zaterdag 16 juli 2011

Verkeerd verbonden

Portrait of a Stranger

Het is aan het begin van de avond. Ik ben aan het trompet spelen. Mevrouw D. komt de kamer binnen. Ze zegt dat ik een aantal keer ben gebeld op mijn werktelefoon. Misschien moet ik er even naar kijken. Ik word voor mijn werk niet vaak gebeld ’s avonds. Dus als dat wel zo is, is er meestal dan ook echt wat aan de hand.

Het nummer dat me heeft gebeld is uit Nijmegen. Het staat me niet bij dat ik onlangs belangrijke dingen heb gedaan in Nijmegen. Dus waar gaat dit over? Ik beluister de voicemail die is achtergelaten. Een krakerige oude vrouwenstem zegt: “Oh, ik ben het hoor. Niks aan de hand!”.

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Ze heeft me weer gebeld. Het begon een jaar geleden. Ik was onderweg in de auto. Een nummer uit Nijmegen. Ik neem op en inderdaad dezelfde krakerige oude vrouwenstem. “Ach verkeerd verbonden zegt ze.”. “Geeft niets”, zeg ik en ik wens haar nog een fijne dag. Even later belt ze me weer. Ik neem opnieuw op. “Hè, die vervelende telefoonnummers ook”, zegt ze tegen mij.

Sindsdien belt ze me zo’n één keer per maand. Ik weet niet hoe ze heet. Want als ik zeg, wie ik ben, zegt zij al dat ze verkeerd verbonden is. En ze heeft me inmiddels zo vaak gebeld dat ze zelfs mijn voicemail inspreekt als ze verkeerd verbonden is. Het nummer dat ze wil bellen, is het nummer van haar zoon. En als ze mij belt maakt ze ergens een fout midden in het telefoonnummer. Dat hebben we al eens uitgezocht.

Als ze weer gebeld heeft, fantaseer ik wel eens wie ze is. Ik zou haar kunnen bellen en het kunnen vragen. Maar ik doe het niet. Dan is alles weg. Weg alle fantasie. Weg alle breekbaarheid. Ze mag me nog heel vaak bellen. Ik zal haar even vaak weer succes wensen.

Ik voel mij niet verkeerd verbonden.

Foto: Tobias Leeger

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Mooi en ook ontroerend stuk! Dank je.

Mark Deckers zei

@anoniem: dank je. Maar net zoals de mevrouw weet ik niet wie je bent, maar verkeerd verbonden ben je duidelijk niet. ;-)