Het wonder van de Hasseler Es....

 

Vanochtend belde FranklinVeldhuis, journalist bij het Hengelo's Weekblad mij. Of ik in drie zinnen kon vertellen wat het wonder van de Hasseler Es was? Ik zei tegen Franklin dat hij wonderen en hard samenwerken volgens mij door elkaar haalde.

Maar goed. Gisteren opende de Bibliotheek Hengelo de heringerichte vestiging Hasseler Es. Onder grote belangstelling van bevolking (vooral kinderen). En ik mocht er bij zijn in mijn rol als kersverse oud-directeur.

Elke keer een stapje terug
De vestiging Hasseler Es kende de afgelopen jaren teruglopende gebruikscijfers. Best een mooie vestiging met zelfbediening en zelfs een kleine sorteerrobot. Maar goed, wel telkens een stapje achteruit. Wie de cijfers doortrok, zou moeten erkennen: als het zo doorgaat is het een keer afgelopen in deze wijk. En dat betekent twee opties: sluiting op termijn of nu iets nieuws verzinnen en het tij keren.

De Hasseler Es was een bibliotheek binnen een Kulturhus maar wel met een eigen met slot. Ieder had zijn eigen deel. De bibliotheek was 20 uur per week open terwijl het Kulturhus elke dag van half acht 's ochtends tot half elf 's avonds open is. En gedurende die openingstijden is er altijd iemand van het Kulturhus aanwezig.

Mijn conclusie was al snel: samenwerking met het Kulturhus zou het mogelijk moeten maken om de openingstijden flink te verruimen. Dat zou echter wel betekenen dat we deels onbemand open zouden zijn. Dan zou er wat toezicht nodig zijn van personeel van het Kulturhus. En met die gedachte ging ik in gesprek met Pieter Brink, de manager van het Kulturhus. Hij was van meet af aan een groot voorstander en zag ook mogelijkheden om daarmee zijn eigen Kulturhus te vernieuwen.

Kijken en zoeken
Er volgde een uitstapje naar de Bibliotheek in Schalkhaar, dit samen met het bestuur van het Kulturhus, de wijkraad en de gemeente. Iedereen enthousiast.

Daarna volgde een lang uitwerkingsfase waarin de samenwerking pas echt getoetst moest worden. Want door de nieuwe opzet was er veel minder sprake van wie nu welke ruimte had in het gebouw. Het ging allemaal wat door elkaar lopen. Vertrouw je elkaar dan dat de ander daar goed mee om gaat? Moet er nu wel of niet een rolluik? Staat dat zitje daar wel goed? Wordt dat geen hangplek voor jongeren? Of is dat juist goed? En heeft dat muurtje wel of geen leidingen?

Een team van collega's van de bibliotheek onder aanvoering van Maria Roethof en Irma Banis hebben die grote puzzel gelegd. Elk ding werd besproken, bekeken en besloten. En in die cruciale laatste fase was ik ook al geen directeur meer en nam René Siteur als nieuwe directeur hier de goede beslissingen.

De deuren al open...
Ondertussen werden 's ochtends de deuren van de bibliotheek al geopend om te kijken wat er zou gebeuren als zomaar leden naar binnen zouden lopen. Dat leverde een aantal aandachtspunten op maar ging eigenlijk ook wonderbaarlijk goed.

Het S-woord: samenwerken!
Daarbij heeft de Bibliotheek Hengelo heel veel vruchten geplukt van al die andere nieuwe bibliotheken in Overijssel. Allemaal samen ontwikkeld en daardoor een relatief goedkoop concept. Dit had Hengelo nooit alleen kunnen verzinnen. In de bouwbegeleiding heeft het bedrijf OdV hele goede diensten bewezen.

En gisteren dus de opening en ik was trots op wat ik zag. Dit is een mooie impuls voor een grote wijk. Een beweging recht tegen de crisis in met tal van slimme oplossingen. Een win-win zeg maar. Ik weet zeker dat deze vestigingen de komende tijd flinke groeicijfers gaat laten zien. Mooie samenwerking, goede inrichting, goed personeel en sterk verruimde openingstijden.

Samenwerking is niet vanzelfsprekend en succesvolle samenwerking is nog schaarser. Tja, als je het zo bekijkt is het misschien toch wel een wonder, Franklin.