vrijdag 30 maart 2012

Word coördinator van ons Innovatielab!

Stream of Consciousness

Ons Innovatielab had ik bij u al eens een paar keer aangeprezen. Een leuke samenwerking tussen de Rijnbrinkgroep, de Saxion Hogescholen, het Stadsarchief en Athenaeumbibliotheek en sinds kort ook het bedrijf Stipp. Samenwerking die erop gericht is om de katalysator te zijn voor de informatiefunctie in het publieke domein. De slogan is om de innovatie van overmorgen vandaag vast voor te bereiden.

Het afgelopen jaar hebben we daar mooie stappen mee gemaakt in een groeiende samenwerking. We hebben veel geleerd over de interactie tussen studenten en opdrachtgevers en hoe we daar de goede resultaten kunnen bereiken. Zo werken we op dit moment bijvoorbeeld aan twee leuke klussen. De eerste is een historisch facebook waarbij een archief koppelingen legt tussen depotmateriaal en burgers van een stad. En de tweede is een opdracht waarbij wordt onderzocht op welke (technische en organisatorische) wijze tablets hun invloed gaan krijgen in de werkgomgeving.

En we denken dat we nog een aantal flinke stappen verder kunnen gaan dan dit. We willen graag beginnen met het verstevigen van de koppelingen met de bibliotheeknetwerken in Oost-Nederland. Daar zoeken we een stevige organisator voor.

Iemand die tevens ook echt als het ‘GEZICHT’ van het innovatielab gaat optreden. Wij denken dat het een uitdagende klus is. Je komt in een team van mensen die een achtergrond hebben uit onderwijs en bibliotheekwerk. En vanuit de opdrachten die de coördinator opzet zullen daar steeds meer professionals op aanhaken.

Welke sterke collega gaat dit succes oppakken: ik nodig u van harte uit!

De vacature kunt u hier downloaden.

Foto: Jurvetson

dinsdag 27 maart 2012

De vlag uit: Overijssel is klaar met de eerste ronde Digitale Bibliotheek!

connection


Met enige trots melden we graag dat de eerste zes bibliotheken van Overijssel zijn aangesloten op de infrastructuur van Bibliotheek.nl. Wij zijn mooi op tijd klaar voor de eerste deadline van 1 april. En wij feliciteren de bibliotheken Kampen, Raalte, Hengelo, Staphorst, Losser en de Kop van Overijssel met ons gezamenlijk resultaat. Een moment om toch even bij stil te staan.

Loterij met louter winnaars?
Op 16 september 2010 schreef ik voor het eerst over de subsidie van het ministerie van OC&W voor de aansluiting op de digitale bibliotheek. Ik noemde dat destijds een loterij met louter winnaars.

Nadat de eerste en tweede ronde van de loting plaats vond, is er nog wel wat water door de IJssel gegaan. Een proces van bloed, zweet en ja ook tranen om de juiste producten te krijgen, de juiste communicatie en de juiste implementatie.

Voor de subsidie is het nodig om je website deels aan te laten sluiten op onderdelen van Bibliotheek.nl. In Overijssel pakken de 25 bibliotheken dat gezamenlijk op met hun sites en bouwen ze voort op eerdere resultaten van Deventer en Enschede.

Daarnaast is het voor de subsidie nodig dat je enkele voorbereidende werkzaamheden uitvoert voor de Nationale BibliotheekCatalogus en het Datawarehouse. Ook dat is voor deze zes gebeurd. Maar dat is uiteraard veel minder zichtbaar

Het nationale leermoment
Toen ik in september 2010 al schreef over deze subsidie, zei ik al dat dit het nodige van de landelijke samenwerking zou vragen. We maken ons onderling afhankelijk, we moeten samen de innovatieagenda gaan bepalen en samen stappen zetten voor een goed beheer. Dat proces is met alle turbulentie die daarbij hoort nu in volle gang. Een proces met veel druk en soms stoom. Ik beschouw dat proces als een collectief en landelijk leermoment. 160 bibliotheekorganisaties, 11 provinciale steunorganisaties en één bibliotheek.nl moeten samen één beweging maken. En ja, dat vergt wel wat training.

Dank, dank, dank!
Ik heb in dit proces makkelijk kletsen. Ik mag af en toe mijn mening geven en nog vaker blij zijn met mooie mensen die dit doen. Ook nu weer tekenden Willard van den Berg, Marc van der Meulen, Diane Berghuis en Marianne Elsjan of Wipper in Overijssel voor de uitvoering. Van de zijde van Bibliotheek.nl was Frank Hepkema regelmatig een steun en toeverlaat. Voor de coördinatie tekenden Erwin Dekker (Blauwe Brug) en Wouter ter Meulen (Bibliotheek.nl). Allen dank!

Daarom hang ik graag vandaag de vlag uit: voor die zes bibliotheken in Overijssel, Bibliotheek.nl en het ministerie van OC&W. Opnieuw een mijlpaaltje en een stap in een proces. Op naar het vervolg!

Foto: Connected door Rent-a-moose

zondag 25 maart 2012

Over angst, Philippe Claudel, de Tarantella en de Boekenweek


Angst is een raar ding. De angst is soms groter dan datgene waar we bang voor zijn. De angst dat iets gebeurt, maakt juist dat het vaak gebeurt.

Deze week zag ik de film “Tous les soleils” van meesterschrijver Philippe Claudel. Ook bekend van “Il y a longtemps que je t’aime”. Tous le soleils draait om een weduwnaar die het lastig vindt om na het overlijden van zijn vrouw de liefde weer toe te laten in zijn leven. Uit verdriet en angst. Verdriet om wat was en angst om de draad met dat leven kwijt te raken en daardoor juist zijn eigen toekomst verliezend.

Het meest getroffen werd ik echter door de filmmuziek. Muziek met een magische uitstraling. Luister maar. En daarmee begon voor mij een kleine speurtocht. De muziek onder de film is van Christina Pluhar en bestaat uit Tarantella’s. De Tarantella is een oude Italiaanse dans. De legende gaat dat de dans is genoemd naar de tarantulaspin. Een spin waarvan men dacht dat de beet dodelijk was. De beet zou te bestrijden zijn door te dansen. In de dans zouden geheime krachten worden aangeroepen. En wat denkt u? Het werkt! Magie? Ja en nee. Ja, want de angst voor de dood verdween wel degelijk. En nee, want de beet van de tarantula is niet dodelijk en de pijn gaat vanzelf over. Dansen voor de angst om de dood en daardoor je leven weer terug krijgen.

En daarmee krijgt deze filmmuziek een prachtige dubbele lading. Dansen om je angst kwijt te raken. Wie zijn angst kwijt raakt, is zijn probleem in veel gevallen ook kwijt. Onze angst is vaak groter dan het probleem. Onze angst blokkeert de weg naar een toekomst die er altijd is. Ik herken het inderdaad wel. Op die momenten is het dus tijd om te dansen.

Gisteravond was in Deventer de finale van de Boekenweek. Een bewogen week waarin de iPad 3 uit kwam en waarvoor de mensen in de rij stonden. Een bewogen week waarin de surseance van Selexyz het 8-uur-journaal haalde. Sommige bibliothecarissen en boekhandelaren fluisteren dat het einde nabij is. Angst.

Na afloop van deze finale van de Boekenweek werd gedanst. Door bibliothecarissen, door boekhandelaren. En wie goed keek, zag dat het een Tarantella was. De angst voorbij, de weg naar de toekomst open.

Dans met mij.

woensdag 21 maart 2012

Open sollicitatie...


Ik vraag me af of ik eigenlijk niet een nieuwe uitdaging zoek. Huh? Die Deckers had toch al de mooiste baan van het Nederlands bibliotheekwerk? En inderdaad die heb ik. Bij een voortreffelijke werkgever.

Maar ik kan niet ontkennen dat mij soms toch het gevoel bekruipt dat we als branche soms net op het verkeerde spoor zitten. Als je ergens een goed idee ziet, denk je vaak: “nou, dat moeten we overal doen”. En dat blijkt dan een kapitale misvatting. Want voordat we iets gaan doen, beginnen er allerlei mensen te overleggen over de vraag óf we dat wel moeten doen. Of er wel een business case is voor dat goede idee. Of draagvlak. Of budget. En of er wel marktonderzoek is gedaan. En of het wel is afgestemd met alle partijen.

En zo sterven vele mooie ideeën in schoonheid. Laatst zei iemand mij dat hij een goed idee niet meer ging uitvoeren. Hij had de moed niet meer om al die partijen langs te gaan. Om overal met zijn idee te leuren. Om vervolgens overal weer water in de wijn de moeten doen. Qua inhoud, qua tijd, qua geld, qua zeggenschap.

Waarom is wat een ander al had gemaakt nooit goed genoeg?

Begint de één over een mooie stationsbibliotheek, dan zegt de ander wel weer dat het verkwanseling is van de bibliotheek. Heeft de één mooie schooloplossing, begint de ander erover dat dat automatiseringssysteem dat er bij hoort niet goed is. Begint de één over de mogelijkheid dat we met één pas bij alle bibliotheken moeten kunnen lenen, dan zegt de ander dat het maar de vraag is of de klant hier op zit te wachten. Begint de één over een digitale infrastructuur, dan zegt de ander dat er eerst meer garanties moeten zijn.

En zo kletsen we meer dan we doen en slaan elke actie dood. Naar mijn gevoel.
Ik trek mijn conclusies en ga gewoon op zoek naar een andere werkgever.
Een werkgever die mij kan garanderen dat er in 2015:

- Er op elk groot station een stationsbibliotheek is
- Elk bibliotheeklid kan lenen in elke bibliotheek in Nederland
- Elk bibliotheeklid van wifi-faciliteiten gebruik kan maken in elke bibliotheek
- Er 100.000 eBooktitels met gemak digitaal geleend kunnen worden
- Er 1 abonnementstarief is in heel Nederland en alle kinderen gratis
- Overal eenvoudig en gratis gereserveerd/besteld kan worden uit de collectie Nederland
- Er een landelijke thuisbezorgservice is
- 300.000 middelbare scholieren gebruik maken van Biebsearch
- 1.000.000 basisschoolleerlingen een Bibliotheek op de Basisschool hebben en dat
- Er co-creatie is met 5 miljoen (ja, 5 miljoen) leden is

En van mij mag u daar nog rustig een paar mooie doelen aan toevoegen. Want laten we wel wezen: een branche waar bijna 9.000 mensen werken, daar mag je best wat van verwachten. En ik ga me graag voor die werkgever inzetten.

Gewoon één partij die alles regelt. Gewoon één bedrijf dat weet dat we verder moeten met de stationsbibliotheek en die weet dat we goed kijken naar de maatschappelijke waarde. Maar geloof me, die waarde is er. Omdat dat bedrijf weet dat dat zo moet zijn voor zowel gebruikers als subsidiënt.

En gewoon één organisatie die gaat voor die mooie schooloplossing en die er natuurlijk voor zorgt dat dat automatiseringssysteem dat erbij hoort goed is. Omdat die organisatie weet dat dat nodig is om bibliotheken goed te ondersteunen.

En één grote club die eigenaar is van die digitale infrastructuur en die ervoor zorgt dat ze voor zichzelf goede garanties regelen. Omdat die club weet dat dat nodig is om de eigen club goed te kunnen runnen.

Ach, u verklaart me toch voor gek. Want u zegt natuurlijk dat die club niet bestaat. Of u zegt tegen mij dat grote organisaties meestal niet beter zijn. Of u zegt tegen mij dat het bibliotheekwerk gefinancierd wordt door verschillende overheden en dat het dus niet anders kan.

Maar ja, soms blijf je dromen tegen beter weten in. Mocht u toch die werkgever zijn dan kunt u zich bij mij melden.

Voor al mijn andere collega’s in het bibliotheekwerk: ook werken bij die werkgever? Meld je dan hieronder. Als die werkgever er niet is, misschien moeten we hem dan eens samen gaan oprichten.

En tot die tijd blijf ik gewoon de blaren op mijn tong praten om iedereen te overtuigen dat we sneller moeten innoveren.

maandag 19 maart 2012

Wat deed Google in de jaren tachtig?

Voor iedereen die een dagje ouder wordt: zo zou Google eruit hebben gezien als het in de jaren tachtig van de vorige eeuw was uitgevonden.

vrijdag 16 maart 2012

Ik nodig je uit om te schrijven...

how to not follow instructions

Begin 2008 begon ik dit blog en sindsdien hebben ruim 500 blogpost het licht gezien. Het schrijven van blogs heeft daarmee een vaste plek in mijn weekritme gekregen. Het heeft me geholpen in de ontwikkeling van de professional die ik nu zeg te zijn. Het schrijven dwingt me om een mening te vormen, die te onderzoeken en aan te scherpen. Tegelijkertijd dwingt het me om me te verplaatsen in verschillende lezers van het blog: "hoe kijken die tegen het onderwerp aan?" En tot slot vraag ik me vaak af wat ik wil bereiken met een stukje dat ik schrijf?

