Pasen 2040

"Hé knul, kom je even bij opa op schoot zitten? Wat heb je daar gevonden?"

"Voorlezen!

"Nee, dit is geen prentenboek jongen. Dit is een fotoboek.  Het lijkt wel op een prentenboek maar dan met echte plaatjes. Dit zijn foto's uit 2020, zelfs toen was opa al ouder dan je vader nu.
Het was een gek jaar. Moet je mama maar eens vragen. Die mocht in die tijd een paar maanden niet naar school." De school was dicht. Maandenlang."

"Was het vakantie?"

"Nee, knul. Het was helemaal geen vakantie. Er was een ziekte in Nederland en iedereen was bang om die te krijgen. Daarom moest iedereen zoveel mogelijk binnen blijven. En als je wel naar buiten ging, moest je minstens 1,5 meter afstand houden. Overal stonden borden dat je voorzichtig moest zijn en vooral thuis moest blijven"

"Ging je dood van die ziekte, opa?"

"Ja, sommige mensen gingen dood en als we niet allemaal binnen bleven zouden er nog veel meer mensen dood gaan. Het was best een beetje een enge tijd. Iedereen kende wel iemand die heel ziek was geworden of die er aan dood was gegaan."

"Moest jij ook de hele tijd binnen blijven?"

"Ja, ik ook. Ons hele kantoor was dicht en iedereen werkte thuis. Alleen om even boodschappen te doen of om even hard te lopen ging ik naar buiten.  En met Pasen mocht je niet bij elkaar op bezoek zoals jij nu bij mij. Wil je nog een paaseitje?"

"Ja! Opa ook één?"

"Ja, doe opa er ook maar één jongen. Kijk hier zie je hoe we toen op bezoek gingen bij elkaar. We gingen elkaar videobellen. Kijk daar heb je opa en oma! Toen had opa nog haar, zie je? Dat videobellen is allemaal heel gewoon maar heel veel opa's en oma's wisten toen nog niet hoe dat werkte. Kijk daar heb je je overgrootvader en -moeder. Ja, die heb jij al niet meer gekend. Ja, daar mochten we toen niet op bezoek. Dat was te gevaarlijk. Ze konden misschien ziek van ons worden."

"Ben jij dat opa, op die stoel?"

"Ja, dat ben ik. Alle kappers waren ook dicht dus je moest zelf je haar knippen. Hier zie je hoe oma dat doet. Dat ging eigenlijk best goed. Dat was ook wel grappig in die tijd. Je ging dingen doen die je anders niet deed."

"We deden bijvoorbeeld de Berenjacht. Dat boek ken je wel: 'We gaan op berenjacht'....

"We gaan op berenjacht, we moeten er dwars doorheen!"

"Ja, van dat boek. Dat wast toen ook al een bekend boek. Kinderen mochten wel naar buiten en iedereen zette een beer voor zijn raam. Het kind dat de meeste beren kon vinden,  had gewonnen."

"Wat een leuk spel opa! Gaan wij dan ook doen?"

"Nou, wij gaan straks wel een spelletje doen maar niemand zet meer een beer voor z'n raam."

"Ging het ook weer over die ziekte?"

"Ja, gelukkig wel jongen. De doktoren vonden een medicijn maar dat duurde wel even. We moesten nog heel lang voorzichtig zijn. Het voetballen ging niet door, de Olympische spelen niet en eigenlijk kon je ook niet goed op zomervakantie. En mensen kochten heel veel toiletpapier. Ze waren bang dat dat op zou raken. Maar er was meer dan genoeg. Maar omdat mensen bang waren gingen ze dat toch maar kopen."

"Wat is dit opa?"

"Dit? Ach, dit is nog een oude advertentie. Omdat de bibliotheken dicht waren kon je niet zo maar boeken lenen. Sommige bibliotheken hadden wel een soort afhaalbieb, zoals wanneer je patat haalt. En sommige andere bibliotheken vonden dat eigenlijk nog te gevaarlijk. Die bibliotheken waren soms ook een beetje boos op elkaar dat de ander dat deed. Maar alle kinderen en groten mensen konden wel digitale boeken lenen, de ebooks. En daar maakten alle bibliotheken toen reclame voor. Dat was de eerste keer dat bibliotheken zoveel reclame maakten voor ebooks. Dat hadden ze nog nooit gedaan."

"Gaan wij nou ook weer lezen opa?"

"Laten we dat maar gaan doen. Pak de Berenjacht maar en dan zal ik daarna alle beren in huis verstoppen. Dan mag jij ze gaan zoeken."