vrijdag 31 mei 2013

Het wonder van de Hasseler Es....

DSC_0021DSC_0016DSC_0014DSC_0013DSC_0012DSC_0010
DSC_0009DSC_0008DSC_0007DSC_0004DSC_0003DSC_0001
 
Vanochtend belde FranklinVeldhuis, journalist bij het Hengelo's Weekblad mij. Of ik in drie zinnen kon vertellen wat het wonder van de Hasseler Es was? Ik zei tegen Franklin dat hij wonderen en hard samenwerken volgens mij door elkaar haalde.

Maar goed. Gisteren opende de Bibliotheek Hengelo de heringerichte vestiging Hasseler Es. Onder grote belangstelling van bevolking (vooral kinderen). En ik mocht er bij zijn in mijn rol als kersverse oud-directeur.

Elke keer een stapje terug
De vestiging Hasseler Es kende de afgelopen jaren teruglopende gebruikscijfers. Best een mooie vestiging met zelfbediening en zelfs een kleine sorteerrobot. Maar goed, wel telkens een stapje achteruit. Wie de cijfers doortrok, zou moeten erkennen: als het zo doorgaat is het een keer afgelopen in deze wijk. En dat betekent twee opties: sluiting op termijn of nu iets nieuws verzinnen en het tij keren.

De Hasseler Es was een bibliotheek binnen een Kulturhus maar wel met een eigen met slot. Ieder had zijn eigen deel. De bibliotheek was 20 uur per week open terwijl het Kulturhus elke dag van half acht 's ochtends tot half elf 's avonds open is. En gedurende die openingstijden is er altijd iemand van het Kulturhus aanwezig.

Mijn conclusie was al snel: samenwerking met het Kulturhus zou het mogelijk moeten maken om de openingstijden flink te verruimen. Dat zou echter wel betekenen dat we deels onbemand open zouden zijn. Dan zou er wat toezicht nodig zijn van personeel van het Kulturhus. En met die gedachte ging ik in gesprek met Pieter Brink, de manager van het Kulturhus. Hij was van meet af aan een groot voorstander en zag ook mogelijkheden om daarmee zijn eigen Kulturhus te vernieuwen.

DSC_0004

Kijken en zoeken
Er volgde een uitstapje naar de Bibliotheek in Schalkhaar, dit samen met het bestuur van het Kulturhus, de wijkraad en de gemeente. Iedereen enthousiast.

Daarna volgde een lang uitwerkingsfase waarin de samenwerking pas echt getoetst moest worden. Want door de nieuwe opzet was er veel minder sprake van wie nu welke ruimte had in het gebouw. Het ging allemaal wat door elkaar lopen. Vertrouw je elkaar dan dat de ander daar goed mee om gaat? Moet er nu wel of niet een rolluik? Staat dat zitje daar wel goed? Wordt dat geen hangplek voor jongeren? Of is dat juist goed? En heeft dat muurtje wel of geen leidingen?

Een team van collega's van de bibliotheek onder aanvoering van Maria Roethof en Irma Banis hebben die grote puzzel gelegd. Elk ding werd besproken, bekeken en besloten. En in die cruciale laatste fase was ik ook al geen directeur meer en nam René Siteur als nieuwe directeur hier de goede beslissingen.

DSC_0016

De deuren al open...
Ondertussen werden 's ochtends de deuren van de bibliotheek al geopend om te kijken wat er zou gebeuren als zomaar leden naar binnen zouden lopen. Dat leverde een aantal aandachtspunten op maar ging eigenlijk ook wonderbaarlijk goed.

Het S-woord: samenwerken!
Daarbij heeft de Bibliotheek Hengelo heel veel vruchten geplukt van al die andere nieuwe bibliotheken in Overijssel. Allemaal samen ontwikkeld en daardoor een relatief goedkoop concept. Dit had Hengelo nooit alleen kunnen verzinnen. In de bouwbegeleiding heeft het bedrijf OdV hele goede diensten bewezen.

En gisteren dus de opening en ik was trots op wat ik zag. Dit is een mooie impuls voor een grote wijk. Een beweging recht tegen de crisis in met tal van slimme oplossingen. Een win-win zeg maar. Ik weet zeker dat deze vestigingen de komende tijd flinke groeicijfers gaat laten zien. Mooie samenwerking, goede inrichting, goed personeel en sterk verruimde openingstijden.

Samenwerking is niet vanzelfsprekend en succesvolle samenwerking is nog schaarser. Tja, als je het zo bekijkt is het misschien toch wel een wonder, Franklin.

dinsdag 28 mei 2013

Stop owning, start sharing.... 17 manieren van meer met minder

 
Een man die mij al vaak tot nieuwe inzichten heeft gebracht is "idea-dj" Marc Heleven. Een gesprek of workshop met deze Marc is een aanrader voor iedereen die het bibliotheekwerk out-of-the-box wil krijgen. Samen met hem gaf ik de training "37 manieren om te bezuinigen".
 
Ook nu laat hij weer een prachtige presentatie achter op Slidehare. 17 manieren om meer met minder te doen. 17 manier om iets te stoppen en iets nieuws te starten.
 
Stop consuming, start creating!

maandag 27 mei 2013

Over oude reuzen die verdwijnen en mannen die kunnen multitasken...


Soms zie je in de normaalste dingen die je aan het doen bent, hoe de wereld verandert. Je ziet de trends van de samenleving in je eigen handelen. En dit keer zag ik dat toen ik een nieuw fototoestel kocht.

Wat verwacht u van een fototoestel? Goede foto's lijkt me het juiste antwoord. En dat logische antwoord, kan ik u vertellen, is fout, ondervond ik zelf.

Canon-adept
Ik had een klein fototoestelletje nodig voor vakantie. Simpel, niet te ingewikkeld maar toch wel graag met een beetje kwaliteit. En u mag weten dat ik Canon-adept ben. Mijn digitale spiegelreflex is een Canon, mijn vorige  spiegelreflex was een Canon en ook mijn twee voorgaande compact camera's waren Canons.

Na wat zoekwerk kwam ik dan ook uit bij het juiste Canon-cameraatje. Met die informatie ging ik naar de winkel. De verkoper wees mij nog even op een camera die één slagje duurder was. En nog net iets beter. Ik gaf hem gelijk.

WiFi bij?
Verder wees hij mijn nog even op een nieuw Samsung-model: de ST200F. De goedkoopste camera met WiFi. En daarmee kun je gelijk op Facebook publiceren, vroeg ik nog? Dat moest hij even navragen. Het bleek zo te zijn. Ik dacht nog: je moet niet alles wille publiceren en ik zei dat ik toch maar koos voor de Canon. Oude vertrouwde kwaliteit, wel wat minder functies. Maar het ging toch om de foto's?
Twijfel...
Eenmaal thuis, kwam ik aan het twijfelen. De Canon bleek inderdaad van goede kwaliteit maar miste wel een aantal gadget-functies die de goedkopere Canon wel bleek te hebben. En evenzeer begon ik te twijfelen over het ontbreken van die WiFi-optie. Was dat eigenlijk toch niet de ontwikkeling van de toekomst? En kocht ik dit hele cameraatje eigenlijk niet helemaal voor niets omdat je tegenwoordig ongewoon veel met je telefoon fotografeert?

Internet is ons nieuwe foto-album
Na enig wikken en wegen, was ik er wel uit. Ik moest terug naar de winkel. Ik had gekozen voor zekerheid. De zekerheid van de oude wereld. Toen je nog foto's maakte voor jezelf en je foto-album. Wat ik onvoldoende had gerealiseerd, is hoe internet al ons fotoalbum is geworden. Hoeveel foto's hebt u het afgelopen jaar gemaakt en hoeveel zijn er daarvan op papier afgedrukt? Precies...

En dus wisselde ik mijn net gekochte camera in: van Canon naar Samsung.  Samsung is de Apple van de Android-wereld. Groot geworden in telefoons en tablets. En met die technologie pakken ze en passant de fotowereld erbij.

Oude reuzen
Geloof me: Nikon en Canon gaan het nog moeilijk krijgen. Oude reuzen uit de oude wereld. Kodak en Polariod gingen al ten onder. Vorige week ging de Free RecordShop failliet, een paar weken geleden schreef ik over de kantelende wereld van de retail.

Ik kocht een nieuwe camera. En ik begon hierboven met de vraag: wat verwacht u van een camera? Het antwoord is niet goede foto's. Het antwoord is redelijke foto's, de mogelijkheid om te delen en hier en daar een gadget. Eigenlijk kocht ik een telefoon die niet kon bellen. Niet meer de kwaliteit van de lens gaf de doorslag maar de mate waarin de foto gedeeld kon worden. Omdat internet ons fotoalbum is geworden. U sputtert nog, ik weet het, u bewaart al uw foto's nog op een harde schijf. Geloof me: die harde schijf is net zo'n oude reus. Die harde schijf staat straks op internet. En u bepaalt zelf wat u deelt.

Multi-tasken
Na de laptop, de telefoon, de tablet, de smartphone, de tv en de radio, zit nu ook mijn fototoestel op WiFi. Met alle kanalen open, kunnen nu zelfs mannen multitasken. En daarvan leverde mijn fototoestel het bewijs.

donderdag 23 mei 2013

Je ziet wat je wilt zien....



Ik had een oom die vals speelde met kaarten. U kent vast het spelletje "Pesten". Bij de joker moet je extra kaarten pakken. Terwijl ik de kaarten bijpakte en rangschikte, pakte hij consequent de joker weer van het stapeltje en legde hem na enkele beurten weer op. Na een tijdje spelen had ik het hele stok kaarten in mijn hand.

Ik zag niet dat hij vals speelde. Ik was te zeer bezig met mijn eigen kaarten. Gisteren haalde ik het zelfde trucje uit met mijn eigen kinderen. En jawel, de jongste zat aan het eind met het complete pak kaarten. Tjonge, er zitten wel erg veel jokers in dit pakje, verzuchtte ze aan het eind.

Wie alleen bezig is met zijn eigen wereld, ziet niet dat de wereld om hem heen al helemaal veranderd kan zijn. Kijk maar eens naar het filmpje.... En verbaas over wat u niet ziet.

Of het nu bibliotheekwetten, landelijke infrastructuren of bezuinigingen zijn, ze kunnen ons blik focussen en wegtrekken bij wat er nog meer gebeurd in deze wereld. Zie je wat je wilt zien of wil je zien wat er werkelijk gebeurt?

maandag 20 mei 2013

Flora voor kinderen van nu : deel 3 : Scharnierplant

scharnierplant polaroid

Scharnierplant ; lat. Physotegia virginiana

De scharnierplant is een pioniersplant en overleeft in de meest barre omstandigheden. De plant dankt zijn naam aan het scharniermechnisme dat de grote kelk ontsluit. De plant wordt bestoven door de mens die hier het bijproduct van aangenaam verpozen deponeert. Hier zien we hoe wonderbaarlijk de natuur werkt: wat voor door de één een restproduct is, is voor de ander grondstof.

De schanrierplant kiest zijn plek dan ook vooral bij deze voedselbron. Vindt graag zijn plek in binnensteden, evenementen, campings en het strand. De plantafstand  wordt zorgvuldig gekozen zodat een maximale vangst ontstaat. Wordt vaak gezien in de buurt van het Terrassbloempje.

De plant is winterhard. Kleine varianten worden ook binnenshuis gebruikt als kamerplant. Hoogte varieert evenals de inhoud van de kelk: van 30 tot 120 liter.

Over 'Flora voor kinderen van nu'
In 1924 en 1925 schreef Paul van Ostaijen de reeks Diergaarde voor kinderen van nu. Met daarin beschrijvingen van het dierenrijk gekoppeld aan kenmerken van die tijd. Er is nog immer geen goede aanvulling voor het plantenrijk. Deze reeks is een experiment om eens te kijken wat het oplevert als we dat in deze tijd zouden doen. De reeks dient geen enkel ander doel dan vermaak. Suggesties zijn welkom.

donderdag 16 mei 2013

We gaan internationaal!

 
Vijftien amateurmuzikanten, muziekvrienden en voor een deel van de tijd beroepsouwehoeren. Door hun luidruchtige aanwezigheid vaak omschreven als meest enthousiaste band.
 
Het zuigt, het swingt, het lekt, het drinkt en vlekt.... En langzaam schuurt het naar het einde. Zo klinkt onze muziek:  het Deventer Jazz Orkest. En dat levert altijd iets leuks op. En ik sta achteraan, speel derde trompet en ben dus heel bescheiden. Da's voor mijn omgeving ook wel eens aardig.
Af en toe een leuk optreden op een feestje, een klein festival of als opwarmer voor grotere acts. Maar zondag is alles anders. Staan we plotseling om half vijf in de middag - geboekt op het Grolsch podium op het ''internationale" jazzfestival in Enschede. Main stage op prime time. Alle andere acts zijn dus ons voorprogramma....
 
Gratis toegankelijk, flink veel terrassen en het weer belooft boven de 20 graden te worden. Ha, geloof maar dat wij glimmend een lekkere bak herrie gaan maken. Volgend jaar Pinkpop, let maar op! We gaan internationaal!
 
 

maandag 13 mei 2013

Kees Schafrat, erudiet boekhandelaar: "Weet waar je koopt..."



Kees Schafrat heb ik al een keer getypeerd als een bijzondere boekhandelaar. Hij kocht midden in de crisis drie boekhandels. In mijn laatste dagen in Hengelo hoorde ik Kees al over een bijzondere actie: Weet waar je koopt! "Weet je Mark, dat is een actie waar je nog wat van gaat horen!" zei hij vol overtuiging tegen mij.

Kees wil consumenten erop wijzen dat de consumenteneuro's bepalen of er fysieke winkels zijn of internetwinkels. Wie alleen boeken via internet besteld, is impliciet bezig om ervoor te zorgen dat er minder fysieke boekhandels komen. Dat is niet verkeerd volgens Kees, maar je moet wel weten wat je wilt als consument.

Kees had gelijk, ik ging er wat van horen. Hart van Nederland pikte het item op en maakte er bovenstaande reportage van. Het raakt het hart van ondernemers, getuige de reactie in de Tubantia.

Kees geloof ik graag. Ik weet dat Kees investeert in de meerwaarde die een fysieke vestiging moet hebben: sfeer, ambiance, een persoonlijke touch en gemeenschapsgevoel. Dit naast gewone zaken als ruim open, goede collectie, kundig personeel en altijd de laagste prijs (een leuke in boekhandels...). Kees heeft dat door en Kees gaat het wel redden. Vorige week blogde ik over Abercrombie & Fitch. Die hebben dat ook door.

Wie gelooft in fysieke vestigingen, moet ook weten op welke wijze hij of zij zich wil onderscheiden. Waar blink je in uit en wat je voeg je toe ten opzichte van intenet? Dat geldt ook voor bibliotheken. Wat voegen wij toe met een fysieke vestiging aan de gemeenschap? Die argumenten zijn er te over: kunnen voelen en proeven, een café en ontmoetingsplek, cursusrumte, advies, taalpunten en heel veel ruimte voor samenwerking met de gemeenschap. Om maar even een schot voor de boeg te geven, want er zijn er legio meer.

