donderdag 14 april 2016

Victor Mids: 'De werkelijkheid telt niet. Slechts de perceptie' #biebplaza


Kennen we Victor Mids? Jazeker, bekend van het programma Mindf*ck waarin hij met zijn goochelkunsten de wereld onveilig maakt. Goochelkunsten is natuurlijk te kort door de bocht... Illusies, is een beter woord.

Wie het nu nog weet.. kijk even dit.;-)


Zo, u bent er nog? Victor doet aan neuromagic. Hij verbindt daarmee twee passies: goochelen en geneeskunde. De bibliotheek was één van zijn bronnen. En jawel, daar waren gochelboeken.  Daar ontstond zijn passie. Na allerlei goocheltrucs op de middelbare school ging hij geneeskunde studeren. Hij combineert denken van mensen aan goocheltrucs.

En dat is wat je ook ziet in zijn programma's. Perceptie is alles. Hij doet een truc met twee bekertjes. Onder één van de twee bekers staat een mes. Hij vraagt aan iemand in de zaal welke van de bekers gebruikt moet worden. Iemand maakt een keuze. En hij slaat de beker die weg moet stuk. Het mes zit er niet onder.. gelukkig. Maar hij legt de truc uit en hij geeft aan dat hij na de vrije keus van de proefpersoon toch nog kan kiezen welke.  Hij speelt met versies van de werkelijkheid.

Hij laat zien hoe statistisch gezien mensen kiezen voor bepaalde getallen en hoe hij het menselijk geheugen tijdelijk afleidt en het onderbewustzijn programmeert. Grappig hoor, hij maakt uit niets iets.

Mensen vragen wel eens aan hem: kun jij gedachten lezen? Het antwoord is nee maar je kunt er wel dichtbij komen. Hij pakt een pakje kaarten en vraagt aan iemand om er een stapeltje af te halen. Tel het aantal kaarten. Vervolgens laat hij diegene tellen van 1 tot 52. Hij kan aan de stem horen wanneer het goede getal voorbij komt en waarom. Hij heeft dat goed. Bizar maar wel begrijpelijk.

Hij maakt een overstap naar fantoomtrilling. Het gevoel dat je trilling voelt die er niet is. Het schijnt dat dat tegenwoordig vaak voorkomt rond telefoons. Ook dat is illusie. Met twee mensen op het podium die hun ogen sluiten doet hij een proef. Als de ogen gesloten zijn, sluit je één zintuig af. Hij vraagt ze een aantal keer of ze een aanraking ervaren. Hij raakt slechts één van de twee personen aan maar beiden zijn ervan overtuigd dat ze overtuigd dat ze aangeraakt zijn.

De werkelijkheid bestaat niet, je creëert hem. De werkelijkheid telt niet. Slechts de perceptie. Denk daar nog maar eens over na.

Geen opmerkingen: