zondag 10 december 2017

Ode aan de mannen van de leestafel....


Mannen, zijn het. Maar aardige mannen. De mannen van de leestafel. Wie kent ze niet? In elke bibliotheek zijn ze te vinden. Trouwe bezoekers die bijna horen bij het meubilair.

Want  als we om negen uur open gingen stonden ze al voor de deur. Als we om half negen open zouden gaan, zouden ze er ook staan, dacht ik vaak. Soms kregen ze ruzie over wie het eerste het regionale dagblad mocht. Gekibbel als in een goed huwelijk. Ze konden niet met en niet zonder elkaar.

Zoals die man die er elke dag zat om negen uur. Behalve op maandag. Want dan ging hij altijd naar de uitlooptraining van de plaatselijke voetbalclub. Samen met andere mannen-op-leeftijd werd de wedstrijd van het weekend geëvalueerd terwijl hun helden rondjes sjokten rond het veld. Zijn leven lang gewerkt in de opkomende industrie van de stad en aan het eind van zijn carrière als velen met een regeling eruit gegaan. Ik ken zijn verhaal want hij heeft het me al meerdere malen mijmerend verteld.

Of die man die altijd komt voor het Reformatorisch Dagblad. Elke keer kwam hij vertellen dat dat niet vervangen mocht worden door het Nederlands Dagblad. Voor mij allebei kranten voor het bevindelijk christelijk smaldeel maar voor hem een wereld van verschil. Waarna hij vervolgens begint over: "Weet u wie een goede dominee is?" Waarna hij me dat nog eens haarfijn ging uitleggen.

Op woensdagmiddag zaten er altijd drie mannen uit voormalig Nederlands-Indië. Ze lezen met elkaar de krant en praten bij over wat ze meemaakten deze week. Vroeger waren ze met z'n vieren. Maar één is een paar jaar geleden overleden. Soms zijn ze een tijdje met z'n tweeën want nummer drie is soms ziek en dan minder mobiel.

Maar de mooiste is de man die telkens langs komt om te melden met welke puzzel hij bezig is. De uitkomsten stuurt hij op. En hij wint verrekte vaak. Soms een kleine prijs als een horloge maar soms ook een reis. Hij is een meester in slagzinnen. Ik heb hem al vaak voorgesteld dat hij ons als bibliotheek toch eens een taart verschuldigd is. We wachten er nog tevergeefs op.

Mannen zijn het. Gewoon midden uit de samenleving. Soms dacht ik wel eens dat wethouders en raadsleden eens tussen deze mannen moesten gaan zitten. Als je de gewone man wilt spreken, moet je naar de leestafel gaan. Mannen met kleine zorgen en grote woorden.

Die leestafel.  Die tafel die veel meer is een tafel met kranten en wat heren er om heen.
Mannen zijn het. Maar aardige mannen.

Op de foto: de mannen van de leestafel in Lichtenvoorde. Een foto die afgelopen week - in kleur weliswaar - werd gepost op twitter. De foto bracht me terug naar mijn eigen herinneringen over mannen aan de leestafels. Genoemde verhalen gaan dus niet over deze mannen. 





Geen opmerkingen: