draagvlak is voor de visie van bibliotheek.nl. Niemand zit er immers op te wachten dat we user generated content op 160 verschillende manieren gaan vormgeven. De meeste bibliotheken vinden ook dat 60 loklale en provinciale catalogi wel wat veel is. En ja, de meeste bibliotheken snappen ook dat er één open index moet zijn voor alle digitale bronnen voor alle bibliotheken.
Uitvoering
Maar hoé we dat met elkaar gaan doen is een heel ander verhaal. Wie neemt wanneer afscheid van welk systeem? En hoe weet ik dan dat dat landelijke verhaal wel klaar is? En wie garandeert mij dat ik er in functionaliteit niet op achteruit ga? En wat gaat het mij opleveren als ik dit allemaal ga doen? Krijg ik meer uitleningen, meer digitaal bezoek? En hoe weet ik dat zo zeker?
Bibliotheek.nl is bezig met een ambitieus traject. En traject met best wat risico’s. En dan is het makkelijk om meer even aan de kant te gaan staan en even te wachten om te kijken wat er gebeurt. En als iedereen zo handelt, gaat het niet werken.
Samenspel van alle partijen
Bibliotheek.nl heeft de dure plicht om met voldoende tempo de eerste producten op te leveren en dit stapsgewijs uit te bouwen. Bibliotheken hebben een verantwoordelijk om het samenspel goed op gang te brengen. Stap voor stap zullen bibliotheken onderdelen van hun infrastructuur gaan onderbrengen bij Bibliotheek.nl.
De crux de komende jaren zal zijn om de juiste nieuwe functionaliteit op te leveren en oude infrastructuur uit te faseren. De stichting PSO’s is in gesprek met Bibliotheek.nl om gezamenlijk het landelijk beheer in te vullen. En dat wordt inderdaad nodig. Wat we vroeger op lokaal en provinciaal beheerden, zal stapsgewijs een landelijke functionaliteit worden.
Tot slot pompt het ministerie een goede aanjaagsubsidie de sector in om aan te sluiten. Vorig jaar drie miljoen en dit jaar vier miljoen. Samen zeven miljoen. Daarbij komt dat ze de komende jaren de 20 miljoen innovatiesubsidie overeind houden.
Een traject met enorme risico’s. Een traject dat moet slagen. Er staat voor zowel de landelijke partijen, als de PSO’s en de lokale bibliotheken veel op het spel. Het is alle hens aan dek en daarom doe ik mee.
zaterdag 2 juli 2011
Snelle auto's, de geur van benzine en de hand van mijn vader
Als klein kind nam mijn vader mij soms mee naar de autocross. In mijn herinnering was het altijd mooi weer. De snelheid van de auto's, de geur van benzine en af en toe een spektakel als een auto die in brand vliegt, auto's die botsen of een wiel dat plosteling verder rijdt zonder auto. De autocross is een herinnering uit mijn jeugd. En geen onaangename. Wel een wereld die al weer ver achter me lag.
Toen vorige week zondag een dorp verderop de autocross weer losbrak dacht ik toch maar weer eens te gaan kijken. En het weer was net zo mooi als in mijn jeugd. De omvang van een autocross had ik me niet meer herinnerd. Er wordt voor een paar dagen een camping gebouwd voor een paar duizend mensen. Coureurs, helpers en heel veel familieleden. Er worden tijdelijke garages gebouwd met partytenten, een autobandenleverancier richt een winkel in voor twee dagen en er is een feesttent.
Honderden auto's nemen er aan deel. Allemaal draaien ze vijf rondjes. Voorrondes, herstarten, herkansingen en heel veel finales.
Autocross is een volksfeest. En je komt de prachtigste exemplaren publiek tegen. En ze staan allemaal te genieten. En ja, steevast met een flesje in de hand. Er wordt inderdaad geen tapbier verkocht.
En zo loop je gewoon weer in je jeugd. En ik betrapte me erop dat ik af en toe met mijn hand zocht, naar de hand van mijn vader.
Toen vorige week zondag een dorp verderop de autocross weer losbrak dacht ik toch maar weer eens te gaan kijken. En het weer was net zo mooi als in mijn jeugd. De omvang van een autocross had ik me niet meer herinnerd. Er wordt voor een paar dagen een camping gebouwd voor een paar duizend mensen. Coureurs, helpers en heel veel familieleden. Er worden tijdelijke garages gebouwd met partytenten, een autobandenleverancier richt een winkel in voor twee dagen en er is een feesttent.
Honderden auto's nemen er aan deel. Allemaal draaien ze vijf rondjes. Voorrondes, herstarten, herkansingen en heel veel finales.
Autocross is een volksfeest. En je komt de prachtigste exemplaren publiek tegen. En ze staan allemaal te genieten. En ja, steevast met een flesje in de hand. Er wordt inderdaad geen tapbier verkocht.
En zo loop je gewoon weer in je jeugd. En ik betrapte me erop dat ik af en toe met mijn hand zocht, naar de hand van mijn vader.
Abonneren op:
Posts (Atom)