Toch is het beginnen met schrijven soms een hachelijke onderneming. Je moet iets van jezelf bloot geven en je kunt beoordeeld worden door iedereen die het leest. Het kan daarom best zijn dat je zelf denkt dat je best wel eens wilt schrijven maar dat die schroom je tegen houdt.

Mijn aanbieding
Daarom doe ik aan al mijn lezers een aanbieding: ik nodig je uit om van een lezer een schrijver te worden. Ik nodig je uit om hier op dit weblog te schrijven. Wat je zelft wilt. Ik bied dan aan om je post vooraf te bekijken en te redigeren. Je krijgt van mij mijn reactie terug en je mag er mee doen wat je wilt.

Mijn tweede aanbieding is om samen met mij te schrijven. In dat geval draag jij het onderwerp aan en een eerste opzetje en maken we het samen af. We slijpen elkaars gedachten en mening en zorgen dat het een leuk verhaal wordt.

Meer dan 500 posts leest u met mij mee en geeft u mooie reacties. Het heeft mij veel gebracht. Dat gun ik u ook. Het is tijd om iets terug te doen. Of je nu student, directeur, bibliothecaris of opruimhulp bent, iedereen is welkom.

Ik nodig je uit en ik hoop je hier - of ergens anders - te lezen. Wie weet is het voor jou ook een leuk begin van een mooi proces.

Foto: Darwin Bell

woensdag 14 maart 2012

Het is weer Boekenweek! 'Vriendschap en andere ongemakken'


Ik wens alle boekhandelaren, bibliothecarissen, voorleesouders, leesclubleden, striplezers, schrijvers, zondagsdichters, thrill seekers, boekbinders, illustratoren, strandlezers, uitgevers, braillelezers, bibliotheekleden, dyslecten, papierproducenten, lijstlezers, lettervreters en schermlezers een mooie boekenweek!

maandag 12 maart 2012

De eerste boetevrije bibliotheek van Nederland!


Op 1 april van dit jaar start Biblioplus met de eerste boetevrije bibliotheken in Nederland. Het zal gaan om de vestigingen Boxmeer en Wanrooij van Biblioplus. En eerlijk gezegd: ik vind het helden bij deze bibliotheek!

In november 2009 schreef ik mijn eerste artikel over het feit dat we maar niks doen aan die boetes. En dat terwijl het bij onze klanten al jaren in de ergernis top-3 staat. Nee, sterker nog: er zijn kinderen in dit land die van hun ouders niet meer naar de bibliotheek mogen vanwege die boetes.

En vanaf 1 april is het dus zover. De helden van Biblioplus starten dan in twee vestigingen zonder boetes. Voor mij reden om contact op te nemen met Biblioplus en te vragen hoe ze het gingen doen. En natuurlijk om te laten blijken dat ik het een fantastische stap vind.

En eerlijk gezegd: hun aanpak met projectleider Ton van Duren ziet er gedegen uit. Er zijn nog steeds uitleentermijnen maar er is geen sanctie op te laat terugbrengen. Ook gaan de tarieven van abonnementen niet omhoog. Men wil een situatie creëren waarin alleen de boetes zijn afgeschaft om zo goed mogelijk te kunnen zien wat dit doet met een bibliotheek.

Cubiss zal zowel vooraf als gedurende het traject diverse onderzoeken doen naar de bevindingen van klanten en medewerkers. Dat betekent dat er voor alle Nederlandse bibliotheken prachtige onderzoeksresultaten zullen zijn.

De pilot loopt van 1 april tot eind van het jaar. Op basis van de uitkomsten zal daarna worden gekeken hoe het beleid wordt voortgezet.

En voordat u er zelf over begint: nee, het is geen grap. Ik wens onze collega's van Biblioplus veel succes en ik ga de resultaten met plezier volgen. En misschien is dit wel het begin van het einde van één van de grootste ergernissen van onze bibliotheekleden.