Het is makkelijk om aan te haken bij de actie van Kees maar dan is het ook "practice what you preach". En wie een middagje door een winkelcentrum loopt, weet dat daar nog veel te winnen valt. Maar thumbs up voor Kees.

zondag 12 mei 2013

Flora voor kinderen van nu : deel 2 : Tulp

tulp polaroid

Tulp; lat. Semper Augustus
De Tulp was lang Neerlands trots. Met zijn mooie rode felle kleur, gaf deze bloem een fleurige tint aan onze grijze samenleving. En dat de Tulp Neerdands trots is geworden is wel bijzonder want de Tulp is geen Nederlands product. De Tulp hebben we in het midden van de vorige eeuw zelf geïmporteerd. Eerst uit Turkije en later ook uit Marokko. De Tulp stuwde de Nederlandse economie in de na-oorlogse periode flink omhoog. Er was sprake van een heuse Tulpenmanie. Thans vindt men de Tulp vooral nog in Vogelaarwijken.

Langzaam verdrong de Tulp bestaande plantensoorten uit hun perk. Vooral de Narcis schijnt erg geleden te hebben onder de toestroom van Tulpen. En na Tulpen uit Turkije en Marokko dienden ook andere Tulpen zich aan: Iran, Irak, Somalië, Nigeria. Er kwamen zelfs speciale Tulpen Opvangcentra en een Centraal Orgaan opvang Tulpen om de toestroom van Tulpen te reguleren. In de hele wereld had men gehoord dat Nederland een open en multiculturele samenleving was waar het voor de Tulp goed toeven zou zijn.

De populistische Narcissenpartij heeft gepleit voor een etnische registratie van alle Tulpen en langzaam gaan er stemmen op om illegaliteit van Tulpen strafbaar te stellen. Onder sommige Tulpen ziet men dan nu soms ook het bordje: Ga terug.

En zo ziet men dat een natie soms haar eigen geschiedenis vergeet. Het is de vraag hoe lang de Tulp nog bloeit in Nederland.

Over 'Flora voor kinderen van nu'
In 1924 en 1925 schreef Paul van Ostaijen de reeks Diergaarde voor kinderen van nu. Met daarin beschrijvingen van het dierenrijk gekoppeld aan kenmerken van die tijd. Er is nog immer geen goede aanvulling voor het plantenrijk. Deze reeks is een experiment om eens te kijken wat het oplevert als we dat in deze tijd zouden doen. De reeks dient geen enkel ander doel dan vermaak. Suggesties zijn welkom.

vrijdag 10 mei 2013

Wie dacht dat bibliotheken ingewikkelde regels hadden...



Volgende week beginnen de eindexamens. En er zijn nieuwe regels. De regels zijn aangescherpt en je eindcijfer wordt in oplopende gradaties opgebouwd in de laatste jaren. OC&W gooit er nog even een officieel bureau tegenaan om het nog één keer uitgelegd te krijgen aan de kinderen en de ouders...  De regels zijn naar mijn gevoel alleen te begrijpen als je een 8,1 of hoger haalt voor wiskunde. Nu ja, gewoon maar overal een voldoende voor halen, lijkt me het eenvoudigste advies.  Evenals op tijd je boeken inleveren. Blijf je weg uit al die ingewikkelde regels.

Voor wie de examens van dag tot dag wil volgen: hier vindt  u het rooster. Met dank aan Arend Runia voor de attendering. 

woensdag 8 mei 2013

Flora voor kinderen van nu : deel 1 : Terrasbloempje

terrasbloem 1 polaroid

Terrasbloempje; lat. Floret Xystus

Het terrasbloempje, is onderdeel van de schermbloemfamilie en dankt zijn naam aan zijn voorkeur voor de plek waar hij groeit: het terras. Komt algemeen voor. Is ook een geliefde plant in gecultiveerde tuinen. Zeker nu de tuin onze verlengde woonkamer wordt en het terras de 'third place'.

Bloeit van april tot september maar is zeer temperatuurgevoelig. Begint met bloeien rond Rokjesdag. Bladeren openen zich bij temperaturen die hoger liggen dan 23 graden. 's Nachts sluit de bloem zich. Is  een overblijvende plant maar aangeraden wordt om zodra de herfst zich aandient, deze plant binnen te halen en tot voorjaar in het donker laten rusten.

