Ron Blaauw:'Alles over Gordan Ramsay is waar...' #biebplaza

Ron Blaauw komt binnen. Meester-kok. Hij is 48 jaar en geboren en getogen in Hoorn. Maar om eerlijk te zijn: daar wordt je geboren en daar ga je dood. Dus toen ik 16 was en de Mavo erop had zitten was dus ook zaak om daar weg te komen. Met wat toeval kwam hij bij verkort onderwijs als kok. Hij had nog nooit gekookt. Zelf het blikje met de knakworst mislukte bij hem.

Via via kwam hij bij de Kersentuin van Joop Braakhekke. Daar ontstond zijn passie voor koken. Toen hij 30 was begon hij voor zichzelf. Hij wild een nieuw type restaurant: geen oubollig familie-eettent maar eten centraal en een Michelinster.

Ramsay en Arzak
Vier jaar buffelde hij. Elk jaar werd hij genoemd voor een ster maar elk jaar was hij het niet. En toen kwam de boekhouder voorbij: als je zo doorgaat ben je failliet. Hij nam een pauze en ging op reis. Op stage bij Gordon Ramsay. Een verschrikking. Daar vlucht hij weg. Een tweede stage volgt:bij Arzak in San Sebastian. Dat geeft hem een nieuw beeld op hoe zijn kaart eruit moest zien. Daar ligt de basis van zijn huidige succes.

Binnen twee jaar had hij twee sterren. Fantastisch. Van Oudekerk ging het naar Amsterdam. Alles ging prima. Totdat Michelin voorbij kwam en zei: je zit in de race voor een derde ster. En toen sloeg ik dicht. Want ik dacht: wil ik dit nog vijftien jaar doen?

Opnieuw ging ik op reis. Naar Parijs om te eten in allerlei driesterrenrestaurant. Zijn ervaringen waren niet overweldigend. Driesterren bleek een keurslijf. En dat wil hij niet. Koken moet vrij zijn.

Er zijn te veel zaken met Michelinsterren. Restaurants zijn theaters geworden. Leuk maar niet gezellig. En laten we eerlijk zijn: je wilt toch gewoon gezelligheid. Hij begon Ron's gastrobar. Elk gerecht is 15 euro en bestaat uit vijf handelingen en/of vijf ingrediënten. Met leuke mensen in het team. Geen sterke hierarchie en elk met eigen kwaliteit.

Een tent starten in Amsterdam is geen probleem. De eerste drie maanden zit je altijd vol. Maar zorgen dat ze terugkomen, dat is de kwestie. We maken veel werk van internet: mensen geven aan dat ze er voor de eerste keer komen. Dan besteden we daar extra aandacht aan. Klanten worden aangemoedigd om op sociale media actief te zijn. Instagrammen en Facebooken mag dus bij ons in de zaak. We hebben zelfs een selfiekit.

Elke maand ben ik minstens tien dagen op reis: op stage, op bezoek, nieuwe dingen zoeken. Ja, over de hele wereld. Ik werk niet, ik sta 's ochtends op en doe de leuke dingen. Maar bij alles: mijn team is alles. Hij sluit af met bovenstaande filmpje. Dat u even weet hoe Wow! voelt.

Richard pakt weer wat vragen uit de zaal. Hij doet dat leuk trouwens. 'Zou je niet een bibliotheek willen starten?' Zijn tip: zorg voor dat gevoel dat mensen welkom zijn. Ook voor openbare ruimte geldt dat het belangrijk is om mensen een goed gevoel te geven.  Vragen over stage lopen bij hem: 'ja, altijd' of vragen over een kookworkshop 'ja, altijd'.  En ja, vragen ook over Hoorn... wanneer die weer terug komt.

Wat mij opvalt is hoe deze man het aandurft om telkens opnieuw te beginnen. Ook op hoog niveau besluiten om alles om te gooien. En daar lijkt hij op bibliotheken: een grote basis met klanten maar is dit het nou? Wat voelen wij en waar gaan we naar toe? Ron laat zien hoe zij alles omgooit en hij gooit zijn hele gewicht in de strijd om dat te bereiken. Als je het  Wow!gevoel wilt bereiken moet je het zelf doen.