Enkele dagen geleden ruimde ze haar kamer op. ‘Ik denk dat ik ze toch maar weg doe’, zei ze. Ze gingen nog één keer hun nut bewijzen. In het bos. Nog één keer kreeg ze vleugels. En ik evenzeer. Zij voor de camera en ik erachter. Soms ga je weer een drempel over, of nog één, of nog één
Engelen. Wees lief voor ze. Zo lang ze er zijn. Voor je het weet, zijn ze hun vleugels kwijt. En blijken ze toch gevlogen.
Voor de liefhebbers: er is ook nog een ingetogen zwart-wit-set.
Ze zijn prachtig geworden Mark!
BeantwoordenVerwijderenEn of dat ze haar vleugels gevonden heeft.
Mooie serie, vooral die zwart-witte van Mirjam.
BeantwoordenVerwijderensprookjesachtig mooi (de foto's én de Engel...
BeantwoordenVerwijderen@annemarievanessen, @marleen, @poeh: dankjulliewel!
BeantwoordenVerwijderenEcht prachtig! En ook zo mooi symbolisch: het afwerpen van de vleugels, volwassen worden. Ze kan nu zelf vliegen :-)
BeantwoordenVerwijderen@marina noordegraag: dankjewel!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenGoed "geschoten",
BeantwoordenVerwijderenmooi geschreven.
Hou je handen gesloten,
en blijf gedreven..
Respect...!
@Danny: bedankt!
BeantwoordenVerwijderen