zaterdag 25 februari 2012

Autoverkopers

De afgelopen week reed ik door een grote stad. Voor mij reed een oude Fiat Panda. Het favoriete boodschappenautootje. Rood. Vaal rood. De auto is zwaar beladen en helt stevig aan de achterkant. Ik haal in en zie vijf bejaarde Turkse mannen in klederdracht. Twee voorin en drie stevig op de achterbank gepropt. Zwaar in discussie. Snelheid: 30 kilometer per uur. Even schiet het door mij heen dat er een schaap in de kofferbak kan zitten.

Even later word ik gesneden door een nieuwe Porsche Cayenne. Mooi donkerblauw. Verderop staan we naast elkaar bij het stoplicht. Achter het stuur een jonge moslima, geheel gesluierd met prachtig gekleurde satijnen doeken. Bij groen schiet ze weg.

Ver voor mij rijdt een zwarte Opel Astra die stopt bij een bushalte. Ik nader de Opel. Er stapt een man uit in carnavalspak. Verkleed als kuiken. Naast zijn auto begint hij te kotsen.

Ik moet u overigens bekennen dat ik vaak zing in de auto. Ongegeneerd. Zo ook in deze stad. Bij het laatste stoplicht voor mijn bestemming, kijk ik naar de oude grijze Mercedes naast me. Nog luid zingend. Een oude stijve blanke vrouw kijkt me aan. Ik voel me betrapt. Om me niet te laten kennen zwaai ik vrolijk naar haar. Strak kijkt ze voor zich uit. Ze weet zich geen raad.

Autoverkopers zijn de stille kracht achter integratie.

Geen opmerkingen: