Dictatuur kent vele tinten...

Ik schuif een winkelwagentje voor me uit. Voor me in het gangpad staat een keurig geklede dame. Ze commandeert een supermarktmeisje: U moet mij even helpen!' 'Ik kom zo!' zegt het meisje die nog snel en met enig plezier een andere collega op weg helpt.

'Zegt u het eens!'
'Waart staat de kwort?'
'De hort?'
'Nee, de gort!, G-O-R-T.'
'Gort?  Nee, eh, dat ken ik niet. Wat is dat?'
'U weet niet wat het is?'
'Om eerlijk te zijn niet.'
'Dan gaat u nu eerst maar eens naar een collega vragen die dat wel weet, komt u dan maar terug.'

Het meisje druipt bedremmeld af naar het magazijn. De glimlach is inmiddels van haar gezicht.
Ondertussen foetert de dame tegen haar al even keurige man: 'dat ze dat niet weet...'

Even later komt het meisje monter - en met glimlach - terug.

'Loopt u maar even mee.'
'Nou, we zullen zien.'
Gedecideerd loopt het meisje naar het juiste vak en laat zien waar de dame uit kan kiezen.  De dame maakt haar keuze en loopt verder.  Dan hoor ik haar nog even uitvallen tegen haar man:
'En je moet vanmiddag wel het grasmaaien hoor!'

Zou Poetin ook ooit zo begonnen zijn? Dictatuur kent vele tinten.

Foto: Rick Harris