Afbeelding met dank aan Robert Krom
Daar zijn nog meer bibliotheekwaarschuwingen te vinden.

zaterdag 10 maart 2012

Louter leegte

drenthe 6


Louter leegte

Louter leegte
Schrale wind
Het oneindig kale land
Waar geen mens wil zijn

Geen illusie en geen hoop
Geen toekomst
En geen dag van morgen
Alleen het hier en nu

Overal is ruimte
En alles is hier weids
Toch wordt alle lucht
In één klap nog ontnomen
Door verpletterende eenzaamheid

woensdag 7 maart 2012

Een apparaat waar je ook mee kunt bellen...

Niece & My Nokia 6230i (by Nikon D70)


Vandaag is mijn middelste dochter Marieke dertien geworden. Een hele leeftijd. Ze kreeg een apparaat cadeau waar je ook mee kunt bellen. Dan weet u wel genoeg. En onwillekeurig dwaalden mijn gedachten of naar haar geboortedag. Hoe was dat ook al weer? En hoe zag het er dertien jaar geleden uit?

Ik werkte toen net bij de OBD en was bezig met een project voor de uitrol van internet-pc's. Met een laptop en mobiele printer reisde ik door de provincie. Die laptop was het tweedehandsje van de directeur en ik moest er zuinig op zijn. Mooie tijd. In een jaar tijd werden een kleine honderd vestigingen van internet voorzien. En ook de tijd dat ik mijn eerste mobiele telefoon kreeg. Een ouderwetse Nokia met een antenne.

Het bibliotheeksysteem was ALS en via internet kon je je boeken nog niet verlengen. Dat heeft nog tot 2002 geduurd voor dat we dat konden aanbieden. Wel was er toen net een bibliotheek met een Voice Respons Systeem. Wie heeft die nog? En wat dacht u van zelfbediening? Er werd gedacht aan een eerste pilot.

Mobiel internet en wifi bestonden nog niet. Boekhandels verdienden nog een eerlijke boterham en in elk winkelcentrum was nog een videotheek.

Dertien jaar en zoveel gebeurd. De telefoon die Marieke kreeg zal – na haar laptop – een belangrijk apparaat worden in haar jeugd. Ze zal dit apparaat op haar huid dragen en het zal de verbinding worden met vriendjes en vriendinnetjes.

Een vader met een dochter van dertien. En je dan al opa voelen. Gelukkig worden opa’s steeds vitaler. Dat is mijn redding.


Foto: spitzgogo_CHEN

maandag 5 maart 2012

21 Lobsterstreet


Een aantal creatieve mensen met wie ik heb samengewerkt zijn een nieuw bedrijf gestart voor creatieve ideeën. Dit doen ze onder de naam "21 Lobsterstreet". De blog op hun nieuwe website starten ze met bijgaande filmpje van OK Go.

Wensen wij 21 Lobsterstreet maar eens een goede reis. Een reis waarvan weer niemand weet waar die ons gaat brengen maar waarvan wel weten dat die goede kant op gaat.

vrijdag 2 maart 2012

Acta, Sopa, Pipa-tes pas ...

Stop ACTA 21

Pipa, Acta en Sopa. Drie woorden waar een wereld achter schuil gaat. Een lastig te doorgronden wereld. Jeroen de Boer probeert het in Informatie Professional zo goed mogelijk uit te leggen.

Jeroen de Boer en Edwin Mijnsbergen vonden de situatie zodanig dat een open brief aan de VOB werd gestuurd. En Ab de Vries, directeur van de VOB reageerde hierop met ook weer een brief.

Op basis van die brief verwijten Edwin Mijnsbergen en Jeroen de Boer de VOB een te afwachtende houding. Erik Bouwer van Essentials gaat in zijn column nog een stukje verder en zegt dat de Openbare Bibliotheek op dit punt onzichtbaar is. Vooropgesteld: de VOB is onze eigen club. Dus als die te afwachtend is, zijn wij als branche te afwachtend. En ten tweede: afwachten kan een prima strategie zijn. Maar is dat hier ook zo?

Wat een saaie stof
Voor mij reden genoeg om er - als beste bibliothecaris - eens verder naar te kijken. Dus inderdaad, tot nu toe was ik afwachtend. Touché. En om eerlijk te zijn: het is geen verheffende stof. Ik heb toch een uurtje moeten studeren om enigzins te begrijpen hoe de vork in de steel steekt. Het merendeel van deze wetgeving is erop gericht om piraterij te voorkomen. Om filmpjes en muziek die met rechten beschermd zijn ook op internet te kunnen beschermen. Die rechten waren overigens allang beschermd maar justitie wil extra middelen om het aan te pakken.

