Posts tonen met het label speelgoed. Alle posts tonen
Posts tonen met het label speelgoed. Alle posts tonen

zaterdag 25 september 2010

Het speelgoed van Mark Deckers (39)

Vooruit, nog één keer zo maar een artikel. Volgende week ga ik u weer lastig vallen met ingewikkelde bibliotheekproblemen.

Ik werk op een flexplek. Eigenlijk zit ik altijd op dezelfde plaats. Maar op mijn bureau liggen geen papieren. Dat hoort bij de flexplek.

Op mijn bureau liggen wel verschillende soorten speelgoed. Het valt me op dat ik één van de weinigen ben met speelgoed op mijn bureau. Ik weet niet wat het over me zegt. Want eerlijk gezegd overkomt het me. Kijk maar.

Deze giraffe kreeg ik ooit van de Bibliotheek Zwolle. Het was een award die werd ingesteld toen ik daar vertrok. Hij symboliseert iemand die zijn nek uit steekt. Voor zover mij bekend wordt de award nog elk jaar rond kerst uitgereikt aan een collega.

Deze kubus is nog niet zo oud. Die kreeg ik van Jos Debeij voor het project “Ideale Webpresence” De kubus symboliseert dat je er vele vlakken met vakjes zijn. Vlakken die misschien blokjes informatie met elkaar moeten uitwisselen.

Deze scooter heb ik zelf gekocht. Hij symboliseert een romantische droom die ik nog heb. Ooit wil ik op zo’n motorscooter rijden. Uiteraard alleen met mooi weer.

Dit dingetje is een “decision maker”. Een bijzonder pendule die aangeeft wat je moet doen als je er zelf niet uit komt. Naast “Yes” en “No” bevat het ook de teksten: “Definitely!”, “No way” of “Maybe” Dit is denk ik het oudste ding en ik heb hem gekregen van Annet Knol toen wij veel samenwerkten in een vorig vernieuwingsprogramma. Zij vond dat mijn core business beslissingen nemen was.

Dit trompettistje is gemaakt van condensatoren. Ik heb hem gekregen van collega’s die me bedankten voor het organiseren van een studiereis. Het is een lief mannetje. En hij herinnert mij eraan dat ik af en toe mijn hart moet volgen en moet doen wat je graag wilt doen. En dat vooral niet uitstellen.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over mijn laserpistool die in workshopkist zit of en pre-historische knuppel die ik onlangs toch maar weg heb gegeven aan een zoontje van een collega.

Af en toe mompelt er wel eens een collega die zegt: “Tja dat was natuurlijk niet de bedoeling van die flexplekken”. Maar zeg nou zelf: ik kan die dingen toch niet weg doen? En wat zegt dat eigenlijk over mij: die neiging om me te omringen met speelgoed?