U kent mij als optimist. In het vorige artikel kraaide ik nog van plezier over de resultaten in Overijssel en in het bijzonder in Zwolle. Maar soms overvalt mij ook een somberheid. En ik weet niet precies waar het zit. Maar ik neem u maar eens mee op mijn reis door mijn gedachten. En dat ik doe ik aan de hand van drie recente waarnemingen.
Waarneming 1: Schrijverdezes
De afgelopen week las ik het blog van Schrijverdezes. Het blog is officieel gestopt maar zo af en toe sijpelen er nog wat officieuze berichten naar buiten. De schrijfster heeft het in één van haar laatste artikelen over de schoonheid van literatuur, over het ervaren van de schoonheid en het daarover delen. En dat we dat eigenlijk zo weinig meer doen: onze passies overdragen. Eigenlijk zegt ze dat we te technocratisch zijn geworden: leeskilometers maken, marketingstrategieën, allianties aangaan, apps maken. Middelen die tot doel verheven worden. Dat soort dingen. Ergens raakt ze een vonkje in mij.
Waarneming 2: 9-en-10-december-stress
Om mij heen zijn heel veel mensen bezig met een grote bibliotheek2daagse op 9 en 10 december in Maastricht. In de volksmond praten wij over 9-en-10-december-stress. Iedereen is zo druk met zijn eigen ding dat het bijna onmogelijk is om verder nog iets met elkaar te regelen. Alles moet af: widgets, koppelingen, overeenkomsten, stands en flyers. Alles wordt nog eens opgepoetst. En natuurlijk vind ik het prachtig dat we straks twee mooie dagen hebben. Maar is dit het nou?
Waarneming 3: Daaaaag bibliotheekwerk!
Al eerder schreef ik over boekenliefde.nl. Een initiatief van Kees den Boogert, een aardige en handige jongen met het hart op de juiste plaats. Een liefhebber van literatuur. Afgelopen week las ik op het blog van Edwin Mijnsbergen dat er nu ook een initiatief is voor een App op de Ipad. Gebouwd door weer een andere aardige jongen Hans Pinckaers. Op bibliotheek20 liet hij een prikkelende reactie achter. Hans is tweedejaars geneeskunde, 19 jaar. In korte tijd constateer ik dat een aantal keer wildvreemde externe partijen gewoon aan de voorkant van onze innovatie meedoen? Het verbaast me niet, maar het zet me wel aan het denken. En ik merk dat het iets met me doet.
En zo dwarrelende die gedachten door mijn hoofd. De schoonheid van literatuur, de drukte van ons eigen wereldje en jonge gasten die aan de voorkant van onze innovatie sleutelen.
Ik twijfel er niet aan dat wat wij doen goed is, maar…
Iets zegt mij dat er iets wezenlijks aan het veranderen is
Er is een stemmetje dat zegt dat we een knooppunt naderen.
Dat stemmetje zegt dat ik er ook zelf net een slagje naast zit.
Dat er zowel persoonlijk als in de branche nog een energielek zit.
Wat zegt uw stemmetje?
Ik klap mijn laptop maar weer dicht, zet een mooie cappucino en pak dat mooie boek maar weer eens op.