Belangrijk om te noemen is inderdaad dat met name de entertainmentindustrie sterk voor de wetgeving heeft gestreden. Die zien natuurlijk met lede ogen aan hoe hun rechten worden geschonden. Niet door de downloaders overigens, maar door de uploaders.

Veiligheidsrisicogebieden
De middelen die in deze wetgeving worden voorgesteld zou je kunnen vergelijken met het preventief fouilleren. Een wet waar enige tijd geleden in Nederland nogal wat ophef over was. De vraag is namelijk: wanneer ga je iemand preventief fouilleren? De wetgeving in Nederland regelt dat er preventief gefouilleerd mag worden als de burgemeester een deel van de stad aanwijst als veiligheidsrisicogebied. En om een gebied aan te wijzen als veiligheidsricogebied moet je weer aan een aantal voorwaarden voldoen. Met de wetgeving van preventief fouillleren heeft justitie de bevoegdheid gekregen om te te fouilleren zonder redelijke verdenking. De bewijslast is daarmee verschoven van justitie (die moet aantonen waarom ze willen fouilleren) naar de burger (die moet bewijzen dat hij niets slechts doet).

Nu is in de fysieke wereld een veiligheidsrisicogebied redelijk makkelijk aan te wijzen: "go where the action is". Dat is in de digitale wereld wel anders. Het kan overal zitten. En daarmee is - volgens de entertainmentindustrie - heel internet een permanent veiligheidsrisicogebied en mag je dus altijd en overal preventief fouilleren.

En daarmee verschuift de bewijslast van justitie (die moet aantonen waarom ze iets willen weten) naar de burger (die moet aantonen die hij of zij niets slechts doet). En dat is een wezenlijk verschil.

Zo'n inbreuk maken op de privacy van mennsen is natuurlijk geoorloofd in tijden van crisis en oorlog. Is dat hier aan de hand? Zijn de rechten van de entertainmentindustrie zwaar genoeg om zo'n middel in te zetten? Ik zet daar grote vraagtekens bij.

Verkeerde businessmodel
Want de hele crux van het verhaal is natuurlijk eigenlijk het volgende: de entertainmentindustrie heeft het verkeerde businessmodel te pakken. We gaan namelijk niet meer op de oude manier betalen. Als we morgen moeten betalen voor het kijken van een filmpje op Youtube of het lezen van een artikel op mijn weblog, dan is het einde oefening voor Youtube en einde oefening voor mijn weblog. Wat iedereen aan kan zien komen is dat rechten op film, muziek en boeken gewoon op anders geregeld moet worden. Daar zou de werkelijke energie in gestoken moeten worden. En zolang we die oplossing niet hebben voeren we een digitale wapenwedloop tegen piraterij. Met voorstanders van die oorlog en tegenstanders.

Zichtbaar zijn en nieuwe businessmodellen
Ik ben het met Jeroen de Boer, Edwin Mijnsbergen en Erik Bouwer eens dat er wel wat meer mag gebeuren. Er ligt inderdaad de mogelijkheid om grootschalig digitaal preventief te fouilleren. Opkomen voor burgerrechten op internet mag best een taak zijn voor instellingen die zeggen er te zijn voor een vrije toegang tot kennis en informatie. En daarin mag je best een activistische rol spelen en mag je ook principieel zijn. Het standpunt zou dan ook moeten zijn dat we geen inbreuk willen op privacy ten gunste van de rechten van de entertainmentindustrie.

Tegelijkertijd denk ik dat we als bibliotheken ook rol moeten spelen in nieuwe businessmodellen voor die industrie. En we hebben er zelf ook mee te maken. Bibliotheken gaan nu onderhandelen over eBooks met uitgevers. Die zat stuk op precies ditzelfde punt: het oude businessmodel van uitgevers. Zou leuk zijn als we daar een paar uitgevers kunnen vinden die wel eens over hele andere businessmodellen willen praten dan het klassieke kopen en daarna leenrecht betalen. Waarom niet samen de Youtube van de Nederlandse literatuur worden? En dus op andere manieren inkomsten genereren zodat het voor iedereen vrij toegankelijk is en de rechten toch geregeld. Daar zit de echte toekomst.

Acta, Sopa Pipa-tes pas, ik wou dat het zo eenvoudig was.

Foto: Martinkrolikowski