Wortelt goed in een plastic of betonnen voet. Komt in diverse kleurschakeringen voor. Soms worden bladeren geflankeerd door reclame. Hoogte varieert van 200 tot 250 cm. De plant wordt soms verward met de paraplu, een andere plant uit de schermbloemfamilie, die vooral in vochtige gebieden tot bloei komt.

Over 'Flora voor kinderen van nu'
Met de Flora voor kinderen van nu, begin ik met een nieuwe reeks. In 1924 en 1925 schreef Paul van Ostaijen de reeks Diergaarde voor kinderen van nu. Met daarin beschrijvingen van het dierenrijk gekoppeld aan kenmerken van die tijd. Er is nog immer geen goede aanvulling voor het plantenrijk. Deze reeks is een experiment om eens te kijken wat het oplevert als we dat in deze tijd zouden doen. De reeks dient geen enkel ander doel dan vermaak. Suggesties zijn welkom.

maandag 6 mei 2013

Abercrombie en de vuile blik van de verkoopster...

Wat we van sixpacks, beleving, collectie en de vuile blik van de verkoopster in de museumwinkel kunnen leren voor de winkelformule. Weten hoe het zit? Lees dan verder.

Ik was met twee pubers een paar dagen in Amsterdam gaan. U hoeft geen medelijden met mij te hebben. Ik beleef er veel plezier aan. Maar je bekijkt de wereld weer even door hun ogen. In Amsterdam staan op verschillende plekken mensen in de rij. Die rij bij Madame Tussaud staat er altijd. Die voor de Nieuwe Kerk was tijdelijk, want net bruiloft geweest. Maar twee andere rijen vielen voor mij echt op.

Rij 1: Abercrombie & Fitch



De enige rij die ik heb zien staan voor een winkel was die bij Abercrombie & Fitch in de Leidsestraat. Bijna zonder uitzondering jonge dames die dolgraag deze kledingzaak in willen. En de men stond graag drie kwartier te wachten voordat men de winkel in kon. De reden? Het unique selling point zijn de verkopers. Zonder uitzondering medwerkers die ook rustig een boterham zouden kunnen verdienen als fotomodel. Door deze personeelsleden wordt jij als klant in de watten gelegd. En wie koopt bij Abercrombie kan aansluitend op de foto met een sixpack. Die foto wordt weer gedeeld via sociale media en zo zingt het zich rond. Kijk maar eens naar het filmpje en luister naar de antwoorden op de vraag waarom de jonge klanten naar deze winkel komen.

Maar ook de inrichting van de winkels is bijzonder: weinig licht, harde muziek en relatief veel personeel. Het voelt als een discotheek of club. Het personeel spreekt je actief aan, niet met de vraag wat je zoekt, maar hoe het met je gaat. Een aantal jaren terug bezocht ik een vestiging van Abercrombie in Londen. En ik was wel wat overdonderd wat het effect was van deze winkelformule. Het feit dat je met aandacht geholpen wordt door modellen - en ik doe hier maar een bekentenis - voelt bijzonder prettig voor je ego.

Uiteraard zijn er ook negatieve geluiden over Abercrombie. Die vinden dat er confectie wordt verkocht die ook de helft goedkoper had kunnen zijn. Of dat je jongeren niet zo met marketing moet misleiden. Lezenswaardig is het artikeltje van modejournalist Bregje Lampe.

Abercrombie is geen kledingzaak maar 'experience fashion'. Niet de kleding maar de belevenis staat centraal. En zo creëert Abercrombie meerwaarde en verhogen ze hun marge op kleding flink.

Rij 2: Rij-ksmuseum

 

Een rij waar ik zelf onderdeel van uit maakte was die van het Rijksmuseum. Al voor 9.00 uur 's ochtends - kan ik u uit eigen ervaring vertellen - staat daar al een rij van een kleine honderd meter. En ja, het is mooi geworden. Maar de koers van het museum is wel eigenzinnig. Dat zo'n museum 10 jaar dicht kan zijn, vind ik bizar. 10 jaar! Bij de overgang naar een nieuw automatiseringssysteem moesten bibliotheken in Overijssel een aantal werkdagen dicht en daarover werden terecht al opmerkingen gemaakt. De verhuizing van de bibliotheek in Amsterdam is in vergelijking daarmee vlekkeloos gegaan. Ze zijn wel even dicht geweest maar het was in vergelijking met het Rijksmuseum een vloek en een zucht.

En ook het nieuwe Rijksmuseum is toch vooral weer een museum. Het concept museum heeft men - ondanks 10 jaar dicht - niet vernieuwd. En dat is volgens mij een gemiste kans. Dat neemt niet weg dat er gewoon weer dikke rijen toeristen staan. Wat het museum ook doet, de toeristen zullen blijven komen.

Mij zou het bij zo'n omvangrijke verbouwing en vernieuwing toch een uitdaging hebben geleken hoe je die wachtrijen kunt voorkomen. Want hoewel je de tickets via internet kunt kopen, je staat toch allemaal in dezelfde rijen omdat dat de capaciteit vna het museum beperkt is. Hoe kun je de capaciteit van een museum vergroten lijkt mij een rechtvaardige vraag.

En dat het museum open is van 9.00 uut tot 17.00 uur is naar mijn gevoel dan ook een gotspe. Kijk, had dan na tien jaar verbouwen in ieder geval open gegaan van 9.00 tot 21.00 uur. Neem een voorbeeld aan OBA zou ik zeggen.

Maar de boodschap van het museum is duidelijk: het unique selling point van het museum is niet het personeel maar de museumstukken. Alle aandacht gaat naar de museumstukken en het gebouw. Er is maar een hele beperkte interactiviteit. De website daarentegen biedt wel aardig features waarbij bezoekers hun favorieten kunnen taggen. Verder is de marketing van het Rijksmuseum wel op orde getuige het bovenstaande filmpje.

Ik ben benieuwd wat het Rijksmuseum de komende jaren gaat doen: worden ze speelser met hun collectie en vernieuwen ze - vanaf de bestaande situatie - toch hun concept. Of blijven ze zeggen: we waren een museum, we zijn een museum en we blijven een museum.


Wat je kunt leren

Van beide instellingen kunnen we wat leren. Over hoe je toegevoegde waarde creëert en je prijs verdubbelt of hoe je juist de huidige functie behoudt en de je bestaande gebouw en collectie centraal blijft stellen. Zijn we de ontmoetingsplaats - met dito beleving - of toch die schatkamer - waar alle aandacht naar de schat en de schatkamer gaat. Mij blijft nog het even puzzelen. Via Twitter liet Patrick Heemstra mij nog weten dat we als bibliotheken er maar naar moeten streven dat onze leden met ons op de foto willen. Ik vond het geen gek idee.

 Ik eindig mijn bezoek aan het Rijksmuseum in de museumwinkel. Ik reken af bij een dame die dicht tegen haar pensioen aan zit. Ik vraag of ik met haar op de foto mag. Ik krijg een vuile blik terug. Ik sputter nog dat dat bij Abercrombie wel mag, maar als een geslagen hond met gedeukt ego verlaat ik het pand.

woensdag 1 mei 2013

The war on ignorance


Waar onverschilligheid en gebrek aan nuance de as van het kwaad zijn. Waar laaggeletterdheid zijn slachtoffers eist. Waar taalachterstand een nagenoeg onzichtbare guerilla voert. Waar het informatiewoud steeds groter wordt en de kans om te verdwalen steeds groter.  Waar de opinie een retweet is en uw mening een 'like'.

Bent u klaar voor de 'war on ignorance'?

Met dank aan Bart voor de attendering.